KAPTINA IX.
1 Edhe tue shkuem, pa nji nieri të verbëtë çë prei së lemesë.
2 Edhe dishepujt’ e ati e pyetnë, tue thanë: Rabbi, cilli fëjeu kyi, apor përint’ e ati, qi të lejë i vërbëtë?
3 Iesui u përgjeq: As kyi s’fëjeu, as përint’ e ati, por qi të diftohenë punët’ e Perëndisë tek ai.
4 Unë duhetë me punuem punët’ e ati qi më dërgoi, qysh sa të jetë ditë; vien nata, atëherë s’mundetë me punuem askushi.
5 Sa të jemi ndë botët, jam drit’ e botësë.
6 Mbassi tha këto, pështyni për dhe, edhe bani baltë prei pështymësë, edhe leu syt’ e të verbëtit me baltënë,
7 edhe i tha: Shko, e lahu ndë banjë të Siloamit (qi ajo këtheym, do me thanë: Dërguem). Vote pra, e u la, edhe erdhi tue pamë.
8 Fëqijtë pra, edhe ata qi e shifinë përpara se ishte i verbëtë, thoshinë: Nuk’ ashtë kyi ai qi rrinte e lypte?
9 Të tierë thoshinë, se kyi ashtë; edhe të tierë, se i shëmbëllen, por ai thoshte, se - Unë jam.
10 I thoshinë pra: Si t’u çelnë sytë?
11 Ai u përgjeq e tha: Nji nieri qi thohetë Iesu bani baltë, edhe më leu sytë, edhe më tha - Shko ndë banjë të Siloamit, edhe lahu. Edhe si voita e u lashë, çela sytë.
12 I thanë pra: Ku asht’ ai? Thotë: Nukë dij.
13 Bijenë te Fariseit’ ate qi ishte njiherë i verbëtë.
14 Edhe ishte e shëtunë kur bani baltënë Iesui, edhe i çeli sytë.
15 Për-së-ri pra e pyetnë edhe Fariseitë, si çeli sytë. Edhe ai u tha atyne: Vuni baltë mbi syt’ e mi, edhe u lashë, edhe shof.
16 Disa prei Fariseish thoshinë pra: Kyi nieri nuk’ ashtë prei Perëndisë, sepse nukë ruen të shëtunënë. Të tierë thoshinë: Si mundetë me bamë këso mërekulliash nji nieri fajtuer? Edhe ishte të shqierrë ndërmiet atyneve.
17 I thonë prap të verbëtit: Qish thue ti për ate, sepse të çeli sytë? Edhe ai tha, se ashtë profet.
18 Iudeitë pra nuk’ i zunë besë, se ishte i verbëtë, edhe çeli sytë, qysh sa thërritnë përint’ e ati qi iu çelnë sytë.
19 Edhe i pyetnë, tue thanë: Kyi ashtë biri juei, qi ju thoni se ai ka lem’ i verbëtë? Si shef pra tashti?
20 Përint’ e ati u përgjeqnë atyne e thanë: E dimë se kyi ashtë biri ynë, edhe se ka lem’ i verbëtë, por si shef tashti, nukë dimë;
21 a cilli i çeli sytë, na nukë dimë; ai ka moshë; pyetni ate, ai ka me folunë për vetëvetëhenë.
22 Këto thanë përint’ e ati, sepse drojshinë prei Iudeish, se Iudeit’ ishinë bamë tashti me nji fjalë, se ai qi ta rrëfejë për Krisht, të jetë jashtë synagogësë.
23 Përandai përint’ e ati thanë, se ka moshë; pyetni ate.
24 Thirrnë pra për së dyti ate nierinë qi qe i verbëtë, edhe i thanë: Ep-i laft Perëndisë; na e dimë se kyi nieri ashtë fajtuer.
25 Ai u përgjeq pra, e tha: Ndë qoftë fajtuer, nukë dij, por nji punë dij, se qesh i verbët’, edhe tashti shof.
26 Edhe i thanë prap: Qish të bani? Si të çeli sytë?
27 U përgjeq atyne: Tashti u thashë juve, edhe nukë ndëgjuetë; ç’doni me ndëgjuem prap? Mos doni me u bam’ edhe ju dishepujt’ e ati?
28 E përqeshnë pra, edhe thanë: Ti je dishepull’ i ati; por na jemi dishepujt’ e Moiseut.
29 Na e dimë se Perëndia foli me Moisenë, por këte nuk’ e dimë prei kah ashtë.
30 Nieriu u përgjeq, e u tha atyne: Këjo ashtë pun’ e mërekullueshime, se ju s’e dini prei kah ashtë, edhe ai më çeli sytë.
31 Edhe e dimë se Perëndia nuk’ u ndëgjon fajtorëvet, por ndë qoftë kushi me pasunë frikë Perëndinë, edhe me bamë dashunimin’ e ati, këti i ndëgjon.
