KAPTINA XV.
1 Atëherë vinë te Iesui Shkruesit’ edhe Fariseitë prei Ierusalemit, e i thonë:
2 Përse dishepujt’ e tu kapërcejnë fjalënë qi kanë lanë pleqtë? Sepse s’lajnë duert’ e veta, kur hanë bukë.
3 Por ai u përgjeq, e u tha atyneve: Përse edhe ju kapërceni porosin’ e Perëndisë, për fjalënë qi keni lanë ju?
4 Sepse Perëndia porositi, tue thanë: “Ndero tët at’ e tët amë”, edhe: “Ai qi flet keq për të i atin’ a për t’amënë le të vritetë.”
5 Por ju thoni, se kush t’i thotë të i atit a s’amësë, se çdo të mirë qi të shofish prei meje ashtë dhunëti, miaft , edhe mundetë të mos nderojë të i atin’ e vet, a t’amën’ e vet.
6 Edhe s’mbaitët porosin’ e Perëndisë, për fjalënë qi keni lanë ju.
7 Hipokritëna, mirë profetizoi Isaia për ju, tue thanë:
8 Kyi populli më afrohetë me gojën’ e vet, edhe më nderon me buzët; por zemëra e atyne ashtë lark prei meje.
9 Edhe kot më nderojnë, tue mësuem mësime qi janë porosia nierëzish.
10 Edhe si thiri gjindëjenë, u tha atyneve:
11 Ndëgjoni, edhe merrni vesht: Qish hyn ndë gojët, nukë përlyen nierinë; por qish del prei gojësë, këjo përlyen nierinë.
12 Atëherë u afruenë dishepujt’ e ati’ e i thanë: A e di, se Fariseitë kur ndëgjuenë këte fjalë, u shkandalizuenë?
13 Edhe ai u përgjeq, e tha: Çdo bimë qi s’e ka mbiellë Ati em qiellori, ka me u shkulunë.
14 Leni ata, se janë të verbëtë qi u tërhekin’ udhënë të verbënavet. Edhe i verbëti ndë i tërheqt’ udhënë të verbëtit, të dy kanë me ranë ndë gropët.
15 Edhe Pietri u përgjeq, e i tha: Diftona këte parabullë.
16 Edhe Iesui tha: Edhe por pa mend jeni ju?
17 Edhe nukë po merrni vesht, se çdo gja qi hyn ndë gojët, sdryp ndë barkut, edhe nxiretë prei të dalunit.
18 Por ato qi dalinë prei gojësë, dalinë prei zemrësë; edhe këto përlyejnë nierinë.
19 Sepse prei zemrësë dalinë mendime të këqia, vrasa, ndynësina, kurvënia, të viedhuna, dëshmi-rrena, vlasfimia;
20 këto jan’ ato qi përlyejnë nierinë, por me ngranë me duer të palame, nukë përlyen nierinë.
21 Edhe Iesui duel prei andej, e iku ndë anë të Tyrës’ e të Sidonësë.
22 Edhe qe nji grue Hananeje te duel prei atyne synoresh, e i bërtiste, tue thanë: Përdëllemë, Zot, i bir’ i Davidit, se eme bijë mundohetë keq prei diallit.
23 Por ai nuk’ iu përgjeq asai ndonji fjalë. Edhe dishepujt’ e ati i erthnë përanë, e i luteshinë, tue thanë: Lishoje atë, sepse bërtet mbrapa nesh.
24 Por ai u përgjeq, e tha: Nuk’ u dërgueshë ngjeti , veç mbë dhent e hupuna të shtëpisë Israelit.
25 Mbasandai ajo erdhi, edhe e adhuronte tue thanë: Zot, ndihmomë.
26 Por ai u përgjeq, e tha: Nuk’ ashtë mirë me marrë nieri bukën’ e dielmvet, e me ua hedhunë këlyshvet qenvet.
27 Edhe ajo tha: Po, Zot, por edhe këlysht’ e qenvet hanë prei thërrmiash qi bienë prei truvezësë të zotënavet vet.
28 Atëherë Iesui u përgjeq, e i tha: O grue, besa jote asht’ e madhe, t’u baftë tyi si daç. Edhe e bija e asai u shëndosh çë mb’ate herë.
29 Edhe Iesui sdrypi prei andej, e erdhi ndaj detin’ e Galilesë; edhe hipi ndë malt, e rrinte atie.
30 Edhe erthnë tek ai shumë gjindëje, qi kishin me vetëhe të çalë, të verbëtë, shurdha, dorëcunga, edhe shumë të tierë; edhe i hothnë përanë kambëvet Iesuit, edhe ai i shëndoshi,
31 kaqi sa u mërekulluenë gjindëja, kur panë shurdha tue folunë, dorëcunga shëndoshunë, të çalë tue ecunë, edhe të verbëtë tue pamë; edhe lavduenë Perëndin’ e Israelit.
32 Atëherë Iesui thirri përanë dishepujt’ e vet, e tha: Më dhimbetë gjindëja, sepse kanë tri ditt tashti qi mbesinë përanë meje, e s’kanë se qish me ngranë; edhe s’due me i lishuem pa ngranë, se mos lodhenë mb’udhë.
