1 Edhe unë vetë Pavli u lutem juve për butësirën’ e për ëmbëlsirën’ e Krishtit, se faqe me faqe jam i përunjëtë ndër ju, e për së largu kam zemërë mbë ju.
2 Edhe u lutem juve , kur të vinj, të mos marr zemërë me atë shpëresënë, që mendonj të kuxonj kundrë disave, që na vënë re sikurse ecëjmë pas mishit;
3 Sepse ndonëse ecëmë pas mishit, po s’bëjmë luftë pas mishit.
4 Sepse armët’ e luftësë tonë nukë janë të mishit, po të forta me Perëndinë për të rrëzuarë kastra.
5 Sepse rrëzojmë mendime edhe çdo gjë të lartë që ngrihetë sipër kundrë së njohurësë Perëndisë, edhe bëjmë rop çdo mendim për të dëgjuarëtë të Krishtit.
6 Edhe jemi gati të marrëmë shpagim për çdo të padëgjuarë, kur të mbusheetë të dëgjuarëtë tuaj.
7 A shihni ato që dukenë për faqe? Ndë shpëreftë ndonjë mbë vetëhen’ e ti se ësht’ i Krishtit, le ta mendonjë këtë përsëri prej vetëhesë ti, se sikundrë ay ësht ’ i Krishtit, kështu edhe neve jemi të Krishtit.
8 Sepse, edhe ndë u mburrça ca më tepërë për pushtetinë tënë, që na dha Zoti për ndërtesë, e jo për të rrëzuarëtë tuaj, s’do të turpëronem;
9 Që të mos dukem, se dua t’u shtie juve frikënë me kartëratë.
10 Sepse kartëratë, thotë ndonjë , janë të rënda edhe të forta; po të daluritë përpara me trup është të dobë, edhe fiala s’vëjen gjë.
11 I tilli njeri le ta mendonjë këtë, se t’ atillë që jemi ndë fialët me kartëra për së largu, të këtillë jemi edhe mbë punët për së afërmi.
12 Sepse s’kuxojmë të numërojm’ a të mbarasojmë vetëhenë tonë me dica vetë që ndorëzonjënë vetëhen’ e tyre; po ata vetë tuke maturë vetëhen’ tyre me vetëhen’ e tyre, edhe tuke mbarasuarë vetëhen’ e tyre me vetëhen’ e tyre, s’kupëtonjënë.
13 Po neve s’do të mburremi pa masë, po pas masësë, ati rregullitr që ndau Perëndia mbë ne, masë që t’ arrijmë edhe gjer te ju.
14 Sepse s’e shtrijmë tepërë vetëhenë tonë, sikurse nuk’ u arrijtëm juve; sepse gjer te ju e arrijtmë me anë të ungjillit Krishtit.
15 Edhe s’mburremi pa masë për mundimet’ e huaja, po kemi shpëresë, se, tuke shtuarë besa juaj, do të madhonemi mbë ju për së tepëri, pas rregullit tënë.
16 Që të ungjillëzojm’ edhe mb’ ata vënde që janë përtej jush, jo të mburremi për ato që janë gati ndë rregullë të huajë.
17 Edhe ay që mburretë, le të mburretë mbë Zotinë;
18 Sepse s’ësht’ i provuar’ ay që ndorëzon vetëhen’e ti, po ay që e ndorëzon Zoti.
KAPTINA X.
1 Edhe unë vetë Pauli u lutem juve për butësinën’ edhe për amblësinën’ e Krishtit, se faqe mbë faqe jam i përvutë ndër ju,
2 edhe u lutem juve kur të vij, të mos marr zemërë me atë shpëresënë qi mendoj me kucuem kundrë disa qi na ven’ ore sikurse ecimë mbas mishit.
3 Sepse ndonëse ecimë mbas mishit, por s’baimë luftë mbas mishit.
4 Sepse armët’ e luftit t’ynë nukë janë të mishit, por të forta me Perëndinë për me rrëzuem kastella,
5 sepse rrëzoimë mendime, edhe qish do gja të naltë qi ngrihetë sipër kundrë së ngjofëmesë Perëndisë, edhe baimë rop qish do mendim për ndëgjimin’ e Krishtit,
6 edhe jemi gati për me marrë shpagim për qish do pandëgjim, kur të jetë mbushunë ndëgjimi juei.
7 Shifni ato qi dukenë për faqe: ndë pastë kushi shpëresë mbë vetëvetëhenë se asht’ i Krishtit, le ta mendojë këte për-së-ri prei vetëvetëhesë. Se sikurse ai asht’ i Krishtit, kështu edhe na jemi të Krishtit.
8 Sepse edhe ndë u lavdofsha pakëzë ma tepërë për pushtetinë t’anë, qi na dha Zoti për të ndërtuemitë, e jo për të rrëzuemitë tuei, s’kam me u turpënuem,
9 qi të mos dukem se due me u shtimë juve frikënë me letëra.
10 Sepse letëratë, thotë ndonji , se janë të randa edhe të forta, por të dalunitë përpara me korp asht’ i dobë, edhe fjala s’vëjen gja.
11 I tilli nieri le ta mendojë këte, se t’atillë qi jemi mbë fjalët me letëra për së largu, të këtillë jemi edhe mbë punët për së ngjati.
12 Sepse s’kucoimë të ngjefimë, a të vemë nji me nji vetëhenë t’onë me disa vetë qi rakumandojnë vetëvetëhenë; por ata vetë, tue matunë vetëvetëhenë me vetëvetëhenë, edhe tue vumë vetëvetëhenë me vetëvetëhenë s’marrinë vesht.
13 Por na s’kemi me u mburrunë për ato qi s’matenë, por mbas matëjes’ ati rregullit qi dau Perëndia mbë ne, matëje qi të mbërrimë edhe deri te ju.
14 Sepse s’e shtrim tepërë vetëhenë t’onë, sikurse s’ua mbërrim, sepse edhe deri te ju e mbërrim me anë të ungjillit Krishtit.
15 Edhe s’mburremi për ato qi s’matenë, për mundimet e hueja, por kemi shpëresë, se, tue u shtuem besa juei, kemi me u madhënuem mbë ju për së tepëri mbas rregullit t’anë,
16 qi të ungjillëzoim’ edhe mb’ata vende qi janë përtej jush, jo të mburremi për ato qi janë gati ndë rregullë të huej.
17 Edhe ai qi të mburretë, le të mburretë mbë Zotinë.
18 Sepse s’asht’ i provueshim ai qi rakumandon vetëvetëhenë, por ai qi e rakumandon Zoti.