1 Edhe nd’ato dit dolli urdhërë prej Qesarit Avgustit të shkruhenë gjithë bota.
2 Këta të shkruarë të parë u bë, kur ishte Qyrini qyvernitar i Syrisë.
3 Edhe të gjithë vijnë të shkruheshinë, sicili ndë qytet të ti.
4 Hipi edhe Josifi prej Galilesë, prej qytetit Nazaret, ndë Judhet, ndë qytet të Dhavidhit, që qjuhetë Vithleem (sepse ay ishte prej shtëpisë edhe prej atërisë Dhavidhit),
5 Që të shkruhej bashkë me Mariamënë, që ishte vluarë me atë për grua, e cila ishte me barrë.
6 Edhe ata tek ishin’ atie, asaj i u mblushnë dittë që të piellë.
7 Edhe polli birr’e saj të paralindurinë, edhe e pështolli ndë shpargërë, edhe e vuri ndë grasht, sepse nukë kishinë vënt atie ku kishinë rënë.
8 Edhe nd’atë vënt ishinë ca barinj rënë ndër ara, tuke ruajturë me radhë natënë tufën’ e tyre.
9 Edhe javoka ëngjëll i Zotit tek erdhi mb’ ata, edhe lavdi’ e Zotit ndriti rrotull’ atyre, edhe u frikësuanë me frikë të madhe.
10 Edhe ëngjëlli u tha atyre: “Mos frikësohi, sepse na te po u ap juve zë të mirë për një gëzim të math, që do të jetë mbë gjithë llauzinë;
11 Sepse sot u lindi juve ndë qytet të Dhavidhit një shpëtimtar, i cili është Zoti Krisht.
12 Edhe këjo shenjëdo të jetë ndër ju. Do të gjeni një foshnje pështiellë ndë shpargërë, dergjurë ndë grasht.”
13 Edhe bashkë me ëngjëllinë u duk papriturë një shumicë ushtëri qiellore, tuke lavduruarë Perëndinë, e tuke thënë:
14 “Lavdi mbë Perëndinë që është mbë të lartat, edhe paqtim mbë dhet, pëlqim ndë njerëzit.”
15 Edhe ëngjëjtë si iknë prej atyreve ndë qiell, ata barinjtë thanë njëri jatërit: “Le të vemi tani gjer ndë Vithleem, e te shohmë këtë punë që është bërë, të cilënë na e dëfteu Zoti.
16 Edhe erdhë me vrap, e gjetnë Mariamën edhe Josifnë, edhe foshnjenë dergjurë ndë grasht.
17 Edhe ata si panë, dëftyenë për fialënë që u fol atyreve për këtë dialë.
18 Edhe gjith’ ata që ndigjuanë u çuditnë për ato fialë që u folnë atyre barinjtë.
19 Edhe Mariama ruante me vete gjithë këto fialë, tuke menduarë ndë zenërët të sajpër ato .
20 Edhe barinjtë u kthyenë tuke lavduruar’ e tuke nderuarë Perëndinë për gjith’ ato që ndigjuan’ e panë, sikundrë u fol tek ata.
21 Edhe kur u mblushnë të tetë dittë për të rrethprerë dialënë, emër’ i ati u qjuajt Jisu, që ishte qjuajturë prej ëngjëllit para se qe zënë ndë barkut.
22 Edhe kur u mblushnë ditt’ e të pastruarit asaj, pas nomit Mojsiut, e prunë ndë Jerusalim, t’e nxirinë përpara Zotit,
23 Sikundrë është shkruarë ndë nomt të Zotit: “Se çdo mashkull që hap shtratin’ e barkut do të qjuhetë shënjt te Zoti.“
24 Edhe për të dhënë kurbaninë, sikundrë është thënë ndë nomt të Zotit: ”Një parë turtuj, a dy zoq pëllumbash.”
25 Edhe na tek ishte një njeri ndë Jerusalim që e kishte emërinë Simeon; edhe kyj njeri ishte i drejtë edhe me frikë të Perëndisë, tuke priturë ngushullimin’e Israilit. Edhe Frym’ e Shënjtëruarë ish mbi atë.
