1 Edhe besa është një themeli punërash që shpërehenë, një të dëftyerë punërash që nukë shihenë.
2 Sepse prej kësaj muarnë martiri të mirë të lashtëtë.
3 Me anë të besësë kupëtojmë se jetët’ u ndërtuanë me fialën’ e Perëndisë, kaqë që këto që shihenë nuk’ u bënë prej atyre punërave që dukenë.
4 Me anë të besësë Abeli i pruri Perëndisë kurban më të mirë se Kaini, që prej asaj besësë u martiris se ishte i drejtë, sepse Perëndia dha martiri për dhurëtiat’ e ati; edhe prej asaj, ndonëse vdiq, edhe më po flet.
5 Me anë të besësë Enohu u ndërrrua vëndit, që të mos shohë vdekëje, “edhe nukë gjëndej, sepse Perëndia e ndërroj vëndit;” sepse përpara se të ndërrohej vëndit u martiris, për atë se i kishte pëlqyerë Perëndisë.
6 Edhe pa besë s’munt t’i pelqenjë ati ndonjë; sepse ay që afronetë te Perëndia, duhetë të besonjë se është, edhe bënetë pagë-dhënës tek ata që e kërkonjën’ atë.
7 Me anë të besësë iu dëftye Noesë nga Perëndia për ato punëra që edhe nukë shiheshinë, edhe ay si u frikësua, ndërtoj një arkë për shpëtimin’ e shtëpisë ti; prej të cilësë gjukoj për të ligë botënë, edhe u bë trashëgimtar i drejtërisë me anë të besësë.
8 Me anë të besësë dëgjoj Avraami, kur u thërrit të dalë mb’ atë vënt, që kishte për të marrë për trashëgim, edhe dolli pa diturë se ku vete.
9 Me anë të besësë vate e nguli ndë dhe të së zotuarësë posi mbë një dhe të huajë, tuke ndenjurë ndë tenda, bashkë me Isaakun’ e me Jakovinë trashëgimtarëtë bashkë t’asaj të zotuarësë;
10 Sepse priste atë qytetinë që kishte themeletë, të cilit mieshtrë edhe ndërtestar është Perëndia.
11 Me anë të besësë edhe ajo Sarra mori fuqi të ngjitetë me barrë, edhe, ndonëse i kishte shkuarë koha e moshësë, polli, se e kujtoj të besës’ atë që i u zotua.
12 Përandaj lintnë kaqë vetë prej një nburri vetëmë , edhe kyj gati për të vdekurë, posi yjet’ e qiellit nga shumica, edhe posi rëra e panumëruarë që është ndë buzët të detit.
13 Këta të gjithë vdiqnë më besë, pa marrë të zotuaratë, po i panë ato për së largu, (edhe u mbushnë mëntë), edhe i pritnë, edhe rrëfyenë se janë të huajë edhe prej një tiatër vëndi mb’ atë dhe.
14 Sepse ata që flasënë kështu, dëftenjënë se kërkonjënë dhen e tyre.
15 Edhe ndë e mbaninë mënt atë dhe, që patnë dalë prej andejë, do të kishinë kohë të këtheneshinë.
16 Po ndashti dëshëronjënë për një dhe më të mirë, do me thënë, qielluar; përandaj Perëndisë nuk’ i vien turp të qjuhetë Perëndia i atyreve; sepse u bëri gati atyre qytet.
17 Me anë të besësë Avraami, pruri Isaakunë për kurban ; kur provohej; edhe ay që pat priturë të zotuaratë pruri për kurban të vetëmlindurinë birin’ e ti ,
18 Mbë të cilinë qe folurë: “Se mbë Isaakunë do të qjuhetë fara jote”,
19 Tuke menduarë Avraami , se Perëndia munt të ngjallnjë edhe prej së vdekurish; prej përandaj e mori atë posi me të përgjajturë.
20 Me anë të besësë Isaaku bekoj Jakovin’ edhe Isafinë për punërat që do të vininë.
21 Me anë të besësë Jakovi tuke vdekurë bekoj të dy të bijt’ e Josifit, “edhe u fal tuke pshteturë mbë majë të shkopit ti”.
22 Me anë të besësë Josifi tuke vdekurë përmëndi për të dalëtë jashtë e të bijvet Israilit, edhe porositi për eshtërat’ e tia.
23 Me anë të besësë Mojsiu, si lindi, u fsheh tre muaj nga përint’ e ti, sepse panë se çuni ishte i bukurë; edhe nukë patnë frikë për urdhëratën’ e mbëretit.
24 Me anë të besësë Mojsiu si u bë i math, mohoj të thuhet’ i biri së bijësë Faraojt;
25 Sepse sgjodhi më tepërë të heqë keq bashkë me llauzin’ e Perëndisë, se të ketë fitim faji për pakëzë kohë;
26 Tuke kujtuarë dhunën’ e Krishtit për më të madhe pasëje se thesarëtë ndë Egjypt; sepse vështronte mbë shpagimt.
27 Me anë të besësë la Egjyptinë pa pasurë frikë për zemëratën’ e mbëretit; sepse priti të paparinë, posi tuke parë atë .
