1 Po u shkruanj juve, o të dashurë, këtë kartë të dytë, me ato çonj mendiminë tuaj të këthiellëtinë me të përmendurë;
2 Që të kujtoni fialëtë që u folnë përpara nga profitërit’ e shënjtëruarë, edhe porosinë tonë apostojvet Zotit edhe Shpëtimtarit.
3 Këtë më përpara ta dini, se mbë dit të pastajme do të vinjënë përqeshësa, tuke ecurë pas dëshërimesh tyre,
4 E tuke thënë: Ky është të zotuarët’ e të ardhurit ati? Sepse që mb’atë ditë që fjetnë atëritë, të gjitha mbesënë kështu që kur se u nis kriesa.
5 Sepse ata vetë duanë të mos e dinë këtë, se më fialën’ e Perëndisë u bënë qiejetë njëherë moti, edhe dheu që është bërë prej ujit edhe me ujë;
6 Që me anë t’atyreve ajo bota atëhere si u mbulua me ujë humbi.
7 Edhe qiejet’ edhe dheu që janë tashti, nga ajo fjalë janë vënë mbënjanë, ruajturë për ziarr mbë ditë të gjyqit e të humbëjesë njërezet të pabesë.
8 Edhe këtë vetëmë mos e harroni, o të dashurë, se përanë Zotit një ditë është si një mijë viet, edhe një mijë viet si një ditë.
9 Zoti nukë mënon të zotuarët’ e ti , sikundrë dica e kujtonjënë për të mënuarë, po na duron, sepse nukë do të humbasënë dica vetë, po të gjithë të vinjënë ndë pendim.
10 Edhe dita e Zotit do të vinjë posi viedhësi natënë; mb’ atë ditë qiejetë do të shkonjënë me krismë, e stiqiatë do të tretenë nga të ndezuritë, edhe dheu edhe punëratë që janë nd’ atë do të digjenë.
11 Kur tretenë pra këto të gjitha, çfarë njerëzish gjan të jeni ju ndë jetë të shënjtëruar’ e ndë besë të mirë,
12 Tuke pritur’ e tuke nxituarë për t’ardhurit’ e ditësë Perëndisë, që mb’ atë ditë qiejetë diegurë ndë ziarr do të tretenë, edhe stiqiatë do të tretenë nga të nxehuritë?
13 Edhe pas të zotuarit ati presëmë qieje të rij, edhe dhe të ri, që rri drejtëri nd’ ata.
14 Përandaj, o të dashurë, tuke priturë këto, nxitoni të gjëndeni përpara ati ndë paqtim pa palavi e pa faj.
15 Edhe kujtoni zemrën’ e gjërë të Zotit tënë për shpëtim, sikundrë Pavli edhe vëllaj ynë i dashuri u shkroj juve pas diturisë që iu dha ati,
16 Sikundrë edhe ndë gjithë kartërat e tia , tuke folurë nd’ ato për këto punëra ; ndër ato janë ca punëra që s’kupëtonenë, të cilatë të paditurit’ e të paqëndruarshëmit i shtrëmbëronjënë, sikundrë edhe shkronjat’ e tiera, për humbëjen’ e tyre.
17 Ju pra, o të dashurë, tuke diturë që përpara këto, ruhi, që të mos hiqeni me kobimin’ e të panomvet, e të bini poshtë nga qëndrimi juaj.
18 Edhe shtohi ndë hir e ndë të njohurë të Zotit tënë edhe Shpëtimtarit Jisu Krisht. Mb’atë qoftë lavdia edhe tashti edhe ndë ditë të jetësë pasosurë. Amin.