Tejtrajtësimi i Jezusit
1 Mbas gjashtë ditësh, Jezusi mori me vete Pjetrin, Jakobin e Gjonin, vëllain e tij, dhe i naltoi në një mal të naltë, më vete. 2 U tejtrajtësue para tyne dhe fytyra i vezulloi si dielli, ndërsa petkat iu banë të shndritshme si drita. 3 E, ja, u dukën Moisiu dhe Elia, tue kuvende me të. 4 Pjetri, atëherë, iu kthye e i tha Jezusit: «Zot, asht bukur për ne me qenë këtu. Po të dëshirosh, do të baj këtu tri tëbana, një për ty, një për Moisiun e një për Elinë». 5 Ndërsa ende po fliste, ja, një re e përndritshme u bani hije. Dhe, ja, një za nga reja, që thonte: «Ky asht biri im i dashtun, me të cilin jam i kënaqun. Ndigjojeni!». 6 Kur ndigjuen, nxanësit ranë me fytyrë përmbys e u trembën fort. 7 Jezusi u afrue, i preku e tha: «Çohuni e mos u tutni». 8 Kur ngritën sytë, nuk panë askënd, pos Jezusit vetëm.
9 Tue zbritë prej malit, Jezusi i rdhnoi e u tha: «Mos i thoni askujt çka patë, deri kur Biri i njeriut të ngjallet prej të vdekunve». 10 Ncxanësit e pyetën: «Pse shkrestarët thonë se ma parë duhet me ardhë Elia?». 11 Ai u përgjigj: «Njëmend, Elia vjen e gjithçka do të përtërihet. 12 Por, po ju them se Elia erdhi tashma e nuk e dalluen, por banë me të çka deshën. Njësoj edhe Biri i njeriut do të pësojë prej tyne». 13 Atëherë nxanësit e morën vesh se u foli për Gjon Pagëzuesin.
Shërimi i një djali orëlig
14 Kur iu afruen turmës, iu avit një njeri, tue u ra në gjunjë para tij, 15 e tha: «Zot, përdëlleje tim bir, ze asht me hanë e vuen randshëm. Rrëzohet shpeshherë në zjarr e shpeshherë në ujë. 16 E solla te nxanësit e tu, por nuk mundën me e shërue». 17 Jezusi u përgjigj: «O brezni pa besim dhe e dredhueme! Deri kur do të jem me ju? Deri kur do t'ju duroj? Ma sillni këtu!» 18 Jezusi e kërcënoi e djalli prej tij. Fëmia u shërue menjëherë.
19 Atëherë nxanësit iu afruen Jezusit e i thanë më vete: «Pse ne nuk mundëm me e nxjerrë?». 20-21 Ai u tha: «Prej besimit tuej të paktë. Veçse, vërtet po ju them, po të kishit besim sa një kokrrizë sinapi, do t'i thonit këtij mali: "Shtyeju prej këndej, andej!". E do të shtyhej. Asgja nuk do të jetë e pamundun për ju.»
Paralajmërimi i pashkëve
22 Kur u mblodhën në Galile, Jezusi u tha: «Biri i jeriut ka me u dorëzue në duert e njerëzve. 23 Do ta vrasin dhe, ditën e tretë, ka me u ngjallë». Nxanësit u pikëlluen fort.
Tagri i trmpullit
24 Ku mbërritën në Kafarnaum, iu afruen Pjetrit mbledhësit e dy dhrahmive e i thanë: «A nuk i paguen mësuesi juej dy dhrahmitë?». 25 U tha: «Po». Kur erdhën në shtëpi, Jezusi i foli i pari: «Si të duket, Simon? Mbretnit e dheut, prej kujt e marrin tagrin, apo tatimin? Prej bijve të tyne, apo prej të tjerëve?» 26 Ai tha: «Prej të tjerëve». Jezusi ia ktheu: «Prandaj, bijtë janë të lirë. 27 Që ata të mos birren, shko te deti, hidh grepin dhe peshkun e parë, që të dalë, merre. Do t'i çelësh gojën e do të gjesh një staderë. Atë merr! E jepua, në ved të meje e të teje».
