KAPTINA XVII.
1 Edhe u tha dishepujvet: S’ka se si mos me ardhunë shkandujtë, por mjer ai, qi vijnë prei ati?
2 Ma mirë ashtë për ate me iu varunë nji gur mullini ndë qafë të vet, edhe me u hedhunë ndë det, se me shkandalizuem nji prei kësi të vogjilish.
3 Kini kujdes vetëvetëhesë. Edhe ndë të baftë faj yt vëlla, qirtoje; edhe ndë u pendfotë, falia.
4 Edhe ndë të baftë faj shtatë herë ndë ditët, edhe të këthehetë shtatë herë ndë ditët, e të thotë: Pendohem, - t’ia falish.
5 Edhe apostujt’ i thanë Zotit: Shtona besënë.
6 Edhe Zoti tha: Ndë paçi besë sa nji koqe senapi, kishitë me i thanë kësai drusë manit - Shkulu këndyj , edhe mbillu ndë det; edhe kishte me u ndëgjuem juve.
7 Edhe cilli prej jush të ketë nji shërbëtuer qi lavron, a ruen dhentë, ka me i thanë përnjiherë, kur këthehetë prei arësë: Shko, e rri me ngranë?
8 Apor s’ka me i thanë: Ban gati qish të ha për darkë, edhe shpërvilu, e shërbemë, ngjysh sa të ha e të pij; edhe mbasandai ke me ngran’ e ke me pimë ti?
9 Mos ia di për nder ati shërbëtorit, sepse bani ato qi e pat urdhënuem? Nukë më duketë.
10 Kështu edhe ju, kur të bani gjith’ ato qi u kan’ urdhënuem juve, thoni, se: Jemi shërbëtorë të pavëjefshim, sepse kemi bam’ ate qi patëm detyrë me bamë.
11 Edhe ai kur po vinte ndë Ierusalemë, shkonte ndëpër miedis të Samarisë e të Galilesë.
12 Edhe ai kur po hynte ndë nji katund, i duelnë përpara dhetë burra të kromosunë, të cillëtë qindruenë për së largut;
13 edhe ata ngritnë zaninë, tue thanë: Mieshtri Iesu, përdëllena.
14 Edhe ai kur pa, u tha atyne: Shkoni e diftoni vetëvetëhenë te priftënit. Edhe ata tue votunë, u qiruenë.
15 Edhe nji prei asish kur pa se u shëndosh, u këthye tue lavduem Perëndinë me za të madh,
16 edhe ra përmbys për-anë kambëvet ati, e iu fal ndersë; edhe ai ishte Samaritan.
17 Edhe Iesui u përgjeq, e tha: A nuk’ u qiruenë të dhetëtë? Por të nandëtë ku janë ?
18 Nuk’ u gjindën të tierë të këthehenë me i dhanë laft Perëndisë, veç kyi komp’ i huej?
19 Edhe i tha: Ngreu, e shko, besa jote të shpëtoi.
20 Edhe kur u pyet prei Fariseish: Kurë vien mbëretënia e Perëndisë? U përgjeq atyne, e tha: Mbëretënia e Perëndisë nukë vien me të vumë ore,
21 as s’kanë për me thanë: Qe ku ashtë këtu! A: Qe ku asht’ aty! Sepse qe mbëretënia e Perëndisë tek ashtë ndërmiet jush.
22 Edhe u tha dishepujvet: Kanë me ardhunë ditt, qi do të dëshëroni nji ditë me pamë të birin’ e nieriut, edhe s’keni me e pamë.
23 Edhe kanë me u thanë juve: Qe ku ashtë këtu! A: Qe ku asht’ aty! Mos shkoni, as mos i merrni mbrapa.
24 Sepse porsi vetima qi veton prei nji anësë qiellit, mbë tietrën’ anën’ e qiellit, kështu ka me qenun’ edhe i bir’ i nieriut ndë ditët të vet.
25 Por përpara ai duhetë me pësuem shumë, edhe mos me u pëlqyem prei këti brezi.
26 Edhe sikurse u ba ndë ditt të Noes, kështu ka me qenun’ edhe ndë ditt të birit nieriut.
27 Hajshin’, e pijshin’, e martoheshin’, e martojshinë, ngjysh mb’atë ditë qi hyni Noeja ndë arkët, edhe erdhi përmbyteja, e i vdori të gjithë.
28 Kështu sikurse u ba edhe ndë ditt të Lotit: hajshin’, e pijshin’, e blijshin’, e shitshin’, e mbillshin’, e ndërtojshinë.
29 Edhe çë mb’ate ditë qi duel Loti prei Sodomësë, ra shi ziarrmi e squfuri prei qiellit, edhe i vdori të gjithë.
30 Porsi këto ka me qenunë nd’atë ditë, kur të dali për faqe i bir’ i nieriut.
31 Nd’ate ditë kush të jetë mbi dhomët, edhe enët’ e ati mbrenda ndë shtëpit, le të mos sdrypi me i ngritunë; kështu edhe ai qi të jetë nd’arë, le të mos këthehetë prapë.
