Për ndamjen
1 Mbasi Jezusi i kreu këto fjalë, u largue nga Galile dhe shkoi në trojet e judesë përtej Jordanit. 2 Turma të mëdha i shkuen mbrapa dhe atje ai i shëroi. 3 Iu afruen disa farisej dhe e vunë në provë, tue i thanë: «A lejohet me e nda gruen për çdolloj shkaku?» 4 Jezusi u përegjigj: «A nuk e keni lexue se ai që i krijoi prej zanafillet, mashkull e femën i bani »? 5 E tha: «Për shkak të kësaj, njeriu do të lajë të atin e nanën, do të ngjitet grues së vet e të dy do të jenë një trup i vetëm . 6 Kështuqë, nuk janë ma dy, por një mish. Pra, çka Hyu ka lidhë, njeriu të mos e ndajë!». 7 I thonë: «E pse Moisiu urdhnoi me i dhanë dëftesën e ndamjes dhe me e lëshue ?» 8 U thotë: «Moisiu, prej zemërngurtësisë suej ju lejoi me i lëshue gratë tueja, porse, prej zanafillet, nuk ka qenë kështu. 9 Por, unë po ju them se, kush e lëshon gruen e vet, përveç për shkak të shemrimit, dhe martohet me një tjetër, thyen kunorës». 10 Nxanësit i thonë: «Nëse është i tillë rasti i një burri me një grua, nuk volit me u martue». 11 Por ai u tha: «Jo të gjithë e pranojnë këtë fjalë, por ata të cilëve u asht dhanë. 12 Ka eunukë, që u lindën të tillë nga barku i nanës. Ka edhe eunukë që u banë eunukë për mbretninë e qiejve. Kush mundet me e pranue, ta pranojë».
Jezusi bekonë fëmijët
13 Atëherë i sollën pranë disa fëmijë, që t'u vinte duert sipër, por nxanësit i qortuen. 14 Mirëpo Jezusi tha: «Leni fëmijët e mos i ndalni me ardhë tek unë, se e të këtillëve asht mbretnia e qiejve». 15 Mandej vuni duert mbi ta e shkoi prej andej.
Djali i pasun
16 Dhe, ja, dikush iu afrue e i tha: «Mësues, çfarë të mirë duhet të baj, të të kem jetën e pasosun?». 17 Ai iu përgjigj: «Pse më pyet për të mirën? Një asht i mirë. Nëse dëshiron me hy në jetën e pasosun, mbaj urdhnimet». 18 I tha: «Cilat?». Jezusi iu përgjigj: «Mos vrit, mos the kunorën, mos vidh, mos ban dëshmi të rreme, 19 ndero atin e nanën dhe dueje të afërmion si veten! ». 20 Djaloshi i tha: «Të gjitha këto i kam ndjekë. Çka më mungon ende?». 21 Jezusi i tha: «Nëse dëshiron me qenë i përkryem, shko, shit plangun tand, jepua të varfënve e do të kesh një thesar në qiej. Atëherë eja e më ndiq!». 22 Kur e ndigjoi këtë fjalë, djaloshi iku i pikëlluem. Ishte njëmend pasunar pronash të shumta. 23 Jezusi u tha nxanësve të vet: «Vërtet po ju them se i pasuni hyn zorshëm në mbretninë e qiejve. 24 Prap po ju them, ma kollaj e ka deveja me kalue në vrimën e gjilpanës, se i pasuni me hy në mbretninë e Hyut». 25 Kur dishepujt e ndigjuen, u hutuen fort e thanë: «Kush, pra, mundet me u shpëtue?». 26 Jezusi i kundroi e tha: «Për njerëzit kjo asht e pamundun, por për Hyun gjithçka asht e mundun». 27 Atëherë Pjetri iu përgjigj: «Ja, ne lamë gjithçka dhe të ndoqëm. Çka, pra, do të ndodhë me ne?». 28 Jezusi u tha: «Vërtet po ju them, se ju, që më ndoqët mue, në fillimin e ri, kur të ulet biri i njeriut në fronin e lavdisë së tij, do të uleni edhe ju në dymbëdhjetë frone, me gjykue dymbëdhjetë fiset e Izraelit. 29 Dhe cecili të ketë lanë shtëpia, apo vëllazën, apo motra, apo atë, apo nanë, apo fëmijë, apo ara për shkak të emnit tim, do të marrë njëqindfish e do të trashëgojë jetën e pasosun. 30 Por, shumë të parë do të jenë të fundit e të fundit, të parët».
