KAPTINA VII.
1 Apor nuk’ e dini, o vëllazën (sepse u flas atyneve qi ngjofinë ligjë), se ligja ka pushtet mbë nierinë, sa kohë rron;
2 sepse grueja e martueme ashtë lidhunë prei ligjësë me burrinë, sa të jetë gjallë ai, por ndë vdektë burri, sgjidhetë prei ligjësë burrit.
3 Kur rron burri pra, ndë u martoftë me tietërë burr, do të jetë kurvë, por ndë vdektë burrri, asht’ e lirë prei ligjësë, qi të mos jetë kurvë, ndë u martoftë me tietërë burr,
4 Përandai vëllazënit’ e mi, edhe ju jeni të vdekunë te ligja me anë të korpit Krishtit, qi të bashkohi me tietërë, me atë qi u ngjall së vdekunish, qi të bajmë pemë te Perëndia.
5 Sepse kur ishim ndë misht, pësimet’ e fajevet, qi ishinë prei ligjësë, punojinë ndër mishnat t’anë, qi të bajimë pemë mbë vdekënë,
6 por tashti u sgjidhëm prei ligjësë, mbassi vdiq ajo gja qi ishim pushtuem prei asai, qi të punojmë mbas frymësë re, e jo mbas letërësë vietërë.
7 Qish do të thomi pra, ligja ashtë faj? Qoftë lark, por fajinë nuk’ e ngjofa, veç prei ligjësë, sepse edhe dëshëriminë nukë do ta ngjifiem, ndë mos thoshte ligja: “Mos kurvënojsh”.
8 Edhe faji si muer shkak prei porosisë, bani tek unë çdo farë dëshërimi, sepse faji pa ligjë asht’ i vdekunë.
9 Edhe unë rrojem njiherë pa ligjë, por kur erdhi porosia, rroi për-së-ri faji, a unë vdiqa;
10 edhe ajo porosia qi u dha për jetë, ajo u gjind tek unë për vdekë.
11 Sepse faji muer shkak prei porosisë, e më gënjeu, edhe me anë të asai më vrau.
12 Përandai ligja ashtë shenjte, edhe porosia shenjte, edhe e dreitë, edhe e mirë.
13 Ajo gja qi ashtë e mira pra, u ba tek unë vdekë? Qoftë lark, por faji, për me u dukunë faj, bani tek unë vdekë, me anë të gjasë mirë, qi të bahetë fort tepërë fajtuer faji me anë të porosisë.
14 Sepse e dimë, se ligja asht’ e shpirtit, e unë jam i mishit, shitunë ndënë fajinë.
15 Sepse ate qi punoj, nuk’ e ngjof, sepse nukë punoj ate qi due, por baj ate qi kam mëni.
16 Edhe ndë bafsha ate qi nukë due, jam me nji fjalë me ligjënë, se asht’ e mirë.
17 Por tashti unë nukë baj ma këte, por ai faji qi rri tek unë.
18 Sepse e dij, se nukë rri tek unë (due me thanë ndë misht t’em) nji gja e mirë, sepse të dashunitë gjindetë tek unë, por me punuem të mirënë nuk’ e gjej,
19 sepse nukë baj ate të mirënë qi due, por punoj ate të keqenë qi nukë due.
20 Ndë bafsha pra ate qi nukë due, nuk’ e punoj unë ma ate, por ai faji qi rri tek unë.
21 Gjej pra këte ligjë, se kur due unë me bamë të mirënë, gjindetë tek unë e keqeja.
22 Sepse më ka anda ligjën’ e Perëndisë qi ashtë mbas nieriut përmbrendëshim,
23 por shof nji tietërë ligjë ndër mishnat e mi, qi lufton kundrë ligjësë mendiesë s’eme, edhe më ban shërbëtuer ndë ligjë të fajit qi ashtë ndër mishnat e mi.
24 Unë jam nieriu i mjerë; kush ka me më shpëtuem prei këti korpit vdekësë?
25 Falemi nders Perëndisë me anë të Zotit t’ynë Iesu Krishtit. Unë pra me mend i punoj ligjësë Perëndisë, por me mish i punoj ligjësë fajit.
1 an ignoratis fratres scientibus enim legem loquor
quia lex in homine dominatur quanto tempore vivit
2 nam quae sub viro est mulier vivente viro alligata est legi
si autem mortuus fuerit vir soluta est a lege viri
3 igitur vivente viro vocabitur adultera si fuerit cum alio viro
si autem mortuus fuerit vir eius liberata est a lege
ut non sit adultera si fuerit cum alio viro
4 itaque fratres mei et vos mortificati estis legi per corpus Christi
ut sitis alterius qui ex mortuis resurrexit
ut fructificaremus Deo
5 cum enim essemus in carne
passiones peccatorum quae per legem erant
operabantur in membris nostris ut fructificarent morti
6 nunc autem soluti sumus a lege morientes in quo
detinebamur
ita ut serviamus in novitate spiritus et non in vetustate litterae
7 quid ergo dicemus
lex peccatum est absit
sed peccatum non cognovi nisi per legem
nam concupiscentiam nesciebam nisi lex diceret
non concupisces
8 occasione autem accepta
peccatum per mandatum operatum est in me omnem concupiscentiam
sine lege enim peccatum mortuum erat
9 ego autem vivebam sine lege aliquando
sed cum venisset mandatum peccatum revixit
10 ego autem mortuus sum
et inventum est mihi mandatum quod erat ad vitam hoc esse ad mortem
11 nam peccatum occasione accepta per mandatum seduxit me
et per illud occidit
12 itaque lex quidem sancta
et mandatum sanctum et iustum et bonum
13 quod ergo bonum est mihi factum est mors absit
sed peccatum ut appareat peccatum
per bonum mihi operatum est mortem
ut fiat supra modum peccans peccatum per mandatum
14 scimus enim quod lex spiritalis est
ego autem carnalis sum venundatus sub peccato
15 quod enim operor non intellego
non enim quod volo hoc ago
sed quod odi illud facio
16 si autem quod nolo illud facio
consentio legi quoniam bona
17 nunc autem iam non ego operor illud
sed quod habitat in me peccatum
18 scio enim quia non habitat in me hoc est in carne mea
bonum
nam velle adiacet mihi
perficere autem bonum non invenio
19 non enim quod volo bonum hoc facio
sed quod nolo malum hoc ago
20 si autem quod nolo illud facio non ego operor illud
sed quod habitat in me peccatum
21 invenio igitur legem volenti mihi facere bonum
quoniam mihi malum adiacet
22 condelector enim legi Dei secundum interiorem hominem
23 video autem aliam legem in membris meis
repugnantem legi mentis meae
et captivantem me in lege peccati quae est in membris meis
24 infelix ego homo
quis me liberabit de corpore mortis huius
25 gratia Dei per Iesum Christum Dominum nostrum
igitur ego ipse mente servio legi Dei carne autem legi peccati