32 Bini ndër mend gruen’ e Lotit.
33 Ai qi do me shpëtuem jetën’ e vet, ka me e viderrë; edhe ai qi ta vdierri, ka me e rueitunë.
34 Po u thom juve, nd’ate natë kanë me qenunë dy vetë mbë nji shtrat; njiani ka me u marrë, edhe tietri ka me u lanë.
35 Dy veta kanë me qenunë tue blueitunë mbë nji vend; njiana ka me u marrë, edhe tietra ka me u lanë.
36 Kanë me qenunë dy vetë nd’arë; njiani ka me u marrë, edhe tietri ka me u lanë.
37 Edhe ata u përgjegjën’ e i thanë: Ku, o Zot? Edhe ai u tha atyne: Ku ashtë korpi, atie kanë me u mbëledhunë shqipetë.
1 Et ad discipulos suos ait
inpossibile est ut non veniant scandala
vae autem illi per quem veniunt
2 utilius est illi si lapis molaris inponatur circa collum eius
et proiciatur in mare
quam ut scandalizet unum de pusillis istis
3 Adtendite vobis
si peccaverit frater tuus increpa illum
et si paenitentiam egerit dimitte illi
4 Et si septies in die peccaverit in te
et septies in die conversus fuerit ad te dicens paenitet me
dimitte illi
5 Et dixerunt apostoli Domino adauge nobis fidem
6 dixit autem Dominus
si haberetis fidem sicut granum sinapis
diceretis huic arbori moro
eradicare et transplantare in mare et oboediret vobis
7 Quis autem vestrum habens servum arantem aut
pascentem
qui regresso de agro dicet illi statim transi
recumbe
8 et non dicet ei para quod cenem
et praecinge te et ministra mihi donec manducem et bibam
et post haec tu manducabis et bibes
9 numquid gratiam habet servo illi
quia fecit quae sibi imperaverat
non puto
10 sic et vos
cum feceritis omnia quae praecepta sunt vobis
dicite servi inutiles sumus
quod debuimus facere fecimus
11 et factum est dum iret in Hierusalem
transiebat per mediam Samariam et Galilaeam
12 et cum ingrederetur quoddam castellum
occurrerunt ei decem viri leprosi
qui steterunt a longe
13 et levaverunt vocem dicentes
Iesu praeceptor miserere nostri
14 quos ut vidit dixit ite ostendite vos sacerdotibus
et factum est dum irent mundati sunt
15 unus autem ex illis ut vidit quia mundatus est
regressus est cum magna voce magnificans Deum
16 et cecidit in faciem ante pedes eius gratias agens
et hic erat Samaritanus
17 respondens autem Iesus dixit
nonne decem mundati sunt et novem ubi sunt
18 non est inventus qui rediret et daret gloriam Deo nisi hic alienigena
19 et ait illi surge vade quia fides tua te salvum fecit
20 Interrogatus autem a Pharisaeis quando venit regnum Dei
respondit eis et dixit
non venit regnum Dei cum observatione
21 neque dicent ecce hic aut ecce illic
ecce enim regnum Dei intra vos est
22 Et ait ad discipulos venient dies
quando desideretis videre unum diem Filii hominis et non videbitis
23 Et dicent vobis ecce hic ecce illic
nolite ire neque sectemini
24 Nam sicut fulgur coruscans de sub caelo
in ea quae sub caelo sunt fulget
ita erit Filius hominis in die sua
25 Primum autem oportet illum multa pati
et reprobari a generatione hac
26 Et sicut factum est in diebus Noe
ita erit et in diebus Filii hominis
27 edebant et bibebant uxores ducebant et dabantur ad nuptias
usque in diem qua intravit Noe in arcam
et venit diluvium et perdidit omnes
28 Similiter sicut factum est in diebus Loth
edebant et bibebant emebant et vendebant
plantabant aedificabant
29 qua die autem exiit Loth a Sodomis
pluit ignem et sulphur de caelo et omnes perdidit
30 secundum haec erit qua die Filius hominis revelabitur
31 In illa hora qui fuerit in tecto et vasa eius in domo
ne descendat tollere illa
et qui in agro similiter non redeat retro
32 Memores estote uxoris Loth
33 Quicumque quaesierit animam suam salvare
perdet illam
et qui perdiderit illam vivificabit eam
34 Dico vobis illa nocte erunt duo in lecto uno
unus adsumetur et alter relinquetur
35 duae erunt molentes in unum una adsumetur et altera relinquetur
duo in agro unus adsumetur et alter relinquetur
36 Respondentes dicunt illi ubi Domine
37 qui dixit eis
ubicumque fuerit corpus
illuc congregabuntur aquilae