1 Edhe ndë qishët që ishte ndë Antiohi ishinë ca profitër’ e mësonjës, Varnava edhe Simeoni që qjuhej Niger, edhe Lluqiu Qyrineasi, edhe Manajni që ishte rriturë bashkë me Irodhinë katrurdhëratësinë, edhe Savlli.
2 Edhe ata tek ishinë tuke i shërbyerë Zotit, edhe tuke agjëruarë, Frym’ e Shënjtëruarë tha: “Më ndani veç Varnavën’ edhe Savllinë për atë punë që i kam thërritur’ ata.”
3 Atëhere si agjëruan’ e u falnë, edhe vunë duartë mbi ata, i lëshuanë.
4 Këta pra passi u dërguanë nga Frym’ e Shënjtëruarë, sbritnë ndë Selefqi, edhe prej andyj lundruanë për Qyprë.
5 Edhe kur erthnë ndë Salaminë, leçisninë fialën’ e Perëndisë ndëpër sinagogjitë të Judhenjet; edhe kishin’ edhe Joanninë shërbëtuar.
6 Edhe si kapëtuan’ ujdhezënë gjer ndë Pafë, gjetnë një farë magjistari profit të rrem Judhe, që e kishte emërinë Var-jisu,
7 I cili ishte bashkë me Sergjinë Pavël prokonsullinë,një burr’ të mënçim. Kyj thirri Varnavën’ edhe Savllinë, edhe kërkoj të dëgjonjë fialën’ e Perëndisë.
8 Po Ellyma, do me thënë magjistari, (sepse kështu këthehet’ emër’ i ati) u dilte kundrë atyre, e kërkonte të këthenjë prokonsullinë nga besa.
9 Po Savlli (që qjuhej edhe Pavël), mbushurë me Frymë të Shënjtëruarë, shtyri sytë mbi atë,
10 E tha: “Oti që je plot me çdo kobim e me çdo punë të ligë, i biri diallit, arëmiku i çdo drejtërie, nukë do të pushonjç tuke prishur’ udhët’ e drejta të Zotit?
11 Edhe ndashti ja dor’ e Zotit tek është mbi tyj; edhe do të mbeteç i verbërë, të mos shohç diellinë gjer mbë një kohë.” Edhe përnjëherë ra mbi atë një miegullë e një errësirë, edhe vinte rrotullë tuke kërkuarë njerës që ta hiqinë për dore.
12 Atëhere kur pa prokonsulli se ç’u bë besoj, e çuditej për mësimin’e Zotit.
13 Pavli pra edhe ata që ishinë rreth ati passi u ngritnë nga Pafa, erthnë ndë Pergë të Pamfylisë; edhe Joanni u nda nga ata, edhe u këthye ndë Jerusalim.
14 Edhe ata passi shkuanë prej Pergësë, erthnë ndë Antiohi të Pisidhisë, edhe si hynë ndë sinagogjit ditën’ e shëtunë, ndenjnë aty .
15 Edhe si u këndua nomi edhe profitërit, të parët’ e sinagogjisë dërguanë tek ata, tuke thënë: “O burra vëllezër, ndë kini ndonjë fialë për të mësuarë llausnë, thoni.”
16 Edhe Pavli si u ngrit, bëri me dorë, e tha:
“O burra Israilitë, edhe ju që i kini frikë Perëndisë, pa dëgjoni.
17 Perëndia i këti llauzit Israilit sgjodhi atëritë tanë, edhe ngriti llauzinë që ishte i huajë ndë dhe të Egjyptit, edhe me krahë të lartë i nxori së andejmi.
18 Edhe gjer mbë një kohë dyzet viet duroj mëndyrët’ e atyre ndë shkretërirët.
19 Edhe passi prishi shtatë kombe ndë dhet të Hanaanit, u ndau atyre me shortë dhen’ e atyreve.
20 Edhe pastaj për katrë qint e pesë-dhietë viet u dha atyre gjyqtarë gjer mbë ditë të profitit Samuill.
21 Edhe pastaj lypnë mbëret, edhe Perëndia u dha atyre Saullinë të birr’ e Qisit, një burr prej farësë Veniaminit, dyzet viet.
22 Edhe si e ngriti prej vëndit, u vuri atyre Dhavidhinë për mbëret, për të cilinë martirisi e tha: “Gjeta Dhavidhinë të birr ’e Jesseut, njeri pas zëmrësë sime, i cili do të bënjë gjithë dashurimet’e mia.”
