1 Jisuj pra gjashtë dit përpara pashkësë erdhi ndë Vithani, atie ku ishte Llazari që pat vdekurë, të cilin’ e ngjalli prej së vdekurish.
2 Edhe i bënë darkë atie; edhe Martha shërbente; edhe Llazari ishte një prej atyre që rrininë ndë mësallë bashkë me atë.
3 Atëhere Maria mori një litrë vaj ere prej nardhi të papërzierë shumë të shtrenjtë, edhe leu këmbët’ e Jisujt, edhe fshiu këmbët’ e ati me flokët’ e saj; edhe shtëpia u mbush me erën’ e vajit erësë.
4 Një pra nga të dy-mbë-dhietë nxënësit’ e ati, Judhë Iskarioti, i biri Simonit, ay që do ta trathtonte, thotë:
5 “Përse të mos shitej kyj vaj ere tre qint dhinarë, e të epej ndëpër të vobeq?”
6 Edhe këtë e tha, jo se kishte kujdes ay për të vobeqit, po sepse ishte viedhës, edhe kishte kuletën’ e aspravet, edhe mbante ç’viheshinë nd’atë .
7 Jisuj tha pra: “Lëre, se e ruajti për ditën’ e të kallurit tim ndë varr.
8 Sepse të vobeqtë i keni përherë bashkë me vetëhenë tuaj, po mua nukë më keni përherë.”
9 Shumë gjëndëje pra prej Judhenjet muarnë vesh se ësht’ atie; edhe erthnë jo për Jisunë vetëmë, po që të shohën’ edhe Llazarinë, të cilin’ e ngjalli prej së vdekurish.
10 Po kryepriftëritë bënë këshillë, që të vrasën’ edhe Llazarrë;
11 Sepse shumë vetë prej Judhenjet shkoninë për atë, edhe i besoninë Jisujt.
12 Mbë të nesërmet shumë gjëndëje që kishin’ ardhurë për të kremtenë, kur dëgjuanë se vien Jisuj ndë Jerusalim,
13 Muarnë dega hurmash, edhe duallnë përpara ta presënë, edhe thërrisninë: “Hosanna, i bekuar’ ësht’ ay që vien mb’ emërë të Zotit, mbëreti i Israilit.”
14 Edhe Jisuj gjeti një pulisht, edhe ndenji mbi atë, sikundrë është shkruarë:
15 “Mos ki frikë, bij’ e Sionësë; na mbëreti yt tek po vien ndenjurë mbi pulisht gomareje.”
16 Edhe nxënësitë nukë kupëtuanë këto herën e parë, po kur u lavdua Jisuj, atëhere u ranë ndër mënt atyre, se këto ishinë shkruarë për atë, edhe këto ia bënë ati.
17 Gjëndëja pra që ishte bashkë me atë martiriste, se thirri Llazarinë nga varri, edhe e ngjalli nga të vdekuritë.
18 Përandaj edhe gjëndëja i dolli përpara, sepse dëgjoj, se ay kishte bërë këtë çudi.
19 Farisenjtë pra thanë njëri tiatrit: “A shihni ju, se nukë bëni gjë të mirë? Na bota te vate prapa ati.”
20 Edhe ishinë ca Grekë ndërmest atyreve që kishinë hipurë të falenë për të kremtenë.
21 Këta pra erthnë te Filippi që ishte prej Vithsajdhasë Galilesë, edhe i luteshinë, tuke thënë: “Zot, duamë të shohëmë Jisunë.”
22 Filippi vien e i thot’ Andhreut; edhe përsëri Andhreu edhe Filippi i thonë Jisujt.
23 Edhe Jisuj u përgjeq atyre, tuke thënë: “Erdhi ora që të lavduronet’ i bir’ i njeriut.
24 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Ndë mos rëntë koqeja e grurit ndë dhet e të vdesë, mbet vetëmë; po ndë vdektë, bie shumë pemë.
