E shtuna
1 Në atë kohë Jezusi përshkoi një të shtunë një hamalle gruni. Nxanësit e tij u ujtuen e filluen me këputë kallijtë e me hangër. 2 Por, tue pa këtë gja, farisejtë i thanë: «Ja, nxanësit e tu bajnë çka nuk lejohet me ba të shtunën». 3 Ai u tha: «A nuk e keni lexue çka bani Davidi kur pati uri, bashkë me ata që kishte me vete? 4 Si hyni në shtëpinë e Hyut dhe hangri bukët e kushtimit, që nuk i lejohej t'i hante as ai, as ata që kishte me vete, por vetëm priftënt? 5 Apo, nuk e keni lexue në ligj, se, të shtunën, priftënt në tempull e përdhosin të shtunën e janë të pafajshëm? 6 Megjithatë, unë po ju them se këtu asht diçka ma e madhe se tempulli. 7 Por, po ta dinit çka don me thanë përdëllimin dëshiroj e jo flinë , nuk do t'i kishit dënue të pafajshmit. 8 Zot i të shtunës asht biri i njeriut».
Shërimi i të paralizuemit
9 U shkëput prej andej dhe hyni në sinagogën e tyne. 10 E, ja, një me një dorë të thame. Atëherë e pyetën e i thanë: «A lejohet të shtunën me shërue?», që ta paditnin. 11 Por ai iu përgjigj: «Cili do të ishte ai njeri, nga ju, që, po të kishte një dele e po t'i binte kjo në pus, të shtunën, nuk do ta kapte e ta ngrente? 12 Por, sa vlen një njeri kundrejt deles! Prandaj lejohet me veprue bukur të shtunën». 13 Mandej i tha njeriut: «Shtrije dorën tande!». Ai e shtriu dhe iu përtëri, e shëndoshë si tjetra. 14 Por farisejtë dolën jashtë e morën vendimin kundër tij, për me e vra.
Jezusi, shërbëtori i Hyut
15 Kur Jezusi e mori vesh, u largue prej aty. Shumë turma shkuen mbas tij dhe ai i shëroi të gjithë ata 16 dhe i urdhnoi të mos njoftonin kënd për të, 17 që të plotësohej çka qe thanë prej Isaisë profet:
18 Ja shërbëroti im,
që e zgjodha,
i dashtuni im,
që ma ka kënaqë shpirtin.
Do të vej shpirtin tim mbi të
e gjykimin kombeve do t'ua shpallë.
19 Nuk do të grindet,
as do të bërtasë,
nuk do ta ndiejë kush në sheshe
zanin e tij.
20 Kallamin e lakuem nuk do ta thyejë
e fitilin tymues nuk do ta shkimë
derisa ta nxjerrë gjykimin me fitore
e kombet në të do të shpresojnë. 21
Jezusi dhe Beelzebuli
22 Atëherë i sollën një të djallosun të verbët e memec dhe ai e shëroi memecin, kështuqë memeci mundte me folë e me pa. 23 Mbarë turmat mahniteshin e thoshin: «A mos asht ky biri i Davidit?». 24 Farisejtë, kur morën vesh, thanë: «Ky nuk i dëbon djajtë, veçse falë Beelzebulit, prijësit të djajve».
25 Por, tue i ditë mendimet e tyne, ai u tha: «Çdo mbretni, e ndame ndër vete, shkretohet dhe asnjë qytet apo shtëpi, e ndame ndër vete, nuk do të qëndrojë. 26 Prandaj, nëse Satani nxjerr Satanin, asht nda kundër vetes. Si do të qëndrojë, pra, mbretnia e tij? 27 Nëse unë i nxjerr djajtë falë Beelzebulit, po bijtë tuej, falë të kujt i nxjerrin? Prandaj ata do të jenë gjykatësit tuej. 28 Por, nëse unë i nxjerr djajtë falë Shpirtit të Hyut, atëherë ka mbërritë te ju mbretnia e Hyut. 29 Ose, si mundet me hy dikush në shtëpinë e të fortit e me i rrëmbye plaçkat, nëse nuk e ka lidhë ma parë të fortin? Atëherë mundet me ia plaçkitë shtëpinë.
