1 Edhe për ato punë që më shkruatë, mirë është për njerinë të mos i piekë gruasë.
2 Po për kurvëritë gjithësecili le të ketë gruan’ e ti, edhe gjithësecila le të ketë burrin’ e saj.
3 Burri le t’i apë gruasë atë dashurinë që duhetë; ashtu edhe gruaja burrit.
4 Gruaja s’urdhëron trupin’e saj, po burri; ashtu edhe burri s’urdhëron trupin’ e ti, po gruaja.
5 Mos ia shterni njëri tiatrit, përveç se ndë qofshi me një fialë për pak kohë, që t’i bini prapa agjerimit e të falurit, edhe përsëri afrohi bashkë mb’ atë punë , që të mos u ngasë juve Satanaj për të pambajturit’ e vetëhesë suaj.
6 Edhe këtë po ua them juve pas mëndëjesë sime , jo se kam urdhërë.
7 Sepse dua të jenë gjithë njerëzitë posi vetëheja ime; po gjithësecili ka dhuratën’ e ti nga Perëndia, njëri kështu, e tiatri ashtu.
8 Edhe po u them të pamartuarëvet edhe të vavet, se mirë është për ata, mbë mbeçinë sikundrë jam edhe unë.
9 Po ndë mos përmbajçinë vetëhen’e tyre, le të martonenë; sepse më mirë është të martonetë njeriu se të nxehetë.
10 Edhe të martuarit’ i porosit, jo unë, po Zoti, të mos ndahetë gruaja nga burri.
11 Po edhe ndë u ndaftë, le të mbesë pa martuarë, a le të pajtonetë me burrinë; edhe burri të mos e lërë gruanë.
12 Edhe të tierëvet u them unë, jo Zoti: Ndë pastë ndonjë vëlla grua të pabesë, edhe asaj i pëlqen do të rrinjë bashkë me atë, le të mos e lërë atë.
13 Edhe një grua që ka burr të pabesë, edhe ati i pëlqen të rrinjë bashkë me atë, le të mos ta lërë.
14 Sepse burr’ i pabesë është shënjtëruarë nga gruaja; edhe gruaja e pabesë është shënjtëruarë nga burri; sepse tietrazi bijtë tuaj do t’ishinë të pëgërë; po ndashti janë të shënjtëruarë.
15 Po ndë u ndaftë i pabesi, le të ndahetë. Vëllaj a motëra nukë janë bërë robëra ndë të tilla punëra; po Perëndia na ka thirërurë ndë paqtim.
16 Sepse ç’di ti, o grua, ndë qoftë se do të shpëtonjç burrinë? A ç’di ti, o burr, ndë qoftë se do të shpëtonjç gruanë?
17 Po sikundrë Perëndia ndau gjithësecilit, edhe sikundrë Zoti thërriti gjithësecilinë, kështu le t’ ecënjë; edhe kështu urdhëronj mbë gjithë qishat.
18 U thërrit ndë besët ndonjë i rrethprerë? Le të mos bënet’ i parrethprerë. U thërrit ndonjë i parrethprerë, le të mos rrethpritetë.
19 Rrethpresëja s’është gjë, edhe parrethpresëja s’është gjë, po të ruajturit’ e porosivet të Perëndisë.
20 Gjithësecili mb’ atë të thërriturë që u thërrit, mb’ atë le të mbesë.
21 U thërrite kur qe rop? Mos kij kujdes; po ndë munç të bënesh i liruarë, përndore këtë më mirë.
22 Sepse ay që u thërrit mbë Zotinë kur qe rop, ësht’ i liruari Zotit; kështu edhe ay që u thërrit kur qe i liruarë, është robi Krishtit.
23 U bletë me çëmim; mos bëhi robër njerëzish.
24 Gjithësecili, o vëllezër, mb’ atë që u thërrit, mbë këtë le të mbesë ndaj Perëndisë.
25 Edhe për vërgjirëshatë s’kam urdhër nga Zoti; po ap mëndëjenë time si i përdëllyerë prej Zotit të jem besëtar.
26 Kujtonj pra se këjo punë ësht’ e mirë për këtë nevojë ndashti, se është mirë për njerinë të jetë kështu.
27 Je lidhurë me grua? Mos kërko të sgjidhurë. Je sgjidhurë nga gruaja? Mos kërko grua.
28 Po edhe ndë u martofsh, nukë fëjeve; edhe vërgjiresha ndë u martoftë, nukë fëjeu; po të tillë njerës do të kenë shtrëngim ndë misht; e un’ u kurcenj juve.
