KAPTINA X.
1 Sepse ligja tue pasunë hien’ e të miravet qi vinë, e jo ate figuren’ e punëvet, kurrë s’mundetë me bamë të kullutë ata qi hyjënë me ato kurbanet qi bijenë vit për vit përherë,
2 sepse atëherë do të kishin pushuem me u prumë kurbane , sepse lutësitë si të pastroheshinë nji herë, s’do të kishinë ma as ndonji ndërgjegjëje për faje,
3 por nd’ato bahetë kuitim fajesh vit për vit,
4 sepse s’mundetë gjak demash e sqepësh me hekunë faje.
5 Përandai tue hymë ndë botët, thotë: “Kurban e mplatë nukë deshe, por bane gati për mue korp.
6 Kurbane të dieguna-gjithë, edhe mplata për faje nukë pëlqeve.
7 Atëherë thashë: Qe te po vij (ndë volumë të librës’ ashtë shkruem për mue), për me bamë, o Perëndi, dashuniminë tand”.
8 Si tha ma përsipër: “Se kurban edhe mplatë, edhe kurbane të dieguna-gjithë, edhe mplata për faje nukë deshe, as nuk’ i pëlqeve” (të cillatë bihenë kurban mbas ligjësë),
9 atëherë tha: “Qe te po vij me bamë, o Perëndi, dashuniminë tand”. Ngre të parënë, qi të ngrefi të dytënë.
10 Prei ati dashunimit jemi shenjtënuem me anë të prumesë kurban të korpit Iesu Krishtit qi u pru kurban nji herë.
11 Edhe qish do prift rri përditë tue shërbyem, edhe bije përherë por ato kurbane, të cillatë kurrë nukë mundenë me hekunë faje,
12 por ai si pru nji kurban për fajet, ndenji për gjithë herënë ndë të diathtën’ e Perëndisë,
13 tue pritunë mbaskëndai deri sa të vihenë gjith’ anëmiqt’ e ati “përposh ndënë kambët t’ati”.
14 Sepse me nji mplatë bani të shenjtënueshimitë të kullutë për gjithë herënë.
15 Por edhe Shpirtit Shenjt deshmon për ne, sepse mbassi pat thanë ma përpara:
16 “Këjo ashtë dhiata qi kam me bamë mb’ata mbas këtyne ditvet, thotë Zoti, kam me vumë ligjat’ e mia mbi zemërat t’atyne, edhe kam me shkruem ato ndë mendimet t’atyne”,
17 “edhe s’kam me kuituem ma fajet’ e atyne edhe paligjëniat’ e atyne”.
18 Edhe atie ku ashtë ndëjesë, nuk’ ashtë ma mplatë për faje.
19 Tue pasunë pra, o vëllazën, kucim me hymë ndë shin-vendet me anë të gjakut Iesuit,
20 prei nji të reje edhe të gjallë udhë, qi na e përtërini me anë të kurtinësë, do me thanë të mishit vet,
21 edhe tue pasunë nji prift të math ndë shtëpit të Perëndisë,
22 le t’afrohemi me zemërë të vërtetë mbushunë mendienë prei besësë, tue pasunë shpërlamë zemëratë t’ona prei ndërgjegjëjesë keqe, edhe lamë korpinë me ujë të këthiellëtë,
23 le të mbamë rrëfimin’ e shpëresësë pa pierrë, sepse ai qi u zotue ashtë besëtar;
24 edhe le të vem ore të ngacëmoimë niani tietërinë ndë dashuni e ndë vepëra të mira;
25 mos lamë me u mbëledhunë bashkë, sikurse ashtë zakon mbi disa vetë , por tue shtymë njiani tietërinë, edhe kaqi ma tepërë, sa shifni ditën’ afruem.
26 Sepse ndë fëjefshim na tue dashunë, mbassi muerëm të ngjofëmen’ e së vërtetësë, nukë mbet ma kurban për faje,
27 por nji të pritunë gjyqi të frikëshim edhe nji të ndezunë ziarrmi, qi ka për me ngran’ ata qi janë kundrë.
28 Nji qi ka shkelunë ligjën’ e Moiseut, përpara nji a dy deshmitarëve vdes pa përdëllim;
29 sa ma tepërë mundim, u duketë juve, se ka me hiekun’ ai qi ka shkelunë të Birin’ e Perëndisë,
30 edhe ka kuituem se gjaku i dhiatës’ashtë si qish do gjak, qi me ate u shenjtënue, edhe ka shamë Shpirtin’ e hirit? Sepse e dim’ ate qi ka thanë: “Shpagimi ashtë puna eme, unë kam për me shpaguem, thotë Zoti”. Edhe për-së-ri: “Zoti ka me gjukuem popullin’ e vet”.
31 Pun’ e frikëshime ashtë me ranë ndër duer të Perëndisë gjallë.
32 Bini ndër mend ditt’ e para, ndër të cillat, kur u ndriçuetë, duruetë shumë luftë pësimesh,
33 tashti tue u bamë lojë prei qartimesh e prei shtrëngimesh, e tashti tue u bamë piesëtarët’ e atyneve qi pësuenë këso punësh.
