1 Sepse nomi, tuke pasurë hien’ e të miravet që vinjënë, e jo atë ikonën’ e kafshavet, kurrë nukë munt të bënjë të kulluarë ata që hynjënë me ato kurbanetë, që bihenë vit për vit përherë.
2 Sepse atëhere do të kishinë pushuarë të biheshinë kurbane , sepse lutësitë, si të qëroneshinë një herë, nukë do të kishinë më asndonjë ndërgjegjëje për faje.
3 Po nd’ ato bënetë kujtim fajesh vit për vit.
4 Sepse gjak demash e ciepësh s’mund të heqënë faje.
5 Përandaj, tuke hyrë ndë botët, thotë: “Kurban e dhuratë nukë deshe, po bëre gati për mua trup.
6 Kurbane të diegura-gjithë edhe dhurata për faje nukë pëlqeve.
7 Atëhere thashë: Na te po vinj (ndë ballët të vivlisë është shkruarë për mua,) për të bërë, o Perëndi, dashuriminë tënt.”
8 Si tha më sipër: “Se kurban edhe dhuratë, edhe kurbane të diegura-gjithë edhe dhurata për fajë nukë deshe, as nuk’ i pëlqeve” (të cilatë bihenë kurban pas nomit.).
9 Atëhere tha: “Na te po vinj, për të bërë, o Perëndi, dashuriminë tënt.” Ngri të parënë, që të vërë të dytënë.
10 Prej ati dashurimit jemi shënjtëruarë me anë të prurit kurban të trupit Jisu Krishtit që u bë kurban një herë.
11 Edhe çdo prift rri përditë tuke shërbyerë, edhe bie përherë po ata kurbane, të cilatë kurrë nukë munt të heqënë faje.
12 Po ay, si pruri një kurban për faje, ndenji për gjithë herënë ndë të diathtë të Perëndisë,
13 Tuke priturë paskëndaj gjersa të vihen arëmiqt’ e ati përposh ndënë këmbët t’ati.
14 Sepse me një dhuratë bëri të shënjtëruaritë të kulluarë për gjithë herënë.
15 Po edhe Frym’ e Shënjtëruarë martiris për ne; sepse passi pat thënë më përpara:
16 “Këjo është dhiata që do të bënj mb’ ata pas atyre ditvet, thotë Zoti, do të vë nomet’ e mi ndë zemërat t’atyreve, edhe do t’i shkruanj ato ndë mendimet t’atyreve.”
17 “Edhe nukë do të kujtonj më fajet’ e atyreve edhe paudhëriat’ e atyreve.”
18 Edhe atie ku është ndëjesë, nukë është më dhuratë për faje.
19 Tuke pasurë pra, o vëllezër, kuxim të hyjmë ndë shënjtëroret me anë të gjakut Jisujt,
20 Prej një udhe të rë edhe të gjallë, që na rëpërtëriti me anë të kurtinësë, do me thënë, të mishit ti,
21 Edhe tuke pasurë një prift të math ndë shtëpi të Perëndisë,
22 Le t’ afronemi me zemërë të vërtetë e të mbushurë mëndëjenë nga besa, tuke pasurë shplarë zemëratë tona prej ndërgjegjëjesë ligë;
23 Edhe tuke pasurë larë trupinë me ujë të këthiellëtë, le të mbajjmë rrëfimin’ e shpëresësë pa pierrë, sepse ay që u zotua është besëtar.
24 Edhe le të vështrojmë të ngacëmojmë njëri tiatrinë ndë dashuri e ndë punëra të mira;
S 25 Mos lëmë të mbëlidhemi bashkë, sikundrë është zakon mbë ca vetë , po tuke shtyturë njëri tiatrinë; edhe kaqë më teprë, sa shihni ditën’ afruarë.
