KAPTINA V.
1 Edhe gjindëja kur ishte tue shtrënguem ate për me ndëgjuem fjalën’ e Perëndisë, ai kishte ndenjunë për-anë lëqenit Gennesaretit,
2 edhe pa dy lundra ndenjunë për-anë lëqenit; edhe peshkatorëtë duelnë prei asosh, e lajshinë rretatë.
3 Edhe ai hyni mbë njianënë prei aso lundrash, qi ishte e Simonit, e i lutei me e larguem pak prei toket. Edhe si ndejti, mësonte gjindëjenë prei lundret.
4 Edhe si pushoi prei së folunit, i tha Simonit: Çoje lundrënë mbë të thellëtë, edhe hithni rretatë tueja për me gjueitunë.
5 Edhe Simoni u përgjeq, e i tha: Mieshtër, gjithë natën’ u munduem, edhe nukë zum gja, por për fjalënë tande kam me hedhunë rretënë.
6 Edhe si banë këte, mbyllnë mbrenda nji shumicë të madhe peshqish, edhe rreta e atyne po shqyhei.
7 Edhe u banë me shenjë shokëvet qi ishinë ndë lundrët tietër, për me ardhun’ e me u ndimuem atyne. Edhe ata erthnë, edhe mbushnë të dy lundratë, kaqi sa ato po zhyteshinë.
8 Edhe Simon Pietri kur pa, ra ndër kambë të Iesuit, tue thanë: Dil prei mejet, Zot, sepse jam nieri fajtuer.
9 Sepse u tëmerue ai, edhe gjith’ ata qi ishinë bashkë me ate, prei gjasë peshqvet qi zunë;
10 kështu edhe Iakobi edhe Gjionni, të bijt’ e Zebedeut, të cillët’ ishinë shokë me Simoninë. Edhe Iesui i tha Simonit: Mos ki frikë; se për-mbas-këndai ke me zanë nierës.
11 Edhe si tërhoqnë lundratë mbë tokë, lanë të gjitha, e votnë mbrapa ati.
12 Edhe ai kur ishte ndë nji qytet, qe nji nieri plot me kromë, i cilli kur pa Iesunë, ra me faqe për dhe, e iu lut, tue thanë: Zot, ndë daç, mundesh me më qiruem.
13 Edhe ai shtrini dorën’, e preku ate, edhe tha: Due. Qirohu. Edhe përnjiherë shkoi kroma prei ati.
14 Edhe ai e porositi mos me i thanë askuit, por: Shko, e difto vetëhenë tande te prifti, edhe bier dhunëtinë për të qiruemit tand, sikurse ka urdhëruem Moiseu, për deshmi mb’ata.
15 Por fjala dilte ma tepërë për atë, edhe shumë gjindëje mbëlidheshinë për me ndëgjuem, edhe për me u shëndoshunë prei ati prei sëmundash atyne.
16 Edhe ai shtëmangei ndër shkretinat, edhe falei.
17 Edhe nji ditë, kur ishte ai tue mësuem, ishin tue ndenjunë Farisei e mieshtra ligje, të cillëtë kishin’ ardhunë prei çdo farë katundi të Galilesë e të Iudesë e të Ierusalemit; edhe fuqia e Zotit ishte për me shëndoshun’ ata.
18 Edhe qe disa nierës tek ishinë tue prumë mbi shtrat nji nieri qi ishte ulok, edhe kërkojshinë me e prumë përmbrenda, edhe me e vumë përpara ati.
19 Edhe mbassi s’gjetnë prei ç’anet me e prumë mbrenda prei gjindëjesë, hipnë mbi pullas të shtëpisë , edhe e sdripnë bashkë me shtratinë prei tiegullash ndë miedis përpara Iesuit.
20 Edhe ai kur pa besën’ e atyne, i tha: O Nieri, t’u kanë ndëjyem fajet’ e tua.
21 Edhe Shkruesit’ e Fariseitë filluenë me u menduem, tue thanë: Kush ashtë kyi qi flet vlasfimia; kush mundetë me ndëjyem faje, për veç Perëndisë?