Teaching about Divorce
(Mk 10.1‑12)1 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς λόγους τούτους, μετῆρεν ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἦλθεν εἰς τὰ ὅρια τῆς Ἰουδαίας πέραν τοῦ Ἰορδάνου. 2 καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς ἐκεῖ.
3 Καὶ προσῆλθον αὐτῷ Φαρισαῖοι πειράζοντες αὐτὸν καὶ λέγοντες, Εἰ ἔξεστιν ἀνθρώπῳ ἀπολῦσαι τὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατὰ πᾶσαν αἰτίαν; 4 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ κτίσας ἀπ᾽ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς; 5 καὶ εἶπεν, Ἕνεκα τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα καὶ κολληθήσεται τῇ γυναικὶ αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. 6 ὥστε οὐκέτι εἰσὶν δύο ἀλλὰ σὰρξ μία. ὃ οὖν ὁ θεὸς συνέζευξεν ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω. 7 λέγουσιν αὐτῷ, Τί οὖν Μωϋσῆς ἐνετείλατο δοῦναι βιβλίον ἀποστασίου καὶ ἀπολῦσαι [αὐτήν ]; 8 λέγει αὐτοῖς ὅτι Μωϋσῆς πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἐπέτρεψεν ὑμῖν ἀπολῦσαι τὰς γυναῖκας ὑμῶν, ἀπ᾽ ἀρχῆς δὲ οὐ γέγονεν οὕτως. 9 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ μὴ ἐπὶ πορνείᾳ καὶ γαμήσῃ ἄλλην μοιχᾶται. 10 λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ [αὐτοῦ], Εἰ οὕτως ἐστὶν ἡ αἰτία τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τῆς γυναικός, οὐ συμφέρει γαμῆσαι. 11 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς, Οὐ πάντες χωροῦσιν τὸν λόγον [τοῦτον] ἀλλ᾽ οἷς δέδοται. 12 εἰσὶν γὰρ εὐνοῦχοι οἵτινες ἐκ κοιλίας μητρὸς ἐγεννήθησαν οὕτως, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω.
Little Children Blessed
(Mk 10.13‑16Lk 18.15‑17)13 Τότε προσηνέχθησαν αὐτῷ παιδία ἵνα τὰς χεῖρας ἐπιθῇ αὐτοῖς καὶ προσεύξηται· οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμησαν αὐτοῖς. 14 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν, Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με, τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 15 καὶ ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτοῖς ἐπορεύθη ἐκεῖθεν.
The Rich Young Man
(Mk 10.17‑31Lk 18.18‑30)16 Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν αὐτῷ εἶπεν, Διδάσκαλε, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα σχῶ ζωὴν αἰώνιον; 17 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ, Τί με ἐρωτᾷς περὶ τοῦ ἀγαθοῦ; εἷς ἐστιν ὁ ἀγαθός· εἰ δὲ θέλεις εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, τήρησον τὰς ἐντολάς. 18 λέγει αὐτῷ, Ποίας; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν, Τὸ Οὐ φονεύσεις, Οὐ μοιχεύσεις, Οὐ κλέψεις, Οὐ ψευδομαρτυρήσεις, 19 Τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καί, Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 20 λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος, Πάντα ταῦτα ἐφύλαξα· τί ἔτι ὑστερῶ; 21 ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς [τοῖς] πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανοῖς, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. 22 ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθεν λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά.
23 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πλούσιος δυσκόλως εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 24 πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστιν κάμηλον διὰ τρυπήματος ῥαφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ. 25 ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες, Τίς ἄρα δύναται σωθῆναι; 26 ἐμβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς, Παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστιν, παρὰ δὲ θεῷ πάντα δυνατά. 27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ, Ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; 28 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς, Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθήσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 29 καὶ πᾶς ὅστις ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήμψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.