26 Edhe ish sbuluarë tek ay prej Frymësë Shënjtëruarë, të mos shohë vdekëje, para se të shohë Krishtin’e Zotit.
27 Edhe erdhi me anë të Frymës’ Shënjtëruarë ndë hieroret; edhe përindetë kur prunë brënda dialënë Jisunë, që të bëninë për atë pas zakonit nomit,
28 Ay e mori ndë duar të ti, edhe bekoj Perëndinë, e tha:
29 “Tashti, o Zotëri, lëshon shërbëtorinë tënt me paqtim, pas fialësë sate,
30 Sepse syt’ e mi panë shpëtiminë tënt,
31 Që bëre gati përpara sysh gjithë llauzevet,
32 Dritë për të ndriturit’ e kombevet, edhe lavdi për llausnë tënt Israilinë.
33 Edhe Josifi edhe e ëma po çuditeshinë për ato që fliteshinë për atë.
34 Edhe Simeoni i bekoj, edhe i tha Mariamësë, s’ëmës’ ati: “Na kyj te gjëndetë për të rënë edhë për të ngriturë shumë vetëve ndë Israilt. Edhe për shenjë që flitetë kundrë ati .
35 (Edhe një shpatë ka për të depërtuarë shpirtinë tënt) që të sbulonenë mendimet’ e shumë zëmrave.
36 Edhe atie ishte Anna, një profitëreshë, e bij’ e Fanuilit, prej farës’ Asirit; ajo ishte shum’ e lashtë ndër dit, kishte rruarë shtatë viet bashkë me burrinë pas vërgjërisë saj.
37 Edhe ajo ishte grua e ve afro tetë-dhiet’ e katrë vieç, e cila nukë ndahej prej hieroresë, tuke luturë me agjërime e me të falura nat’ e ditë.
38 Edhe ajo, passi harriti atë kohë, lavduronte Zonë, edhe u fliste për atë gjith’ atyreve që prisninë shpërblim ndë Jerusalim.
39 Edhe si mbaruanë gjithë punëtë pas nomit Zotit, u kthyenë ndë Galile, ndë Nazaret, qytetin’ e tyre.
40 Edhe diali rritej e forconej ndë frymë, tuke mblushurë me dituri; edhe hiri i Perëndisë ishte mbi atë.
41 Edhe përindët’ e ati vijnë përviet ndë Jerusalim për të kremten’ e pashkësë.
42 Edhe si u bë dy-mbë-dhietë vieç, ata hipnë ndë Jerusalim pas zakonit së kremtesë.
43 Edhe si u mbaruanë dittë, mbë të kthyerët të tyre, diali Jisu mbeti prapa ndë Jerusalim; edhe Josifi edhe e ëma nukë dijnë.
44 Po kujtuanë, se ay është mb’udhë me shokët, ata erdhë një dit’ udhë; edhe e kërkoninë ndëpër fist e ndëpër të njohurit.
45 Edhe passi nuk’ e gjetnë, u kthyenë ndë Jerusalim tuke kërkuar’ atë.
46 Edhe pas tri diç e gjetnë ndë hieroret, ndenjurë ndë mest të mësonjëset, tuke ndigjuar’ ata, e tuke pyetur’ ata.
47 Edhe gjith’ ata që e ndigjoninë maniteshinë për mëndëjen’ e për të përgjegjurat’ e ati.
48 Edhe kur e pan’ atë, u habitnë; edhe e ëma i tha: “O bir, ç’na bëre kështu? Na yt atë edhe unë te po të kërkojmë me pikëllim.”
