Shëmbëlltyra e dasmës
1 Jezusi filloi me u folë rishtas me shëmbëlltyra: 2 «Mbretnia e qiejve i ngjan mbretit që i bani dasmën të birit. 3 Çoi shërbëtorët e vet me thirrë të thirrunit në dasëm, por këta nuk deshën me ardhë. 4 Rishtas çoi shërbëtorë të tjerë, tilëve u tha: "Thoniu të thirrunve: ja, darka ime asht gati. Demat e mi dhe bagëtitë e majmuna janë therë e gjithçka asht gati. Ejani në dasmë". 5 Por ata shkuen, pa u mendue, kush në arën e vet e kush në punët e veta, 6 ndërsa të tjerët i kapën shërbëtorët e tij, i rrahën e i vranë. 7 Mbreti u idhnue, çoi ushtarët e vet, të cilët i rrënuen vrasësit dhe qytetin e tyne e dogjën. 8 Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: "Dasma asht gati, por të thirrunit nuk ishin të denjë. 9 Dilni, pra, nëpër udhëkryqe e thirrni në dasmë këdo që gjeni". 10 Ata shërbëtorë dolën udhëve, mblodhën gjithë sa gjetën, të këqij e të mirë e dasma u mbush plotë me gostarë. 11 Por, kur mbreti hyni me vështrue të thirrunit, pa aty një njeri që nuk ishte i veshun me petkun e dasmës 12 e i tha: "Shok, si ke hy këtu pa petkun e dasmës?". Ai meu. 13 Atëherë mbreti u tha shërbestarëve: "Lidheni kambë e duer e qiteni në terrin e përjashtëm. Atje do të ketë vajtim e kërcëllim dhambësh".
14 Shumë janë të thirrun, por pak të zgjedhun».
Tagri i Cezarit
15 Atëherë farisejtë shkuan e qitën shestën si me e zanë në kurth për fjale. 16 Çuen te ai nxanësit e tyre me disa herodianë, me i thanë: «Mësues, e dimë se je i vërtetë dhe se udhën e Hyut e mëson me vërtetësi, pa e vra mendjen për kënd. Ti s'ke nevojë me i këqyrë njerëzit në fytyrë. 17 Na thuej, pra, çka mendon: a a lejohet me ia pague tagrin Cezarit, apo jo?». 18 Meqë Jezusi e njihte ligësinë e tyne, tha: «Pse më sprovoni, o dyfytyrësha? 19 Ma diftoni monedhën e tagrit». Dhe i sollën një denar. 20 Ai u tha: «E kujt asht kjo figurë e mbishkrimi?». 21 I thanë: «E Cezarit». Atëherë u tha: «Jepni, pra, Cezarit çka i takon Cezarit dhe Hyut çka i takon Hyut». 22 Kur e ndigjuan këtë, mbetën të mahnitun dhe e lanë me shkue.
Për ngjalljen
23 Atë ditë iu afruen disa saducej, që thonë se nuk ka ngjallje, dhe e pyetën: 24 «Mësues, Moisiu ka thanë: nëse dikush vdes pa lanë fëmijë, vëllai i tij duhet t'ia marrë të shoqen, për me ia mëkambë farën vëllait të vet. 25 Ishin, ndër ne, shtatë vëllazën. I pari u martue e vdiq, por tue mos pasë lanë fëmijë dhe i la gruen e vet vëllait të vet. 26 Kështu edhe i dyti, edhe i treti, e deri te i shtati. 27 Grueja vdiq e fundit. 28 Në ngjallje, e cilit prej të shtatëve do të jetë grueja, meqë të gjithë e patën për grue?». 29 Por Jezusi u përgjigj: «Gaboheni, se nuk njihni as Shkrimet, as fuqinë e Hyut. 30 Në ngjallje nuk do të martojnë as do të martohen, por do të jenë si engjëjt në qiell. 31 Për ngjalljen e të vdekunve, a nuk keni çka ju asht thanë prej Hyut: 32 unë jam Hyu i Abrahamit, Hyu i Isakut dhe Hyu i Jakobit . Ai nuk asht Hyu i të vdekunve, por i të gjallëve».
