Tejtrajtësimi i Jezusit
1 Mbas gjashtë ditësh, Jezusi mori me vete Pjetrin, Jakobin e Gjonin, vëllain e tij, dhe i naltoi në një mal të naltë, më vete. 2 U tejtrajtësue para tyne dhe fytyra i vezulloi si dielli, ndërsa petkat iu banë të shndritshme si drita. 3 E, ja, u dukën Moisiu dhe Elia, tue kuvende me të. 4 Pjetri, atëherë, iu kthye e i tha Jezusit: «Zot, asht bukur për ne me qenë këtu. Po të dëshirosh, do të baj këtu tri tëbana, një për ty, një për Moisiun e një për Elinë». 5 Ndërsa ende po fliste, ja, një re e përndritshme u bani hije. Dhe, ja, një za nga reja, që thonte: «Ky asht biri im i dashtun, me të cilin jam i kënaqun. Ndigjojeni!». 6 Kur ndigjuen, nxanësit ranë me fytyrë përmbys e u trembën fort. 7 Jezusi u afrue, i preku e tha: «Çohuni e mos u tutni». 8 Kur ngritën sytë, nuk panë askënd, pos Jezusit vetëm.
9 Tue zbritë prej malit, Jezusi i rdhnoi e u tha: «Mos i thoni askujt çka patë, deri kur Biri i njeriut të ngjallet prej të vdekunve». 10 Ncxanësit e pyetën: «Pse shkrestarët thonë se ma parë duhet me ardhë Elia?». 11 Ai u përgjigj: «Njëmend, Elia vjen e gjithçka do të përtërihet. 12 Por, po ju them se Elia erdhi tashma e nuk e dalluen, por banë me të çka deshën. Njësoj edhe Biri i njeriut do të pësojë prej tyne». 13 Atëherë nxanësit e morën vesh se u foli për Gjon Pagëzuesin.
Shërimi i një djali orëlig
14 Kur iu afruen turmës, iu avit një njeri, tue u ra në gjunjë para tij, 15 e tha: «Zot, përdëlleje tim bir, ze asht me hanë e vuen randshëm. Rrëzohet shpeshherë në zjarr e shpeshherë në ujë. 16 E solla te nxanësit e tu, por nuk mundën me e shërue». 17 Jezusi u përgjigj: «O brezni pa besim dhe e dredhueme! Deri kur do të jem me ju? Deri kur do t'ju duroj? Ma sillni këtu!» 18 Jezusi e kërcënoi e djalli prej tij. Fëmia u shërue menjëherë.
19 Atëherë nxanësit iu afruen Jezusit e i thanë më vete: «Pse ne nuk mundëm me e nxjerrë?». 20-21 Ai u tha: «Prej besimit tuej të paktë. Veçse, vërtet po ju them, po të kishit besim sa një kokrrizë sinapi, do t'i thonit këtij mali: "Shtyeju prej këndej, andej!". E do të shtyhej. Asgja nuk do të jetë e pamundun për ju.»
Paralajmërimi i pashkëve
22 Kur u mblodhën në Galile, Jezusi u tha: «Biri i jeriut ka me u dorëzue në duert e njerëzve. 23 Do ta vrasin dhe, ditën e tretë, ka me u ngjallë». Nxanësit u pikëlluen fort.
Tagri i trmpullit
24 Ku mbërritën në Kafarnaum, iu afruen Pjetrit mbledhësit e dy dhrahmive e i thanë: «A nuk i paguen mësuesi juej dy dhrahmitë?». 25 U tha: «Po». Kur erdhën në shtëpi, Jezusi i foli i pari: «Si të duket, Simon? Mbretnit e dheut, prej kujt e marrin tagrin, apo tatimin? Prej bijve të tyne, apo prej të tjerëve?» 26 Ai tha: «Prej të tjerëve». Jezusi ia ktheu: «Prandaj, bijtë janë të lirë. 27 Që ata të mos birren, shko te deti, hidh grepin dhe peshkun e parë, që të dalë, merre. Do t'i çelësh gojën e do të gjesh një staderë. Atë merr! E jepua, në ved të meje e të teje».
Krie XVII.