25 Ay që do jetën’ e ti, do ta humbasë; edhe ay që mërzit jetën’ e ti ndë këtë botë, do ta ruanjë për jetën’ e pasosurë.
26 Ndë më shërben ndonjë, le të më vinjë pas; edhe ku të jem unë, atie do të jetë edhe shërbëtori im; edhe ndë qoftë se më shërben ndonjë, Ati do ta nderonjë.
27 Ndashti shpirti im ësht’ përzierë; edhe ç’të them? Atë, shpëtomë nga këjo orë. Po përandaj erdha ndë këtë orë.
28 Atë, lavduro emërinë t’ënt.
Erdhi pra një zë nga qielli, Edhe lavdurova, edhe përsëri do ta lavduronj.”
29 Gjëndëja pra që kishte ndenjurë, edhe dëgjoj zënë , thoshte, se u bë bumbullimë; të tierë thoshinë, se: “I foli ëngjëllë.”
30 Jisuj u përgjeq e tha: “Kyj zë nuk’ u bë për mua, po për ju.
31 Ndashti është gjyqi i kësaj bote; ndashti urdhërtari i kësaj bote do të hidhetë jashtë.
32 Edhe unë nd’ u ngriça nga dheu, do të heq të gjithë pas vetëhesë sime.”
33 — (Edhe këtë e thoshte tuke dëftyerë me çfarë vdekëjeje do të vdiste.)
34 Gjëndëja iu përgjeq: “Neve kemi dëgjuarë nga nomi, se Krishti mbet për gjithë jetënë; qysh thua pra ti, se: I bir’ i njeriut duhetë të ngrihetë lart? Cili është kyj i bir’ i njeriut?”
35 Jisuj pra u tha atyre: “Edhe pakëzë kohë është drita bashkë me ju. Ecëni gjersa keni dritënë, që të mos u zërë juve errësira; sepse ay që ecën nd’ errësirët, nukë di se ku vete.
36 Gjersa të keni dritënë, i besoni dritësë, që të bëneni të bijt’ e dritësë.” – Këto foli Jisuj, edhe iku e u fsheh prej atyreve.
37 Po ndonëse bëri kaqë çudira përpara atyreve, nuk’ i besuanë;
38 Që të mbushetë fjal’ e profitit Isaj që tha: “Zot, kush i besoj mësimit tënë? Edhe mbë cilinë u sbulua krahu i Zotit?”
39 Përandaj nukë munt të besoninë, sepse Isaia tha përsëri:
40 “Verboj syt’ e atyreve, edhe ashpëroj zemërën’ e atyreve, që të mos shohënë me sytë, edhe të mos kupëtonjënë me zemërënë, edhe të këthehenë e t’i shëronj”.
41 Këto tha Isaja, kur pa lavdin’ e ati, edhe foli për atë.
42 Po shumë vetë edhe prej të parëvet besuanë; po nga frik’ e Farisevet nukë rrëfeninë, që të mos bënenë jashtë sinagogjisë;
43 Sepse deshnë lavdin’ e njerëzet më tepërë se lavdin’ e Perëndisë.
44 Edhe Jisuj bërtiti e tha: “Ay që më beson mua, nukë më beson mua, po ati që më dërgoj;
45 Edhe ay që më vë re mua, vë re atë që më dërgoj.
46 Unë kam ardhurë dritë te bota, që të mos mbesë nd’ errësirët kushdo që të më besonjë.
47 Edhe ndë dëgjoftë ndonjë fialët’ e mia, edhe të mos besonjë, unë nuk’ e gjykonj; sepse nuk’ erdha të gjykonj botënë, po që të shpëtonj botënë.
48 Ay që më heth poshtë, edhe nukë pret fialët’ e mia, ka se kush ta gjykonjë; fiala që fola, ajo do ta gjykonjë ndë ditë të pastajme.
49 Sepse unë nukë fola prej vetiu, po Ati që më dërgoj, ay më dha porosi, ç’të them, e ç’të flas;
50 Edhe e di, se porosia e ati është jet’ e pasosurë; unë pra sa flas, sikundrë më ka thënë Ati, kështu flas.”
KAPTINA XII.