30 Kus nuk asht me mue, asht kundër meje dhe, kush nuk mbledh me mue, shpërndan. 31 Prandaj po ju them, çdo mëkat e blasfemi do t'u falet njerëzve, por blasfemia kundër Shpirtit të Shenjtë nuk ka me u falë. 32 Kush flet ndonjë fjalë kundër birit të njeriut, do t'i falet, por kush flet kundër Shpirtit të Shenjtë, nuk do t'i falet as në këtë kohë, as në të ardhmen».
Pema dhe frytet
33 «Ose e bani pemën të kandshme e fryti i saj asht i kandshëm, ose e bani pemën të çartun e fryti i saj asht i çartun. Se prej frytit njihet pema. 34 Pjellë shlligash! Si mundni me folë gjana të mira, tue qenë të ligj. Goja flet çka gufon nga zemra. 35 Njeriu i mirë, nga thesari i mirë, nxjerr të mira, ndërsa njeriu i lig, nga thesari i lig, nxjerr ligësi. 36 Por, unë po ju them se çdo fjalë e kotë që thonë njerëzit, për atë fjalë do të përgjigjen në ditën e gjyqit. 37 Se prej fjales sate do të shfajësohesh e prej fjalës sate do të dënohesh».
Shenja e Jonës
38 Atëherë disa prej shkresarëve morën fjalën e i thanë: «Mësues, duem me pa një shenjtë prej teje». 39 Por ai përgjigj e u tha: «Një brezni e ligë dhe besëthyeme kërkon një shenjë, por farë shenje nuk do t'i jepet, përveç shenjës së Jonës profet. 40 Sikurse ndejti Jona në barkun e viganit ujor tri ditë e tri netë , ashtu do të rrijë biri i njeriut në zemrën e tokës tri ditë e tri netë. 41 Burrat e Ninivës do të ngrihen në gjyq me këtë brez e do ta dënojnë, sepse ata u penduen falë kumtit të Jonës. Dhe, ja, ma shumë se Jona asht këtu. 42 Mbretnesha e jugut do të ngrihet në gjyq me këtë brez e do ta dënojë, se ajo erdhi prej skajeve të dheut, me ndie urtinë e Solomonit. Dhe, ja, ma shumë se Solomoni asht këtu».
Kthimi i shpirtit të papastër
43 «Kur shpirti i papastër del nga njeriu, endet nëpër vende të zhurituna, tue kërkue një vendpushim, por nuk e gjen. 44 Atëherë thotë: "Do të kthehem te shtëpia ime, prej ku dola". Dhe, kur vjen, e gjen të lirueme, të dlirun e të stolisun. 45 Mandej shkon e merr me vete shtatë shpirtna të tjerë ma të mbrapshtë se veten dhe hyjnë e zajnë vend aty. E fundja e atij njeriu bahet ma e keqe se fillimi. Kështu do të ndodhë edhe me këtë brezni të mbrapshtë».
Gjinia e Jezusit
46 Ndërsa po u fliste turmave, ja, nana dhe vëllaznit e tij qëndronin përjashta, tue u orvatë me i folë. 47 Dikush i tha: «Ja, nana jote e vëllaznit e tu qëndrojnë përjashta, tue u orvatë me të folë». 48 Por ai ua ktheu e tha: «Kush asht nana ime e kush janë vëllaznit e mi?». 49 Dhe zgjati dorën përmbi nxanësit e vet e tha: «Ja nana ime e vëllaznit e mi. 50 Se, kushdo që kryen vullnetin e Atit tim, që asht në qiell, ai më asht vëlla e motër e nanë».
1 Nd’atë kohë Jisuj shkonte ndëpër të mbiella për ditë të shëtunash; edhe nxënësëvet ti u erdhi uri, edhe zunë të shkoqinë kallëza, e të hanë.
2 Edhe Farisenjtë kur panë i than’ati: Ja nxënësit’e tu te bënjën’ atë që nuk’ ësht’e udhësë ta bënjënë për të shëtunë.
3 Po ay u tha atyre: :Nukë keni kënduarë ç’bëri Dhavidhi, kur i erdhi uri ati edhe atyre që ishinë bashkë me atë?
4 Qysh hyri ndë shtëpit të Perëndisë, edhe hëngri bukët’e parëvënëjesë, që ato nuk’ ishte e udhësë t’i hajë ay, as ata që ishinë bashkë me atë, po priftëritë vetëmë?
