KAPTINA VII.
1 Edhe mbassi mbaroi gjithë fjalët’ e veta ndër veshë të popullit hyni ndë Kapernaumë.
2 Edhe shërbëtor’ i nji qindori, qi e kishte shumë të vëjefshim, ishte i lik për me vdekunë.
3 Edhe kur ndëgjoi për Iesunë, dërgoi pleqt’ e Iudevet tek ai, tue iu lutunë qi të vijë me shpëtuem shërbëtorin’ e ati.
4 Edhe ata erthnë te Iesui, e i luteshinë me nxitim, tue thanë, se: Vëjen me ia bamë këte,
5 sepse ai do kombinë t’anë, edhe ai na ka ndërtuem synagogënë.
6 Edhe Iesui po shkonte bashë me ata. Edhe tashti tue qenunë pak lark prei shtëpisë, qindori dërgoi miq tek ai, tue i thanë: Zot, mos u mundo, sepse s’jam i zoti të hyjsh ndënë shtrehe t’eme,
7 përandai as vetëhenë t’eme s’e bana të vëjefshim me ardhunë te ti, por thuei nji fjalë, edhe shërbëtori em ka me u shëndoshunë.
8 Sepse edhe unë jam nji nieri ndën’ urdhënë, edhe kam ndënë vetëhenë t’eme ushtëtorë, edhe i thom këti: Shko, edhe shkon; edhe tietrit: Eja, edhe vien; edhe shërbëtorit t’em: Ban këte, edhe e ban.
9 Edhe Iesui kur ndëgjoi këto, u mërekullue për ate, edhe u këthye, e i tha popullit qi e merrte mbrapa: Po u thom juve, se - As ndë Israel s’kam gjetunë kaqi besë.
10 Edhe ata qi ishinë dërguem kur u këthyenë ndë shtëpi, gjetnë shërbëtorinë qi ishte sëmunë shëndoshunë.
11 Edhe ndë nesëret Iesui vinte ndë nji qytet qi quhetë Nain; edhe ishinë tue votunë bashkë me ate miaft prei dishepujsh ati, edhe shumë gjindëje.
12 Edhe kur erdhi ngjat derësë qytetit, qe te po bijshinë jashtë nji të vdekunë, të cillin’ e ama e kishte bir të vetëmë, edhe ajo ishte e ve; edhe bashkë me ate ishte miaft gjindëje prei qytetit.
13 Edhe Zoti kur pa ate, pat të dhimbunë për ate, edhe i tha: Mos qjai.
14 Edhe u afrue, e preku shtratinë, edhe ata qi ishinë tue bartunë qindruenë, edhe tha: Dialosh, po të thom - Çohu.
15 Edhe i vdekuni ndejti mbë bythë, edhe filloi me folunë. Edhe ia dha s’amës’ ati.
16 Edhe të gjithë i muer frika, edhe lavdojshinë Perëndinë, tue thanë, se: Profet i math ashtë ngritunë ndër ne; edhe se Perëndia vuni ore popullin’ e vet.
17 Edhe këjo fjalë për ate duel jashtë ndër gjithë Iudenë, edhe ndër gjith’ ate nahije.
18 Edhe dishepujt e ati i dhanë za Gjionnit për gjithë këto.
19 Edhe Gjionni thirri për-anë dy vetë prei dishepujsh vet, e i dërgoi te Iesui, tue thanë: Ti je ai qi ka për me ardhunë apor presimë tietër?
20 Edhe nierëzitë si erthnë tek ai, thanë: Gjionn pagëzori na ka dërguem te ti, tue thanë: Ti je ai qi ka për me ardhunë, apo presimë tietër?
21 (Edhe nd’ate orë ai shëndoshi shumë vetë prei lingatash, e prei mundimesh, e prei frymash këqia, edhe shumë të verbënave u fali dritënë me pamë).
22 Edhe Iesui u përgjeq, e u tha: Shkoni e nepni za Gjionnit për gjithë sa pat’ e ndëgjuetë; se të verbën çelinë sytë, ulogë ecinë, të kromosunë qirohenë, shurdha ndëgjojnë, të vdekunë ngjallenë, të vobeqitë ndëgjojnë zanin’ e mirë;
23 edhe i lumun’ asht’ ai qi të mos shkandalizohetë mbë mue.
24 Edhe mbassi iknë ata qi ishinë dërguem prei Gjionnit, filloi me i thanë gjindëjesë për Gjionninë: Përse keni dalë ndë shkretinët me vum ore? Kallam qi tundetë prei erësë?
25 Por përse keni dalë me pamë? Nieri veshunë me petka të buta? Qe ata qi janë veshunë me petka të ndrituna, edhe ndër të kënaquna, te janë ndëpër dyert e mbëretënavet.
26 Por përse keni dalë me pamë? Profet? Po, u thom juve, edhe ma tepërë se profet.
27 Kyi asht’ ai qi ashtë shkruem për ate: “Qe unë te dërgoj engjullinë t’em përpara faqesë s’ate, ai ka me ndrequn’ udhënë tande përpara tejet”.
