KAPTINA X.
1 Edhe ishte nji nieri ndë Kaisari qi quhei Kornel, krye-qindës prei tufësë ushtëtorëvet qi quhei Italiane,
2 besëtar edhe i pasunë frikë Perëndinë bashkë me gjithë shtëpin’ e vet, e tue bamë shumë lëmoshëna ndë popull, edhe tue iu lutunë Perëndisë gjithë-nji.
3 Kyi pa këthiellëtë nd’andërrë, afër mbë të nanttën’ orë të ditësë, engjullin’ e Perëndisë, se hyni tek ai, e i tha: O Kornel.
4 Edhe ai kur çoi sytë mb’ate, e muer frika, e tha: Qish asht’, o Zot? Edhe engjulli i tha: Të falunat’ e tua e lëmoshënat’ e tua hypnë për kujtim përpara Perëndisë.
5 Edhe tashti dërgo nierës ndë Ioppë, edhe thirrë Simoninë qi quhetë përmbi emënë Pietër;
6 kyi ashtë pritunë ndë shtëpi të nji farë Simoni likurë-regjësi, qi e ka shtëpinë për-anë detit; kyi ka për me të folunë qish duhetë me bamë.
7 Edhe si iku engjulli qi ishte tue folunë me Kornelinë, thërriti dy vetë prei shërbëtorësh vet, edhe nji ushtëtuer besëtar prei atyneve qi rrijinë përherë për-an’ ati;
8 edhe si u diftoi atyne të gjitha, i dërgoi ndë Ioppë.
9 Edhe mbë të nesërmenë, atie ku ishinë tue bam’ udhë ata, edhe avitunë ndë qytet, Pietri hypi mbë dhomët me u falunë, afër mbë gjashtë orë.
10 Edhe si e muer unia, deshi me ngranë; por ata kur ishinë tue i bamë gati bukënë , i erdhi nji jangi,
11 edhe shef qiellinë hapunë, edhe nji anë tue sdrypunë mb’ate, porsi nji pëlhurë e madhe, lidhunë prei së katër anësh, edhe tue ranë mbi dhet;
12 nd’ate ishinë gjithë shtazëtë katër-kambiet’ e dheut, e bishat, e shtërpijt’, e shpendët’ e qiellit.
13 Edhe erdhi nji za tek ai: Ngreu, Pietër; ther, e ha.
14 Por Pietri tha: Qoftë lark, o Zot, sepse askurrë s’kam ngranë çdo gja të ndytë, a të pugatë.
15 Edhe prap për së dytë erdhi nji za tek ai: Ato qi i ka qiruem Perëndia, ti mos i quej të ndyta.
16 Edhe këjo u ba tri herë, edhe prap ana u muer nalt ndë qiell.
17 Edhe Pietri tue vramë mendienë me vetëvetëhenë, vallë qish do me qenunë këjo e pame qi pa, qe, burratë qi ishinë dërguem prei Kornelit, mbassi pyetnë për shtëpin’ e Simonit, e mbërrinë ndë derët;
18 edhe tue thërritunë pyesinë, ndë pastë ranë këtu Simoni qi quhetë përmbi emënë Pietër.
19 Edhe Pietri atie ku ishte tue u menduem për të pamenë qi pa, Shpirti Shenjt i tha: Qe te po të kërkojnë tre burra;
20 ngreu pra, e sdryp, edhe shko bashkë me ata, pa mos të ardhunë ndonji farë mendie, sepse un’ i kam dërguem.
21 Edhe Pietri mbassi sdrypi tek ata nierëzit qi ishinë dërguem tek ai prei Kornelit, tha: Qe, unë jam ai qi kërkoni; për çfarë pune keni ardhunë?
22 Edhe ata thanë: Korneli krye-qindësi, qi ashtë nieri i dreitë, edhe qi ka frikë Perëndinë, edhe qi ka dhanë deshmi për ate gjithë kombi i Iudevet, u urdhënue kah Perëndia prei shenjtit engjull me të thërritunë ndë shtëpit të vet, edhe me ndëgjuem fjalë prei tejet.
23 Ai pra thërriti ata mbrenda, e i gostiti. Edhe mbë të nesërmenë duel Pietri bashkë me ata, edhe disa prei atyne vëllazënavet qiishinë prei Ioppet erthnë bashkë me ate.
24 Edhe mbë të nesërmenë hynë ndë Kaisari. Edhe Korneli ishte tue pritun’ ata, edhe kishte thërritunë fisin’ e vet, e miqt’ e nevojëshim.