29 Edhe këtë e them, o vëllezër, se koha paskëtaj ësht’ e shkurtërë; kaqë sa edhe ata që kanë gra të jenë posikur s’kanë;
30 Edhe ata që qjanjënë, posikur s’qanjënë; edhe ata që gëzonenë, posikur s’gëzonenë; edhe ata që blenjënë, posikur të mos i kenë ndën’ urdhër të tyre.
31 Edhe ata që përndorënë këtë botë, posikur të mos e përndorënë; sepse forma e kësaj bote shkon.
32 Edhe dua të jeni të pakujdesçim; i pamartuari ka kujdes për punërat’ e Zotit, qysh t’i pëlqenjë Zotit;
33 Po i martuari ka kujdes për punërat’ e botësë, qysh t’i pëlqenjë gruasë.
34 Ndan gruaja prej vërgjireshësë; e pamartuara ka kujdes për punërat’ e Zotit, që të jet’ e shënjtëruarë edhe ndë trupt edhe ndë shpirt; e martuara ka kujdes për punërat’ e botësë, qysh t’i pëlqenjë burrit.
35 Edhe këtë po ua them juve për të mirënë tuaj; jo që t’u vë juve lak mbë qafë , po për atë që t’u ketë hije juve edhe që të afrohi ndë punë të Zotit pa kujdes.
36 Po ndë kujtoftë ndonjë se bë punë të shëmtuarë mbë vërgjireshën’ e ti, ndë i shkoftë koha martesësë asaj edhe duhetë të bënetë kështu, le të bënjë ç’të dojë; nukë fëjen; le të martonenë.
37 Po ay që rri qëndruarshim ndë zemërë, e s’ka nevojë, po ka pushtet për dashurimin’e ti, edhe e pa me udhë këtë ndë zemërë të ti, për të ruajturë vërgjireshën’ e ti, bën mirë.
38 Përandaj edhe ay që e marton, bën mirë; edhe ay që s’e marton, bën më mirë.
39 Gruaja është lidhurë (nga nomi) sa kohë që rron burri asaj; po ndë i vdektë burri asaj, ësht’ e liruarë të martonetë me cilinë të dojë, veç këjo punë të bënetë mbë Zotinë.
40 Po më e lumur’ është, ndë mbetë kështu, pas mëndëjesë sime; edhe më duketë, se edhe unë kam Frymë Perëndie.
KAPTINA VII.
1 Edhe për ato punë qi më shkruetë, mirë ashtë për nierinë mos me prekunë grue,
2 por për kurvëniat gjithë-se-cilli le të ketë gruen’ e vet, e gjithë-se-cilla le të ketë burrin’ e vet.
3 Burri le t’i api grues’ ate dashuninë qi i ka detyrë, ashtu edhe grueja burrit.
4 Grueja s’urdhënon korpin’ e vet, por burri; ashtu edhe burri s’urdhënon korpin’ e vet, por grueja.
5 Mos shterni njiani tietërinë, përveç ndë qofshi me nji fjalë për pak kohë, qi t’i bini mbrapa agjinimit e të falunit; edhe për-së-ri afrohi mb’ate punë , qi të mos u ngasi Satanai për të pambaitëmen’ e vetëhesë tuei.
6 Edhe këte po ua thom juve mbas mendëjesë s’eme, jo se kam urdhënim.
7 Sepse due me qenunë gjithë nierëzitë porsi vetëhenë t’eme, por gjithë-se-cilli ka dhunëtin’ e vet prei Perëndisë, njiani kështu, e tietëri ashtu.
8 Edhe po u thom atyneve qi s’janë të martuem, edhe të vavet, se mirë ashtë për ata ndë mbetshinë sikurse jam edhe unë.
9 Por ndë mos përmbaitshinë vetëvetëhenë, le të martohenë, sepse ma mirë ashtë me u martuem, se me u diegunë.
10 Edhe të martuemitë i porosis jo unë, por Zoti, të mos dahetë grueja prei burrit,
11 por edhe ndë u daftë, le të mbesi e pamartueme, a le të paqtohetë me burrinë; edhe burri të mos e lajë gruenë.
12 Edhe të tierëvet u thom unë, jo Zoti: Ndë pastë ndonji vëlla grue të pabesë, edhe asai i pëlqen me ndenjunë bashkë me ate, le të mos e lajë.
13 Edhe nji grue qi ka burr të pabesë, edhe ati i pëlqen me ndenjunë bashkë me ate, le të mos e lajë.
14 Sepse burri i pabesë ashtë shenjtënuem prei gruesë; edhe grueja e pabesë ashtë shenjtënuem prei burrit, sepse tietërazi dielmtë tuei do t’ishinë të ndytë, por tashti janë shenjtën.