33 Edhe dishepujt’ e ati i thonë: Ku na gjindenë këtu ndë shkreti kaqi bukë, sa të ngihetë kaqi gjindëje?
34 Edhe Iesui u thot’ atyneve: Sa bukë keni? Edhe ata thanë: Shtatë, edhe pak peshq të vogjilë.
35 Edhe ai urdhënoi gjindëjenë me u ulunë për dhe.
36 Edhe ai muer shtatë bukët’ edhe peshqitë, u fal nders, edhe i theu, edhe ua dha dishepujvet vet, edhe dishepujtë gjindëjesë.
37 Edhe hangrën të gjithë, e u nginë; edhe ngritnë tepëricën’ e copavet, shtatë shporta plot.
38 Edhe ata qi hangrën ishinë katër mijë burra, veç gravet, e çunavet vogjilë.
39 Edhe si lishoi gjindëjenë, hyni ndë lundrët, edhe erdhi ndë synoret Magdala.
1 Tunc accesserunt ad eum ab Hierosolymis scribae et Pharisaei dicentes
2 quare discipuli tui transgrediuntur traditionem seniorum
non enim lavant manus suas cum panem manducant
3 ipse autem respondens ait illis
quare et vos transgredimini mandatum Dei propter traditionem vestram
4 nam Deus dixit honora patrem et matrem
et qui maledixerit patri vel matri morte moriatur
5 vos autem dicitis
quicumque dixerit patri vel matri
munus quodcumque est ex me tibi proderit
6 et non honorificabit patrem suum aut matrem
et irritum fecistis mandatum Dei propter traditionem vestram
7 hypocritae bene prophetavit de vobis Esaias dicens
8 populus hic labiis me honorat cor autem eorum longe est a me
9 sine causa autem colunt me
docentes doctrinas mandata hominum
10 et convocatis ad se turbis dixit eis audite et intellegite
11 non quod intrat in os coinquinat hominem
sed quod procedit ex ore hoc coinquinat hominem
12 Tunc accedentes discipuli eius dixerunt ei
scis quia Pharisaei audito verbo scandalizati
sunt
13 at ille respondens ait
omnis plantatio quam non plantavit Pater meus caelestis eradicabitur
14 Sinite illos caeci sunt duces caecorum
caecus autem si caeco ducatum praestet ambo in foveam cadunt
15 Respondens autem Petrus dixit ei
edissere nobis parabolam istam
16 at ille dixit adhuc et vos sine intellectu estis
17 non intellegitis quia omne quod in os intrat in ventrem vadit
et in secessum emittitur
18 quae autem procedunt de ore de corde exeunt
et ea coinquinant hominem
19 de corde enim exeunt cogitationes malae homicidia adulteria
fornicationes furta falsa testimonia blasphemiae
20 haec sunt quae coinquinant hominem
non lotis autem manibus manducare
non coinquinat hominem
21 et egressus inde Iesus secessit in partes Tyri et Sidonis
22 et ecce mulier chananea a finibus illis egressa
clamavit dicens ei miserere mei Domine Fili David
filia mea male a daemonio vexatur
23 qui non respondit ei verbum
et accedentes discipuli eius rogabant eum dicentes
dimitte eam quia clamat post nos
24 Ipse autem respondens ait
non sum missus nisi ad oves quae perierunt domus Israhel
25 At illa venit et adoravit eum dicens Domine adiuva me
26 qui respondens ait
non est bonum sumere panem filiorum et mittere canibus
27 at illa dixit etiam Domine
nam et catelli edunt de micis
quae cadunt de mensa dominorum suorum
28 tunc respondens Iesus ait illi
o mulier magna est fides tua fiat tibi sicut vis
et sanata est filia illius ex illa hora
29 Et cum transisset inde Iesus venit secus mare Galilaeae
et ascendens in montem sedebat ibi
30 et accesserunt ad eum turbae multae
habentes secum mutos clodos caecos debiles et alios
multos
et proiecerunt eos ad pedes eius et curavit eos
31 ita ut turbae mirarentur videntes mutos loquentes
clodos ambulantes caecos videntes
et magnificabant Deum Israhel
32 Iesus autem convocatis discipulis suis dixit misereor turbae
quia triduo iam perseverant mecum
et non habent quod manducent
et dimittere eos ieiunos nolo ne deficiant in via
33 et dicunt ei discipuli unde ergo nobis in deserto panes tantos
ut saturemus turbam tantam
34 et ait illis Iesus quot panes habetis
at illi dixerunt septem et paucos pisciculos
35 et praecepit turbae ut discumberet super terram
36 et accipiens septem panes et pisces
et gratias agens fregit et dedit discipulis suis
et discipuli dederunt populo
37 et comederunt omnes et saturati sunt
et quod superfuit de fragmentis tulerunt septem sportas plenas
38 erant autem qui manducaverant quattuor milia
hominum
extra parvulos et mulieres
39 et dimissa turba ascendit in naviculam
et venit in fines Magedan