KAPTINA XII.
1 Iesui pra, gjashtë ditt para pashkësë, erdhi ndë Bethani, atie ku ishte Lazari qi pat vdekunë, të cillin’ e ngjalli prei së vdekunish.
2 Edhe i banë darkë atie; edhe Martha shërbente; edhe Lazari ishte nji prei asish qi rrijshinë ndë mësallë bashkë me ate.
3 Atëherë Maria muer nji litrë voj eret prei nardi të papërziem, shumë të shtreitë, edhe leu kambët’ e Iesuit, edhe mpëshiu kambët’ e ati me flokët’ e veta, edhe shtëpia u mbush me erën’ e vojit.
4 Nji pra prei të dy-mbë-dhetë dishepujvet ati, Iudë Iskarioti, i biri Simonit, ai qi kishte me e trathtuem, thotë:
5 Përse të mos shitei kyi voj eret tre qind dinarë, e të nepei ndëpër të vobeq?
6 Edhe tha këte, jo se kishte gaile ai për të vobeqit, por sepse ishte viedhës, edhe kishte kuletën’ e astërvet, edhe mbante qish viheshinë nd’ate .
7 Iesui pra tha: Len-e, se e rueiti për ditën’ e së vorruemesë s’eme.
8 Sepse të vobeqit’ i keni përherë bashkë me vetëhe; por mue nukë më keni përherë.
9 Shumë gjindëje pra prei Iudeish muer vesht se asht’ atie, edhe erthnë jo për Iesunë vetëmë, por qi të shofin’ edhe Lazarinë, të cillin’ e ngjalli prei së vdekunish.
10 Por krye-priftënitë banë këshille për me vram’ edhe Lazarinë, 11 sepse shumë vetë prei Iudeish shkojshinë për ate, edhe i besojshinë Iesuit.
12 Ndë nesëret shumë gjindëje qi kishin’ ardhunë për festënë, kur ndëgjuenë se vien Iesui ndë Ierusalem,
13 muernë dega hurmash, edhe i duelnë përpara me e pritunë, edhe thërritshinë: Hosanna, i bekuem asht ’ ai qi vien mb’emënë të Zotit, Mbëreti i Israelit.
14 Edhe Iesui gjeti nji polisht, edhe ndejti mbi ate; sikurse ashtë shkruem:
15 “Mos ki frikë bij’ e Sionit, qe Mbëreti yt te vien ndenjunë mbi polisht gomareje”.
16 Edhe dishepujtë nuk’ i muernë vesht këto përpara herësë, por kur u lavdue Iesui, atëherë u ranë ndë mend atyne, se këto ishinë shkruem për ate, edhe këto i ban’ ati.
17 Gjindëja pra qi ishte bashkë me ate deshmonte, se thirri Lazarinë prei vorrit, edhe e ngjalli prei së vdekunish.
18 Përandai edhe gjindëja i duel përpara, sepse ndëgjoi se ai kishte bamë këte mërekulli.
19 Fariseitë pra thanë njiani tietrit: Veni ore se nukë bani gja të mirë ju? Qe bota te shkoi mbrapa ati.
20 Edhe ishinë disa Grekë ndërmiet atyneve qi kishinë hypunë për me adhuruem për festënë.
21 Këta pra erthnë te Filippi qi ishte prei Bethsaidasë Galilesë, edhe i luteshinë, tue thanë: Zot, duemë me pamë Iesunë.
22 Filippi vien e i thot’ Andreut, edhe për-së-ri Andreu edhe Filippi i thonë Iesuit.
23 Edhe Iesui u përgjeq atyne, tue thanë: Erdhi ora për me u lavduem i Bir’ i nieriut.
24 Për të vërtet, për të vërtet po u thom juve - Ndë mos raftë koqeja e ngrunit ndë dhet e të vdesi, mbet vetëmë, por ndë vdektë, bije shumë pemë.
25 Ai qi do jetën’ e vet ka me e vdierrë; edhe ai qi ka mëni jetën’ e vet ndë këte botë, ka me e rueitunë për jetën’ e pasosëme.
26 Ndë më shërbeftë kushi, le të më marri mbrapa; edhe ku të jemi unë, atie ka me qenun’ edhe shërbëtori em; edhe ndë më shërbeftë kushi, Ati ka me e nderuem.
27 Tashti shpirti em ashtë përziem; edhe qish të thom? Atë, shpëto-më prei kësai orësë, por përandai erdha mbë këte orë.
28 Atë, lavdo emëninë tand. Erdhi pra nji za prei qiellit. Edhe e lavdova, edhe prap kam me e lavduem.
29 Gjindëja pra, qi kishte ndenjun’ edhe ndëgjoi zaninë , thoshte, se u ba bumbullimë; të tierë thoshinë, se i foli engjull.