23 Prej farësë këti, sikundrë ishte zotuarë Perëndia, ngriti mbë Israilinë shpëtimtar Jisunë,
24 Për të cilinë Joanni leçiti përpara mbë gjithë llauzin’ e Israilit pagëzim pendimi, para se të vinjë ay.
25 Edhe Joanni kur po mbaronte udhën’ e ti , thoshte: “Ç’kujtoni se jam unë? Unë nukë jam ay ; po ja te vjen pas meje ay , të cilit unë nukë jam i zoti t’i sgjith këpucën’ e këmbëvet.
26 O burra vellezët, të bijt’ e farës’ Avraamit, edhe sa janë ndër ju që i kanë frikë Perëndisë, mbë ju u dërgua fial’ e këti shpëtimi.
27 Sepse ata që rrinë ndë Jerusalim, edhe të parët’ e atyre, passi nuk’ e njohnë këtë, as fialët’ e profitërëvet që këndonenë çdo të shëtunë, i mbushnë ato , kur e gjykuanë për vdekëje .
28 Edhe ndonëse s’gjetnë asndonjë faj për vdekëje, lypnë prej Pillatit që të vritetë.
29 Edhe passi mbaruanë gjith’ ato që ishinë shkruarë për atë, e sbritnë prej drusë, edhe e vunë ndë varr.
30 Po Perëndia e ngjalli prej së vdekurish.
31 I cili u duk për shumë dit mb’ ata që hipnë bashkë me atë prej Galilesë ndë Jerusalim, të cilëtë janë martirët’ e ati te llauzi.
32 Edhe neve po u apëmë juve zën’e mirë për të zotuarëtë që qe bërë mb’ atërit,
33 Se këtë Perëndia e mbushi mbë ne që jemi bijt’ e atyre, tuke ngjallurë Jisunë; sikundrë është shkruar’ edhe ndë Psallmë të dytë: “Ti je biri im; unë sot të kam piellë.”
34 Edhe se e ngjalli atë prej së vdekurish, që të mos këthenetë më ndë prishëje, ka thënë: “Se unë do t’u ap juve të drejtat’ e Dhavidhit që u zotuashë më besë.”
35 Përandaj edhe ndë një tiatërë Psallmë thotë: “Se nukë do të lësh të drejtinë tënt të shohë prishëje.”
36 Sepse Dhavidhi, passi pati shërbyerë pas ëndësë Perëndisë ndë jetët të ti, fjeti, edhe u vu tek atërit’ e ti, edhe pa prishëje.
37 Po atë që e ngjalli Perëndia, nukë pa prishëje.
38 Qoftë e diturë pra mbë ju, o burra vëllezër, se me anë të këti leçitetë ndëjesë fajesh mbë ju,
39 Edhe prej gjith’ atyre punëravet që nukë munt të dilni të drejtë me anë të nomit Mojsiut, me anë të këti kushdo që beson del i drejtë.
40 Shikoni pra se mos vinjë mbë ju ajo që është thënë nga profitëritë:
41 “Shikoni ju që s’e zini për gjë, edhe çudituni, edhe humbisni; sepse unë do të punonj një punë ndër dit tuaja, një punë që nukë do ta besoni, ndë ua tregoftë ndonjë juve.”
42 Edhe kur po dilninë (nga sinagogjia e Judhenjet), u luteshinë (kombetë) t’u fliten’ edhe atyreve këto fialë të shëtunënë që vien.
43 Edhe si u përnda sinagogjia, shumë vetë nga Judhenjtë edhe nga besëtarët’ e këthyerë vanë prapa Pavlit edhe Varnavësë; të cilëtë tuke folur’ atyre u mbushninë mëndëjenë të mbesënë ndë hirt të Perëndisë.
44 Edhe të shëtunënë tiatërë u mbëloth afro gjithë qyteti të dëgjonjënë fialën’ e Perëndisë.
45 Po Judhenjtë, kur panë gjëndëjenë, u mbushnë me zmir, edhe flisninë kundrë atyre punëravet që thoshte Pavli, tuke folurë kundrë e tuke vllasfimisurë.
46 Atëhere Pavli edhe Varnava folnë me sy hapurë, e thanë: “Mbë ju ishte nevojë më përpara të flitej fiala e Perëndisë; po passi e hithni poshtë, edhe nuk’ e gjykoni vetëhenë tuaj që të bëhi të vëjyerët’ e jetësë pasosurë, ja te po këthenemi ndër kombet;
47 Sepse kështu na ka porositurë Zoti, tuke thënë: ”Të kam vënë për dritë kombesh, që të jesh për shpëtim gjer ndë funt të dheut.”
48 Edhe kombetë, kur dëgjuanë, gëzoneshinë, edhe lavdoninë fialën’ e Zotit; edhe gjithë sa ishin’ urdhëruarë për jetën’ e pasosurë besuanë.