22 Por Iesui si muer vesht mendimet’ e atyne, u përgjeq, e u tha atyne: Qish mendoheni ndër zemërat tueja?
23 Qish ashtë ma kollai me thanë: T’u kanë ndëjyem fajet’ e tua, a por me thanë: Çohu edhe ecë?
24 Por qi ta dini se i bir’ i nieriut ka pushtet mbi dhet me ndëjyem faje (i tha ulogut), të thom: Çohu, edhe ngre shtratinë tand, edhe shko ndë shtëpit tande.
25 Edhe përnjiherë u çue përpara atyne, edhe si ngriti shtratinë qi dirgjei mb’ate, shkoi ndë shtëpit të vet, tue lavduem Perëndinë.
26 Edhe të gjithë duelnë jashtë menç, e lavdojshinë Perëndinë; edhe u mbushnë me frikë, tue thanë, se: Sot pam punë të mëdha.
27 Edhe mbasandai duel, edhe pa nji publikam, qi e kishte emninë Levi, tue ndenjunë mbi duganë, edhe i tha: Më merr mbrapa.
28 Edhe ai la të gjitha, edhe u ngrit, e voti mbrapa ati.
29 Edhe Leviu e priti me të madhet ndë shtëpit të vet, edhe ishte shumë gjindëje publikanësh, edhe të tierësh qi kishinë ndenjunë ndë mësallë bashkë me ata.
30 Edhe Shkruisit’ e atyne edhe Fariseitë murmurojshinë te dishepujt’ e ati, tue thanë: Përse hani e pini bashkë me publikanë e me fajtorë?
31 Edhe Iesui u përgjeq, e u tha atyne: Të shëndoshëtë s’kanë nevojë për mjekës, por ata qi kanë keq.
32 S’kam ardhunë me thirrunë të dreitëtë ndë pendesë, por fajtorëtë.
33 Edhe ata i thanë: Përse dishepujt’ e Gjionnit agjinojnë shpesh, edhe lutenë, kështu edhe të Farisevet, po të tutë han’ e pinë?
34 Edhe ai u tha atyne: Mos mundeni të bani me agjinuem ata qi thërrasinë për darsmë, ngjysh sa të jetë dhandërri bashkë me ata?
35 Por kanë me ardhunë ditt, kur të mirretë dhandërri prei atyne, atëherë nd’ato ditt kanë me agjinuem.
36 Edhe u thoshte atyne edhe nji parabullë, se: Askushi nukë ve arënë petku të ri mbi petk të vietërë; se tietrazi, shqyen edhe të rinë, edhe arna e re s’vien nji me të vietrinë.
37 Edhe askushi nukë ve venë të re ndë rrëshiqa të vietërë; se tietrazi, vena e re ka me plasunë rrëshiqatë, edhe ajo ka me u derdhunë, edhe rrëshiqatë kanë me hupunë.
