KAPTINA XVIII.
1 Edhe mbaskëndai pashë nji engjullë tue sdripunë prei qielli, qi kishte pushtet të math; edhe dheu u ndriçue prei lavdis’ ati.
2 Edhe thërriti fort me za të math, e tha: “Ra, ra Babylona” e madhe, edhe u ba të ndenjunit’ e diajvet, edhe burgu i qish-do farë shpirti të ndytë, edhe burgu i qish-do farë shpende të ndytë, e të marrëme mëni,
3 sepse gjithë kombetë pinë prei venësë zemërimit kurvënis’ asai, edhe rigat’ e dheut kurvënuenë bashkë me ate, edhe tregjetarët’ e dheut u banë të pasunë prei fuqisë dëshërimit asai.
4 Edhe ndëgjova nji tietër za prei qielli qi thoshte: Delni prei asai, populli em, qi të mos keni piesë ndër fajet t’asai, edhe qi të mos merrni prei plagëvet asai,
5 sepse fajet’ e asai e mbërrinë qysh mbë qiell, edhe Hyji kujtoi të paudhat’ e asai.
6 Paguenia asai sikurse edhe ajo ua pagoi juve, edhe paguenia asai dy fijsh mbas punëvet asai; me ate potirinë qi qiti, qitnia dy fijsh.
7 Sa lavdoi vetëvetëhenë edhe nxuer dëshëriminë, kaqi mundim e vajë epni asai, sepse thotë me zemërën’ e vet: Po rrij regjëneshë, edhe nukë jam e ve, edhe s’kam me bamë vajë.
8 - Përandai nji ditë kanë për me i ardhunë plagët’ e asai, vdekë edhe vajë edhe zi buke ; edhe ka me u diegunë ndë ziarrm, sepse Zoti Hyj qi gjukon ate asht’ i fortë.
9 Edhe kanë me qjamë për ate, e kanë me u ndukunë për ate rigat’ e dheut, ata qi kurvënuen’ edhe nxuernë dëshëriminë bashkë me ate, kur të shofinë tymin’ e të diegunit asai,
10 ndenjun’ ata prei së largu prei frikësë mundimit asai, tue thanë: Mier, mier qytet’ i math, Babylona, qytet’ i fortë, se gjyqi yt erdhi për nji orë.
11 Edhe tregjetarët’ e dheut qjajën’ e bajënë vajë, se askushi s’u blen ma barrët’ e atyne:
12 barrë ari e argjandi, e gurë të nderëshimish, e margaritarësh, e pëlhure të hollë, e porfyre, e mëndafshi, e të kuqeje, edhe qish-do dru thjine, e qish-do enë elefandinë, e qish-do enë prei druje të nderëshime, e rami, e hekuri, e mermeri,
13 edhe kanellë, e qemna, e voj ere, e livan, e venë, e voj, e semidhallë, e grunë, edhe gja të gjalla, e dhen, e kual, e qerre, e shërbëtorë, e shpirtëna njerëzish.
14 Edhe pemët’ e dëshërimit shpirtit t’yt iknë prei teje, edhe gjithë të majëmet’ e të shkëlqyeshimet’ iknë prei teje, edhe s’ke për me i gjetunë ma.
15 Tregjetarët’ e këtyneve qi u banë të pasunë prei asai, kanë me ndenjunë prei së largu prei frikësë mundimit asai, tue qjam’ e tue bamë vajë,
16 e tue thanë: Mier, mier qytet’ i math, qi ishte veshunë me vishnje e me porfyrë e me të kuq, edhe përaruem me ar e me gurë të nderëshim e me margaritarë, sepse për nji orë u shkretue kaqi gja.
17 Edhe qish-do guvernor barke, edhe qish-do shumicë qi ashtë mbi barkët, e detarë, edhe gjithë sa punojënë detinë ndenjunë për së largu,
18 edhe thërritshinë, kur shifshinë tymin’ e së diegëmes’ asai, tue thanë: Cilli qe porsi kyi qytet i math?
19 Edhe hothnë pluhunë mbi krenët të vet, edhe thërritshinë tue qjam’ e tue bamë vajë, e thoshinë: Mier, mier qytet’ i math, qi nd’ate u banë të pasunë prei nderit asai gjith’ ata qi kishinë barka ndë det; për nji orë u shkretue.
20 Gëzohu për ate, o qiell, edhe shenjtënit’ apostuj edhe profetënitë, sepse Hyji gjukoi gjyqinë tuei kundrë asai.
21 Edhe nji engjull’ i fortë ngriti nji gur, porsa nji gur mullinë të math, edhe e hodhi në det, tue thanë: Kështu do të hidhetë me hof Babylona qytet’ i math, edhe s’ka me u gjetunë ma.
