1 Atëhere pra Pillati mori Jisunë, edhe e rrahu.
2 Edhe ushëtorëtë gërshetuanë një kurorë prej ferrash, e ia vunë mbi kryet t’ati, edhe e veshnë me një rrobe të kuqe.
3 Edhe thoshinë: “Gëzonu, o Mbëret i Judhenjet!” Edhe i bininë me shuplaka.
4 Pillati pra dolli përsëri jashtë, edhe u thot’ atyre: “Na te po ua bie atë jashtë, që ta dini se nukë gjenj asndonjë faj tek ay.”
5 Jisuj pra dolli jashtë veshurë me kuronënë prej ferrash edhe rroben’ e kuqe. Edhe Pillati u thot’ atyre: “Na njeriu!”
6 Kur panë atë kryepriftërit’ edhe shërbëtorëtë, bërtitnë, tuke thënë: “Kryqëzo-je, kryqëzo-je .” Pillati u thot’ atyre: “Merreni ju, edhe kryqëzojeni; sepse unë nukë gjenj faj tek ay.”
7 Judhenjtë iu përgjeqnë: “Neve kemi nom, edhe pas nomit tënë ay duhetë të vdesë, sepse bëri vetëhen’ e ti të birin’ e Perëndisë.”
8 Atëhere Pillati pra kur dëgjoj këtë fialë, u frikësua më teprë.
9 Edhe hyri përsëri ndë vënt të gjyqit, edhe i thotë Jisujt: “Nga je ti?” Po Jisuj nuk’ i dha të përgjegjurë.
10 Pillati pra i thotë: “Mua nukë më flet? Nuk’ e di ti se unë kam pushtet të të kryqëzonj, edhe kam pushtet të të lëshonj?”
11 Jisuj u përgjeq: “Nukë kishnje asndonjë pushtet mbi mua, të mos të qënëke dhënë së larti; përandaj ay që me ep ndër duar të tua ka më tepërë faj.”
12 Që atëhere Pillati kërkonte ta lëshonte, po Judhenjtë thërrisninë tuke thënë: “Ndë lëshofsh këtë, nukë je miku i Qesarit; gjithëkush që bën vetëhen’ e ti mbëret, flet kundrë Qesarit.”
13 Pillati pra kur dëgjoj këtë fialë, nxori jashtë Jisunë, edhe ndenji mbi front të gjyqit, mbë një vënt që thuhetë Gur shtruarë, edhe Evraisht Gavvatha.
14 Edhe ishte dark’ e pashkësë, edhe afëro gjashtë ora; edhe u thot’ Judhenjvet: “Na mbëreti juaj.”
15 Po ata bërtitnë: “Ngri-e , ngri-e , kryqëzo-je .” Pillati u thot’ atyre: “Mbëretnë tuaj të kryqëzonj?” Kryepriftërit’ u përgjeqnë: “S’kemi tiatërë mbëret veç Qesarit.”
16 Atëhere pra ua dha atyre ndër duar, që të kryqëzonetë. Edhe ata muarnë Jisunë, edhe e shpunë.
17 Edhe tuke mbajturë kryqin’ e ti, dolli nd’atë vënt që thuhetë vëndi Krejt, që Evraisht thuhetë Gollgotha.
18 Atie kryqëzuan’ atë, edhe dy të tierë bashkë me atë atej edhe këtej, edhë Jisunë ndë mest.
19 Pillati shkroj edhe një titllë, edhe e vuri mbi kryqt; edhe ishte shkruarë J i s u
N a z o r e a s i m b ë r e t i i J u d h e n j e t.
20 Edhe këtë titllë e kënduanë shumë vetë prej Judhenjet; sepse ishte afërë qytetit vëndi që u kryqëzua Jisuj. Edhe ishte shkruarë Evraisht, Greqisht, Romanisht.
21 Edhe kryepriftërit’ e Judhenjet pra i thoshinë Pillatit: “Mos shkruaj, Mbëreti Judhenjet, po se ay tha: Jam mbëreti i Judhenjvet.”