1 E Jeԑu mas giàsct dittësc muur me veti Piètrin, e Jakun, e Gniònin vλaan e tii, e cioi atà daamas permì gni mal t’ nelt:
2 E nrroi veten nnrỳscei perpara atyne. E fàcia e tii sckelԑeu sikùr diλi: e petkat e tii u bââne t’ bardha sikùr bora.
3 E cè me gni her i u dukne atyne Moisei, e Eliu tui fol me tè.
4 E Piètri tui pergièg, tha Jeԑu: Ԑot, mir âsct per nee ktù me ken: n’ dacc, bâim ktù trii ciàdra, gnenen tyy, gnenen Moiseit, e gnenen Eliut.
5 Alaa ai tui fol, cè gni rêê e scdricme i mloi me hie atà. E cè gni ԑââ prei rêêjet, tui than: Cikỳ âsct i Biri jem i dàsctuni, n’ t’ zilit jam pelciye: nnighiòni atii.
6 E tui nnie discèpuit raane permỳs per dhee, e fort u friguene.
7 E Jeԑu u affrue, e preku atà: e tha atyne: Ciohi, e mos u tutni.
8 E tui ciue syyt e vet, nuk paane as kenn, vec vetun Jeԑu.
9 E tui ԑdryp atà prei malit, urdhnoi Jeԑu atyne, tui than: Mos thoni as kui t’ paamen, deri ci t’ gnaλhet i Biri i nièrit prei s’ dèkunit.
10 E discèpuit pvetne atè, tui than: Psè praa Sckribet thon se perpara do vièn Eliu?
11 E ai tui pergièg, thot atyne: Gnimèn kaa me ardh Eliu, e kaa me vûûm me reguλ t’ gith kafsct.
12 E une po tham juve, se Eliu kaa ardh, e nuk kan gnofft atè, por i kan bââ atii gith scka kan dasct. Ksctù edhè i Biri nièrit kaa meu munnue prei tyne.
13 Athèr discèpuit muurne‐vesc se kiscte fol atyne per Gniònin Paghԑues.
14 E tui ken mrrii ai ku iscte haλku, ju affrue gni nièri e raa n’ ghiui perpara atii, tui than: Ԑot, kii miscrier per tem biir, psè âsct i perhanun, e po hièk këcc: psè scpesc po bie n’ ԑiàrm, e prore n’ ui.
15 E une ciòva atè perpara discèpuivet tuu, e nuk kan muit me scnosc atè.
16 E Jeԑu tui pergièg, e tha: O ginii e paa‐beess e mrapsct, deri kuur kam me ken me ju? deri kuur kam me durue ju? Bìnie ktù te une atè.
17 E Jeԑu bertitti atii, e duul prei assì diàλi, e u scnosci diàli prei assì sahati.
18 Athèr u affruene discèpuit tinԑ tu Jèԑu, e i thane: Psè na nuk muitem me perԑânun atè?
19 Tha Jeԑu atyne: Per sebèt t’ paa‐beesses jui. E per t’ vertèt po ju than, n’ pacci fee, saa gni koker e sinapit, mùnneni me than ktii mali: Sckò prei ktii n’ at venn, e kaa me voit, e kurgiââ scka me ken vsctiir per ju.
20 E ky soi dièmnisc nuk perԑehêt vec se me uràt, e me gninèss.
21 E tui nnei atà n’ Galilee, tha Jeԑu atyne: I Biri i nièrit kaa me ken dhanun n’ duur t’ nièrԑvet:
22 E kan me myt atè, e n’ t’ treten dit kaa meu gnaλ. E u trisctuene fort e fort.
23 E tui ken ardh n’ Kafàrnaum, u affruene Piètrit atà ci mledhscin dyy derhemt, e thane atii: Mièsctri yt a nuk paguun dyy derhemt?
24 Tha: Po. E si hîîni n’ sctpii, Jeԑu i foli atii perpara, tui than: Si t’ duket tyy, o Simòn? Prei t’ zilesc marrin haraccin, ja t’ dhànunat krailat e dheut? prei t’ biivet vet, a prei jabangiisc?
25 Prei jabangiisc, pergiègi Piètri. Tha Jeԑu atii: Praa jan liir biit.
26 E per mos me dhan sckanuλ atyne, sckò te deeti, e citt grepin: e i pari pesck, ci t’ gnitet, merre: e cil gojen e tii, se kee me gièt gni statere: merr atè, epe atyne per mue, edhè per tyy.