15 Por ndë u daft’ i pabesi, le të dahetë? Vëllai a motëra nukë janë shërbëtorë ndë të tillat punë , por Perëndia na ka thërritunë ndë paqtim.
16 Sepse qish di ti, o grue, ndë qoftë se ke për me shpëtuem burrinë?
17 A qish di ti, o burr, ndë qoftë se ke për me shpëtuem gruenë? Por sikurse Perëndia dau mbë gjithë-se-cillinë, edhe sikurse Zoti thërriti gjithë-se-cillinë, kështu le t’eci, edhe kështu urdhënoj mbë gjithë kishat.
18 U thërrit ndë besët ndonji i rreth-premë? Le të mos bahet’ i parreth-premë. U thërrit ndonji i parreth-premë? Le të mos rreth-prehetë.
19 Rreth-presëja s’ashtë gja, edhe të parreth-premitë s’ashtë gja, por të rueitunit’ e urdhënimevet Perëndisë ashtë .
20 Gjithë-se-cilli mb’ate të thërritunitë qi u thërrit, mb’ate le të mbesi.
21 U thërrite kur qe shërbëtuer? Mos ki kujdes, por ndë mufsh me u bam’ i lirë, përdore këte ma mirë.
22 Sepse ai qi u thërrit mbë Zotinë kur qe shërbëtuer, asht’ i liri i Zotit; kështu edhe ai qi u thërrit kur qe i lirë, ashtë shërbëtori i Krishtit.
23 U bletë me çimim, mos bahi shërbëtorë nierëzish.
24 Gjithë-se-cilli, o vëllazën, mb’ate qi u thërrit, mbë këte le të mbesi ndaj Perëndinë.
25 E për virgjineshat s’kam urdhënë prei Zotit, por ap mendëjenë t’eme , sikurse kam pasunë përdëllim prei Zotit të jemi besëtar;
26 kujtoj pra se këjo punë asht’ e mirë për këte nevojë tashti, se ashtë mirë për nierinë me qenunë kështu.
27 Je lidhunë me grue? Mos kërko të sgjidhunë. Je sgjidhunë prei gruesë? Mos kërko grue.
28 Por edhe ndë u martofsh, nukë fëjen; edhe virgjinesha ndë u martoftë, nukë fëjen, por të tillëtë nierës kanë me pasunë shtrëngim ndë misht, e un’ u kursej juve.
29 Edhe këte e thom, o vëllazën, se koha mbaskëndai asht’ e shkurtënë, kaqi sa edhe ata qi kanë gra, të jenë porsikur s’kanë;
30 edhe ata qi qjajnë, porsikur s’qjajnë; edhe ata qi gëzohenë, porsikur s’gëzohenë; edhe ata qi blejnë, porsikur të mos i kenë ndën’ urdhënë të vet;
31 edhe ata qi përdorinë këte botë, porsikur të mos e përdorinë, sepse fityra e kësai bote shkon.
32 Edhe due të jeni të pakujdesshim. I pamartuemi ka kujdes për punët e Zotit, si t’i pëlqejë Zotit,
33 por i martuemi ka kujdes për punët e botësë si t’i pëlqejë gruesë.
34 Dan grueja prei virgjineshësë: e pamartuemeja ka kujdes për punët e Zotit, qi të jetë shenjte edhe ndë korp edhe ndë shpirt, por e martuemeja ka kujdes për punët e botësë, si t’i pëlqejë burrit.
35 Edhe këte po ua thom juve për të mirënë tuei, jo për me u vumë juve lak mbë qafë , por për ate qi t’u ketë hije juve, edhe qi t’afrohi ndë punë të Zotit pa kujdes.
36 Por ndë kuitoftë kushi se ban punë të shumtueme mbë virgjineshën’ e vet, ndë i kaloftë koha e martesës’ asai, edhe duhetë me u bamë kështu, le të bajë qish të detë, nukë fëjen: le të martohenë.
37 Por ai qi rri qindrueshim ndë zemërë, e s’ka nevojë, por la pushtet për dashunimin’ e vet, edhe e pa me udhë këte ndë zemërë të vet, për me rueitunë virgjineshën’ e vet, ban mirë.
38 Përandai edhe ai qi e marton, ban mirë; edhe ai qi s’e marton, ban ma mirë.
39 Grueja ashtë lidhunë prei ligjësë sa kohë qi rron burri i asai, por ndë vdektë burri i asai, asht’ e lirë me u martuem me cillinë të detë, veçe këjo punë me u bamë mbë Zotinë.
40 Por ma e lumun’ ashtë ndë mbetë kështu, mbas mendëjesë s’eme, edhe më duketë se edhe unë kam Shpirt Perëndie.