1 Iesui pra, gjashtë ditt para pashkësë, erdhi ndë Bethani, atie ku ishte Lazari qi pat vdekunë, të cillin’ e ngjalli prei së vdekunish.
2 Edhe i banë darkë atie; edhe Martha shërbente; edhe Lazari ishte nji prei asish qi rrijshinë ndë mësallë bashkë me ate.
3 Atëherë Maria muer nji litrë voj eret prei nardi të papërziem, shumë të shtreitë, edhe leu kambët’ e Iesuit, edhe mpëshiu kambët’ e ati me flokët’ e veta, edhe shtëpia u mbush me erën’ e vojit.
4 Nji pra prei të dy-mbë-dhetë dishepujvet ati, Iudë Iskarioti, i biri Simonit, ai qi kishte me e trathtuem, thotë:
5 Përse të mos shitei kyi voj eret tre qind dinarë, e të nepei ndëpër të vobeq?
6 Edhe tha këte, jo se kishte gaile ai për të vobeqit, por sepse ishte viedhës, edhe kishte kuletën’ e astërvet, edhe mbante qish viheshinë nd’ate .
7 Iesui pra tha: Len-e, se e rueiti për ditën’ e së vorruemesë s’eme.
8 Sepse të vobeqit’ i keni përherë bashkë me vetëhe; por mue nukë më keni përherë.
9 Shumë gjindëje pra prei Iudeish muer vesht se asht’ atie, edhe erthnë jo për Iesunë vetëmë, por qi të shofin’ edhe Lazarinë, të cillin’ e ngjalli prei së vdekunish.
10 Por krye-priftënitë banë këshille për me vram’ edhe Lazarinë, 11 sepse shumë vetë prei Iudeish shkojshinë për ate, edhe i besojshinë Iesuit.
12 Ndë nesëret shumë gjindëje qi kishin’ ardhunë për festënë, kur ndëgjuenë se vien Iesui ndë Ierusalem,
13 muernë dega hurmash, edhe i duelnë përpara me e pritunë, edhe thërritshinë: Hosanna, i bekuem asht ’ ai qi vien mb’emënë të Zotit, Mbëreti i Israelit.
14 Edhe Iesui gjeti nji polisht, edhe ndejti mbi ate; sikurse ashtë shkruem:
15 “Mos ki frikë bij’ e Sionit, qe Mbëreti yt te vien ndenjunë mbi polisht gomareje”.
16 Edhe dishepujtë nuk’ i muernë vesht këto përpara herësë, por kur u lavdue Iesui, atëherë u ranë ndë mend atyne, se këto ishinë shkruem për ate, edhe këto i ban’ ati.
17 Gjindëja pra qi ishte bashkë me ate deshmonte, se thirri Lazarinë prei vorrit, edhe e ngjalli prei së vdekunish.
18 Përandai edhe gjindëja i duel përpara, sepse ndëgjoi se ai kishte bamë këte mërekulli.
19 Fariseitë pra thanë njiani tietrit: Veni ore se nukë bani gja të mirë ju? Qe bota te shkoi mbrapa ati.
20 Edhe ishinë disa Grekë ndërmiet atyneve qi kishinë hypunë për me adhuruem për festënë.
21 Këta pra erthnë te Filippi qi ishte prei Bethsaidasë Galilesë, edhe i luteshinë, tue thanë: Zot, duemë me pamë Iesunë.
22 Filippi vien e i thot’ Andreut, edhe për-së-ri Andreu edhe Filippi i thonë Iesuit.
23 Edhe Iesui u përgjeq atyne, tue thanë: Erdhi ora për me u lavduem i Bir’ i nieriut.
24 Për të vërtet, për të vërtet po u thom juve - Ndë mos raftë koqeja e ngrunit ndë dhet e të vdesi, mbet vetëmë, por ndë vdektë, bije shumë pemë.
25 Ai qi do jetën’ e vet ka me e vdierrë; edhe ai qi ka mëni jetën’ e vet ndë këte botë, ka me e rueitunë për jetën’ e pasosëme.
