KAPTINA XVIII.
1 Nd’atë herë erthnë dishepujtë te Iesui, e i thanë: Vallë cilli ashtë ma i math ndë mbëretënit të qillvet?
2 Edhe Iesui thirri për-anë vetëhesë nji çun të vogëlë, edhe e qindroi ndë miedis t’atyneve,
3 e tha: Për të vërtet po u thom juve, ndë mos u këthefshi, e të baheni porsi çunat’ e vogjilë, s’keni me hymë ndë mbëretënit të qillvet.
4 Kush të përvejë pra vetëvetëhenë porsi kyi çun i vogëlë, kyi ashtë ma i math ndë mbëretënit të qillvet.
5 Edhe kush të presi nji kësi çuni të vogëlë, mb’emënit t’em, ka pritunë mue.
6 Por kush të shkandalizojë nji prei kësish të vogjilish qi më besojnë, ashtë mirë për ate me u varë nji gur mullini mbë qafë t’ati, edhe me u zhytunë ndë fund të detit.
7 Mjer mbë botënë për shkandujt! Sepse ashtë nevojë me ardhunë shkandujtë; por mjer ati nieriu, qi vien shkandulli prei ati!
8 Edhe ndë të shkandalizoftë dora jote a kamba jote, prei, edhe hidhi prei teje: ma mirë ashtë për tyi me hymë ndë jetët i çalë, a dorë-cunk, se tue pasunë dy duer, a dy kambë, me u hedhunë ndë ziarrm të pasosunë.
9 Edhe ndë të shkandalizoftë syni yt, nxire, edhe hidhe prei teje: ma mirë ashtë për tyi me hymë ndë jetët me nji sy vetëmë, se tue pasunë dy, me u hedhunë ndë xhehenem të ziarrmit.
10 Shikoni mos bani mbë asgja nji prei kësish të vogjilish, sepse po u thom juve, se engjujt’ e atyneve ndë qillt shofinë gjithënji faqen e t’im et qi ashtë ndë qillt.
11 Sepse i bir’ i nieriut erdhi me shpëtuem të hupuninë.
12 Qish u duketë juve? Ndë pastë nji nieri nji qind dhen, edhe me hupunë nji prei atyneve, nukë len të nandë-dhet e nandëtë, e vete ndëpër malet me kërkuem të hupuninë?
13 Edhe ndë e gjetë, për të vërtet po u thom juve, se gëzohetë ma tepërë për atë, se për nandë-dhet’ e nandëtë qi s’kanë hupunë.
14 Kështu nuk’ asht’ e dashunë përpara Atit tuei qi ashtë ndë qillt, me hupunë nji prei kësish të vogjilish.
15 Edhe ndë të baftë faj yt vëlla, shko, edhe qirtoje ndërmiet teje, edhe ati vetëmë; ndë të ndëgjoftë, e fitove t’yt vëlla,
16 por ndë mos të ndëgjoftë, merr bashkë me vetëhe edhe nji a dy vetë , për me “qindruem çdo fjalë ndë gojë dy a tre deshmitarve”.
17 Edhe ndë mos u ndëgjoft’ atyneve, thueja kishësë; edhe ndë mos i ndëgjoft’ edhe kishësë, atëherë ai le të jetë te ti porsi gjintari edhe publikani.
18 Për të vërtet po u thom juve: Qish të lithni mbi dhet, kanë me qenë lidhunë ndë qiell; edhe qish të sgjidhni mbi dhet, kanë me qenë sgjidhunë ndë qiell.
19 Përsëri po u thom juve, se ndë qofshinë mbi dhet dy vetë prei jush me nji fjalë, për çdo farë gjaje qi të lypinë, ka me u bam’ atyneve prei t’im et qi ashtë ndë qillt.
20 Sepse ku të jenë dy, a tre vetë mbëledhunë mb’emën t’em, atie jam edhe unë ndë miedis t’atyneve.
21 Atëherë i erdhi për-anë Pietri, e tha: Zot ndë më baftë faj em vëlla, sa herë do t’ia ndëjej? Deri mbë shtatë herë?
22 Iesui i thotë: Nukë të thom - Deri mbë shtatë herë, por - Deri mbë shtatë-herë ka shtatë-dhetë.
23 Përandai mbëretënia e qillvet u përgjait me nji nieri mbëret, qi deshi me vum’ ore llogari me shërbëtorët’ e vet.
24 Edhe kur filloi me vum’ ore llogari , i pruni nji detuer qi i kishte detyrë dhetë mijë tallanta.
25 Edhe mbassi s’kishte me ia lamë, i zoti ati urdhënoi me u shitun’ ai, edhe grueja e ati, edhe të bijt’, edhe gjithë qish kishte, edhe me u lamë detyra .
26 Shërbëtori pra i ra ndër kambë, e i lutei, tue thanë: Zot, bahu zemër-gjanë mbë mue, edhe kam me t’i lamë të gjitha.
27 Edhe të zotit si iu dhimpt ai shërbëtori, e lishoi, edhe ia la detyrënë.
28 Por ai shërbëtori si duel, gjeti nji prei shërbëtorëvet shokvet vet, qi i kishtë detyrë nji qind dinarë; edhe si e zuni, e kapte për fyti, tue thanë: Më laj ç’detyrë më ke.