49 Edhe ay u tha atyre: “Përse më kërkonitë? Nuk’ e dinitë, se unë duhetë të jem ndë punët të tim et?”
50 Po ata nuk’ e kupëtuanë fialënë që u tha atyre.
51 Edhe sbriti bashkë me ata, edhe erdhi ndë Nazaret; edhe ishte tuke u bindurë nd’ ata, dhe e ëma ruante gjithë këto fialë ndë zemërët të saj.
52 Edhe Jisuj vinte mbarë nd’ urtësi e ndë moshë e ndë hir përpara Perëndisë e njerëzet.
Lindja e Jezuit
(Mt 1.18-25)1 Në ato ditë Cezar Augusti nxori një dekret për shënimin e tërë popullsisë. 2 Shënimi i parë ishte bërë kur Kuirini qeveriste Sirinë. 3 Të gjithë shkonin për t'u shënuar, secili në qytetin e vet. 4 Edhe Jozefi, që ishte nga Galilea, nga qyteti i Nazaretit, shkoi në Jude, në qytetin e Davidit, që quhet Betlehem, sepse ishte nga shtëpia e nga fisi i Davidit, 5 për t'u shënuar së bashku me Marinë, të fejuarën e tij, që ishte shtatzënë. 6 Ndërsa ndodheshin në Betlehem, i erdhën ditët për të lindur 7 dhe lindi birin e saj të parëlindur. E mbështolli në pelena dhe e vuri në grazhd, se në bujtinë nuk kishte vend për ta.
Barinjtë dhe engjëjt
8 Në atë vend gjendeshin disa barinj që kalonin natën nëpër ara duke ruajtur tufën e tyre. 9 Një engjëll i Zotit iu shfaq atyre dhe lavdia e Zotit i mbështolli me dritë. Ata u trembën shumë, 10 por engjëlli u tha: «Mos kini frikë! Ja, po ju jap lajmin e mirë, një gëzim të madh për të gjithë popullin: 11 sot, në qytetin e Davidit ka lindur për ju një shpëtimtar që është Krishti Zot. 12 Shenja për ju do të jetë kjo: do të gjeni një fëmijë të mbëshjellë në pelena e të shtrirë në grazhd». 13 Papritur bashkë me engjëllin u duk një ushtri e madhe qiellore që lavdëronte Perëndinë kështu:
14 «Lavdi i qoftë Perëndisë
në lartësitë qiellore
e paqe në tokë
njerëzve që ai i ka për zemër».
15 Kur u larguan engjëjt prej tyre e u kthyen në qiell, barinjtë i thanë njëri-tjetrit: «Të shkojmë në Betlehem e të shohim çfarë ka ndodhur, atë që na ka bërë të ditur Zoti». 16 Ata shkuan me nxitim dhe gjetën Marinë me Jozefin e fëmijën të shtrirë në grazhd. 17 Kur e panë, shpallën çfarë u qe thënë për foshnjën. 18 Dhe të gjithë ata që dëgjuan mbetën të habitur nga tregimi i barinjve.
19 Maria i ruante dhe i shqyrtonte të gjitha këto në zemrën e saj.
20 Atëherë barinjtë u kthyen duke përlëvduar Perëndinë e duke i thurur lavde për gjithçka panë e dëgjuan, ashtu siç u qe thënë.
21 Pas tetë ditësh, kur e rrethprenë, i vunë emrin Jezu, emrin që i kishte vënë engjëlli para se të ngjizej.
Jezui foshnjë në tempull
22 Kur erdhi koha e pastrimit të tyre në tempull, sipas ligjit të Moisiut, Jozefi dhe Maria e çuan Jezuin në Jerusalem për t'ia paraqitur Zotit, 23 siç është shkruar në ligjin e Zotit: çdo djalë i parë do t'i kushtohet Zotit 24 dhe për të kushtuar flinë siç thuhet në ligjin e Zotit: një çift turtujsh ose dy pëllumba të vegjël.