28 Sepse po u thom juve: Ma i math profet se Gjionn pagëzori as ndonji nuk’ ashtë ndër gjithë sa kanë lemë prei grash, por ma i vogëli ndë mbëretënit të Perëndisë ashtë ma i math se ai.
29 Edhe gjithë populli kur ndëgjoi ate , edhe publikanëtë qi ishinë pagëzuem me pagëzimin’ e Gjionnit, dreitënuenë Perëndinë.
30 Por Fariseit’ edhe ligjëtarëtë hothnë poshtë prei vetëhes’ atyne andën’ e Perëndisë, sepse nuk’ u pagëzuenë prei ati.
31 Edhe Zoti tha: Me ke t’i përgjaj pra nierëzit’ e këti brezi? Edhe me ke përgjajnë?
32 Këta përgjajnë me çuna qi rrinë ndë treg, edhe thërrasinë njiani tietrinë, e thonë: U ram fyllit, edhe nuk karcyetë; u bam vaje, edhe nukë qjatë.
33 Sepse erdhi Gjionn pagëzori qi as bukë s’ha, as venë s’pi, edhe thoni, se : Ka diallinë.
34 Erdhi i bir’ i nieriut tue ngran’ e tue pimë, edhe thoni: Qe, nieri hamës e venë-pimës, miku i publikanëvet e i fajtorëvet.
35 Edhe ditunia duel e dreitë prei gjithë të bijvet ati brezi .
36 Edhe nji prei Fariseish i lutei me ngranë bashkë me ate. Edhe ai hyni ndë shtëpit të Fariseut, e ndejti ndë mësallë.
37 Edhe qe nji grue nd’ate qytet, e cilla ishte fajtore, kur e ndjeu se ka ranë ndë shtëpit të Fariseut, pruni nji alabastër me voj eret,
38 edhe ndejti mbrapa për-anë kambëvet ati tue qjamë, edhe filloi me lagunë kambët’ e ati me lot, edhe i mpëshinte me flokët e kresë vet, edhe puthte kambët’ e ati, edhe i lyente me voj eret.
39 Edhe ai Fariseu qi kishte thërritun’ ate kur pa, tha me vetëvetëhenë, tue thanë: Kyi ndë ishte profet, mundei me e marrë vesht cilla, edhe çfarë grue asht’ ajo qi prek ate, sepse ashtë fajtore.
40 Edhe Iesui u përgjeq, e i tha: Simon, kam me të thanë për nji gja send. Edhe ai thotë: Mieshtër, thuei.
41 Nji hua-dhanës kishte dy detorë: njiani i kishte detyrë pesë qind dinarë, edhe tietri pesë-dhetë.
42 Edhe mbassi s’kishinë me ia lamë, ua fali të dyve. Cilli pra prei asish, thuei, ka me e dashunë ma tepërë?
43 Edhe Simoni u përgjeq, e tha: Më duketë se ai, të cillit i fali ma të shumënë; edhe ai i tha: Gjukove dreitë.
44 Edhe si këtheu kryetë te grueja, i tha Simonit: A shef këte grue? Hyna ndë shtëpit tande, ti nukë më dhe ujë për me lamë kambëtë, por ajo më lagu kambëtë me lot, edhe i mpëshiu me flokët e kresë vet.
45 Ti nukë më puthe, por ajo, çë kur se hyna, s’prajti tue puthunë kambët’ e mia.
46 Ti nukë më leve kryetë me voj, por ajo më leu kambëtë me voj eret.
47 Prandai, po të thom, iu kanë ndëjyem asai fajet’ e shuma, sepse më deshi shumë, sepse ai qi do pak, pak i ndëjehenë fajetë .