29 Atëherë pra shërbëtori shoqi vet i ra ndër kambë, e i lutei, tue thanë: Bahu zemërë-gjanë mbë mue, edhe kam me t’i lamë të gjitha.
30 Edhe ai nukë donte, por shkoi, edhe e vuni ndë burk, deri sa t’i lajë detyrënë.
31 Edhe shërbëtorëtë shokët’ e ati kur panë se qish u ba, u idhënuenë fort, edhe erthnë, e i diftuenë të zotit vet gjithë qish u ba.
32 Atëherë i zoti ati e thirri mbas vetëhesë, e i tha: Shërbëtor i keq, gjith’ atë detyrë ta lashë, sepse m’u lute;
33 nukë duhei edhe ti ta ndëjeishe shërbëtorinë shoqinë tand, sikurse të ndëjeva edhe unë?
34 Edhe i zoti ati u zemërue, edhe e dha ndër duer t’atyneve qi mundojnë, deri sa të lajë gjithë detyrënë qi i kishte.
35 Kështu edhe em Atë qiellori ka me ua bamë juve ndë mos ia falshi me gjithë zemërat tueja gjithë-se-cilli të vëllait vet fajet’ e atyneve.
1 In illa hora accesserunt discipuli ad Iesum dicentes
quis putas maior est in regno caelorum
2 et advocans Iesus parvulum statuit eum in medio eorum
3 et dixit
amen dico vobis
nisi conversi fueritis et efficiamini sicut parvuli
non intrabitis in regnum caelorum
4 quicumque ergo humiliaverit se sicut parvulus iste
hic est maior in regno caelorum
5 et qui susceperit unum parvulum talem in nomine meo me suscipit
6 Qui autem scandalizaverit unum de pusillis istis qui in me credunt
expedit ei ut suspendatur mola asinaria in collo eius
et demergatur in profundum maris
7 vae mundo ab scandalis
necesse est enim ut veniant scandala
verumtamen vae homini per quem scandalum venit
8 Si autem manus tua vel pes tuus scandalizat te
abscide eum et proice abs te
bonum tibi est ad vitam ingredi debilem vel clodum
quam duas manus vel duos pedes habentem mitti in ignem aeternum
9 et si oculus tuus scandalizat te erue eum et proice abs te
bonum tibi est unoculum in vitam
intrare
quam duos oculos habentem mitti in gehennam ignis
10 Videte ne contemnatis unum ex his pusillis
dico enim vobis
quia angeli eorum in caelis semper vident faciem Patris mei qui in
caelis est
11 venit enim Filius hominis salvare quod perierat
12 Quid vobis videtur
si fuerint alicui centum oves et erraverit una ex eis
nonne relinquet nonaginta novem in montibus
et vadit quaerere eam quae erravit
13 et si contigerit ut inveniat eam
amen dico vobis quia gaudebit super eam
magis quam super nonaginta novem quae non erraverunt
14 sic non est voluntas ante Patrem vestrum qui in caelis est
ut pereat unus de pusillis istis
15 Si autem peccaverit in te frater tuus
vade et corripe eum inter te et ipsum solum
si te audierit lucratus es fratrem tuum
16 Si autem non te audierit
adhibe tecum adhuc unum vel duos
ut in ore duorum testium vel trium stet omne verbum
17 quod si non audierit eos dic ecclesiae
si autem et ecclesiam non audierit
sit tibi sicut ethnicus et publicanus
18 Amen dico vobis
quaecumque alligaveritis super terram erunt ligata et in caelo
et quaecumque solveritis super terram erunt soluta et in caelo
19 Iterum dico vobis
quia si duo ex vobis consenserint super terram
de omni re quacumque
petierint
fiet illis a Patre meo qui in caelis est
20 ubi enim sunt duo vel tres congregati in nomine meo
ibi sum in medio eorum
21 Tunc accedens Petrus ad eum dixit
Domine quotiens peccabit in me frater meus et dimittam ei
usque septies
22 dicit illi Iesus
non dico tibi usque septies sed usque septuagies septies
23 Ideo adsimilatum est regnum caelorum homini regi
qui voluit rationem ponere cum servis suis
24 et cum coepisset rationem ponere
oblatus est ei unus qui debebat decem milia talenta
25 cum autem non haberet unde redderet
iussit eum dominus venundari
et uxorem eius et filios et omnia quae habebat et reddi
26 procidens autem servus ille orabat eum
dicens
patientiam habe in me et omnia reddam tibi
27 misertus autem dominus servi illius dimisit eum
et debitum dimisit ei
28 egressus autem servus ille
invenit unum de conservis suis qui debebat ei centum denarios
et tenens suffocabat eum dicens redde quod debes
29 et procidens conservus eius rogabat eum dicens
patientiam habe in me et omnia reddam tibi
30 ille autem noluit
sed abiit et misit eum in carcerem donec redderet debitum
31 videntes autem conservi eius quae fiebant contristati sunt valde
et venerunt et narraverunt domino suo omnia quae facta erant
32 tunc vocavit illum dominus suus et ait illi
serve nequam omne debitum dimisi tibi quoniam rogasti me
33 non ergo oportuit et te misereri conservi tui
sicut et ego tui misertus sum
34 et iratus dominus eius tradidit eum tortoribus
quoadusque redderet universum debitum
35 sic et Pater meus caelestis faciet vobis
si non remiseritis unusquisque fratri suo de cordibus vestris