KAPTINA XIII.
1 Ende ai tue dalunë prei tempullit, i thoshte nji prei dishepujvet ati: Mieshtër, shif çfarë gurësh të mëdhej, ende çfarë ndërtesash të mëdha!
2 Ende Iesui u përgjeq, e i tha: Shef këto ndërtesa të mëdha? S’ka me mbetunë gur mbi gur qi nukë do të rrenohetë.
3 Mbasandai ai tue ndenjunë ndë Malt të Ullivet, kundruell tempullit, Pietri ende Iakobi ende Gjionni ende Andreu e pysinë veç-anë:
4 Na thui, kurë kanë me u bamë këto? Ende ç’shenjë ka me qenë kur të mbarohenë këto të gjitha?
5 Ende Iesui tue u përgjegjun’ atyne filloi me thanë: Veni ore mos u gënjejë kushi juve,
6 sepse shumë vetë kanë me ardhunë mb’emënit t’em, tue thanë, se - Unë jam; ende kanë me gënjymë shumë vetë.
7 Ende kur të ndëgjoni luftëna, ende zana luftënash, mos droni, sepse duhenë me u bamë këto ; po ende nuk’ asht’ e mbrapmeja.
8 Sepse ka me u ngritunë komp kundrë kombi, ende mbëretëni kundrë mbëretënie; ende kanë me u bamë tërmetëna vende mbë vende, ende kanë me u bamë zina për bukë , e të përzime; këto janë të fillumet’ e të vështiravet.
9 Po ju veni ore vetëhenë tui, sepse kanë me u dhanë juve ndë durë ndëpër bashkë-ndejtie, ende ndëpër synagoga; keni me u rrafunë, ende keni me ndenjunë përpara guvernatorëve, e mbëretënave, për punë të meje për deshmi mb’ata.
10 Ende duhetë me u predikum’ ungjilli ma përpara ndëpër gjithë kombet.
11 Po kur t’u bijënë juve për me u dhanë juve ndër durë, mos kini gaile përpara se qish keni me folunë, as mos pisatoni, po qish t’u epetë juve nd’ate ore, këte flitni, sepse s’jeni ju ata qi flitni, po Shpirti Shenjt.
12 Ende i vëllai ka me dhanë ndë durë të vëllanë për vdekë, ende i ati të birinë; ende dielmtë kanë me ngritunë krye kundrë përindvet, ende kanë me i vramë.
13 Ende keni me qenë të marrë mëni prei së gjithëve për emninë t’em, po kush të durojë ngjer së mbrapmi, kyi ka me u shpëtumë.
14 Ende kur të shifni “të ndytët’ e së shkretumesë”, qi ashtë thanë prei profetit Daniel, ndenjun’ atie ku s’duhetë (ai qi këndon le të marri vesht), atëherë ata qi të jenë ndë Iude, le t’ikinë ndëpër malet;
15 ende ai qi të jetë mbi majët të shtëpisë, le të mos sdrypi ndë shtëpi, as le të mos hyjë me marrë gja prei shtëpisë vet;
16 ende ai qi të jetë nd’arë, le të mos këthehetë mbrapa me marrë petkun’ e vet.
17 Po mjer mb’ato qi janë të mbarsëme, ende mb’ato qi kanë foshënjë për gji nd’ato ditt!
18 Ende faluni për mos me u bamë të ikunitë tui ndë dimënë.
19 Sepse nd’ ato ditt ka me qenë i këtillë shtrëngim, qi nuk’ ashtë bamë kështu çë kurë se ashtë fillumë krijesa qi krijoi Perëndia, ngjer ndashti, ende as s’ka me u bamë.
20 Ende Zoti ndë mos i kishte pasë shkurtum’ ato ditt, s’kishte për me pështum’ as ndonji korp, po për të sgjedhunit, qi i ka sgjedhunë, shkurtoi ditt.
21 Ende atëherë ndë u thashtë juve kushi: Ngje ku ashtë Krishti këtu; a: Ngje ku asht’ atie; të mos mbesoni,
22 sepse kanë me u ngritunë krisht-rrenësa, e profet-rrenësa, ende kanë me banë shenjë, e mërekullia, për me gënjym’ ende të sgjedhunitë ndë mufshinë.
23 Po ju veni ore. Ngje ku u thashë juve të gjitha çë përpara.
24 Po nd’ato ditt, mbas ati shtrëngimi, dilli ka me u errunë, ende hana s’ka me dhanë dritën’ e vet,
25 ende yjet’ e qillit kanë me ranë, ende fuqiatë qi janë ndë qillt kanë me u tundunë.
26 Ende atëherë kanë me pamë të birin’ e nieriut tue ardhunë ndër re me shumë fuqi, ende me laft.
27 Ende atëherë ka me dërgum’ engjujt’ e vet, ende ka me mbëledhunë të sgjedhunit’ e vet prei së katër erash, prei kantit dheut ngjer mbë kant të qillit.
28 Ende prei drusë fikut mirrni vesht parabullënë: Kur t’i bahetë ndashti asai dega e butë, ende të nxierri gjethetë, dinia se ashtë ngjat të korrëtë;
29 kështu ende ju, kur të shifni këto se bahenë, dinia se ashtë ngjat mbi dyrët.