30 Iesui u përgjeq e tha: Ai za nuk’ u ba për mue, por për ju.
31 Tashti ashtë gjyq’ i kësai bote, tashti urdhënari i kësai bote ka me u hedhunë jashtë.
32 Edhe unë, ndë u ngritsha prei dheut, kam me tërhequnë të gjitha mbas vetëvetëhesë.
33 - (Edhe thoshte këte, tue diftuem me çë farë vdeke kishte me vdekunë.)
34 Gjindëja iu përgjeq: Na kemi ndëgjuem prei ligjësë, se Krishti mbet për gjithë jetënë. Si thue pra ti, se i Bir’ i nieriut duhetë me u ngritunë? Cilli ashtë kyi i bir’ i nieriut?
35 Iesui pra u tha atyne: Edhe pak kohë drita ashtë bashkë me ju. Ecëni qysh sa të keni dritënë, por mos me u zanë juve errësina, sepse ai qi ecën nd’errësinët nukë di se ku vete.
36 Qysh sa të keni dritënë, i besoni dritësë, qi të baheni të bijt’ e dritësë. - Këto foli Iesui, edhe iku, e u mpëshef prei atyneve.
37 Por ndonëse ai bani kaqi mërekullia përpara atyneve, nuk’ i besuenë,
38 për me u mbushunë fjala e profetit Isaisë qi tha: “Zot, cilli i besoi predikimit t’anë? Edhe mbë cillin u sbulue krahi i Zotit?”
39 Përandai nukë mundeshimë me besuem, sepse për-së-ri tha Isaia:
40 “Verboi syt e atyneve, edhe ashpëroi zemërën’ e atyneve, qi të mos shofinë me syt, edhe të mos marrinë vesht me zemrënë, edhe të mos këthehenë qi t’i shëndosh”.
41 Këto tha Isaia, kur pa laftin’ e ati, edhe foli për ate.
42 Por shumë vetë edhe prei të parësh i besuenë, por prei frikësë Farisevet nukë rrëfejshinë, qi të mos bahenë jashtë synagogësë,
43 sepse deshnë laftin’ e nierëzëvet ma tepërë se laftin’ e Perëndisë.
44 Edhe Iesui bërtiti e tha: Ai qi më beson, nukë beson mue, por ati qi më dërgoi.
45 Edhe ai qi ve ore mue, ve ore ate qi më dërgoi.
46 Unë kam ardhunë dritë te bota, qi të mos mbesi nd’errësinë gjithë-kush të më besojë.
47 Edhe ndë ndëgjoftë kushi fjalët’ e mia, edhe të mos besojë, unë nuk’ e gjukoj, sepse nuk’ erdha me gjukuem botënë, por me shpëtuem botënë.
48 Ai qi më heth poshtë, edhe nukë pret fjalët’ e mia, ka se kush ta gjukojë: fjala qi fola, ajo ka me e gjukuem ndë të mbrapmenë ditë.
