KAPTINA XIV.
1 Edhe ai kur erdhi ndë shtëpi të nji nieriu prei të parëvet Farisevet për të shëtunë me ngranë bukë, ata ishinë tue vum’ ore ate.
2 Edhe qe nji nieri i idhropikasunë tek ishte përpara ati.
3 Edhe Iesui u përgjeq, e u tha ligjëtarëvet edhe Farisevet, tue thanë: Ndë qoftë se asht’ e udhësë me shëndoshunë për të shëtunë?
4 Edhe ata s’pëzajtnë. Atëherë ai e kapi, edhe e shëndoshi, edhe e lishoi.
5 Mbasandai u përgjeq, e u tha atyne: Kuit prei jush t’i bierë gomari e kau ndë pus, edhe s’ka me e nxierrë përnjiherë për ditë të shëtunë?
6 Edhe ata s’muftnë me iu përgjegjunë mbë këto fjalë .
7 Edhe u thoshte nji parabull’ atyneve qi ishinë thirrunë (sepse vente ore si sgjithshinë vendet’ e para), tue u than’ atyne:
8 Kur të thirresh prei ndonjianit ndë darsmë, mos ulesh me ndenjunë ndë krye të mësallësë; druese mos ashtë thirrunë prei ati ndonji tietër ma i ndershim se ti,
9 edhe vien ai qi thirri tyi edhe ate, e të thotë: Epi vendinë këti; edhe atëherë do të fillojsh me turpëni me zanë vendin’ e mbrapëm.
10 Por kur të thirresh, shko, e rri mbë vendin’ e mbrapëm; qi, kur të vijë ai qi të ka thirrunë, të thotë tyi: Mik, hip ma përsipër; atëherë ka me qenunë laft për tyi përpara atyneve qi rrinë ndë mësallë bashkë me tyi.
11 Sepse kushdo qi ngre nalt vetëvetëhenë, ka me u përvumë; edhe ai qi përven vetëvetëhenë, ka me u ngritunë nalt.
12 I thoshte edhe ati qi kishte thirrun’ ate: Kur të bajsh drekë a darkë, mos thirr miqt e tu, as nierëzit’ e tu, as fëqij të pasunë; druese mos të thërrasinë prap edhe ata, edhe bahetë shpagim mbë tyi.
13 Por kur të bajsh gostë, thirr të vobeq, ulogë, të çalë, të verbën;
14 edhe ke me qenun’ i lumunë; sepse ata s’kanë me ta shpaguem; edhe ka me t’u shpaguem ndë të ngjallunit’ e të dreitëvet.
15 Edhe nji prei asish qi kishinë ndenjunë bashkë ndë mësallë, kur ndëgjoi këto fjalë , i tha: Lum ai qi të hajë bukë ndë mbëretënit të Perëndisë.
16 Edhe ai i tha: Nji nieri bani nji darkë të madhe, edhe thirri shumë vetë;
17 edhe ndë kohë të darkësë dërgoi shërbëtorin’ e vet me u than’ atyneve qi ishinë thirrunë: Ejani, se tashti të gjitha janë gati.
18 Por të gjithë filluenë me nji fjalë me u tërhekunë mbë-nj’-anë. I pari i tha, se : Bleva nji arë, edhe kam nevojë me dalun’ e me e pamë, të lutem, lisho-më,
19 Edhe nji tietër tha: Bleva pesë pendë qe, edhe po vete me i provuem; të lutem, lishomë.
20 Edhe nji tietër tha: Mora grue, edhe përandai nukë mundem me ardhunë.
21 Edhe ai shërbëtori erdhi, e i diftoi të zotit këto. Atëherë i zoti i shtëpisë u zemërue, e i tha shërbëtorit vet: Dil shpeit ndëpër rrugat e ndëpër udhët e qytetit, edhe bier këtu mbrenda të vobeqit, e ulogët’ e të çalët’ e të verbënitë.
22 Edhe shërbëtori tha: Zot, u ba sikurse urdhënove, por ashtë vend edhe ma.
23 Edhe i zoti i tha shërbëtorit: Del ndëpër udhët e ndëpër gjerdhet, edhe nguti me hymë, qi të mbushetë shtëpia eme.
24 Sepse po u thom juve, se as ndonji prei atyne nierëzëvet qi qenë thirrunë s’ka me ngranë darkënë t’eme.
25 Edhe shumë gjindëje shkojshinë bashkë me ate; edhe ai u këthye, e u tha atyne:
26 Ndë arthtë kushi tek unë, e të mos ketë mëni të i atin’ e vet, e t’amën’, e gruen’, e dielmt’, e të vëllazënit’, e të motërat’, edhe jetën’ e vet, nukë mundetë me qenunë dishepulli em.
27 Edhe ai qi s’bar kryqin’ e vet, e vien mbrapa mejet, nukë mundetë me qenunë dishepulli em.
28 Sepse cilli prei jush do me ndërtuem nji pyrg, edhe nukë rri ma përpara, e mendon qish ka për të prishunë, ndë past’ ato qi lypsenë për me e mbaruem?