32 Qysh mbë këte jetë nuk’ ashtë ndëgjuem, se çeli kushi syt’ e ati qi ka lem’ i vërbëtë.
33 Ndë mos ishte kyi prei Perëndisë, nukë mundei me bamë asgja.
34 U përgjeqnë e i thanë: Ti ke lemë gjithë ndër faje, edhe ti na mëson? Edhe e nxuernë jashtë.
35 Iesui ndëgjoi se e nxuernë jashtë; edhe si e gjeti, i tha: I beson ti të Birit Perëndisë?
36 Ai u përgjeq e tha: Cilli asht’ ai , Zot, qi t’i besoj.
37 Edhe Iesui i tha: Edhe e ke pamë, edhe asht’ ai qi flet bashkë me tyi.
38 Edhe ai tha: Besoj, o Zot; edhe e adhuroi.
39 Mbasandai Iesui tha: Unë kam ardhunë ndë këte botë për gjyq, qi të shofin’ ata qi nukë shofinë, edhe të bahenë të verbët’ ata qi shofinë.
40 Edhe sa ishinë prei Fariseish bashkë me ate ndëgjuenë këto, edhe i thanë: Mos jemi edhe na të verbëtë?
41 Iesui u tha atyne: Ndë ishitë të verbëtë, s’do të kishitë faj, por tashti thoni, se - Shofimë; faji juei pra mbet.
1 et praeteriens vidit hominem caecum a nativitate
2 et interrogaverunt eum discipuli sui
rabbi quis peccavit hic aut parentes eius ut caecus nasceretur
3 respondit Iesus neque hic peccavit neque parentes eius
sed ut manifestetur opera Dei
in illo
4 me oportet operari opera eius qui misit me donec dies est
venit nox quando nemo potest operari
5 quamdiu in mundo sum lux sum mundi
6 haec cum dixisset expuit in terram et fecit lutum ex sputo
et linuit lutum super oculos
eius
7 et dixit ei
vade lava in natatoria Siloae quod interpretatur Missus
abiit ergo et lavit et venit videns
8 itaque vicini et qui videbant eum prius quia mendicus
erat dicebant
nonne hic est qui sedebat et mendicabat
alii dicebant quia hic est
9 alii autem nequaquam sed similis est eius
ille dicebat quia ego sum
10 dicebant ergo ei
quomodo aperti sunt oculi tibi
11 respondit
ille homo qui dicitur Iesus
lutum fecit et unxit oculos meos et dixit mihi
vade ad natatoriam Siloae et lava
et abii et lavi et vidi
12 dixerunt ei ubi est ille ait nescio
13 adducunt eum ad Pharisaeos qui caecus fuerat
14 erat autem sabbatum quando lutum fecit Iesus et aperuit oculos eius
15 iterum ergo interrogabant eum Pharisaei quomodo vidisset
ille autem dixit eis
lutum posuit mihi super oculos et lavi et video
16 dicebant ergo ex Pharisaeis quidam
non est hic homo a Deo quia sabbatum non custodit
alii dicebant
quomodo potest homo peccator haec signa facere
et scisma erat in eis
17 dicunt ergo caeco iterum
tu quid dicis de eo qui aperuit oculos tuos
ille autem dixit quia propheta est
18 non crediderunt ergo Iudaei de illo quia caecus fuisset et vidisset
donec vocaverunt parentes eius qui viderat
19 et interrogaverunt eos dicentes
hic est filius vester quem vos dicitis quia caecus natus est
quomodo ergo nunc videt
20 responderunt eis parentes eius et dixerunt
scimus quia hic est filius noster et quia caecus natus est
21 quomodo autem nunc videat nescimus
aut quis eius aperuit oculos nos nescimus
ipsum interrogate aetatem habet ipse de se loquatur
22 haec dixerunt parentes eius quia timebant Iudaeos
iam enim conspiraverant Iudaei
ut si quis eum confiteretur Christum extra synagogam fieret
23 propterea parentes eius dixerunt
quia aetatem habet ipsum interrogate
24 vocaverunt ergo rursum hominem qui fuerat caecus
et dixerunt ei da gloriam Deo
nos scimus quia hic homo peccator est
25 dixit ergo ille si peccator est nescio
unum scio quia caecus cum essem modo video
26 dixerunt ergo illi quid fecit tibi quomodo aperuit tibi oculos
27 respondit eis dixi vobis iam et audistis
quid iterum vultis audire
numquid et vos vultis discipuli eius fieri
28 maledixerunt ei et dixerunt
tu discipulus illius es
nos autem Mosi discipuli sumus
29 nos scimus quia Mosi locutus est Deus
hunc autem nescimus unde sit
30 respondit ille homo et dixit eis
in hoc enim mirabile est quia vos nescitis unde sit
et aperuit meos oculos
31 scimus autem quia peccatores Deus non audit
sed si quis Dei cultor est et voluntatem eius facit hunc exaudit
32 a saeculo non est auditum
quia aperuit quis oculos caeci nati
33 nisi esset hic a Deo non poterat facere quicquam
34 responderunt et dixerunt ei
in peccatis natus es totus et tu doces nos
et eiecerunt eum foras
35 audivit Iesus quia eiecerunt eum foras
et cum invenisset eum dixit ei tu credis in Filium Dei
36 respondit ille et dixit quis est Domine ut credam in eum
37 et dixit ei Iesus et vidisti eum et qui loquitur tecum ipse est
38 at ille ait credo Domine et procidens adoravit eum
39 dixit ei Iesus
in iudicium ego in hunc mundum veni
ut qui non vident videant et qui vident caeci fiant
40 et audierunt ex Pharisaeis qui cum ipso erant
et dixerunt ei numquid et nos caeci sumus
41 dixit eis Iesus si caeci essetis non haberetis peccatum
nunc vero dicitis quia videmus
peccatum vestrum manet