5 Apo nukë keni kënduarë ndë nomt, se për ditë të shëtunash priftëritë pëgërinë të shëtunënë ndë hieroret, edhe janë të pafajë?
6 Edhe po u them juve, se këtu është një më i math se hieroreja.
7 Edhe ta kishitë diturë ç’është: “Dua përdëllim, e jo kurban”, nukë do t’i kishit bërë fajtorë të pafajëtë.
8 Sepse i bir’ i njeriut ësht’i zoti [edhe] së shëtunësë.”
9 Edhe si iku andej, erdhi ndë sinagogjit t’atyre.
10 Edhe ja tek ishte një njeri që kishte dorënë të tharë; edhe e pyetnë atë, tuke thënë: “Nd’ësht’e udhësë të shëronjë njeri për të shëtuna?”, që ta përflisnin’ atë.
11 Edhe ay u tha atyre: “Cili njeri nga ju do të jet’ ay, që do të ketë një dele, edhe ndë rëntë kjo ndë gropë për ditë të shëtunash, nukë do ta zërë e ta ngrerë atë?
12 Sa më tepërë pra ndan njeriu nga deleja! Përandaj ësht’ e udhësë të bënjë mirë njeriu për të shëtuna.”
13 Atëhere i thotë njeriut: “Shtri dorënë tënde”. Edhe ay e shtriti, edhe u bë e shëndoshë posi tiatëra.
14 Po Farisenjtë duallnë e bënë këshillë kundrë ati, që ta prishnjënë.
15 Po Jisuj si e kupëtoj, iku andej; edhe i vanë pas ati shumë gjëndëje, edhe i shëroj ata të gjithë.
16 Edhe i porositi ata shtrënguarë, të mos ta dëftejn’ atë;
17 Që të mbushetë ç’është thënë nga profiti Isaj, që thotë:
18 “Ja shërbëtori im që e sgjodha, i dashuri im, që e pëlqeu shpirti im; do të vë Frymënë time mb’ atë, edhe do të dëftenjë gjyq mbë kombet.
19 Nukë do të bënjë fialë, as nukë do të bërtasë; as nukë do të dëgjonjë ndonjë zën’ e ati ndëpër rrugat.
20 Kallam të thyerë nukë do të shqyenjë, edhe li të ndezurë ndër vetëhe nukë do të shuanjë, gjersa të bierë gjyqinë ndë mundëje.
21 Edhe kombetë do të shpërenjënë mb’emërit t’ati”.
22 Atëhere i prunë ati një të diallosurë, të verbur’ edhe shurth; edhe e shëroj atë, kaqë sa i verburi edhe shurdhi fliste edhe shihte.
23 Edhe gjithe gjëndëja habiteshin’ e thoshinë: Mos është kyj i bir’ i Dhavidhit?
24 Po Farisenjtë kur dëgjuanë thanë: Kyj nukë nxier diajtë, veç me anë të Veelzevulit, të parit diajvet.
25 Edhe Jisuj si njohu mendimet’e atyreve, u tha atyre: “Çdo mbëretëri ndë u ndaftë kundrë vetëhesë saj, shkretonetë; edhe çdo qytet a shtëpi ndë u ndaftë kundrë vetëhesë saj, nukë do të qëndronjë.
26 Edhe Satanaj ndë nxiertë Satananë, u nda kundrë vetëhesë ti; qysh do të qëndronjë pra mbëretëri’ e ati?
27 Edhe ndë qoftë se unë nxier diajtë me anë të Veelzevulit, bijtë tuaj me ç’anë i nxierrënë? Përandaj ata do të jenë gjyqtarëtë tuaj.
28 Po ndë qoftë se unë nxier diajtë me anë të Frymësë Perëndisë, vallë arriu mbë ju mbëretëri’ e Perëndisë.
29 A qysh munt të hynjë ndonjë ndë shtëpit të fortit, e të rrëmbenjë enët’e ati, ndë mos lithtë më përpara të fortinë, edhe atëhere do të rrëmbenjë shtëpin’e ati?