28 Me anë të besësë bëri pashkën’ edhe të përskaturit’ e gjakut, që të mos i piekë atyreve ay që prishte dielmt’ e parë.
29 Me anë të besësë shkuanë ndëpër Det të Kuq posi ndëpër tokë; të cilinë kur e provuanë Egjyptianëtë, u mbytnë.
30 Me anë të besësë ranë muret’ e Jerihosë, si u qerthëlluanë shtatë dit.
31 Me anë të besësë kurva Raavë nukë humbi bashkë me ata që s’bindeshinë, passi priti përgjonjësitë me paqtim.
32 Edhe ç’të them më? Sepse nukë do të më mbesë kohë të tregonj për Gjedheoninë, e për Varakunë, e për Sampsoninë, e për Jefthaenë, për Dhavidhin’ e për Samuilin’ edhe për profitët,
33 Të cilëtë me anë të besësë lëftuanë mbëretëria, punuanë drejtëri, fituanë të zotuaratë, thurnë gojat’ e leonëvet,
34 Shuanë fuqin’ e ziarrit, shpëtuanë nga gojat’ e thikësë, muarnë fuqi nga dobësiratë, u bënë të fortë ndë luftë, thyenë ushtëriat’ e të hujvet;
35 Gratë muarnë të vdekurit’ e tyre nga të ngjalluritë; e të tierë u munduanë, sepse nukë pritnë shpëtiminë, që të fitoninë një të ngjallurë më të mirë;
36 E të tierë u provuanë me të përqeshura e me të rrahura, po edhe me të lidhura e me burk.
37 U vranë me gurë, u sharruanë, u nganë, vdiqnë prerë prej thikësë; shkoninë vënde ndëpër vënde veshurë me lëkura dhënsh, e me lëkura dhish, tuke pasurë nevojë, tuke pasurë shtrëngim, tuke hequrë keq,
38 (për të cilëtë bota nuk’ ishte e vëjyërë) tuke shkuar’ andej’ e këtejë ndëpër shkretëtira e ndëpër male e ndëpër shpella e ndëpër vërat’ e dheut.
39 Edhe këta të gjithë, ndonëse muarnë martiri të mirë me anë të besësë, nukë muarnë të zotuarëtë;
40 Sepse Perëndia pat urdhëruarë që përpara një gjë më të mirë, që të mos bënenë të sosurë pa neve.
KAPTINA XI.
1 Edhe besa ashtë nji themel punësh qi shpërehenë, nji diftim punësh qi nukë shifenë.
2 Sepse prei kësai muernë deshmi të mirë pleqtë.
3 Me anë të besës’ marrimë vesht se jetët’ u ndërtuenë me fjalën’ e Perëndisë, kaqi qi këto qi shifenë nuk’u banë prei atyneve punëvet qi dukenë.
4 Me anë të besës’ Abeli i pru Perëndisë ma të mirë kurban se Kaini, qi prei asai besës’ u ba deshmi se ishte i dreitë, sepse Perëndia dha deshmi për dhunëtiat e ati, edhe prei asai, ndonëse vdiq, edhe ma po flet.
5 Me anë të besësë Enohu u ndërrue vendit për mos me pamë vdekë: “edhe nukë gjindei, sepse Perëndia e ndërroi vendit”, sepse para se të ndërrohei vendit u ba deshmi për ate , se i kishte pëlqyem Perëndisë.
6 Edhe pa besë s’mundetë me i pëlqyem kushi , sepse ai qi afrohetë te Perëndia duhetë me besuem, se ashtë, edhe bahetë pagë-dhanës mb’ata qi e kërkojënë.
7 Me anë të besës’ iu diftue Noesë prei Perëndisë për ato punë qi edhe nukë shifeshinë, edhe ai si u frikue, ndërtoi arkënë për shpëtimin’ e shtëpisë vet, prei të cillësë gjukoi për të keq botënë, edhe u ba trashigimtar i dreitënisë me anë të besësë.
8 Me anë të besësë ndëgjoi Abrahami, kur u thërrit me dalunë mb’ate vend qi kishte për me marrë për trashigim, edhe duel pa ditunë se ku vete.
9 Me anë të besësë vote e nguli ndë dhe të zotuemesë porsi mbë nji dhe të huej, tue ndenjunë ndë tenda, bashkë me Isaakun’ edhe me Iakobinë trashigimtarëtë bashkë t’asai të zotuemeje,
10 sepse priste ate qytetinë qi kishte themeletë, të cillit mieshtër edhe ndërtestar ashtë Perëndia.
11 Me anën të besës’ edhe ajo Sarra muer fuqi me u ngjitunë me barrë, edhe ndonëse i kishte shkuem koha e moshësë, puell, sepse e kuitoi të besës’ ate qi u zotue.