49 Sepse unë nukë fola prei vetiut; por Ati qi më dërgoi, ai më la porosi, qish të thom, e qish të flas.
50 Edhe e dij se porosia e ati ashtë jet’ e pasosëme; unë pra sa flas, sikurse më ka thanë Ati, kështu flas.
1 Iesus ergo ante sex dies paschae venit Bethaniam
ubi fuerat Lazarus mortuus quem suscitavit Iesus
2 Fecerunt autem ei cenam ibi et Martha ministrabat
Lazarus vero unus erat ex discumbentibus cum eo
3 Maria ergo accepit libram unguenti nardi pistici pretiosi
unxit pedes Iesu
et extersit capillis suis pedes eius
et domus impleta est ex odore unguenti
4 dicit ergo unus ex discipulis eius
Iudas Scariotis qui erat eum traditurus
5 quare hoc unguentum non veniit trecentis denariis
et datum est egenis
6 dixit autem hoc non quia de egenis pertinebat ad eum
sed quia fur erat et loculos habens ea quae mittebantur portabat
7 dixit ergo Iesus
sine illam ut in die sepulturae meae servet
illud
8 pauperes enim semper habetis vobiscum
me autem non semper habetis
9 Cognovit ergo turba multa ex Iudaeis quia illic est
et venerunt non propter Iesum tantum
sed ut Lazarum viderent quem suscitavit a mortuis
10 cogitaverunt autem principes sacerdotum
ut et Lazarum interficerent
11 quia multi propter illum abibant ex Iudaeis et credebant in Iesum
12 In crastinum autem turba multa quae venerat ad diem festum
cum audissent quia venit Iesus Hierosolyma
13 acceperunt ramos palmarum et processerunt obviam ei
et clamabant
osanna benedictus qui venit in nomine Domini rex Israhel
14 Et invenit Iesus asellum et sedit super eum sicut scriptum est
15 noli timere filia Sion
ecce rex tuus venit sedens super pullum asinae
16 Haec non cognoverunt discipuli eius primum
sed quando glorificatus est Iesus
tunc recordati sunt quia haec erant scripta de eo
et haec fecerunt ei
17 testimonium ergo perhibebat turba quae erat cum eo
quando Lazarum vocavit de monumento
et suscitavit eum a mortuis
18 propterea et obviam venit ei turba
quia audierunt eum fecisse hoc signum
19 Pharisaei ergo dixerunt ad semet ipsos
videtis quia nihil proficimus
ecce mundus totus post eum abiit
20 erant autem gentiles quidam
ex his qui ascenderant ut adorarent in die festo
21 hii ergo accesserunt ad Philippum qui erat a Bethsaida Galilaeae
et rogabant eum dicentes domine volumus Iesum videre
22 venit Philippus et dicit Andreae
Andreas rursum et Philippus dixerunt Iesu
23 Iesus autem respondit eis dicens
venit hora ut clarificetur Filius hominis
24 Amen amen dico vobis
nisi granum frumenti cadens in terram mortuum fuerit
25 ipsum solum manet
si autem mortuum fuerit multum fructum adfert
Qui amat animam suam perdet eam
et qui odit animam suam in hoc mundo
in vitam aeternam custodit eam
26 Si quis mihi ministrat me sequatur
et ubi sum ego illic et minister meus erit
si quis mihi ministraverit
honorificabit eum Pater meus
27 Nunc anima mea turbata est et quid dicam
Pater salvifica me ex hora hac
Sed propterea veni in horam hanc
28 Pater clarifica tuum nomen
venit ergo vox de caelo et clarificavi et iterum clarificabo
29 turba ergo quae stabat et audierat dicebant
tonitruum factum esse
alii dicebant angelus ei locutus est
30 respondit Iesus et dixit
non propter me vox haec venit sed propter vos
31 nunc iudicium est mundi
nunc princeps huius mundi eicietur foras
32 et ego si exaltatus fuero a terra omnia traham ad me ipsum
33 hoc autem dicebat significans qua morte esset moriturus
34 respondit ei turba
nos audivimus ex lege quia Christus manet in aeternum
et quomodo tu dicis oportet exaltari Filium hominis
quis est iste Filius hominis
35 dixit ergo eis Iesus
adhuc modicum lumen in vobis est
ambulate dum lucem habetis
ut non tenebrae vos conprehendant
et qui ambulat in tenebris nescit quo vadat
36 dum lucem habetis credite in lucem ut filii lucis sitis
haec locutus est Iesus et abiit et abscondit se ab eis
37 cum autem tanta signa fecisset coram eis non credebant in eum
38 ut sermo Esaiae prophetae impleretur quem dixit
Domine quis credidit auditui nostro
et brachium Domini cui revelatum est
39 Propterea non poterant credere quia iterum dixit Esaias
40 excaecavit oculos eorum et induravit eorum cor
ut non videant oculis et intellegant corde
et convertantur et sanem eos
41 Haec dixit Esaias quando vidit gloriam eius et locutus est de eo
42 verumtamen et ex principibus multi crediderunt in eum
sed propter Pharisaeos non confitebantur
ut de synagoga non eicerentur
43 dilexerunt enim gloriam hominum magis quam gloriam Dei
44 Iesus autem clamavit et dixit
qui credit in me non credit in me sed in eum qui misit me
45 et qui videt me videt eum qui misit me
46 Ego lux in mundum veni
ut omnis qui credit in me in tenebris non maneat
47 et si quis audierit verba mea et non custodierit
ego non iudico eum
non enim veni ut iudicem mundum
sed ut salvificem mundum
48 qui spernit me et non accipit verba mea
habet qui iudicet eum
sermo quem locutus sum ille iudicabit eum in novissimo die
49 quia ego ex me ipso non sum locutus
sed qui misit me Pater
ipse mihi mandatum dedit quid dicam et quid loquar
50 et scio quia mandatum eius vita aeterna est
quae ergo ego loquor sicut dixit mihi Pater sic loquor