1 Sepse kyj Melqisedheku, mbëreti Salimit, prift i Perëndisë lartë, i cili u poq me Avraamnë, tuke kthyerë prej të gririt mbëretravet, edhe e bekoj;
2 Të cilit Avraami i dha të dhiettënë nga gjithë plaçkatë, ay përpara qjuhetë mbëret drejtërie, pastaj edhe mbëret Salim, që do me thënë mbëret paqtimi.
3 Pa atë, pa mëmë, pa gjeneallogji, pa pasurë të nisurë ditsh, as të mbaruarë jete, po gjajturë të Birit Perëndisë, mbet prift përherë.
4 Edhe vështrroni sa i math ishte kyj, të cilit Avraami kryeati i dha edhe te dhiettënë nga plaçkatë.
5 Edhe nga të bijt’ e Leviut ata që marrënë priftërinë, kanë posori pas nomit të marrënë të dhiettënë nga llauzi, domethënë nga vëllezërit’ e tyre, ndonëse kanë dalë nga mezi i Avraamit.
6 Edhe ay që nuk’ e kishte gjeneallogjinë nga ata, mori të dhiettënë nga Avraami, edhe bekoj atë që kishte të zotuaratë.
7 Edhe pa ndonjë kundrëfialë, më i vogëli bekonetë nga m’i madhi.
8 Edhe këtu njerës të morçëm marrënë të dhietta; e atie merr të dhietta ay që martirisetë se rron.
9 Edhe me thënë kështu, edhe Leviu, që merrte të dhietta me anë të Avraamit, dha të dhietta.
10 Sepse ay Leviu ishte po ndë mest tet, kur u poq me atë Melqisedheku.
11 Ndë ishte pra të mbaruarë me anë të priftërisë Levitike (sepse llauzi mori nominë me anë t’asaj), ç’duhej të ngrihetë tiatrë prift pas takstit Melqisedhekut, e të mos thuhetë pas taksit Aaronit?
12 Sepse kur ndërronetë vëndit priftëria, duhetë të ndërronetë vëndit edhe nomi.
13 Sepse ay që thuhenë këto punëra për atë, ishte prej tiatërë fare, prej të cilësë asndonjë s’i qe afruarë theroresë.
14 Sepse është punë e çfaqurë, se Zoti ynë lindi nga Judha, që për atë farë Mojsiu nukë foli gjë për priftëri.
15 Po edhe shumë më tepër’ është punë e çfaqurë, sepse ngrihetë tiatërë prift pas shëmbëllimit Melqisedhekut,
16 I cili nukë qe bërë pas nomit porosisë mishit, po pas fuqisë jetësë pambaruarë.
17 Sepse martiris, tuke thënë : “Se ti je prift për gjithë jetënë pas taksit Melqisedhekut’.”
18 Sepse porosia e parë këthehetë prapëkur ësht’ e dobë edhe e padobishme,
19 (sepse nomi nukë mbaroj ndonjë farë pune), po kalli një shpëresë më të mirë, që me anë t’asaj i afronemi Perëndisë.
20 Edhe sa më shumë nukë qe bërë ndonjë prift pa bërë be;
21 (Sepse ata qenë bërë priftërë pa bërë be, po kyj tuke bërë be prej ati që i tha: “Zoti bëri be, edhe nukë do të pendonetë, Ti je prift për gjithë jetënë pas taksit Melqisedhekut.”)
22 Kaqë më së mirësë dhiatë u bë dorëzënës Jisuj.
23 Edhe ata qenë bërë shumë priftërë, sepse nuk’ i linte vdekëja të mbesinë shumë kohë;
24 Po aj, passi mbet për gjithë jetënë, e ka priftërinë të pandërruarë vëndit.
25 Edhe përandaj munt t’i shpëtonjë fare ata që afronenë përanë Perëndisë me anë t’ati, sepse rron përherë që të lajmësonjë për ata.
26 Sepse i tillë kryeprift duhetë për ne, shënjt, i pafaj, i pazhyerë, ndarë veç nga fajtorëtë, edhe bërë më i lartë se qiejetë;
27 I cili s’ka nevojë përditë, si ata kryepriftëritë, të bierë kurbane më përpara për fajet’ e tia, pastaj për fajet’ e llauzit; sepse një herë e bëri këtë, kur pruri vetëhen’ e tikurban .
28 Sepse nomi vë kryepriftërë njerës që kanë dobësirë; po fiala e besë që u bë prapa nomit vuri Birinë, që ësht’ i kulluarë për gjithë jetënë.