33 Dhe turmat hutoheshin me mësimin e tij.
Urdhnimi i madh
34 Farisejtë, kur ndigjuen se ua kishte mbyllë gojën saducejve, u mblodhën 35 dhe një prej tyne, një mësues i ligjit, e pyeti për e vue në provë: 36 «Mësues, cili asht urdhnimi ma i madh nmë ligj?». 37 Ai i tha: «Dueje Zotin, Hyun tand, me gjithë zemrën tande, me gjithë shpirtin tand dhe me gjithë mendjen tënde. 38 Ky asht i madh e i pari urdhnim. 39 I dyti ngjan me të: Dueje të afërmin tand si veten . 40 Nga këto dy urdhnime varet krejt ligji e profetët».
Biri i Davidit
41 Kur farisenjtë ishin të mbledhun, Jezusi i pyeti: 42 «Çka mendoni për Krishtin? Biri i kujt asht?». I thanë: «Biri i Davidit». 43 Jezui u tha: «Si vallë, Davidi përmes Shpirtit e thërret Zot, kur thotë:
44 i tha Zoti Zotit tim:
ulu në të djathtën time
derisa t'i vej armiqtë e tu
nën kambët tueja ?
45 Nëse Davidi e thërret Zot, si qenka biri i vet?». 46 E askush nuk mundi me i kthye fjalë, as guxoi kush me e pyetë ma.
1 E Jeԑu fiλoi perserii me fol me scemλtỳr atyne, tui than:
2 Reɣnia e cièλvet âsct barabàr me gni nièri krail, ci bâni darsm birit e vet.
3 E cioi yԑmeciàrt e vet me thirr t’ thìrrunit n’ darsm, e s’ doiscin me ardh.
4 Cioi prap tieer yԑmeciaar, tui than: Thoni t’ thìrrunevet: Cè dreka e eme âsct gadi, kiet e mii e sctâԑat e rùitune jan pree, e gith scka âsct gadi: eni n’ darsm.
5 E atà e bââne ktà m’ as giââ: e sckuene, kusc n’ cifλèk t’ vet, e kusc n’ rescperii t’ vet:
6 E tièrt zûûne yԑmeciàrt e tii, e plott me dhuun i mytne.
7 E kraili si nniu, u idhnue: e ciuem usctriit e vet, faroi atà giakssoor, e dog sceherët e tyne.
8 Athèr tha yԑmeciàrve vet: Darsma âsct bââ gadi, por atà ci keen thirrun, nuk keen t’ dêgn.
9 Sckoni praa n’ krye t’ rùgavet, e saa t’ keni me gièt, thirrni t’ gith n’ darsm.
10 E sckuem yԑmeciàrt e tii n’ per ruga, mlodhne saa giètne, t’ mir e t’ kccii: e darsma u musc me t’ thirrun.
11 E hîîni kraili per me paa t’ thìrrunit, e paa gni nièri atỳ paa petkt t’ darsmës.
12 E tha atii: Mik, si kee hîî ti ktù, paa pass petkun e darsmës? Por ai sbâni ԑââ.
13 Athèr kraili tha scerbetorvet vet: Lidhni duurt, e kâmt e tii, e cìttnie n’ terr t’ priàsctem: atỳ kaa me ken vai, e t’ kerssitun t’ dhâmvet.
14 Psè sciùm jan t’ thirrun, e pak t’ ԑghièdhun.
15 Athèr Fariseit u larguene, e bââne gni ksciiλ per me kap atè n’ fiàl.
16 E cioin tu ai discèpuit e vet me Erodiànet, tui than: Mièscter, na diim se ti jee i vertèt, e po mson rughen e Tenԑòt kâh e dreita, e sckee gaile per kenn: psè nuk kciỳr n’ ftyr t’ nièrԑvet:
17 Na kalzò praa si t’ duket tyy, a âsct iԑni me dhan haraccin Cèsarit, a jò?
18 E Jeԑu tui gnofft scierriin e tyne, tha: T’ ipokrit, psè po m’ tnoni?
19 Ma diftoni mue paren e haraccit. E atà vûûne perpara atii gni denaar.
20 E tha Jeԑu atyne: E kuina âsct kiò fugure, e e permisckrueme?
21 Thone atii: E Cèsarit. Athèr tha atyne: Epni praa Cèsarit, scka âsct e Cèsarit: e Ԑotit, scka âsct e Ԑotit.
22 E tui nnie u ciuditne, e lân atè e sckuene.
23 N’ at dit u affruene tu ai Saduceit, t’ zilt muhoin t’ gnàλunit prei s’ dèkunit: e pvetne atè,
24 Tui than: Mièscter, Moisei tha: N’ deket kusc paa pass dièl, vλau i tii let merr t’ sciòccien e tii, e let ja pertriim faren vλaut vet.
25 E iscin nner nee sctat vλaԑen: e i pari, muur gruen, e dicc: e tui mos pass fmii, lê t’ sciòccien e vet vλaut vet.
26 Asctù edhè i dyti, e i treti deri m’ t’ sctatin.
27 E nnevone mas t’ githvet e mràmia gruja dicc.
28 Praa n’ t’ gnàλunit e t’ zilit nner t’ sctat kaa me ken grue? psè t’ gith e patne passun atè.
29 E Jeԑu tui pergièg, tha atyne: Ju jeni n’ gabìm, tui mos marr‐vesc as t’ Sckruemit‐Scêit, as virtyten e Tenԑòt.
30 Psè n’ t’ gnàλunit as burrat marrin graa, as graat burra: por kan me ken sikursè êgnit e Tenԑòt n’ cièλ.
31 E kâh t’ gnàλunit e t’ dèkunëvet a s’ keni ju lezue scka kaa diftue Ԑotỳn tui tham juve:
32 Une jam Ԑoti i Abramit, e Ԑoti i Isakut, e Ԑoti i Jakobit? Nuk âsct Ԑoti i t’ dèkunëvet, por t’ giàλvet.
33 E tui nnie haλku, u ciuditscin prei dies tii.
34 E Fariseit tui nnie se si ai ja u kiscte myλ gojen Saduceive, u mlodhne basck:
35 E pveti atè gneni prei assìsc i diiscm i ligs, tui tnue atè:
36 Mièscter, i zili âsct mââ i madhi urdhnìm n’ Lig?
37 Tha Jeԑu atii: Kee me dasct Ԑotniin Ԑotin tândin me gith ԑemer tân, e me gith scpirtin tân, e me mennen tânden.
38 Cikỳ âsct mââ i madhi, e i pari urdhnìm.
39 E i dyti âsct m’ ghiââsse ktii: Kee me dasct sciòccin tân, sikursè vetvethen.
40 N’ ktò dyy urdhnime jett gith‐ugnii lìgia, e profetet.
41 E tui ken mledhun basck Fariseit, Jeԑu pveti atà,
42 Tui than: Si ju duket juve per Krisctin? i kuina âsct ai biir? Thon atii: I Davidit.
43 Tha atyne: Si praa Davidi n’ scpirt therrèt atè Ԑot, tui than:
44 Ԑoti tha t’ Ԑotit tem: Rri n’ ân e diàtht teme, deri saa t’ vêê anmìct e tuu sckâmin e kâmvet t’ tua?
45 Kuur praa Davidi therrèt atè Ԑot, si munn jett i biri i tii?
46 E as‐kusc muite me i responduem gni fiàl: as‐kusc prei assoje dit s’ guzoi mââ me pvet atè.