26 Ndë më shërbeftë kushi, le të më marri mbrapa; edhe ku të jemi unë, atie ka me qenun’ edhe shërbëtori em; edhe ndë më shërbeftë kushi, Ati ka me e nderuem.
27 Tashti shpirti em ashtë përziem; edhe qish të thom? Atë, shpëto-më prei kësai orësë, por përandai erdha mbë këte orë.
28 Atë, lavdo emëninë tand. Erdhi pra nji za prei qiellit. Edhe e lavdova, edhe prap kam me e lavduem.
29 Gjindëja pra, qi kishte ndenjun’ edhe ndëgjoi zaninë , thoshte, se u ba bumbullimë; të tierë thoshinë, se i foli engjull.
30 Iesui u përgjeq e tha: Ai za nuk’ u ba për mue, por për ju.
31 Tashti ashtë gjyq’ i kësai bote, tashti urdhënari i kësai bote ka me u hedhunë jashtë.
32 Edhe unë, ndë u ngritsha prei dheut, kam me tërhequnë të gjitha mbas vetëvetëhesë.
33 - (Edhe thoshte këte, tue diftuem me çë farë vdeke kishte me vdekunë.)
34 Gjindëja iu përgjeq: Na kemi ndëgjuem prei ligjësë, se Krishti mbet për gjithë jetënë. Si thue pra ti, se i Bir’ i nieriut duhetë me u ngritunë? Cilli ashtë kyi i bir’ i nieriut?
35 Iesui pra u tha atyne: Edhe pak kohë drita ashtë bashkë me ju. Ecëni qysh sa të keni dritënë, por mos me u zanë juve errësina, sepse ai qi ecën nd’errësinët nukë di se ku vete.
36 Qysh sa të keni dritënë, i besoni dritësë, qi të baheni të bijt’ e dritësë. - Këto foli Iesui, edhe iku, e u mpëshef prei atyneve.
37 Por ndonëse ai bani kaqi mërekullia përpara atyneve, nuk’ i besuenë,
38 për me u mbushunë fjala e profetit Isaisë qi tha: “Zot, cilli i besoi predikimit t’anë? Edhe mbë cillin u sbulue krahi i Zotit?”
39 Përandai nukë mundeshimë me besuem, sepse për-së-ri tha Isaia:
40 “Verboi syt e atyneve, edhe ashpëroi zemërën’ e atyneve, qi të mos shofinë me syt, edhe të mos marrinë vesht me zemrënë, edhe të mos këthehenë qi t’i shëndosh”.
41 Këto tha Isaia, kur pa laftin’ e ati, edhe foli për ate.
42 Por shumë vetë edhe prei të parësh i besuenë, por prei frikësë Farisevet nukë rrëfejshinë, qi të mos bahenë jashtë synagogësë,
43 sepse deshnë laftin’ e nierëzëvet ma tepërë se laftin’ e Perëndisë.
44 Edhe Iesui bërtiti e tha: Ai qi më beson, nukë beson mue, por ati qi më dërgoi.
45 Edhe ai qi ve ore mue, ve ore ate qi më dërgoi.
46 Unë kam ardhunë dritë te bota, qi të mos mbesi nd’errësinë gjithë-kush të më besojë.
47 Edhe ndë ndëgjoftë kushi fjalët’ e mia, edhe të mos besojë, unë nuk’ e gjukoj, sepse nuk’ erdha me gjukuem botënë, por me shpëtuem botënë.
48 Ai qi më heth poshtë, edhe nukë pret fjalët’ e mia, ka se kush ta gjukojë: fjala qi fola, ajo ka me e gjukuem ndë të mbrapmenë ditë.
49 Sepse unë nukë fola prei vetiut; por Ati qi më dërgoi, ai më la porosi, qish të thom, e qish të flas.
50 Edhe e dij se porosia e ati ashtë jet’ e pasosëme; unë pra sa flas, sikurse më ka thanë Ati, kështu flas.