1 Kush rri ndë ndihmë të Lartit, do të ketë të ndenjuritë ndënë hijet të Fuqi-madhit.
2 I kam për të thënë Zotit: Ti je mpshtetëja ime, edhe ndihmësi im, Perëndia im, kam për të shpëryerë mbë atë.
3 Se ay do të të shpëtonjë prej kurthit gjahtorëvet, edhe prej murtajësë që u bie njierëzet.
4 Do të të mbulonjë me pëndët e tia, edhe do të shpërenjç ndënë fletët t’ati; e vërteta e ati do të jetë qark teje armë edhe mburonjë.
5 Nukë do të frikësonesh prej frikësë natësë, (as) ditënë prej shigjetësë së hidhët,
6 as prej murtajës, që ecën ndë errëcirë, (as) prej prishëjesë që shkreton ndë mes të ditësë.
7 Një mijë do të bienë së mëngjërit teje, edhe dhietë mijë së diathtit teje, po te ti nukë do të afronetë.
8 Veç me syt të tu do të shikonjç, edhe do të shohç çpagimn’ e fajtorëvet.
9 Se ti vure Zotnë për shpëresënë t’ime, të Lartinë për pshtetëjenë tënde.
10 Nukë do të avitetë ndonjë e keqe, edhe frushkullë nukë do të afronetë ndë tendët tënde.
11 Se do të urdhëronjë ëngjëjt’ e ti për ty, që të ruanjënë ndë gjithë udhët të tua.
12 Do të të ngrenë mbi duar, që të mos përpiekç këmbënë tënde mbë gur.
13 Do të shkelç mbi leon e mbi aspidhë, do të shkelç mbi këlysh leoni e mbi drangua.
14 Se shpëreu mbi mua, përandaj do t’e shpëtonj, do t’e lartonj, se ngjohu emërinë tim.
15 Do të thërresë mbë mua, edhe do t’e ndigjonj, do t’i jem përanë ndë shtrëngim, do t’e shpëtonj, edhe do t’e lavdonj.
16 Do t’e nginj me ditt të gjata, edhe do t’i dëftenj shpëtimnë tim.
1 Kush rri ndë ndihmë të Lartit, do të ketë të ndenjuritë ndënë hijet të Fuqi-madhit.
2 I kam për të thënë Zotit: Ti je mpshtetëja ime, edhe ndihmësi im, Perëndia im, kam për të shpëryerë mbë atë.
3 Se ay do të të shpëtonjë prej kurthit gjahtorëvet, edhe prej murtajësë që u bie njierëzet.
4 Do të të mbulonjë me pëndët e tia, edhe do të shpërenjç ndënë fletët t’ati; e vërteta e ati do të jetë qark teje armë edhe mburonjë.
5 Nukë do të frikësonesh prej frikësë natësë, (as) ditënë prej shigjetësë së hidhët,
6 as prej murtajës, që ecën ndë errëcirë, (as) prej prishëjesë që shkreton ndë mes të ditësë.
7 Një mijë do të bienë së mëngjërit teje, edhe dhietë mijë së diathtit teje, po te ti nukë do të afronetë.
8 Veç me syt të tu do të shikonjç, edhe do të shohç çpagimn’ e fajtorëvet.
9 Se ti vure Zotnë për shpëresënë t’ime, të Lartinë për pshtetëjenë tënde.
10 Nukë do të avitetë ndonjë e keqe, edhe frushkullë nukë do të afronetë ndë tendët tënde.
11 Se do të urdhëronjë ëngjëjt’ e ti për ty, që të ruanjënë ndë gjithë udhët të tua.
12 Do të të ngrenë mbi duar, që të mos përpiekç këmbënë tënde mbë gur.
13 Do të shkelç mbi leon e mbi aspidhë, do të shkelç mbi këlysh leoni e mbi drangua.
14 Se shpëreu mbi mua, përandaj do t’e shpëtonj, do t’e lartonj, se ngjohu emërinë tim.
15 Do të thërresë mbë mua, edhe do t’e ndigjonj, do t’i jem përanë ndë shtrëngim, do t’e shpëtonj, edhe do t’e lavdonj.
16 Do t’e nginj me ditt të gjata, edhe do t’i dëftenj shpëtimnë tim.