Shërimi i një të paralizuemi
1 Ai hyni në lundër, kaloi matanë dhe shkoi në qytetin e vet. 2 Dhe, ja, po i sillnin një të paralizuem, të shtrimë në një vig. Jezusi vuni re besimin e tyne dhe i tha të paralizuemit: «Guxim, bir! Të janë falë mëkatet». 3 E, ja, disa prej shkruesve thanë me vete: «Ky po blasfemon».
4 Tue i njohtë mendimet e tynë, Jezusi tha: «Pse mendoni ligësina në zemrat tueja? 5 Çka asht ma e kolljashme, me thanë "Të janë falë mëkatet", apo "çohu dhe ec"? 6 Por, që ta dini se biri i njeriut e ka pushtetin me i falë mëkatet mbi dhe, atëherë i tha të paralizuemit: "Çohu, merre vigun e shko në shtëpinë tande"». 7 Dhe ai u çue e shkoi në shtëpinë e vet. 8 Turmat panë e u tutën. Mandej lëvduen Hyun, atë që u kishte dhanë një pushtet të tillë njerëzve.
Thirrja e Mateut
9 Tue kalue andej, Jezusi vërejti një njeri ndenjun në tagërtore, i cili quhej Mate. Atëherë i tha: «Më ndiq mue». Ai u ngrit dhe e ndoqi. 10 Kur ai ishte ulë në tryezë në shtëpi, ja, vinin shumë tagrambledhës e mëkatarë, që uleshin të tryezë me Jezusin e me nxanësit e tij. 11 Tue vërejtë këtë, farisejtë u thoshin nxanësve të tij: «Pse mësuesi juej han me tagrambledhësit e me mëkatarët?». 12 Por ai ndigjoi e tha: «Nuk kanë nevojë të shëndoshëtit për mjekun, por ata që kanë lëngata. 13 Shkoni e mësoni çka don me thanë: Mëshirën dëshiroj e jo blatimin . Nuk erdha me thirrë të drejtët, por mëkatarët».
Njinesa
14 Atëherë iu avitën nxanësit e Gjonit i thanë: «Pse ne e farisejtë njinojmë shumë, kurse nxanësit e tu nuk njinojnë?». 15 Jezusi u tha: «A munden me mbajtë zi dasmorët derisa dhandrri të jetë me ta? Por do të vijnë ditët kur do t'u hiqet dhandrri e atëherë do të njinojnë. 16 Askush nuk qep një arnë pëlhure të re në një petk të vjetër, se arna e tij e tërheq petkun e grisja bahet ma e keqe. 17 Askush nuk qet venë të re në rrëshiqë të vjetër që të mos plasin rrëshiqët, se edhe vena derdhet, edhe rrëshiqët prishen. Por, venën e re e qesin në rrëshiqë të rij e ruhen të dyja bashkë».
Ngjallja e një vajze dhe shërimi i një grueje
18 Kur po u tregonte këto, erdhi një kryesues tue u përkulë para tij e tue thanë: «Bija ime sapo vdiq, por, eja e ven duert mbi të e do të jetojë». 19 Jezusi u çue dhe e ndoqi me nxanësit e vet. 20 Dhe, ja, një grue, që humbte gjak prej dymbëdhjetë vjetëve, iu afrue nga mbrapa dhe i preku kindin e zhgunit. 21 Ajo thoshte me vete: «Sikur vetëm t'i prek zhgunin, do të shpëtoj». 22 Jezusi u soll dhe, tue e pa, tha: «Guxim, bijë! Besimi yt të shpëtoi». E grueja shpëtoi që prej asaj here. 23 Kur Jezusi hyni në shtëpinë e kryesuesit dhe pa fyelltarët e turmën zhurmuese, 24 tha: «Largohuni, se vashëza nuk ka vdekë, por po flen». Ata e përqeshnin. 25 Kur u nxor turma, hyni, e mori për dore dhe vashëza u çue. 26 Kësaj ndodhie i doli zani në tanë ato troje.
Shlërimi i të verbtëve
27 Kur po kalonte prej andej, Jezusin e ndoqën dy të verbët, tue bërtitë: «Ki mëshirë për ne, biri i Davidit!». 28 Mbasi hynë në shtëpi, të verbëtit iu afruen e Jezusi u tha: «A besoni se mundem me e ba këtë?». I thanë: «Po, o Zot!». 29 Atëherë u preku sytë, tue thanë: «Ju ndodhtë simbas besimit tuej!». 30 Dhe atyne iu hapën sytë. Jezusi i urdhnoi rreptësisht: «Ruhuni, që të mos e dijë askush!» 31 Por ata dolën dhe e hapën kumtin në tanë ato troje.
Shërimi i shurdhmemecit
32 Por, kur ishin tue dalë, ja, i sollën një të pagojë të djallosun. 33 Kur u nxor djalli, i pagoji foli dhe turmat u mahnitën, tue thanë: «Diçka e tillë nuk asht shfaqë kurrë në Izrael». 34 Kurse farisejtë thoshin: «Në saje të kryetarit të djajve i nxjerr djajtë».
