1 Nd’ ato dit, passi ishinë shumë gjëndëje, edhe s’kishinë se ç’të hanë, [Jisuj] thërriti përanë nxënësit’ e ti, e u tha:
2 “Më dhëmbetë për gjëndëjenë, sepse janë tri dit tani që më presënë, edhe s’kanë se ç’të hanë.
3 Edhe ndë i lëshofsha agjëruarshim ndëpër shtëpia të tyre, do të lodhenë mb’udhë; sepse ca nga ata kan’ ardhurë prej së largu.”
4 Edhe nxënësit’ e ati u përgjeqnë: “Nga do të mundi ndonjë të nginjë këta me bukë këtu ndë shkretëtirët?”
5 Edhe ay i pyeti: “Sa bukë keni?”
6 Edhe ata i thanë: “Shtatë.” Edhe ay porositi gjëndëjenë të unjenë përdhe; edhe si mori shtatë bukëtë, e u fal ndersë, i theu edhe ua dha nxënësëet ti, që t’i vënë përpara gjëndëjesë ; edhe ata i vunë përpara gjëndëjesë.
7 Edhe kishinë pak pishqe të vegjëlë; edhe si bekoj, tha të venë përpara edhe ata.
8 Edhe hangrrë e u nginjënë. Edhe ngritnë tepërica copash, shtatë shporta.
9 Edhe ata që hangrrë ishinë sinja katrë milë vetë; pasandaj i lëshoj.
10 Edhe përnjëherë hyri ndë lundrë bashkë me nxënësit’ e ti, edhe erdhi mb’anët Dhallmanutha.
11 Edhe Farisejtë duallë, e zunë ta pyesënë, edhe të lypëninë nga ay shenjë prej qiellit, tuke ngar’ atë.
12 Po ay si psherëtiti ndë shpirt të ti, thotë: “Ç’shenjë lypën kyj bres? Me të vërtetë po u them juve, se nukë do t’i epetë shenjë këti brezi.”
13 Edhe si i la, hyri përsëri ndë lundrë, e iku përtej.
14 Edhe ata harruanë të marrënë bukë, edhe s’kishinë me vetëhe ndë lundrët veç një bukë.
15 Edhe ay i porosiste, tuke thënë: “Shikoni, ruhi nga brumi Farisevet, edhe nga brumi Irodhit.”
16 Edhe ata mendoneshinë ndër mest t’ atyreve, tuke thënë:
17 “Se s’kemi bukë.” Edhe Jisuj si e kupëtoj, u tha atyre: “Ç’mendoneni, se s’keni bukë? Edhe s’merrni vesh, as s’kupëtoni? Edhe po të ashpërë e keni zemërënë tuaj?
18 Tuke pasurë sy, nukë shihni? Edhe tuke pasurë veshë, nukë dëgjoni? Edhe nukë mbani mënt?
19 Kur theva pesë bukëtë mbë pesë milë vetëtë, sa kosha plot me copa ngrittë?” I thonë: “Dy-mbë-dhietë.”
20 — “Edhe kur theva shtatë bukëtë mbë katrë milë vetëtë, sa shporta mbushurë me copa ngrittë?”
21 Edhe ata thanë: “Shtatë.” Edhe u thoshte atyre: “Qysh nukë kupëtoni?”
22 Pasandaj vien ndë Vithsajdha; edhe i bienë një të verburë, edhe i lutenë ta prekjë.
23 Edhe ay si e mori për dore të verburinë, e nxori jashtë fshatit; edhe si pështyti ndër sy t’ati, vuri duartë mbi atë, edhe e pyeste ndë sheh gjë.
24 Edhe ay si hapi sytë, tha: “Shoh njerëzitë se ecëjënë posi drurë.”
25 Pasandaj përsëri vuri duarëtë mbi syt t’ati, edhe e bëri atë të hapjë sytë, edhe u shërua, edhe shihte të gjithë këthiellëtë.
26 Edhe e dërgoj ndë shtëpi t’ati, tuke thënë: “As ndë fshat të mos hyjç, as mos i thuaç këtë as ndonjërit ndë fshat.”
27 Pasandaj Jisuj me nxënësit’ e ti dolli ndëpër fshatërat të Qesarisë Filippit; edhe pyeste nxënësit’ e ti mb’udhë, tuke u thënë atyre: “Cili thonë njerëzitë se jam unë?”
28 Edhe ata u përgjeqnë: “Joann Pagëzori; edhe të tierë thonë , Ilia; edhe të tierë, një nga profitëritë.”
29 Edhe ay u thotë atyreve: “Po ju cili thoni se jam unë?” Edhe Pietri u përgjeq, e i tha: “Ti je Krishti.”
30 Edhe ay i qërtoj ata, që të mos i thonë as ndonjërit për atë.
31 Edhe zuri t’i mësojë, se i bir’ i njeriut duhetë të pësojë shumë, edhe të mos pëlqenetë nga pleqt’ e nga kryepriftërit’ e nga shkronjësitë, edhe të vritetë, edhe pas tri diç të ngjalletë. Edhe e fliste fialënë ndër sy.
32 Edhe Pietri e mori pas vetëhesë, e zuri ta qërtojë.
33 Po ay si u këthye e vuri re nxënësit’e ti, qërtoj Pietrinë, tuke thënë: “Ik prej meje, Satana; sepse s’ke ndër mënt punët’e Perëndisë, po punët’ e njerëzet.”
34 Edhe si thirri përanë gjëndëjenë bashkë me nxënësit’e ti, u tha atyre: “Kush të dojë të vijë prapa meje, le të mohojë vetëhen’ e ti, edhe le të ngrerë kryqin’ e ti, edhe le të më vijë prapa.
35 Sepse kush të dojë të shpëtojë jetën’ e ti, do ta hunbasë; po kush të humbasë jetën’ e ti për punë time edhe të ungjillit, kyj do ta shpëtojë.
36 Sepse ç’dobi do të ketë njeriu, ndë fitoftë gjithë botënë, edhe të dëmtojë shpirtin’ e ti?
37 Apo ç’do t’apë njeriu për këmbyerie të shpirtit të ti?
38 Sepse cilitdo që t’i vijë turp për mua edhe për fialët’ e mia mbë këtë bres kurvar edhe faltuar, edhe të birit njeriut do t’i vijë turp për atë, kur të vijë ndë lavdit të t’et bashkë me ëngjëjt’ e shënjtëruarë.