1 Diemthit’ e mi, u shkruanj juve këto, që të mos fëjeni; edhe ndë fëjeftë ndonjë, kemi kush të lutetë tek Ati, Jisu Krishtin’ e Drejtë.
2 Edhe ay është të shpërblyerët’ e fajevet tona; edhe jo vetëmë për tonatë, po edhe për të gjithë botësë.
3 Edhe nga këjo e dimë, se e kemi njohur’ atë, ndë ruajçim porosit’ e ati.
4 Ay që thotë: “E kam njohur’ atë”, edhe të mos ruanjë porosit’ e ati, është gënjeshtar, edhe e vërteta nuk’ është mb’atë.
5 Po ay që të ruanjë fialën’ e ati, me të vërtetë dashuria e Perëndisë është mbaruarë te kyj. Nga këjo e dimë, se jemi mb’ atë.
6 Ay që thotë se mbet mb’ atë, duhetë, sikundrë eci ay, kështu të ecënjë edhe kyj.
7 Vëllezër, nuk’ e shkruanj juve një porosi të re, po një porosi të vietërë, që e kishitë që përpara herësë; porosia e vietër’ është fiala që dëgjuatë që përpara herësë.
8 Përsëri u shkruanj juve një porosi të re, që ësht’ e vërtetë mb’ atë edhe mbë ju; sepse errësira shkon, edhe drita e vërtetë po ndrit.
9 Ay që thotë se është ndë dritët, edhe i ka mëri të vëllat, është ndë errësirë gjer tashi.
10 Ay që do të vëllanë mbet ndë dritët, edhe skandhali nuk’ është tek ay.
11 Po ay që i ka mëri të vëllat, është ndë errësirët, edhe ecën ndë errësirët, edhe nukë di se ku vete, sepse errësira i verboj sytë.
12 U shkruanj juve, diemthit’ e mi , se u falnë fajetë tuaja për emërin’ e ati.
13 U shkruanj juve, atërë, sepse keni njohur’ atë që është që përpara herësë; u shkruanj juve, dialosha, se e keni mundurë të ligunë; u shkruanj juve, çuna, sepse e keni njohur’ Atinë.
14 U shkrova juve, atërë, sepse e keni njohur’ atë që është që përpara herësë; u shkrova juve, dialosha, sepse jeni të fortë, edhe fiala e Perëndisë mbet ndër ju, edhe e keni mundurë të ligunë.
15 Mos doni botënë, as ato që janë ndë botët. Ndë dashtë ndonjë botënë, dashuria e Atit nuk’ është mb’atë.
16 Sepse çdo gjëqë është ndë botët, dëshërimi i mishit, edhe dëshërimi i syvet, edhe mashështia e jetësë, nuk’ është nga Ati, po është nga bota.
17 Edhe bota shkon, edhe dëshërimi asaj; po ay që bën dashurimin’ e Perëndisë mbet ndë jetë të jetëvet .
18 Çuna, është or’ e pastajme; edhe sikundrë dëgjuatë, se antikrishti vien, edhe tashi janë shum’ antikrishtërë; andaj e dimë, se ësht’ or’ e pastajme.
19 Duallnë prej nesh, po nuk’ ishinë prej nesh; sepse, ndë ishinë prej nesh, do të kishinë mbeturë me ne; po duallnë , që të shpërfaqenë se nukë janë të gjithë prej nesh.
20 Edhe ju keni të lyerë prej Shënjtit, edhe i dini të gjitha.
21 Nuk’ u shkrova juve, se nukë dini të vërtetënë, po sepse e dini, edhe sepse çdo gënjeshtrë nuk’ është nga e vërteta.
22 Kush është gënjeshtari, veçe ay që mohon se Jisuj nuk’ është Krishti? Kyj ësht’ antikrishti, ay që mohon Atin’ edhe Birinë.
23 Kushdo që mohon Birinë, s’ka as Atinë; (ay që rrëfen Birinë, ka edhe Atinë ).
24 Atë pra që ju dëgjuatë që përpara herësë, le të mbesë ndër ju. Ndë mbettë ndër ju ajo që dëgjuatë që përpara herësë, edhe ju do të mbetni te Biri edhe tek Ati.
25 Edhe këjo ësht’ e zotuara, që ay na u zotua, jeta e pasosurë.
26 U shkrova juve këto për ata që u kobonjënë.
27 Edhe atë të lyerëtë që muartë nga ay mbet ndër ju, edhe s’keni nevojë t’u mësonjë juve ndonjë; po sikundrë u mëson juve ajo e lyera për të gjitha, kështu ësht’ edhe e vërtetë, edhe nuk’ është gënjeshtrë; edhe sikundrë u mësoj juve, do të mbesni mb’ atë.
28 Edhe tashi, diemthit’ e mi , mbetni mb’atë, që, kur të shpërfaqetë, të kemi kuxim, e të mos turpëronemi nga ay mbë t’ardhurit t’ati.
29 Ndë e dini, se ësht’ i drejtë, e dini se kushdo që bën drejtërinë ka lindurë prej ati.