Të korrat janë të shumta
35 Jezusi i përshkoi të gjitha qytetet e fshatnat, tue mësue nëpër sinagogat e tyne, tue kumtue ungjillin e mbretnisë dhe tue shërue çdo sëmundje e çdo lëngatë. 36 Tue vërejtë turmat, pati dhembshuni për ta, se ishin të ngacmueme e të ligështueme, porsi delet që nuk kanë bari. 37 Atëherë u tha nxanësve të vet: «Të korrat janë të shumta, por punëtorët, të paktë. 38 Lutjuni, pra, të zotit të të korrave, të nxjerrë punëtorë në të korrat e veta».
The Healing of a Paralytic
(Mk 2.1‑12Lk 5.17‑26)1 Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. 2 καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον. καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ, Θάρσει, τέκνον, ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι. 3 καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπαν ἐν ἑαυτοῖς, Οὗτος βλασφημεῖ. 4 καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν, Ἱνατί ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 5 τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, Ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, Ἔγειρε καὶ περιπάτει; 6 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ, Ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 7 καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. 8 ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐφοβήθησαν καὶ ἐδόξασαν τὸν θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.
The Calling of Matthew
(Mk 2.13‑17Lk 5.27‑32)9 Καὶ παράγων ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, Μαθθαῖον λεγόμενον, καὶ λέγει αὐτῷ, Ἀκολούθει μοι. καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ. 10 Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ ἰδοὺ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐλθόντες συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ. 11 καὶ ἰδόντες οἱ Φαρισαῖοι ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, Διὰ τί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν; 12 ὁ δὲ ἀκούσας εἶπεν, Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ ἀλλ᾽ οἱ κακῶς ἔχοντες. 13 πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν, Ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν · οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλ᾽ ἁμαρτωλούς.
The Question about Fasting
(Mk 2.18‑22Lk 5.33‑39)14 Τότε προσέρχονται αὐτῷ οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου λέγοντες, Διὰ τί ἡμεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύομεν [πολλά], οἱ δὲ μαθηταί σου οὐ νηστεύουσιν; 15 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος πενθεῖν ἐφ᾽ ὅσον μετ᾽ αὐτῶν ἐστιν ὁ νυμφίος; ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ᾽ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν. 16 οὐδεὶς δὲ ἐπιβάλλει ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ· αἴρει γὰρ τὸ πλήρωμα αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ἱματίου καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. 17 οὐδὲ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή γε, ῥήγνυνται οἱ ἀσκοὶ καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπόλλυνται· ἀλλὰ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινούς, καὶ ἀμφότεροι συντηροῦνται.
The Ruler’s Daughter and the Woman Who Touched Jesus’ Garment
(Mk 5.21‑43Lk 8.40‑56)18 Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς, ἰδοὺ ἄρχων εἷς ἐλθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων ὅτι Ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν· ἀλλ᾽ ἐλθὼν ἐπίθες τὴν χεῖρά σου ἐπ᾽ αὐτήν, καὶ ζήσεται. 19 καὶ ἐγερθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἠκολούθησεν αὐτῷ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. 20 Καὶ ἰδοὺ γυνὴ αἱμορροοῦσα δώδεκα ἔτη προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ· 21 ἔλεγεν γὰρ ἐν ἑαυτῇ, Ἐὰν μόνον ἅψωμαι τοῦ ἱματίου αὐτοῦ σωθήσομαι. 22 ὁ δὲ Ἰησοῦς στραφεὶς καὶ ἰδὼν αὐτὴν εἶπεν, Θάρσει, θύγατερ· ἡ πίστις σου σέσωκέν σε. καὶ ἐσώθη ἡ γυνὴ ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. 23 Καὶ ἐλθὼν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἄρχοντος καὶ ἰδὼν τοὺς αὐλητὰς καὶ τὸν ὄχλον θορυβούμενον 24 ἔλεγεν, Ἀναχωρεῖτε, οὐ γὰρ ἀπέθανεν τὸ κοράσιον ἀλλὰ καθεύδει. καὶ κατεγέλων αὐτοῦ. 25 ὅτε δὲ ἐξεβλήθη ὁ ὄχλος εἰσελθὼν ἐκράτησεν τῆς χειρὸς αὐτῆς, καὶ ἠγέρθη τὸ κοράσιον. 26 καὶ ἐξῆλθεν ἡ φήμη αὕτη εἰς ὅλην τὴν γῆν ἐκείνην.
The Healing of Two Blind Men
27 Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν [αὐτῷ] δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες, Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὸς Δαυίδ. 28 ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ, Ναὶ κύριε. 29 τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων, Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. 30 καὶ ἠνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί. καὶ ἐνεβριμήθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων, Ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. 31 οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ.
The Healing of a Dumb Man
32 Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον. 33 καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός. καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες, Οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. 34 οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον, Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια.
The Compassion of Jesus
35 Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν. 36 Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐσκυλμένοι καὶ ἐρριμμένοι ὡσεὶ πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα. 37 τότε λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, Ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι· 38 δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ.