Ponëtorët e vreshtit
1 «Mbretnia e qiejve i ngjan një kryeshtëpiaku, i cili doli në nadje herët, me lidhë punëtorë me rrogë për vreshtin e vet. 2 Kur u pajtue me punëtorët për një denar në ditë, i çoi në vreshtin e vet. 3 Doli rreth orës së tretë dhe pa do të tjerë të papunë, tue qëndrue te tregu. 4 U tha: "Shkoni edhe ju në vresht dhe, çka asht e drejtë, kam me jua dhanë". 5 E ata shkuen. Rishtas, doli në orën e gjashtë e nantë e veproi njësoj. 6 Doli edhe rreth orës së njëmbëdhjetë dhe gjeti do të tjerë, tue ndejtë. E u tha: "Pse rrini këtu tanë ditën pa punë?". 7 I thanë: "Se askush nuk na ka lidhë rrogë". Ai u tha: "Shkoni edhe ju ne vresht". 8 Kur ra mbramja, i zoti i vreshtësi i tha mbikëqyrësit të vet: "Thirri punëtorët e jepu rrogën, tue fullue nga i fundit deri te i pari". 9 Erdhën ata të rreth orës së njëmbëdhjetë e morën nga një denar. 10 Kur erdhën të parët, kujtuen se do të merrnin ma shumë, por edhe ata morën nga një denar. 11 Tue e marrë, ankoheshin ndaj kryeshtëpiakut, 12 tue thanë: "Këta të fundit banë një orë e ti i bane njësoj me ne, që bajtëm barrën e ditës e vapën". 13 Por ai iu përgjigj njënit porej tyne e tha: "Shok, nuk po të baj padrejtësi. A nuk u pajtove me mue për një denar? 14 Merr gjanë tande e shko. Se unë deshiroj me i dhanë këtij të fundit sa edhe ty. 15 A nuk më lejohet me ba me gjanat e mia çka të due? Apo të lakmon syni, se unë jam i mirë?
16 Kështu, të fundit do të jenë të parët e të parët, të fundit».
Paralajmërimi i tretë i pashkëve
17 Kur Jezusi po ngjitej në Jerusalem, mori të dymëdhjetë nxanësit më vete dhe udhës u tha: 18 «Ja, po ngjitemi në Jerusalem dhe Biri i njeriut do t'u dorëzohet kryepriftënve e shkrestarëve. Ata do ta dënojnë me dvekje, 19 do t'ua dorëzojnë paganëve, për me e shpotitë, me e fshikullue dhe me e kryqëzue. Të tretën ditë ai do të ngjallet».
20 Atëherë iu afrue nana e bijve të Zbedeut me bijtë e saj, u përkul dhe i lypi diçka. 21 Ai i tha: «Çka dëshiron?». Ia ktheu: «Që, në mbretninë tande, këta dy djemtë e mi të ulen njëni në të djathtën e tjetri në të majtën tande». 22 Por Jezusi iu përgjigj e i tha: «Nuk dini çka lypni. A mundeni me e pi kelkun që unë do të pi?». I thonë: «Mundemi». 23 Ai u thotë: «Kupën time, njëmend, do ta pini, por me u ulë në të djathtën time e në të majtën, nuk me takon mue me e caktue, por u takojmnë atyne për të cilët asht përgatitë prej Atit tim». 24 Kur të dhjetët ndigjuen, u zemruen me dy vëllaznit. 25 Por Jezusi i thirri pranë e u tha: «E dini se prijësit e kombeve sillen si sundimtarë mbi ta e të mëdhejtë e tyne sillen si pushtetarë. 26 Jo kështu ndër ju! Por, kush dëshiron me u ba i madh ndër ju, të jetë shërbëtori juej 27 dhe, kiush ndër ju dëshiron me qenë i pari, të jetë skllavi juej. 28 Sikurse Biri i njeriut nuk erdhi me u shërbye, por me shërbye e me dhanë jetën e vet, në këmbim të të shumëve».
Jezusi shëron dy të verbtë
29 Kur po largoheshin nga Jerikoni, po e ndiqte një turmë e madhe. 30 Dy të verbtë, ulun anë rrugës, kur ndigjuen se po kalonte Jezusi, gërthitën tue thanë: «Na përdëlle, o Zot, Bir i Davidit!». 31 Turma iu akërrye, që të pranin, por ata gërthitën edhe ma shumë, tue thanë: «Na përdëlle, o Zot, Bir i Davidit!». 32 Jezusi qëndroi, u bani za e tha: «Çka doni të baj për ju?». 33 I thanë: «Zot, të na çelen sytë!». 34 I mallëngjyem, Jezusit u preku sytë e menjëherë panë rishtas e shkuen mbas tij.
1 Reɣnia e cièλvet âsct barabàr me gni nièri bab e sctpiis, ci duul n’ nàdie fort heret me zân puntòrt e me i ciue n’ vnesct t’ vet.
2 E si u godìtt me puntoor me ju dhan kàa gni denaar n’ dit, cioi atà n’ vnesct t’ vet.
3 E tui dall afer tre sahati, paa tieer tui nnei n’ per sakàcie t’ paa pun,
4 E tha atyne: Sckoni edhè ju n’ vnesct tem, e kam me ju dhan scka âsct me udh.
5 E atà sckuene. Prap duul edhè afer giàsct, e nânn sahati: e bâni asctù.
6 E afer gnimdhètt sahati duul, e gièt tieer tui nnei, e tha atyne: Psè rrini ktù gith diten paa pun?
7 Atà i thon: Psè nuk na kaa marr as‐kusc. Tha atyne: Sckoni edhè ju n’ vnesct tem.
8 E si u bââ mràmia, tha ԑotnia i vnescts vecilit vet: Thirr puntòrt, e ep atyne hakun, tui zân fiiλ prei s’ mramesc deri n’ t’ part.
9 E si erdhne atà praa ci iscin sckue afer gnimdhètt sahati, muurne kàa gni denaar per gith i zilin.
10 E tui ardh edhè t’ part, kuituene me marr mââ sciùm: por muurne edhè atà gith i zili kàa gni denaar.
11 E tui marr murmuroiscin kunra t’ ԑot t’ sctpiis,
12 Tui than: Ktà t’ mram kan punue gni sahàt, e i kee bââ barabàr me nee, ci kena mmait baaren e dits, e t’ zeetit.
13 E ai tui pergièg gnenit t’ atyne, i tha: Mik, une nuk po ta bâi tyy paa udh: as kee bââ me mue per gni denaar?
14 Merr scka âsct jòtia, e sckò: e une due me dhan edhè ktii t’ mramit saa tyy.
15 A nuk mui une praa, me bââ scka m’ pelcièn? a mos âsct i këcc syni yt, psè une jam i mir?
16 Ksctù kan me ken t’ mram t’ paar, e t’ paar t’ mram. Psè sciùm jan t’ thirrun, por pak t’ ԑghièdhun.
17 E tui sckue Jeԑu n’ Jeruԑalèm, muur m’ âne t’ dymdhètt discèpuit, e tha atyne:
18 Cè po sckoim n’ Jeruԑalèm, e i Biri i nièrit kaa meu dhanun n’ duurt t’ parvet mesctarvet, e Sckribvet, e kan me e gikue per dek,
19 E kan me dhanun atè n’ dor t’ gentilvet per me ken i ciestissun, e i rrahun, e krygԑuem, e n’ t’ treten dit kaa meu gnaλ.
20 Athèr u affrue tu ai nâna t’ biivet Zebedeut me t’ biit e vet, tui adhrue e tui lyp nnoi senn prei tii.
21 E tha ai assai: Scka do ti? Ajò i tha: Urdhnò ci t’ rriin ktà dyy t’ biit e mii, gneni n’ ân t’ diàtht tânne, e gneni n’ t’ sctermanghet n’ reɣnii tânne.
22 E Jeԑu tui pergièg, e tha: Nuk dini scka lypni. A mùnneni ju me pii kelscêitin ci kam me pii une? I pergièɣne: Mùnnemi.
23 Tha atyne: Per gnimèn keni me pii kelscêitin tem: por me nnei n’ ân t’ diàtht temen o n’ t’ sctermanghet nuk perkìt mue me ju dhan juve, por per atà, t’ zilvet âsct bââ gad prei Babs sem.
24 E tui nnie t’ dhett, u idhnuene me ktà dyy vλaԑen.
25 E Jeԑu thirri atà nnei veti, e tha atyne: Ju dini se ԑotniit e gìnnevet sunnoin permì atà: e atà ci jan mââ t’ medhei, sunnoin me hyccm permì atà.
26 Nuk kaa me ken ksctù nner ju: por gith i dhil ci t’ döte me ken nner ju mââ i madh t’ jeet scerbetori jui:
27 E kusc t’ döte nner ju me ken i paar, kaa me ken yԑmeciàri jui.
28 Sikursè i Biri i nièrit nuk âsct ardh per meu scerbye, por per me scerbye, e me dhan jeten e vet per scelbìm t’ sciùmvet.
29 E tui dall atà prei Jerikut, i sckoi mrapa sciùm haλk;
30 E cè dyy ciòrret tui nnejun per t’ ghiaat rughs, nniine, se Jeԑu sckote: e bertitne, tui than: Ԑot, i biir Davidit, kii miscrier per nee.
31 E haλk ciertote atà ci mos t’ bââ ԑââiscin. Por atà mââ fort bertitscin, tui than: Ԑot, i biir Davidit, kii miscrier per nee.
32 E Jeԑu u nnal, e thirri atà, e tha: Scka doni ci t’ ju bâi juve?
33 Thon atà: Ԑot, ci t’ cilen syyt tâân.
34 E Jeԑu tui pass miscrier per tà, preku syyt e tyne. E me gni ciàs paane, e muurne mrapa atè.