1 E pas gjašt dite merr Džesúi Piétrin, e Jápe kun, e Janjin vláun e tije , e i kjele n ndo nje malje te ljart me njân:
2 E u‐nde rrúa pe rpara atire. E lamparisi fákjia e tîje si díeli: e te véšurat e tîje u‐bẽ̂ n te barδa si drita.
3 E njô u‐buθtúan atire Moiséu e Elía, tše fjíse je n me té .
4 Pe rgjegjur prana Piétri, θa Džesúit: Zot, e št mîr na te rrimi ke tú: nde do, bẽ́ nje mi ke tú tre spe rviére , nje tîj, nje Moiséut, e nje Elîs.
5 Si aí fjit eδé, njô nje rê e ške ljkíeme pe štrói atá. E njô nje vûdže ka rea, tše θôje : Kî e št Biri im i dášuri mîr, tek ú vura zé me re n time: mírre nie veš.
6 E po tše e gjékje tin δišípuljit rân me fakjen pe rmiste , e u‐trẽ́ mbe tin šûm.
7 E tue kjasur Džesúi, i ngau, e θa: Ngre χi, e mos trẽ́ mbeni.
8 E ngré itur sit e tire, ẽ ng pân njerî, mosse Džesúin vetmiθ.
9 E si atá kaláre šin ka malji, Džesúi i kumandói, tue θẽ n: Mosnjeríu θe fšit tše pât, njera te ngre χet i Biri i njeríut ka te vdékurit.
10 E e píetin δišípuljit e tîje , tue θẽ n: Pse Skribrat θôn se Elía kâ te vĩnje pe rpara?
11 E Džesúi pe rgjegjur, θa atire: Ve rtét Elía vién pe rpara, e kâ te de rtônje gjiθséi.
12 Ju θom prana, se Elía eδé erθ, e nẽ ng e njoχtin, po bẽ̂ n tek aí sâ dištin. Ke štú eδé i Biri njeríut kâ te pe sônje ka atá.
13 Aχíera nde ljgúan δišípuljit, se aí θôje atire pe r Janje Tiste n.
14 E arδur atá afe r gjíndies, ju kjas nje burr tue râr pe rgjunja atîje ,
15 E tue θẽ n: Zot, ki ljipisî pe r birin tim, se kâ se munde n e χe ne s, e pe sôn kekje : pse šumχêr bie te ziárri, e χêr’ e χêre te uje t.
16 E ja kjela δišípulje vet tû, e se múnde tin te še roje n.
17 Pe rgjegjur prana Džesúi, θa: Rratsîm e pâ bes e e štrẽ mbur, njera kûr kam te jêm me ju? njera kûr kam te ju durônje ? Sílnie mua até ke tú.
18 E Džešúi i ne me réi, e dúal ka aí špirti χúaje , e u‐še rúa diálji tše mb’ at χêr.
19 Aχíera kjasur δišípuljit me njân Džesúit, i θân: Pse na se múnde tim te ndzíre je m até ?
20 Džesúi prana θa atire: Pe r besse n tše se kini. Pse pe r ve rtét ju θom, se nde páte šit bes, sâ nje kokje sinapi, θúani ke tîje malji: Ško ke têje ke tié, e aí škon, e faregjê e št tše se mund bẽ net ka ju.
21 Ke jó rrats pra nẽ ng ndziret, se me parkaljesme, e agje rime.
22 E tue vatur bašk atá pe r Galilên, θa atire Džesúi: I Biri njeríut kâ te jê t i δẽ n nde dúare njére zvet:
23 E kân te vrase n, e tek e treta dit kâ te ngjalet. E u‐χeljmúan šûm.
24 Arδur prana atá Kapernaúm, u‐kjáse tin atá tše mbjíδje n diδramat te Piétri, e i θân: Δáskalji îj nẽ ng pagúan diδrame n?
25 Aí θot: E χ. E kûr χiri te špia, i folji pe rpara Džesúi, tue θẽ n: Tše te duket, Simún? Rrégje rat e δéut ka tsilje t marre n te δẽ nat o tšensin? ka te biljt e tire, o ka te χúajit?
26 Θot atîje Piétri: Ka te χúajit. Džesúi i θa: Prandái jân ljibru te biljte .
27 Po prana te mos i skandalidzarmi, vatur te dêti, štiêr amin: e mirre piškun, tše vién i pari: e po tše χapše grike n e tîje i gjẽ n nje statîr: mârr até , jipe atire pe r mua, e pe r tîj.