26 Sepse ndë fëjefshim neve tuke dashurë, passi muarëm të njohurit’ e së vërtetësë, nukë mbet më kurban për faje;
27 Po një të priturë gjyqi të frikëshim, edhe një të ndezurë ziarri, që ka për të ngrënë ata që janë kundrë.
28 Një që shkel nomin’ e Mojsiut, përpara dy a tre martirëve vritetë pa përdëllim
29 Sa më teprë mundim, u duketë juve,se do të heqë ay që ka shkelurë me këmbë të Birin’e Perëndisë, edhe e ka kujtuarë se gjaku i dhiatësë është si çdo gjak, që me atë shënjtërua, edhe ka sharë frymën’ e hirit?
30 Sepse e dimë atë që ka thënë: “Shpagimi është puna ime, unë kam për të shpaguarë”, thotë Zoti. Edhe përsëri: “Zoti do të gjukonjë llauzin’ e ti.”
31 Pun’ e frikëshime është të bierë ndonjë ndër duar të Perëndisë gjallë.
32 Bini ndër mënt dit e para, ndë të cilat si u ndriçuatë, duruatë shumë luftë pësimesh.
33 Ndashti tuke bërë lodrë vetëhenë tuaj prej qërtimesh e prej shtrëngimesh, e ndashti duke bërë vetëhen tuaj piesëtarët’ e atyreve që pësuanë këso punërash.
34 Sepse pësuatë bashkë me të lidhurat’ e mia, edhe prittë me gëzim rrëmbesënë e pasëjesë tuaj, tuke diturë se keni për vetëhenë tuaj ndë qiejet një pasëje më të mirë edhe të qëndruarshime.
35 Mos e hirthni teje pra kuximinë tuaj, që ka për të dhënë pagë të madhe.
36 Sepse ju keni nevojë për durim, që të bëni dashurimin’ e Perëndisë, edhe të merrni të zotuarëtë.
37 “Sepse edhe një çikëzë herë, edhe “do të vinjë ay që vien, edhe nukë do të mënonjë.”
38 “Edhe i drejti do të rronjë prej besësë”, edhe “ndë u heqtë prapazëndonjë , shpirti im nukë do ta pëlqenjë atë.”
39 Edhe ne nukë jemi nga ata që hiqenë prapazë për prishëje, po nga ata që besonjënë për shpëtimin’ e shpirtit.
KAPTINA X.
1 Sepse ligja tue pasunë hien’ e të miravet qi vinë, e jo ate figuren’ e punëvet, kurrë s’mundetë me bamë të kullutë ata qi hyjënë me ato kurbanet qi bijenë vit për vit përherë,
2 sepse atëherë do të kishin pushuem me u prumë kurbane , sepse lutësitë si të pastroheshinë nji herë, s’do të kishinë ma as ndonji ndërgjegjëje për faje,
3 por nd’ato bahetë kuitim fajesh vit për vit,
4 sepse s’mundetë gjak demash e sqepësh me hekunë faje.
5 Përandai tue hymë ndë botët, thotë: “Kurban e mplatë nukë deshe, por bane gati për mue korp.
6 Kurbane të dieguna-gjithë, edhe mplata për faje nukë pëlqeve.
7 Atëherë thashë: Qe te po vij (ndë volumë të librës’ ashtë shkruem për mue), për me bamë, o Perëndi, dashuniminë tand”.
8 Si tha ma përsipër: “Se kurban edhe mplatë, edhe kurbane të dieguna-gjithë, edhe mplata për faje nukë deshe, as nuk’ i pëlqeve” (të cillatë bihenë kurban mbas ligjësë),
9 atëherë tha: “Qe te po vij me bamë, o Perëndi, dashuniminë tand”. Ngre të parënë, qi të ngrefi të dytënë.
10 Prei ati dashunimit jemi shenjtënuem me anë të prumesë kurban të korpit Iesu Krishtit qi u pru kurban nji herë.
11 Edhe qish do prift rri përditë tue shërbyem, edhe bije përherë por ato kurbane, të cillatë kurrë nukë mundenë me hekunë faje,
12 por ai si pru nji kurban për fajet, ndenji për gjithë herënë ndë të diathtën’ e Perëndisë,
13 tue pritunë mbaskëndai deri sa të vihenë gjith’ anëmiqt’ e ati “përposh ndënë kambët t’ati”.
