Mbë të parinë kënkëtuar, mbi Neginoth. Psallmë kënke e Asafit.
1 Perëndia ësht’ i ngjohurë ndë Judhërit, emër’ i ati është’ i madh ndë Israill.
2 Edhe tend’ e ati është ndë Sallimë, edhe të ndënjurit’ e ati ndë Sionë.
3 Atie theu shigjetat’ e hargjevet, mburonjënë, edhe shpatënë, edhe luftënë. Sellah.
4 Ti je fort më i ndriturë se malet’ e rrëmbimit.
5 Zëmrë-ashpërët’ u ropnë, fjetinë gjumën e tyre, edhe asnjë prej burravet fortë s’gjeti duart’ e ti.
6 Prej qërtimit tënt, o Perëndia i Jakovit, ranë ndë gjumë edhe qerra edhe kali.
7 Ti je i frikçim, edhe kush do të qëndronjë përpara teje, kur të zëmëronesh?
8 Nga qielli bëre të ndigjonetë gjyq, dheu u frikësua, edhe pushoi,
9 mbë të ngriturit të Perëndisë mbë gjyq, për të shpëtuarë gjithë të butët’ e dheut. Sellah.
10 Se zëmërimi i njeriut të ka për të lavduruarë, edhe do të përmbash të mbeturit’ e zëmërimit.
11 Thoni urata, edhe ja epni Zotit Perëndisë tuaj; gjithë ata që janë rreth ati le të bienë dhurëtia të frikçimit,
12 i cili ngre frymën’ e urdhëratëset, të frikçimit ndër mbretërit e dheut.