29 Druese si të vejë themel, edhe të mos mundetë me e mbaruem, atëherë gjithë sa ven’ ore do të fillojnë me qeshunë me atë,
30 tue thanë, se: Kyi asht’ ai nieriu qi filloi me ndërtuem, edhe nukë mufti me e mbaruem.
31 Apor cilli mbëret, tue votunë me luftuem me nji tietër mbëret, nukë rri ma përpara, edhe mendohetë, ndë qoft’ i fortë me dhetë mijë me i dalunë përpara ati qi vien kundrë ati me njizet mijë?
32 Se ndë mos, kur asht’ ai edhe lark, dërgon laimësi, e kërkon me bamë paqtim.
33 Kështu pra gjithë-se-cilli prei jush qi nukë mohon gjithë pasëjen’ e vet, nukë mundetë me qenunë dishepulli em.
34 Krypa asht’ e mirë, por ndë u prishtë krypa, me se ka me u krypunë?
35 Nuk’ ashtë ma e vëjefshime as për plehë; por e hedhin jashtë. Ai qi ka veshë me ndëgjuem, le të ndëgjojë.
1 Et factum est
cum intraret in domum cuiusdam principis
Pharisaeorum sabbato manducare panem
et ipsi observabant eum
2 et ecce homo quidam hydropicus erat ante illum
3 Et respondens Iesus dixit ad legis peritos et Pharisaeos dicens
si licet sabbato curare
4 at illi tacuerunt
ipse vero adprehensum sanavit eum ac dimisit
5 et respondens ad illos dixit
cuius vestrum asinus aut bos in puteum cadet
et non continuo extrahet illum die sabbati
6 et non poterant ad haec respondere illi
7 Dicebat autem et ad invitatos parabolam
intendens quomodo primos accubitus eligerent dicens ad
illos
8 cum invitatus fueris ad nuptias non discumbas in primo loco
ne forte honoratior te sit invitatus ab eo
9 et veniens is qui te et illum vocavit dicat tibi da huic locum
et tunc incipias cum rubore novissimum locum tenere
10 sed cum vocatus fueris vade recumbe in novissimo loco
ut cum venerit qui te invitavit dicat tibi
amice ascende superius
tunc erit tibi gloria coram simul discumbentibus
11 Quia omnis qui se exaltat humiliabitur
et qui se humiliat exaltabitur
12 Dicebat autem et ei qui se invitaverat
cum facis prandium aut cenam noli vocare amicos tuos
neque fratres tuos neque cognatos neque vicinos divites
ne forte et ipsi te reinvitent et fiat
tibi retributio
13 sed cum facis convivium
voca pauperes debiles claudos caecos
14 et beatus eris quia non habent retribuere tibi
retribuetur enim tibi in resurrectione
iustorum
15 haec cum audisset quidam de simul discumbentibus
dixit illi beatus qui manducabit panem in regno Dei
16 At ipse dixit ei
homo quidam fecit cenam magnam et vocavit multos
17 et misit servum suum hora cenae dicere invitatis ut venirent
quia iam parata sunt omnia
18 et coeperunt simul omnes excusare
primus dixit ei villam emi et necesse habeo exire et videre illam
rogo te habe me excusatum
19 et alter dixit iuga boum emi quinque et eo probare illa
rogo te habe me excusatum
20 et alius dixit uxorem duxi et ideo non possum venire
21 et reversus servus nuntiavit haec domino suo
tunc iratus pater familias dixit servo suo
exi cito in plateas et vicos civitatis
et pauperes ac debiles et caecos et claudos introduc huc
22 et ait servus domine factum est ut imperasti
et adhuc locus est
23 et ait dominus servo
exi in vias et sepes et conpelle intrare ut impleatur domus mea
24 dico autem vobis
quod nemo virorum illorum qui vocati sunt gustabit cenam meam
25 Ibant autem turbae multae cum eo
et conversus dixit ad illos
26 si quis venit ad me et non odit patrem suum et matrem
et uxorem et filios et fratres et sorores
adhuc autem et animam suam
non potest esse meus discipulus
27 et qui non baiulat crucem suam et venit post me
non potest esse meus discipulus
28 Quis enim ex vobis volens turrem aedificare
non prius sedens conputat sumptus qui necessarii sunt
si habet ad perficiendum
29 ne posteaquam posuerit fundamentum
et non potuerit perficere
omnes qui vident incipiant inludere ei
30 dicentes
quia hic homo coepit aedificare et non potuit consummare
31 aut qui rex iturus committere bellum adversus alium regem
non sedens prius cogitat
si possit cum decem milibus occurrere ei qui cum viginti milibus venit ad se
32 alioquin adhuc illo longe agente legationem mittens rogat ea quae pacis sunt
33 Sic ergo omnis ex vobis qui non renuntiat omnibus quae possidet
non potest meus esse discipulus
34 Bonum est sal si autem sal quoque evanuerit in quo condietur
35 neque in terram neque in sterquilinium utile est
sed foras mittetur
qui habet aures audiendi