14 Sepse me nji mplatë bani të shenjtënueshimitë të kullutë për gjithë herënë.
15 Por edhe Shpirtit Shenjt deshmon për ne, sepse mbassi pat thanë ma përpara:
16 “Këjo ashtë dhiata qi kam me bamë mb’ata mbas këtyne ditvet, thotë Zoti, kam me vumë ligjat’ e mia mbi zemërat t’atyne, edhe kam me shkruem ato ndë mendimet t’atyne”,
17 “edhe s’kam me kuituem ma fajet’ e atyne edhe paligjëniat’ e atyne”.
18 Edhe atie ku ashtë ndëjesë, nuk’ ashtë ma mplatë për faje.
19 Tue pasunë pra, o vëllazën, kucim me hymë ndë shin-vendet me anë të gjakut Iesuit,
20 prei nji të reje edhe të gjallë udhë, qi na e përtërini me anë të kurtinësë, do me thanë të mishit vet,
21 edhe tue pasunë nji prift të math ndë shtëpit të Perëndisë,
22 le t’afrohemi me zemërë të vërtetë mbushunë mendienë prei besësë, tue pasunë shpërlamë zemëratë t’ona prei ndërgjegjëjesë keqe, edhe lamë korpinë me ujë të këthiellëtë,
23 le të mbamë rrëfimin’ e shpëresësë pa pierrë, sepse ai qi u zotue ashtë besëtar;
24 edhe le të vem ore të ngacëmoimë niani tietërinë ndë dashuni e ndë vepëra të mira;
25 mos lamë me u mbëledhunë bashkë, sikurse ashtë zakon mbi disa vetë , por tue shtymë njiani tietërinë, edhe kaqi ma tepërë, sa shifni ditën’ afruem.
26 Sepse ndë fëjefshim na tue dashunë, mbassi muerëm të ngjofëmen’ e së vërtetësë, nukë mbet ma kurban për faje,
27 por nji të pritunë gjyqi të frikëshim edhe nji të ndezunë ziarrmi, qi ka për me ngran’ ata qi janë kundrë.
28 Nji qi ka shkelunë ligjën’ e Moiseut, përpara nji a dy deshmitarëve vdes pa përdëllim;
29 sa ma tepërë mundim, u duketë juve, se ka me hiekun’ ai qi ka shkelunë të Birin’ e Perëndisë,
30 edhe ka kuituem se gjaku i dhiatës’ashtë si qish do gjak, qi me ate u shenjtënue, edhe ka shamë Shpirtin’ e hirit? Sepse e dim’ ate qi ka thanë: “Shpagimi ashtë puna eme, unë kam për me shpaguem, thotë Zoti”. Edhe për-së-ri: “Zoti ka me gjukuem popullin’ e vet”.
31 Pun’ e frikëshime ashtë me ranë ndër duer të Perëndisë gjallë.
32 Bini ndër mend ditt’ e para, ndër të cillat, kur u ndriçuetë, duruetë shumë luftë pësimesh,
33 tashti tue u bamë lojë prei qartimesh e prei shtrëngimesh, e tashti tue u bamë piesëtarët’ e atyneve qi pësuenë këso punësh.
34 Sepse pësuetë bashkë me të lidhunat e mia, edhe pritët me gëzim të rrëmbyemen’ e pasëjesë tuei, tue ditunë se keni për vetëhenë tuei ndë qijet nji ma të mirë pasëje edhe të qindrueshime.
35 Mos hethni tej pra kuciminë tuei, qi ka për me dhanë pagë të madhe.
36 Sepse ju keni nevojë për durim, qi të bani dashunimin’ e Perëndisë, edhe të mirrni të zotuemenë.
37 Sepse edhe nji grimëzë herë, edhe “ka me ardhun’ ai qi vien, edhe s’ka me u vonuem”.
38 Edhe i dreiti ka me rruem prei besësë’, edhe: “nd’u tërhiektë mbrapazë kushi , shpirti em s’ka me e pëlqyem”.
39 Edhe na s’jemi prei asish qi tërhiqenë mbrapazë për prishëje, por prei asish qi besojënë për shpëtimin’ e shpirtit.