Melkisedeku
1 Ky Melkisedeku ishte mbret i Salemit dhe prift i të tejlartit Perëndi. Kur Abrahami po kthehej nga beteja, ku shfarosi mbretërit, Melkisedeku e takoi dhe e bekoi. 2 Abrahami i dha atij një të dhjetën e gjithçkaje.
Emri Melkisedek do të thotë së pari «mbret i drejtësisë». Ai ishte edhe mbret i Salemit, që do të thotë «mbret i paqes». 3 Nuk ia njohim as të atin, as nënën e as paraardhësit. Nuk dimë gjë as për lindjen e as për vdekjen e tij . I ngjashëm me Birin e Perëndisë, ai mbetet prift në amshim.
4 Pa mendohuni sa i madh ishte ky njeri, të cilit patriarku Abraham i dha të dhjetën e gjithçkaje që kishte plaçkitur. 5 Ata që e kanë marrë priftërinë si pasardhës të Levit, kanë urdhër që, sipas ligjit, të marrin të dhjetën e gjithçkaje nga populli, domethënë nga vëllezërit e tyre, pavarësisht se edhe ata kanë dalë prej farës së Abrahamit. 6 Melkisedeku, ndonëse nuk rridhte nga fisi i Levit, mori të dhjetën nga Abrahami dhe e bekoi atë që kishte marrë premtimin e Perëndisë. 7 Dhe pa dyshim, më i vogli bekohet nga më i madhi.
8 Levitët që marrin të dhjetën janë njerëz të vdekshëm, ndërsa për Melkisedekun dëshmohet se jeton. 9 Mund të thoshim se edhe Levi, i cili merr të dhjetën nga të tjerët, nëpërmjet Abrahamit i dha Melkisedekut të dhjetën, 10 sepse ai ishte ende në trupin e atit të tij, Abrahamit, kur ky u takua me Melkisedekun.
11 Nëse do të arrinim në përsosje nëpërmjet priftërisë levitike, të cilën populli e kishte marrë nga ligji i Moisiut, ç'nevojë kishte të dilte një priftëri tjetër sipas urdhrit të Melkisedekut e jo sipas urdhrit të Aronit? 12 Kur ndryshohet priftëria, domosdo bëhet edhe ndryshimi i ligjit.
13 Zoti ynë, për të cilin bëhet fjalë, i përkiste një fisi tjetër, nga i cili askush nuk i kishte shërbyer ndonjëherë altarit. 14 Dihet se ai ishte nga fisi i Judës, fis për të cilin Moisiu nuk tha asgjë kur foli për priftërinë. 15 Kjo bëhet edhe më e qartë kur del një prift tjetër i ngjashëm me Melkisedekun, 16 i cili nuk u bë prift sipas rregullave njerëzore, por sipas fuqisë së jetës që s'ka fund. 17 Sepse dëshmohet se
ti je prift në amshim
sipas urdhrit të Melkisedekut.
18 Urdhërimi i mëparshëm bie poshtë, ngaqë ishte i dobët e i padobishëm. 19 Ligji nuk bëri të përsosur askënd, por na dha një shpresë më të madhe, me të cilën i afrohemi Perëndisë.
20 Jezui nuk u bë prift pa betim, ndërsa të tjerët u bënë pa betim. 21 Jezui u bë prift me betimin e Perëndisë që i tha:
Zoti u betua
e nuk do të pendohet.
Ti je prift në amshim .
22 Prandaj Jezui u bë dorëzani i një besëlidhjeje më të mirë. 23 Priftërinjtë e tjerë ishin të shumtë, pasi nuk i lejonte vdekja të mbeteshin priftërinj përjetë, 24 ndërsa Jezui, ngaqë jeton në amshim, ka priftëri të patjetërsueshme. 25 Prandaj ai mund t'i shpëtojë plotësisht ata që i afrohen Perëndisë nëpërmjet tij, sepse ai jeton përjetësisht për të ndërmjetësuar për ta.
26 I tillë kryeprift na duhej: i shenjtë, i pafajshëm, i panjollosur, i ndarë veç nga mëkatarët dhe i ngritur më lart se qiejt. 27 Ai nuk ka nevojë çdo ditë për flijime si kryepriftërinjtë e tjerë, të cilët ofrojnë në fillim flijim për mëkatet e veta e pastaj për ato të popullit. Këtë ai e bëri një herë e përgjithmonë kur ofroi veten si flijim. 28 Ligji vendos si kryepriftërinj njerëz me dobësi, ndërsa fjala e betimit, që vjen pas këtij ligji, vendos Birin, i cili është i përsosur në amshim.