34 Sepse pësuetë bashkë me të lidhunat e mia, edhe pritët me gëzim të rrëmbyemen’ e pasëjesë tuei, tue ditunë se keni për vetëhenë tuei ndë qijet nji ma të mirë pasëje edhe të qindrueshime.
35 Mos hethni tej pra kuciminë tuei, qi ka për me dhanë pagë të madhe.
36 Sepse ju keni nevojë për durim, qi të bani dashunimin’ e Perëndisë, edhe të mirrni të zotuemenë.
37 Sepse edhe nji grimëzë herë, edhe “ka me ardhun’ ai qi vien, edhe s’ka me u vonuem”.
38 Edhe i dreiti ka me rruem prei besësë’, edhe: “nd’u tërhiektë mbrapazë kushi , shpirti em s’ka me e pëlqyem”.
39 Edhe na s’jemi prei asish qi tërhiqenë mbrapazë për prishëje, por prei asish qi besojënë për shpëtimin’ e shpirtit.
1 umbram enim habens lex bonorum futurorum
non ipsam imaginem rerum
per singulos annos hisdem ipsis hostiis
quas offerunt indesinenter
numquam potest accedentes perfectos facere
2 alioquin non cessassent offerri
ideo quod nullam haberent ultra conscientiam peccati cultores
semel mundati
3 sed in ipsis commemoratio peccatorum per singulos annos fit
4 inpossibile enim est sanguine taurorum et hircorum auferri peccata
5 ideo ingrediens mundum dicit
hostiam et oblationem noluisti corpus autem aptasti mihi
6 holocaustomata et pro peccato non tibi placuit
7 tunc dixi ecce venio
in capitulo libri scriptum est de me
ut faciam Deus voluntatem tuam
8 superius dicens
quia hostias et oblationes et holocaustomata et pro peccato
noluisti
nec placita sunt tibi quae secundum legem offeruntur
9 tunc dixit
ecce venio ut faciam Deus voluntatem tuam
aufert primum ut sequens statuat
10 in qua voluntate sanctificati sumus
per oblationem corporis Christi Iesu in semel
11 et omnis quidem sacerdos praesto est cotidie ministrans
et easdem saepe offerens hostias
quae numquam possunt auferre peccata
12 hic autem unam pro peccatis offerens hostiam
in sempiternum sedit in dextera Dei
13 de cetero expectans
donec ponantur inimici eius scabillum pedum eius
14 una enim oblatione consummavit in sempiternum
sanctificatos
15 contestatur autem nos et Spiritus Sanctus
postquam enim dixit
16 hoc autem testamentum quod testabor ad illos
post dies illos dicit Dominus
dando leges meas in cordibus eorum
et in mente eorum superscribam eas
17 et peccatorum et iniquitatium eorum iam non recordabor amplius
18 ubi autem horum remissio iam non oblatio pro peccato
19 habentes itaque fratres fiduciam
in introitu sanctorum in sanguine Christi
20 quam initiavit nobis viam novam et viventem
per velamen id est carnem suam
21 et sacerdotem magnum super domum Dei
22 accedamus cum vero corde in plenitudine fidei
aspersi corda a conscientia mala
et abluti corpus aqua munda
23 teneamus spei nostrae confessionem indeclinabilem
fidelis enim est qui repromisit
24 et consideremus invicem
in provocationem caritatis et bonorum operum
25 non deserentes collectionem nostram
sicut est consuetudinis quibusdam
sed consolantes
et tanto magis quanto videritis adpropinquantem diem
26 voluntarie enim peccantibus nobis post acceptam notitiam veritatis
iam non relinquitur pro peccatis hostia
27 terribilis autem quaedam expectatio iudicii
et ignis aemulatio quae consumptura est adversarios
28 irritam quis faciens legem Mosi
sine ulla miseratione duobus vel tribus testibus moritur
29 quanto magis putatis deteriora mereri supplicia
qui Filium Dei conculcaverit
et sanguinem testamenti pollutum duxerit in quo sanctificatus est
et Spiritui gratiae contumeliam fecerit
30 scimus enim qui dixit
mihi vindictam ego reddam
et iterum quia iudicabit Dominus populum suum
31 horrendum est incidere in manus Dei viventis
32 rememoramini autem pristinos dies
in quibus inluminati magnum certamen sustinuistis passionum
33 et in altero quidem obprobriis et tribulationibus spectaculum
facti
in altero autem socii taliter conversantium effecti
34 nam et vinctis conpassi estis
et rapinam bonorum vestrorum cum gaudio suscepistis
cognoscentes vos habere meliorem et manentem substantiam
35 nolite itaque amittere confidentiam vestram
quae magnam habet remunerationem
36 patientia enim vobis necessaria est
ut voluntatem Dei facientes reportetis promissionem
37 adhuc enim modicum quantulum
qui venturus est veniet et non tardabit
38 iustus autem meus ex fide vivit
quod si subtraxerit se non placebit animae meae
39 nos autem non sumus subtractionis in perditionem
sed fidei in adquisitionem animae