1 Kështu le të na numëronjë çdo njeri, si shërbëtorë të Krishtit, edhe kujdestarë të fshehësiravet Perëndisë.
2 E tiatëra kërkonetë ndër kujdestarët, që të gjëndetë gjithësecili besëtar.
3 Sa për mua fort pak gjë është që të gjykonem prej jush, a prej gjyqit njeriut; po as nukë gjykonj vetëhenë time.
4 Sepse ndërgjegjëjeja ime nukë më shan as për ndonjë gjë; po me këtë nukë kam dalë i drejtë; po ay që më gjykon është Zoti.
5 Përandaj mos gjykoni asgjë përpara kohësë, gjersa të vinjë Zoti, i cili do të nxierrë ndë dritë të fshehurat’ e errësirësë, edhe do të shpërfaqë këshillat’ e zemravet; edhe atëhere lavdimi do të bënetë mbë gjithësecilinë nga Perëndia.
6 Edhe këto, o vëllezër, i këtheva përmbi vetëhenë time edhe përmbi Apollonë për ju, që të mësohi prej vetëhesë tuaj të mos kini ndë mënt më tepërë se ç’është shkruarë, që të mos madhështohi njëri për tiatrinë kundrë tiatrit.
7 Sepse cili të shquan tyj nga tiatri ? Edhe ç’ke ti atë që s’more? Po edhe ndë e paç marrë, ç’mburre se nuk’ e ke marrë?
8 Ndashti jeni të nginjurë, ndashti u bëtë të pasurë, mbëretëruatë pa neve; edhe makar të kishitë mbëretëruarë, që të mbëretëronimë edhe neve bashkë me ju.
9 Sepse më duketë se Perëndia shpërfaqi neve apostojt’ e pastajmë, si për të vdekurë, sepse u bëmë lodrë mbë botët, edhe mbë ëngjëjt e mbë njerëzit.
10 Neve jemi të marrë për Krishtinë, e ju të mënçim mbë Krishtinë; neve të dobëtë, e ju të fortë; ju të lavduruarshim, e neve të panderçim.
11 Gjer mbë këtë orë kemi edhe uri, e kemi et, e jemi të sveshurë, rrihemi e me shuplaka, e sillemi andej e këtejë.
12 E mundonemi tuke punuarë me duarët tona; tuke na përqeshurë, bekojmë; tuke na ndjekurë, durojmë, tuke na vllasfimisurë, lutemi.
13 U bëmë posi të fshirëat’ e botësë, edhe posi plehët e të gjithëve gjer ndashti.
14 Nukë shkruanj këto për të turpëruarë juve, po u mësonj juve posi dielmt mi të dashurë.
15 Sepse ndë paçi dhietë mijë mësonjësa mbë Krishtinë, po nukë keni shumë atëra; sepse u kam piellë juve mbë Krishtinë me anë të ungjillit.
16 U lutem juve pra, të bëni si bënj unë.
17 Përandaj u dërgova juve Timothenë, i cili është biri im i dashurë edhe besëtar mbë Zotinë; ay do t’u bierë ndër mënt juve udhët’ e mia që janë mbë Krishtinë, sikundrë mësonj kudo mbë çdo qishë.
18 Po ca vetë u madhështuanë, sikurse unë s’kishnjam për të ardhurë te ju.
19 Po kam për të ardhurë shpejt te ju, ndë dashtë Zoti, edhe kam për të njohurë jo fialën’ e atyreve që madhështonenë, po fuqinë.
20 Sepse mbëretëria e Perëndisë nuk’ është me fialë, po me fuqi.
21 Çdoni? Të vinj te ju me shkop, apo me dashuri e me short butësire?
KAPTINA IV.
1 Kështu le ta na numërojë qish do nieri, si shërbëtorë të Krishtit, edhe kujdestarë të mpshefësinavet Perëndisë.
2 E tietëra kërkohetë ndër kujdestarë për me dalunë gjithë-se-cilli besërat.
3 Sa për mue fort pak gja ashtë të gjukohem prei jush, a prei gjyqit nieriut, por as unë s’gjukoj vetëhenë t’eme.
4 Sepse ndërgjegjëja eme nukë më shan as për ndonji gja, por me këte nukë kam dalun’ i dreitë, por ai qi më gjukon ashtë Zoti.
5 Përandai mos gjukoni asgja para kohësë, deri sa të vijë Zoti, i cilli ka me nxierrë ndë dritë të mpshefëtat’ e errësinësë, edhe ka me diftuem këshillet’ e zemëravet; edhe atëherë lavdimi ka me u bamë mbë gjithë-se-cillinë prei Perëndisë.
6 Edhe këto, o vëllazën, i këtheva përmbi vetëhenë t’eme, edhe përmbi Apollonë për ju, qi të mësohi prei vetëhesë tuei, mos me pasunë ndër mend ma tepërë se qish ashtë shkruem, qi të mos madhështohi njiani për tietërinë kundrë tietërit.
7 Sepse cilli të shqyen tyi prei tietërit ? Edhe qish ke ti, ate qi s’more? Por ndë e paç marrë, përse mburre sikurse nuk’ e ke marrë?
8 Tashti jeni të ngimë, tashti u batë të pasunë, mbëretënuetë pa ne; edhe makarë të kishitë mbëretënuem, për me mbëretënuem edhe na bashkë me ju.
9 Sepse më duketë, se Perëndia na dëfteu neve apostujt’ e mbrapën si për të vdekë, sepse u bam theatër mbë botët, edhe mbë engjujt, edhe mbë nierëzit.
10 Na jemi të marrë për Krishtinë, e ju të mentshim mbë Krishtinë; na të dobë, e ju të fortë; ju të lavdueshim, e na të panderëshim.
11 Deri mbë këte orë kemi edhe u, e kemi et, e kemi të sveshunë, e rrifemi me shuplaka, e sillemi andej e këndej,
12 e mundohemi tue punuem me duert t’ona; tue u përqeshunë, bekoimë; tue u ndiekunë, duroimë;
13 tue u nemunë, lutemi; u bam porsi të pshimet’ e botësë, edhe porsi plehet’ e të gjithëve deri tashti.
14 Nukë shkruej këto për me u turpënuem juve, por u mësoj juve porsi dielmt’ e mi të dashunë.
15 Sepse ndë paçi dhetë mijë mieshtra mbë Krishtinë, por nukë keni shumë atëna, sepse u kam piellë juve mbë Krishtinë me anë të ungjillit.
16 U lutem juve pra, të më merrni mbrapa.
17 Përandai u dërgova juve Timothenë, i cilli ashtë diali em i dashun’ edhe besëtar mbë Zotinë, ai ka me u prumë ndër mend juve udhët’ e mia qi janë mbë Krishtinë, sikurse mësoj gjithë-kund mbë qish do kishë.
18 Por disa vetë u madhështuenë, sikurse unë s’kishiem për me ardhunë te ju,
19 por kam me ardhunë shpeit te ju, ndë dashtë Zoti, edhe kam për me ngjofunë jo fjalën’ e atyneve qi madhështohenë, por fuqinë.
20 Sepse mbëretënia e Perëndisë nuk’ ashtë me fjalë, por me fuqi.
21 Qish doni? Të vij te ju me shkop, a por me dashuni, e me shpirt të butë?