25 Në atë kohë jetonte në Jerusalem një njeri me emrin Simeon. Ky njeri ishte i drejtë e i përkushtuar ndaj Perëndisë. Ai priste ngushëllimin e Izraelit dhe Shpirti i shenjtë ishte me të. 26 Shpirti i shenjtë i kishte zbuluar se nuk do të vdiste pa e parë Krishtin e Zotit. 27 I udhëhequr nga Shpirti, ai erdhi në tempull dhe kur prindërit sollën Jezuin foshnjë, për të përmbushur me të kërkesat e ligjit, 28 Simeoni e mori Jezuin në krahë dhe bekoi Perëndinë kështu:
29 «Tani, o Zot,
lëre shërbëtorin tënd
të shkojë në paqe,
sipas fjalës sate,
30 se me sytë e mi
e pashë shpëtimin tënd
31 që ti e përgatite
në sytë e të gjithë popujve,
32 dritë për të ndriçuar kombet
e lavdi për popullin tënd, Izraelin».
33 I ati dhe e ëma e Jezuit mrekulloheshin nga gjërat që thuheshin për të. 34 Atëherë Simeoni i bekoi e i tha Marisë, nënës së Jezuit: «Ja, ky fëmijë do të jetë shkak për rënien dhe ngritjen e shumë vetave në Izrael dhe shenjë kundërshtimi, 35 që të zbulohen mendimet e shumë zemrave. Ndërsa ty një shpatë do të ta përshkojë shpirtin».
36 Aty gjendej edhe një profeteshë, Ana, e bija e Fanuelit, nga fisi i Asherit. Ajo ishte e shkuar në moshë, kishte jetuar shtatë vjet me burrin e saj 37 e pastaj jetoi si vejushë derisa u bë tetëdhjetë e katër vjeç. Ajo nuk largohej nga tempulli, por adhuronte Zotin ditë e natë, duke agjëruar e duke u lutur. 38 Meqenëse ndodhej aty në atë çast, filloi edhe ajo të lavdëronte Zotin dhe u fliste për fëmijën atyre që prisnin shpengimin e Jerusalemit.
Kthimi në Nazaret
39 Si kryen gjithçka sipas ligjit të Zotit, u kthyen në Galile, në qytetin e tyre Nazaret. 40 Fëmija rritej e forcohej plot urti dhe hiri i Zotit ishte me të.
Jezui fëmijë në tempull
41 Prindërit e Jezuit shkonin çdo vit në Jerusalem për festën e Pashkës. 42 Kur ai mbushi dymbëdhjetë vjeç, shkuan përsëri atje, sipas zakonit. 43 Si kaluan ditët e festës, ata u nisën për t'u kthyer. Fëmija Jezu mbeti në Jerusalem, por prindërit nuk e morën vesh këtë gjë. 44 Meqë mendonin se ai ishte bashkë me udhëtarët e tjerë, ata udhëtuan gjithë ditën e pastaj filluan ta kërkonin te të afërmit e të njohurit, 45 por nuk e gjetën dhe u kthyen në Jerusalem për ta kërkuar. 46 Pas tri ditësh e gjetën në tempull. Ishte ulur në mes të mësuesve që i dëgjonte e i pyeste. 47 Të gjithë ata që e dëgjonin mahniteshin nga zgjuarsia e përgjigjet e tij. 48 Kur e panë, u habitën dhe e ëma i tha: «Bir, pse na e bëre këtë? Unë e yt atë po të kërkonim gjithë ankth». 49 Jezui u përgjigj: «Pse po më kërkonit? A nuk e dinit se duhet të merrem me punët e Atit tim?». 50 Por ata nuk i kuptuan fjalët e tij.
51 Pastaj u nis bashkë me ta, u kthye në Nazaret e u bindej. Nëna e tij i ruante të gjitha këto gjëra në zemër. 52 Jezui rritej në urti, në moshë e në hir para Perëndisë e njerëzve.