49 Edhe fial’ e Zotit përhapej ndëpër gjith’ atë vënt.
50 Po Judhenjtë shtyninë gratë që druaninë Zonë e ishinë me shenjë, edhe të parët’ e qytetit, edhe ngritnë ndiekëje kundrë Pavlit edhe Varnavësë, edhe i nxuarnë nga sinoret’ e tyre.
51 Po ata shkuntnë pluhurin’ e këmbëvet tyre kundrë atyreve, edhe erthnë ndë Ikoni.
52 Edhe nxënësitë mbusheshinë me gëzim e me Frymë të Shënjtëruarë.
Zgjedhja e Barnabës dhe Saulit
1 Në kishën e Antiokisë kishte profetë e mësues: Barnaba, Simeoni, që quhej Niger, Luci nga Kirena, Manaeni, shok fëmijërie i Herod Tetrarkut dhe Sauli. 2 Ndërsa po adhuronin Zotin e po agjëronin, Shpirti i shenjtë tha: «M'i ndani mënjanë Barnabën e Saulin për veprën për të cilën i kam thirrur». 3 Pastaj, pasi agjëruan e u lutën, vunë duart mbi ta dhe i nisën.
Predikimi në Qipro
4 Barnaba e Sauli, të dërguar nga Shpirti i shenjtë, shkuan në Seleuki dhe prej aty lundruan për në Qipro. 5 Kur arritën në Salaminë, e shpallën fjalën e Perëndisë nëpër sinagogat e judenjve. Kishin edhe Gjonin që i ndihmonte.
6 Pasi përshkuan tërë ishullin deri në Pafo, takuan njëfarë magjistari, një profet të rremë jude, me emrin Barjezu. 7 Ai ishte mik i prokonsull Sergj Palit, një njeri i mençur, që i thirri Barnabën e Saulin dhe kërkoi të dëgjonte fjalën e Perëndisë. 8 Por magjistari Elima, se kështu përkthehet emri i tij, iu kundërvu atyre e u mundua ta largonte prokonsullin nga besimi. 9 Por Sauli, që quhej edhe Pal, i mbushur me Shpirtin e shenjtë, ia nguli sytë 10 e i tha: «Ti bir i djallit, armik i çdo drejtësie, plot me mashtrim e dinakëri, a nuk do të heqësh dorë nga shtrembërimi i udhëve të drejta të Zotit? 11 Por ja, dora e Zotit është kundër teje. Do të verbohesh e nuk do ta shohësh diellin për njëfarë kohe».
Atë e rrethuan menjëherë mjegulla e errësira dhe filloi të sillej rreth e përqark duke kërkuar dikë që ta mbante për dore. 12 Kur prokonsulli pa se çfarë kishte ndodhur, besoi dhe mbeti i habitur me mësimin e Zotit.
Pali e Barnaba në Antiokinë e Pisidisë
13 Ata që ishin me Palin lundruan nga Pafosi dhe arritën në Pergë të Pamfilisë, ndërsa Gjoni u nda prej tyre e u kthye në Jerusalem. 14 Ata nga Perga vazhduan rrugën e shkuan në Antioki të Pisidisë.
Një të shtunë hynë në sinagogë e u ulën. 15 Pas leximit të ligjit e të profetëve, krerët e sinagogës dërguan dikë që t'u thoshte: «Vëllezër, nëse keni ndonjë fjalë për të këshilluar popullin, thuajeni». 16 Atëherë Pali u ngrit, bëri shenjë me dorë e tha: «Burra izraelitë e ju që druani Perëndinë, dëgjoni: 17 Perëndia i popullit të Izraelit zgjodhi etërit tanë dhe e bëri të madh popullin tonë kur ishte në Egjipt. Ai i nxori që andej me krahun e tij të fuqishëm 18 dhe i duroi për rreth dyzet vjet në shkretëtirë. 19 Pasi shkatërroi shtatë popuj në tokën e Kanaanit, ua dha atyre tokën si trashëgimi 20 për rreth katërqind e pesëdhjetë vjet. Pastaj u dha gjykatës deri në kohën e profetit Samuel. 21 Pastaj ata kërkuan të kishin një mbret dhe Perëndia u dha Saulin, birin e Kishit, burrë nga fisi i Benjaminit, që mbretëroi për dyzet vjet. 22 Pasi e hoqi atë, u dha për mbret Davidin për të cilin dëshmoi: “Gjeta Davidin, birin e Jeseut, njeri sipas zemrës sime. Ai do t'i plotësojë tërë dëshirat e mia”. 23 Perëndia, sikurse kishte premtuar, i solli Izraelit nga pasardhësit e këtij njeriu një shpëtimtar, Jezuin. 24 Përpara se të vinte Jezui, Gjoni i kishte predikuar gjithë popullit të Izraelit të pendohej e të pagëzohej. 25 Kur ishte në fund të shtegtimit të tij, Gjoni tha: “Kush mendoni se jam unë? Unë nuk jam ai që prisni, por ai po vjen pas meje dhe unë nuk jam i denjë as t'ia zgjidh sandalet”.
