1 Alllluja. Lavduro, shpirti im, Zonë.
2 Do të lavduronj Zonë sa të rronj, do të psall për Perëndinë t’im sa të jem.
3 Mos kini shpëresë mbë të parët, (as) mbë bir njieriu, prej të cilit nuk’është shpëtim.
4 Ati fryma i del. Edhe kthenetë ndë dhet të ti, atë ditë mendimet’ e ati humbenë.
5 Lum ay njieri, të cilit ndihmësë është Perëndia i Jakovit, edhe shpëresa e ati është mbë Zonë Perëndinë’ e ati,
6 që bëri qiellë edhe dhenë, detnë, edhe gjithë sa janë nd’ata, që ruan vërtetëri për gjithë jetënë,
7 që u bën gjyq atyreve që u bënetë pa udhë, që ushqen të urëtitë.
8 Zoti hap (sytë) e të verbëret, Zoti drejton të kurrusuritë, Zoti do të drejtëtë,
9 Zoti ruan të huajtë, mburon të varfërinë edhe të venë, edhe prish udhën’ e fajtorëvet.
10 Zoti ka për të mbëretëruarë gjithë jetënë; Perëndia yt, o Sionë, bers pas brezi. Allilluja.