30 Ay që nuk’ është bashkë me mua, është kundrë meje; edhe ay që nukë mbëleth bashkë me mua, përndan.
31 Përandaj u them juve, se : Çdo faj e çdo vllasfimi do t’u ndëjenetë njerëzëvet; po vllasfimia kundrë Frymësë Shënjtëruarë nukë do t’u ndëjenetë njerëzëvet.
32 Edhe ati që të thotë fialë kundrë të Birit njeriut, do t’i ndëjenetë; po ati që të thotë fialë kundrë Frymësë Shënjtëruarë, nukë do t’i ndëjenetë as mbë këtë jetë, as mb’atë që vien.
33 A bëni drunë të mirë, edhe pemën’ e asaj të mirë; a bëni drunë të ligë, edhe pemën’ e asaj të ligë; sepse druja njihetë nga pema.
34 Këlysh nepërkash, qysh munt të flisni të mira, tuke qënë të liq? Sepse goja flet nga tepëric’e zëmrësë.
35 Njeriu i mirë nxier të miratë nga thesar’ i mirë i zëmrësë; edhe njeriu i lik nxier të liga nga thesar’ i lik.
36 Edhe po u them juve, se çdo fialë të ngeshime ndë e folshinë njerëzitë, do t’apënë fialë për atë ndë ditë të gjyqit.
37 Sepse nga fialët’e tua do të dalç i drejtë, edhe nga fialët’e tua do të gjykonesh për i lik.”
38 Atëhere u përgjeqnë ca nga shkronjësit’e nga Farisenjtë, tuke thënë: Mësonjës, duamë të shohëmë shenjë prej teje.
39 Edhe ay u përgjeq, e u tha atyre: “Brez’ i lik edhe kurvar lypën shenjë; edhe shenjë nukë do t’i epet’ ati, përveç shenjësë profitit Jona.
40 Sepse sikundrë Jonaj ishte ndë barkut të bishësë tri dit e tri net, kështu do të jetë edhe i bir’i njeriut ndë zëmërët të dheut tri dit e tri net.
41 Burra Ninevitë do të ngjallenë ndë ditë të gjyqit bashkë me këtë bres, edhe do ta gjykonjënë për të lik; sepse u penduanë ndë të leçiturit të Jonajt; edhe ja këtu tek është më tepërë nga Jonaj.
42 Mbëretëresh’ e Anësë Mesditësë do të ngjalletë bashkë me këtë bres ndë ditë të gjyqit, edhe do ta gjykonjë për të lik; sepse erdhi nga anët’e fundit dheut të dëgjonjë diturin’e Sollomonit; edhe ja këtu tek është më tepërë se Sollomoni.
43 Edhe frym’ e pëgërë kur del nga njeriu, shkon ndëpër vënde të paujë, tuke kërkuarë të prejturë, e nukë gjen.
44 Atëhere thotë: Le të këthenem ndë shëpit time, andej nga dolla. Edhe si vien, e gjen atë sbrazëtë, fshirë e stolisurë.
45 Atëhere vete e merr me vetëhe shtatë fryma të tiera më të liga se vetëhen’e saj, edhe hynjën’ e rrinë atie; edhe të pastajmet’ e ati njeriu bënenë më të këqia se të paratë. Kështu do të jet’ edhe mbë këtë bres të lik.
46 Edhe ay kur ishte po tuke folurë gjëndëjesë, ja e ëma edhe të vëllezërit’ e ati te po rrininë jashtë, e kërkoninë të flisninë me atë.
47 Atëhere një njeri i tha ati: Ja jot ëmë edhe t’ët vëllezërë te po rrinë jashtë, e kërkonjënë të flasënë me tyj.
48 Po ay u përgjeq e i tha ati që tha këtë : “Cila është im më, edhe cilëtë janë tem vëllezërë?”
49 Edhe shtriti dorën’e ti mbi nxënësit’e ti, e tha: “Ja im më edhe tem vëllezërë.
50 Sepse kush të bënjë dashurimin’e tim Eti që është ndë qiejet, ay më është vëlla e motër’e mëmë”.