22 Edhe za qitharorësh e musikorësh e fyllorësh e trumbetë-ranësish s’kanë me u ndëgjuem ma te ti; edhe qish-do mieshtër prei qish-do farë mieshtrie s’ka me u gjetunë ma te ti; edhe za mullini s’ka me u ndëgjuem ma te ti;
23 edhe dritë kandili s’ka me ndritunë ma te ti; edhe za dhandërri e nuseje s’ka me u ndëgjuem ma te ti, sepse tregjetarët’ e tu ishinë të mëdhejt’ e dheut, sepse gjithë kombet’ u gënjyenë prei magjisë s’ate.
24 Edhe nd’ate u gjet gjak profetënash, edhe shenjtënash, edhe gjith’ atyneve qi janë therunë mbë dhet.
1 et post haec vidi alium angelum descendentem de caelo
habentem potestatem magnam
et terra inluminata est a gloria eius
2 et exclamavit in forti voce dicens
cecidit cecidit Babylon magna
et facta est habitatio daemoniorum
et custodia omnis spiritus inmundi
et custodia omnis volucris inmundae
3 quia de ira fornicationis eius biberunt omnes
gentes
et reges terrae cum illa fornicati sunt
et mercatores terrae de virtute deliciarum eius divites facti sunt
4 et audivi aliam vocem de caelo dicentem
exite de illa populus meus
ut ne participes sitis delictorum eius
et de plagis eius non accipiatis
5 quoniam pervenerunt peccata eius usque ad caelum
et recordatus est Deus iniquitatum eius
6 reddite illi sicut ipsa reddidit
et duplicate duplicia secundum opera eius
in poculo quo miscuit miscite illi duplum
7 quantum glorificavit se et in deliciis fuit
tantum date illi tormentum et luctum
quia in corde suo dicit
sedeo regina et vidua non sum et luctum non videbo
8 ideo in una die venient plagae eius
mors et luctus et fames et igni conburetur
quia fortis est Deus qui iudicavit illam
9 et flebunt et plangent se super illam reges terrae
qui cum illa fornicati sunt et in deliciis vixerunt
cum viderint fumum incendii eius
10 longe stantes propter timorem tormentorum eius
dicentes vae vae civitas illa magna Babylon civitas illa fortis
quoniam una hora venit iudicium tuum
11 et negotiatores terrae flebunt et lugebunt super illam
quoniam merces eorum nemo emet amplius
12 mercem auri et argenti et lapidis pretiosi
et margaritis et byssi et purpurae et serici et
cocci
et omne lignum thyinum et omnia vasa eboris
et omnia vasa de lapide pretioso et aeramento et ferro et marmore
13 et cinnamomum et amomum
et odoramentorum et unguenti et turis
et vini et olei et similae et tritici
et iumentorum et ovium et equorum et raedarum
et mancipiorum et animarum hominum
14 et poma tua desiderii animae
discessit a te
et omnia pinguia et clara perierunt a te
et amplius illa iam non invenient
15 mercatores horum qui divites facti sunt ab ea longe stabunt
propter timorem tormentorum eius
flentes ac lugentes
16 et dicentes
vae vae civitas illa magna
quae amicta erat byssino et purpura et cocco
et deaurata est auro et lapide pretioso et margaritis
17 quoniam una hora destitutae sunt tantae divitiae
et omnis gubernator
et omnis qui in locum navigat
et nautae et qui maria operantur
longe steterunt
18 et clamaverunt
videntes locum incendii eius dicentes
quae similis civitati huic magnae
19 et miserunt pulverem super capita sua
et clamaverunt flentes et lugentes dicentes
vae vae civitas magna
in qua divites facti sunt omnes
qui habent naves in mari de pretiis eius
quoniam una hora desolata est
20 exulta super eam caelum et sancti et apostoli et
prophetae
quoniam iudicavit Deus iudicium vestrum de illa
21 et sustulit unus angelus fortis lapidem quasi molarem magnum
et misit in mare dicens
hoc impetu mittetur Babylon magna illa civitas
et ultra iam non invenietur
22 et vox citharoedorum et musicorum
et tibia canentium et tuba non audietur in te amplius
et omnis artifex omnis artis non invenietur in te
amplius
et vox molae non audietur in te amplius
23 et lux lucernae non lucebit tibi amplius
et vox sponsi et sponsae non audietur adhuc in te
quia mercatores tui erant principes terrae
quia in veneficiis tuis erraverunt omnes gentes
24 et in ea sanguis prophetarum et sanctorum inventus est
et omnium qui interfecti sunt in terra