26 Vëllezër, pasardhës të Abrahamit e ju të tjerë që druani Perëndinë, lajmi i këtij shpëtimi na është dërguar neve. 27 Banorët e Jerusalemit e krerët e tyre nuk e njohën Jezuin dhe as nuk i kuptuan fjalët e profetëve që lexohen çdo të shtunë. Ata i përmbushën fjalët e kësaj profecie duke e dënuar atë. 28 Edhe pse nuk gjetën shkak për ta dënuar me vdekje, i kërkuan Pilatit ta vriste. 29 Pasi përmbushën gjithçka që ishte shkruar për të, e zbritën nga druri i kryqit dhe e vunë në varr. 30 Por Perëndia e ngjalli prej të vdekurve 31 e për shumë ditë Jezui iu shfaq atyre që shkuan me të nga Galilea në Jerusalem. Tani ata janë dëshmitarët e tij para popullit.
32 Ne po ju shpallim ungjillin, lajmin e mirë, se atë që u kishte premtuar etërve tanë, 33 Perëndia e përmbushi për ne që jemi bijtë e tyre me ngjalljen e Jezuit. Edhe në psalmin e dytë shkruhet:
ti je Biri im,
të kam lindur sot.
34 Perëndia e ngjalli prej të vdekurve, që ai të mos kthehej më në kalbje dhe për këtë ka thënë:
Unë do t'ju jap juve premtimet e shenjta që i dhashë Davidit.
35 Prandaj në një psalm tjetër ka thënë:
nuk do të lejosh,
që i Shenjti yt të shohë kalbjen.
36 Davidi, në kohën e tij, i shërbeu shestimit të Perëndisë dhe vdiq e u varros pranë etërve të vet e u kalb. 37 Por ai të cilin Perëndia e ngjalli, nuk u kalb.
38 Prandaj, dijeni mirë, o vëllezër, se përmes këtij njeriu juve ju shpallet falja e të gjitha mëkateve, prej të cilave nuk mund të bëheshit të drejtë sipas ligjit të Moisiut. 39 Përmes Jezuit bëhen të drejtë të gjithë ata që besojnë. 40 Ruhuni, pra, që të mos ju ndodhë juve ajo që thanë profetët:
41 shikoni o përbuzës,
mrekullohuni e zhdukuni,
se unë do të bëj një vepër të tillë
në ditët tuaja,
vepër që nuk do ta besonit kurrë,
edhe po t'ua thoshte dikush».
42 Kur Pali e Barnaba po dilnin, populli iu lut që t'u flisnin përsëri për këto gjëra të shtunën tjetër. 43 Kur u shpërndanë prej sinagogës, shumë nga judenjtë dhe nga ata që ishin kthyer në besimin e judenjve shkuan pas Palit e Barnabës, të cilët u folën e i porositën që të vazhdonin të qëndronin të fortë në hirin e Perëndisë.
44 Të shtunën tjetër u mblodh gati tërë qyteti për të dëgjuar fjalën e Zotit. 45 Por kur judenjtë i panë turmat, u mbushën me smirë dhe duke thënë fjalë fyese, kundërshtonin ato që thoshte Pali.
46 Atëherë Pali e Barnaba folën me guxim: «Ishte e nevojshme që fjala e Perëndisë t'ju shpallej juve më parë. Meqë ju po e hidhni poshtë atë dhe nuk e çmoni veten të denjë për jetën e amshuar, tani ne do t'u drejtohemi kombeve. 47 Në të vërtetë Zoti na ka urdhëruar kështu:
të kam caktuar të jesh
dritë për kombet,
që të çosh shpëtimin
deri në skajet e dheut».
48 Kur e dëgjuan këtë, kombet u gëzuan dhe përlëvduan fjalën e Zotit. Ata që ishin caktuar për jetën e amshuar, besuan në Jezuin.
49 Kështu fjala e Zotit përhapej në mbarë atë krahinë. 50 Por judenjtë nxitën gratë e shoqërisë së lartë, që ishin të përkushtuara ndaj Perëndisë, si dhe parinë e qytetit, dhe kurdisën një përndjekje kundër Palit e Barnabës e i dëbuan nga krahina e tyre.
51 Atëherë ata shkundën pluhurin nga këmbët si shenjë kundër tyre dhe shkuan në Ikon.
52 Dishepujt ishin të mbushur plot me gëzim e me Shpirtin e shenjtë.