38 Por vena e re duhetë me u vumë ndë rrëshiqa të ri; edhe atëherë të dyja ruhenë.
39 Edhe askushi kur pi venë të vietërë, do përnjiherë të re, sepse thotë: E vietëra ashtë ma e mirë.
1 Factum est autem cum turbae inruerent in eum
ut audirent verbum Dei
et ipse stabat secus stagnum Gennesareth
2 et vidit duas naves stantes secus stagnum
piscatores autem descenderant et lavabant retia
3 ascendens autem in unam navem quae erat Simonis
rogavit eum a terra reducere
pusillum
et sedens docebat de navicula turbas
4 Ut cessavit autem loqui dixit ad Simonem
duc in altum et laxate retia vestra in capturam
5 et respondens Simon dixit illi
praeceptor per totam noctem laborantes nihil cepimus
in verbo autem tuo laxabo rete
6 et cum hoc fecissent concluserunt piscium multitudinem copiosam
rumpebatur autem rete eorum
7 et annuerunt sociis qui erant in alia navi
ut venirent et adiuvarent eos
et venerunt et impleverunt ambas naviculas
ita ut mergerentur
8 Quod cum videret Simon Petrus procidit ad genua Iesu dicens
exi a me quia homo peccator sum Domine
9 stupor enim circumdederat eum et omnes qui cum illo erant
in captura piscium quam ceperant
10 similiter autem Iacobum et Iohannem filios Zebedaei
qui erant socii Simonis
Et ait ad Simonem Iesus noli timere
ex hoc iam homines eris capiens
11 et subductis ad terram navibus
relictis omnibus secuti sunt illum
12 Et factum est cum esset in una civitatum
et ecce vir plenus lepra
et videns Iesum et procidens in faciem
rogavit eum dicens Domine si vis potes me mundare
13 et extendens manum tetigit illum dicens volo
mundare
et confestim lepra discessit ab illo
14 et ipse praecepit illi ut nemini diceret
sed vade ostende te sacerdoti
et offer pro emundatione tua
sicut praecepit Moses in testimonium illis
15 Perambulabat autem magis sermo de illo
et conveniebant turbae multae ut audirent
et curarentur ab infirmitatibus suis
16 Ipse autem secedebat in deserto et orabat
17 Et factum est in una dierum et ipse sedebat docens
et erant Pharisaei sedentes et legis doctores
qui venerant ex omni castello Galilaeae et Iudaeae et Hierusalem
et virtus erat Domini ad sanandum eos
18 Et ecce viri portantes in lecto hominem qui erat paralyticus
et quaerebant eum inferre et ponere ante eum
19 et non invenientes qua parte illum inferrent prae turba
ascenderunt supra tectum
per tegulas submiserunt illum cum
lecto
in medium ante Iesum
20 quorum fidem ut vidit dixit homo remittuntur tibi peccata tua
21 et coeperunt cogitare scribae et Pharisaei dicentes
quis est hic qui loquitur blasphemias
quis potest dimittere peccata nisi solus Deus
22 ut cognovit autem Iesus cogitationes eorum
respondens dixit ad illos quid cogitatis in cordibus vestris
23 quid est facilius dicere dimittuntur tibi peccata
an dicere surge et ambula
24 ut autem sciatis quia Filius hominis potestatem habet in
terra dimittere peccata
ait paralytico
tibi dico surge tolle lectum tuum et vade in domum tuam
25 et confestim surgens coram illis tulit
in quo iacebat
et abiit in domum suam magnificans Deum
26 et stupor adprehendit omnes et magnificabant Deum
et repleti sunt timore dicentes quia vidimus mirabilia hodie
27 Et post haec exiit
et vidit publicanum nomine Levi sedentem ad teloneum
et ait illi sequere me
28 et relictis omnibus surgens secutus est eum
29 Et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua
et erat turba multa publicanorum et aliorum
qui cum illis erant discumbentes
30 et murmurabant Pharisaei et scribae eorum dicentes ad discipulos eius
quare cum publicanis et peccatoribus manducatis et bibitis
31 Et respondens Iesus dixit ad illos
non egent qui sani sunt medico sed qui male habent
32 non veni vocare iustos sed peccatores in paenitentiam
33 at illi dixerunt ad eum
quare discipuli Iohannis ieiunant frequenter et obsecrationes faciunt
similiter et Pharisaeorum
tui autem edunt et bibunt
34 quibus ipse ait
numquid potestis filios sponsi dum cum illis est
sponsus facere ieiunare
35 venient autem dies
et cum ablatus fuerit ab illis sponsus
tunc ieiunabunt in illis diebus
36 dicebat autem et similitudinem ad illos
quia nemo commissuram a vestimento novo inmittit in
vestimentum vetus
alioquin et novum rumpit
et veteri non convenit commissura a novo
37 et nemo mittit vinum novum in utres veteres
alioquin rumpet vinum novum utres
et ipsum effundetur et utres peribunt
38 sed vinum novum in utres novos mittendum est
et utraque conservantur
39 et nemo bibens vetus statim vult novum
dicit enim vetus melius est