1 Edhe pastaj pashë katrë ëngjëj që rrininë mbë të katrë cepat’ e dheut, edhe mbaninë të katrë erërat’ e dheut, që të mos frynte erë mbë dhet, as mbë det, as mbë çdo dru.
2 Edhe pashë një tiatrë ëngjëll që hipte nga të lindurit’ e diellit, e kishte vulën’ e Perëndisë gjallë; edhe u thërriti me zë të math atyre të katrë ëngjëjet, të cilëvet u dha t’u bënjënë dëm dheut edhe detit.
3 E thoshte: “Mos i bëni dëm dheut, as detit, as drurëvet, gjersa të vulosëmë shërbëtorët’ e Perëndisë tënë ndë ballt t’atyreve.”
4 Edhe dëgjova numërin’ e atyreve që u vulosnë: një qint e dyzet e katrë milë prej çdo fare të bijvet Israilit.
5 Prej farësë Judhësë, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Ruvinit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Gadhit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë;
6 Prej farës’ Asirit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Nefthalimit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Manassiut, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë;
7 Prej farësë Simeonit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Leviut dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Issaharit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë;
8 Prej farësë Zavullonit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Josifit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Veniaminit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë.
9 Pastaj pashë, edhe ja shumë gjëndëje, që asndonjë s’munt ta numëronte, prej çdo kombi e farash e llauzesh e gluhërash, që rrininë përpara fronit edhe përpara Qëngjit, veshurë me stolia të bardha, edhe mbaninë finiqe ndër duar të tyre.
10 Edhe thërrisninë me zë të math, e thoshinë: “Shpëtimiështë mbë Perëndisë tënë që është ndenjurë mbë front edhe mbë Qëngjinë.”
11 Edhe gjith’ ëngjëjtë rrininë përqark fronit edhe pleqvet edhe të katrë shtësëvet, edhe ranë përmbys përpara fronit, e iu falnë Perëndisë,
12 Tuke thënë: “Amin; bekimi e lavdia e dituria e të faluritë ndersë e nderi e fuqia e forca qoftë mbë Perëndinë tënë ndë jetët të jetëvet. Amin.”
13 Edhe u përgjeq një nga pleqtë, e më tha: “Cilëtë janë këta që janë veshurë me stolia të bardha, edhe nga erthnë?”
14 Edhe i thash’ ati: “Zot, ti e di.” Edhe më tha: “Këta jan’ ata që vinjënë prej shtrëngimit math; edhe lanë stoliat’ e tyre, edhe sbarthnë stoliat’ e tyre me gjakun’ e Qëngjit.
15 Përandaj janë përpara fronit Perëndisë, edhe e lusënë dit e natë ndë tempullt t’ati; edhe ay që është ndenjurë mbë front ka për të ndenjurë ndër ata.
16 Nukë do të kenë më uri, as nukë do të kenë më et, as do të bierë dielli mbi ata, as çdo farë vape;
17 Sepse Qëngji që është ndërmest të fronit do t’i ruanjë e do t’u heqë udhën’ atyreve ndë krone ujërash të gjalla; edhe Perëndia do të fshinjë çdo lot nga syt’ e atyreve.”