22 Pillati u përgjeq: “Atë që shkrova,e shkrova.”
23 Ushtëtorëtë pra, passi kryqëzuanë Jisunë, muarnë rrobet’ e ati, edhe i bënë katrë piesa, për gjithësecilin’ ushtëtuar një piesë, edhe petkunë; edhe petku ishte i paqepurë, endur’ i tërë që së sipërmi.
24 Thanë pra ndër mest të tyre: “Le të mos e grisëmë atë, po të shtiemë shortë për atë, kujt t’i bierë; - që të mbushetë shkronja që thotë: “Ndanë rrobet’ e mia ndër vetëhet të tyre, edhe shtynë shortë mbi petkunë tim.” Ushtëtorëtë pra bënë këto.
25 Edhe ndaj kryqit Jisujt ishinë tuke ndenjurë e ëma edhe e motër’ e s’ëmës’ ati, Maria, gruaja e Kllopajt, edhe Maria Magdhalini.
26 Jisuj pra kur pa t’ëmënë edhe atë nxënësinë që donte tuke ndenjurë përanë, i thotë s’ëmësë: “Grua, na yt bir!”
27 Pastaj i thotë nxënësit: “Na jot ëmë!” Edhe nxënësi që atëhere e mori ndë shtëpit të ti.
28 Pas kësaj Jisuj tuke diturë, se ndashti u mbaruanë të gjitha, që të mbaronetë shkronja, thotë:
29 “Kam et.” Edhe ishte atie një enë plot me uthullë; edhe ata mbushnë një sfungar me uthullë, edhe e vunë mbë një hyssop, e ia prunë ndë gojë.
30 Jisuj pra kur mori uthullënë, tha: “U mbarua”, edhe ungji kryetë, e dha frymënë.
31 Judhenjtë pra, për të mos mbeturë trupetë mbë kryqt për të shëtunë, sepse ishte e premte (sepse ajo dit’ e shëtunë ishte e madhe), iu lutnë Pillatit t’u thyhenë kërcinjt’ e këmbëvet , edhe të ngrihen’ ateje .
32 Erthnë pra ushtëtorëtë, edhe thyenë kërcinjt’ e të parit, edhe ati tietërit që u kryqëzua bashkë me atë.
33 Po kur erthnë te Jisuj, edhe e panë, se tashti kishte vdekurë, nuk’ i thyenë kërcinjtë;
34 Po një nga ushtëtorët’ i shpoj brinjënë me shtijzë, edhe përnjëherë i dolli gjak edhe ujë.
35 Edhe ay që pa martirisi, edhe martiria e ati ësht’ e vërtetë, edhe ay e di se thotë të vërtetënë, që të besoni ju.
36 Sepse këto u bënë që të mbushetë shkronja: “Eshtër nukë do t’i thyhetë.”
37 Edhe përsëri një tiatërë shkronjë: “Do të vështronjën’ atë që shpuanë.”
38 Edhe pastaj Josifi që ishte nga Arimathea (i cili ishte nxënës i Jisujt, po i fshehurë nga frik’ e Judhenjet), iu lut Pillatit që të ngrerë trupin’ e Jisujt, edhe Pillati e la. Erdhi pra edhe ngriti trupin’ e Jisujt.
39 Erdhi edhe Nikodhimi (ay që pat ardhurë përpara te Jisuj natënë), edhe pruri të përzierë mire edhe alloe, sindonja një qint litra.
40 Muarnë pra trupin’ e Jisujt, edhe e pështuallnë me pëlhura bashkë me erërat, sikundrë e kanë zakon Judhenjtë të kllasënë ndë varr.
41 Edhe nd’atë vënt që u kryqëzua ishte një kopësht, edhe ndë kopësht një varr i ri, që nd’ atë nuk’ ishte vënë kurrë asndonjë njeri .
42 Atie pra vunë Jisunë, për të premten’ e Judhenjet, sepse varri ishte afërë.