48 Mbasandai i thot’ asai: T’u kanë ndëjyem fajetë.
49 Edhe ata qi ishinë ndenjunë ndë mësallë filluenë me thanë ndër vetëhe: Cilli ashtë kyi qi ndëjen edhe faje?
50 Edhe ai i tha gruesë: Besa jote të shpëtoi; shko ndë paqtim.
1 Cum autem implesset omnia verba sua in aures plebis
intravit Capharnaum
2 centurionis autem cuiusdam servus male habens erat moriturus
qui illi erat pretiosus
3 et cum audisset de Iesu misit ad eum seniores Iudaeorum
rogans eum ut veniret et salvaret servum eius
4 at illi cum venissent ad Iesum
rogabant eum sollicite dicentes ei
quia dignus est ut hoc illi praestes
5 diligit enim gentem nostram
et synagogam ipse aedificavit nobis
6 Iesus autem ibat cum illis
et cum iam non longe esset a domo
misit ad eum centurio amicos dicens Domine noli vexari
non enim dignus sum ut sub tectum meum intres
7 propter quod et me ipsum non sum dignum arbitratus
ut venirem ad te
sed dic verbo et sanabitur puer meus
8 nam et ego homo sum sub potestate constitutus
habens sub me milites
et dico huic vade et vadit et alio veni et venit
et servo meo fac hoc et facit
9 quo audito Iesus miratus est
et conversus sequentibus se turbis dixit
amen dico vobis nec in Israhel tantam fidem inveni
10 Et reversi qui missi fuerant domum
invenerunt servum qui languerat sanum
11 Et factum est deinceps ibat in civitatem quae vocatur Naim
et ibant cum illo discipuli eius et turba copiosa
12 cum autem adpropinquaret portae civitatis
et ecce defunctus efferebatur
filius unicus matri suae
et haec vidua erat et turba civitatis multa cum illa
13 quam cum vidisset Dominus
misericordia motus super ea dixit illi noli flere
14 et accessit et tetigit loculum
hii autem qui portabant steterunt
et ait adulescens tibi dico surge
15 et resedit qui erat mortuus et coepit loqui
et dedit illum matri suae
16 accepit autem omnes timor et magnificabant Deum dicentes
quia propheta magnus surrexit in nobis
et quia Deus visitavit plebem suam
17 Et exiit hic sermo in universam Iudaeam de eo
et omnem circa regionem
18 Et nuntiaverunt Iohanni discipuli eius de omnibus his
19 et convocavit duos de discipulis suis Iohannes
et misit ad Dominum dicens
tu es qui venturus es an alium expectamus
20 cum autem venissent ad eum viri dixerunt
Iohannes Baptista misit nos ad te dicens
tu es qui venturus es an alium expectamus
21 in ipsa autem hora curavit multos a languoribus et plagis
et spiritibus malis
et caecis multis donavit visum
22 et respondens dixit illis euntes nuntiate Iohanni
quae vidistis et audistis
quia caeci vident claudi ambulant leprosi mundantur
surdi audiunt mortui resurgunt pauperes evangelizantur
23 et beatus est quicumque non fuerit scandalizatus in me
24 et cum discessissent nuntii Iohannis
coepit dicere de Iohanne ad turbas
quid existis in desertum videre
harundinem vento moveri
25 sed quid existis videre
hominem mollibus vestimentis indutum
ecce qui in veste pretiosa sunt et deliciis
in domibus regum sunt
26 sed quid existis videre prophetam
utique dico vobis et plus quam prophetam
27 Hic est de quo scriptum est
ecce mitto angelum meum ante faciem tuam
qui praeparabit viam tuam ante te
28 Dico enim vobis
maior inter natos mulierum propheta Iohanne Baptista nemo est
qui autem minor est in regno Dei maior est illo
29 Et omnis populus audiens et publicani iustificaverunt Deum
baptizati baptismo Iohannis
30 Pharisaei autem et legis periti consilium Dei spreverunt in semet ipsos
non baptizati ab eo
31 Cui ergo similes dicam homines generationis huius
et cui similes sunt
32 similes sunt pueris sedentibus in foro
et loquentibus ad invicem et dicentibus
cantavimus vobis tibiis et non saltastis
lamentavimus et non plorastis
33 venit enim Iohannes Baptista
neque manducans panem neque bibens vinum
et dicitis daemonium habet
34 venit Filius hominis manducans et bibens
et dicitis ecce homo devorator et bibens vinum
amicus publicanorum et peccatorum
35 et iustificata est sapientia ab omnibus filiis suis
36 Rogabat autem illum quidam de Pharisaeis ut manducaret cum illo
et ingressus domum Pharisaei discubuit
37 et ecce mulier quae erat in civitate peccatrix
ut cognovit quod accubuit in domo Pharisaei
adtulit alabastrum unguenti
38 et stans retro secus pedes eius
lacrimis coepit rigare pedes eius et capillis capitis sui tergebat
et osculabatur pedes eius et unguento unguebat
39 videns autem Pharisaeus qui vocaverat eum ait intra se dicens
hic si esset propheta sciret utique
quae et qualis mulier quae tangit eum
quia peccatrix est
40 et respondens Iesus dixit ad illum Simon habeo tibi aliquid dicere
at ille ait magister dic
41 duo debitores erant cuidam feneratori
unus debebat denarios quingentos alius quinquaginta
42 non habentibus illis unde redderent donavit utrisque
quis ergo eum plus diliget
43 respondens Simon dixit aestimo quia is cui plus donavit
at ille dixit ei recte iudicasti
44 et conversus ad mulierem dixit Simoni vides hanc mulierem
intravi in domum tuam aquam pedibus meis non dedisti
haec autem lacrimis rigavit pedes meos et capillis suis tersit
45 osculum mihi non dedisti
haec autem ex quo intravit non cessavit osculari pedes meos
46 oleo caput meum non unxisti
haec autem unguento unxit pedes meos
47 propter quod dico tibi
remittentur ei peccata multa quoniam dilexit multum
cui autem minus dimittitur minus diligit
48 dixit autem ad illam remittuntur tibi peccata
49 et coeperunt qui simul accumbebant dicere intra se
quis est hic qui etiam peccata dimittit
50 dixit autem ad mulierem fides tua te salvam fecit vade in pace