12 Përandai lenë kaqi vetë prei nji burri vetëmë, edhe kyi gati për me vdekunë, porsi ujët’ e qiellit prei shumicës’, edhe porsi rana e pangjefëme qi ashtë ndë buzë të detit.
13 Këta të gjithë vdiqnë me besë, pa marrë të zotuemetë, por për së largut i panë, edhe u mbushnë mentë, edhe i muernë n’grykë, edhe rrëfyenë se janë të huej, edhe prei nji tietërë vendi mb’ate dhe.
14 Sepse ata qi flasinë kështu, diftojënë se kërkojënë dhen’ e vet.
15 Edhe ndë e mbaishinë ndër mend ate dhe qi prei andej patnë dalë, kishinë për me gjetunë kohë me u këthyem,
16 por tashti u ka anda për nji ma të mirë dhe , do me thanë, qielluer, përandai Perëndia s’ka turp me u qjuetunë Perëndia i atyneve, sepse u bani gati qytet.
17 Me anë të besës’ Abrahami pru Isaakunë për kurban kur provohei, edhe ai qi pat pritunë të zotuemetë pru për kurban vetëm-leminë birin’ e vet,
18 qi qe folunë mb’ate: “Se mbë Isaakunë ka me u qjueitunë fara jote”.
19 Tue u menduem Abrahami se Perëndia mundetë me e ngjallunë prei së vdekunish, andai e muer me të përgjaitëme.
20 Me anë të besës’ Isaaku bekoi Iakobin’ edhe Isafinë për punët qi do të vinë.
21 Me anë të besës’ Iakobi tue vdekunë bekoi të dy bijt’ e Iosefit, “edhe u lut tue u mpështetunë mbë majë të shkopit ati”.
22 Me anë të besës’ Iosefi tue vdekunë përmendi për të dalëmenë jashtë Egjyptit e të bijvet Israelit, edhe porositi për eshtënat e veta.
23 Me anë të besësë Moiseu, si leu, u mpëshef tre muei prei përintsh vet, sepse panë se çuni ishte i bukurë, edhe nukë patnë frikë për urdhënin’ e mbëretit.
24 Me anë të besësë Moiseu si u ba i math, mohoi me u than’ i biri së bijësë Faraonit,
25 sepse sgjodhi ma tepërë me hiekunë keq bashkë me popullin’ e Perëndisë, se me pasunë fitim faji për pakëzë herë,
26 tue kuituem dhunën’ e Krishtit për ma të madhe pasëje, se thesorëtë ndë Egjypt, sepse këqyrte mbë shpagimin’ e pagësë.
27 Me anë të besësë la Egjyptinë pa mos u frikuem për zemërimin’ e mbëretit, sepse priste porsi tue pam ate qi nukë shifte.
28 Me anë të besësë bani pashkën’ edhe të stërpikëmen’ e gjakut, qi të mos u përkasi atyneve, ai qi prishte dielmt’ e parë të Egjyptianëvet .
29 Me anë të besësë shkuenë ndëpër Det të Kuq porsi ndëpër tokë të thatë, të cillinë kur e provuen’ Egjyptianët, u mbytnë.
30 Me anë të besësë ranë muret’ e Ierihosë, si u rrethuenë shtatë ditt.
31 Me anë të besësë Raaba kurva nukë hupi bashkë me ata qi s’bindeshinë, mbassi priti përgjonjësitë me paqtim.
32 Edhe qish me thanë ma? Sepse s’ka me më mbetunë kohë me diftuem për Gedeoninë’ e për Barakun’ e për Sampsonin’ e për Iefthaenë, për Davidin’ e për Samuelin’ e për profetëtë,
33 të cillëtë me anë të besësë luftuenë mbëretënia, punuenë dreitëni, fituenë të zotuemetë, thurnë gojat’ e leonëvet,
34 shuenë fuqin’ e ziarrmit, shpëtuenë prei gojavet thikësë, muerrnë fuqi prei dobësinavet, u banë të fortë ndë luftë, thyenë ushtëriat’ e hueja;
35 gratë muernë të vdekunit’ e vet ngjallunë prei së vdekunish, e të tierë u munduenë, sepse nukë pritnë shpëtiminë qi të fitojënë nji ma të mirë të ngjallunë;
36 e të tierë u provuenë me të përqeshuna e me të rrafuna, por edhe me të lidhuna e burgje;
37 u rrafnë me gurë, u sharruenë, u nganë, vdiqnë premë prei thikësë, shkojshinë vende ndëpër vendeveshunë me likura dhensh e me likura dhish, tue u shterunë, tue u shtrënguem, tue hiekunë keq
38 (për të cillëtë bota nuk’ ishte e zonja); tue shkuem andej e këndej ndëpër shkretina e ndëpër male e ndëpër shpella, e ndëpër birat e dheut.
39 Edhe këta të gjithë, ndonëse muernë deshmi të mirë me anë të besësë, nukë muernë të zotuemenë,
40 sepse Perëndia pat urdhënuem çë përpara nji ma të mirë punë , qi të mos bahenë të kullutë pa ne.