30 Me të vërtet po u thom juve, se kyi bres s’ka me shkumë, ngjer sa të bahenë gjithë këto.
31 Qilli ende dheu kanë me shkumë, po fjalët’ e mia s’kanë me shkumë.
32 Ende për ate ditë, e për ate orë askushi s’e di, as engjujtë qi janë ndë qill, as Biri, po veç Ati.
33 Veni ore, rrini qutë, ende faluni, sepse nukë dini kurë ashtë koha.
34 Sepse kjo ka me qenë posi nji nieri dalunë ndë dhe të huj, i cilli la shtëpin’ e vet, ende dha pushtetinë ndër shërbëtorët e vet, ende mbë gjithë-se-cillinë punën’ e vet, ende porositi portarinë me ndenjunë qutë.
35 Rrini qutë pra (sepse s’dini kurë vien i zoti i shtëpisë ndë të ngrysunit, a ndë mies-natë, a ndë këndim të gjelit, a ndë mëngjest);
36 drui se mos vien befas, e u gjen’ juve tue fjetunë.
37 Ende ato qi po u thom juve, ua thom të gjithëve: Rrini qutë.
1 Et cum egrederetur de templo ait illi unus ex discipulis suis
magister aspice quales lapides et quales structurae
2 et respondens Iesus ait illi
vides has omnes magnas aedificationes
non relinquetur lapis super lapidem qui non destruatur
3 Et cum sederet in montem Olivarum contra templum
interrogabant eum separatim Petrus et Iacobus et Iohannes et Andreas
4 dic nobis quando ista fient
et quod signum erit quando haec omnia incipient consummari
5 et respondens Iesus coepit dicere illis videte ne quis vos seducat
6 multi enim venient in nomine meo dicentes quia ego sum
et multos seducent
7 cum audieritis autem bella et opiniones bellorum ne timueritis
oportet enim fieri sed nondum finis
8 exsurget autem gens super gentem
et regnum super regnum
et erunt terraemotus per loca et fames
initium dolorum haec
9 Videte autem vosmet ipsos
tradent enim vos conciliis
et in synagogis vapulabitis
et ante praesides et reges stabitis propter me in testimonium illis
10 Et in omnes gentes primum oportet praedicari evangelium
11 Et cum duxerint vos tradentes
nolite praecogitare quid loquamini
sed quod datum vobis fuerit in illa hora id loquimini
non enim estis vos loquentes sed Spiritus Sanctus
12 tradet autem frater fratrem in mortem et pater filium
et consurgent filii in parentes et morte adficient eos
13 et eritis odio omnibus propter nomen meum
qui autem sustinuerit in finem hic salvus erit
14 Cum autem videritis abominationem desolationis
stantem ubi non debet
qui legit intellegat
Tunc qui in Iudaea sunt fugiant in montes
15 et qui super tectum ne descendat in domum
nec introeat ut tollat quid de domo sua
16 et qui in agro erit non revertatur retro
tollere vestimentum suum
17 Vae autem praegnatibus et nutrientibus in illis diebus
18 Orate vero ut hieme non fiant
19 Erunt enim dies illi tribulationes tales
quales non fuerunt ab initio creaturae quam condidit Deus usque nunc
neque fient
20 Et nisi breviasset Dominus dies non fuisset salva omnis caro
sed propter electos quos elegit breviavit dies
21 Et tunc si quis vobis dixerit ecce hic est Christus ecce illic
ne credideritis
22 Exsurgent enim pseudochristi et pseudoprophetae
et dabunt signa et portenta
ad seducendos si potest fieri etiam electos
23 vos ergo videte ecce praedixi vobis omnia
24 Sed in illis diebus post tribulationem illam
sol contenebrabitur et luna non dabit splendorem suum
25 et erunt stellae caeli decidentes
et virtutes quae sunt in caelis movebuntur
26 Et tunc videbunt Filium hominis venientem in nubibus
cum virtute multa et gloria
27 et tunc mittet angelos suos
et congregabit electos suos a quattuor ventis
a summo terrae usque ad summum caeli
28 a ficu autem discite parabolam
cum iam ramus eius tener fuerit et nata fuerint folia
cognoscitis quia in proximo sit aestas
29 sic et vos cum videritis haec fieri
scitote quod in proximo sit in ostiis
30 amen dico vobis
quoniam non transiet generatio haec
donec omnia ista fiant
31 caelum et terra transibunt verba autem mea non transibunt
32 De die autem illo vel hora nemo scit
neque angeli in caelo neque Filius nisi Pater
33 Videte vigilate et orate nescitis enim quando tempus sit
34 Sicut homo qui peregre profectus reliquit domum suam
et dedit servis suis potestatem cuiusque operis
et ianitori praecipiat ut vigilet
35 Vigilate ergo nescitis enim quando dominus domus veniat
sero an media nocte an galli cantu an mane
36 ne cum venerit repente inveniat vos dormientes
37 quod autem vobis dico omnibus dico vigilate