25 Edhe Pietri porsa hyni mbrenda, Korneli i duel përpara, e i ra ndër kambë, edhe e adhuroi.
26 Por Pietri e çoi, tue thanë: Ngreu, sepse edhe unë jam nieri.
27 Edhe tue folunë bashkë me ate hyni mbrenda, edhe gjen mbëledhunë shumë vetë .
28 Edhe u tha atyne: Ju e dini se s’ashtë ndëjyem mbë nji nieri Iude me u piekunë, a me u afëruem me tietër komp; por Perëndia më diftoi mos me than’ as për ndonji nieri se asht’ i ndytë, a i pugatë,
29 përandai kur u thërrita, erdha pa bamë fjalë; pyes pra, për ç’fjalë dërguet’ e më prutë?
30 Edhe Korneli tha: Janë katër ditt deri mbë këte orë qi ishiem tue agjinuem, edhe mbë të nanttën’ orë ishiem tue u falunë ndë shtëpit t’eme; edhe qe nji nieri me petka të ndrituna te ndenji përpara meje,
31 edhe tha: Kornel, u ndëgjue të falunitë tat, edhe lëmoshënat’ e tua u përmendnë përpara Perëndisë.
32 Dërgo pra ndë Ioppë, e thirrë Simoninë qi quhetë përmbi emënë Pietër; kyi ka ranë ndë shtëpi të Simonit likurë-regjësit për-anë detit, edhe ai kur të vijë, ka për me të folunë.
33 Përnjiherë pra dërgova te ti, edhe ti bane mirë qi erdhe. Tashti pra na të gjithë jemi përpara Perëndisë, për me ndëgjuem gjithë qish jan’ urdhënuem te ti prei Perëndisë.
34 Edhe Pietri hapi gojënë, e tha: Me të vërtetë e marr vesht, se Perëndia s’mba anë,
35 por mbë ç’komp qi e ka frikë, edhe punon dreitëni, asht’ i pritunë tek ai.
36 Ate fjalënë qi dërgoi te të bijt e Israelit, tue ungjillëzuem paqtim me anë të Iesu-Krishtit (kyi ashtë Zoti të gjithëve);
37 ju e dini këte fjalë, qi u përhap ndëpër gjithë Iudenë; zanë fillë prei Galilesë, mbas ati pagëzimit qi predikoi Gjionni;
38 Perëndia si leu [vojoi ] Iesunë prei Nazaretit me Shpirtinë Shenjt e me fuqi, i cilli shkoi vend mbë vend tue bamë mirë e tue shëndoshunë gjith’ ata qi mundoheshinë prei diallit; sepse Perëndia ishte bashkë me ate.
39 Edhe na jemi deshmitarë për gjith’ ato qi bani edhe ndë vend të Iudevet, edhe ndë Ierusalem, të cillin’ e vranë, edhe e varnë mbë dru,
40 këte Perëndia e ngjalli mbë të tretënë ditë, edhe e bani qi të duketë,
41 jo mbë gjithë popullinë, por mbë deshmitarë sgjedhunë çë përpara prei Perëndisë, due me thanë mbë ne qi hangrëm e pim bashkë me ate, mbassi u ngjall prei së vdekunish.
42 Edhe na porositi me predikuem te populli, edhe me bamë deshmi, se ai asht’ ai qi qe urdhënuem prei Perëndisë gjyqtar të gjallësh e të vdekunish.
43 Gjithë profetënitë deshmojnë për këte, se me anë të emënit ati kushdo qi i beson, ka me marrë ndëjesë fajesh.
44 Edhe Pietri por tue folunë këto fjalë, ra Shpirti Shenjt mbi gjith’ ata qi ndëgjojinë fjalënë.
45 Edhe u mërekulluen’ ata besëtarëtë qi ishinë prei rreth-presiesë, sa kishin ardhunë bashkë me Pietrinë, se u derthëka dhunëtia e Shpirtit Shenjt edhe mbë kombet.
46 Sepse ndëgjojin’ ata tue folunë gjuhëna, e tue madhënuem Perëndinë. Atëherë Pietri u përgjeq:
47 Mos mundetë kush me ndalun’ ujëtë, për mos me u pagëzuem këta qi muernë Shpirtinë Shenjt, sikurse edhe na?
48 Edhe i urdhënoi me u pagëzuem mb’emënit të Zotit. Atëherë iu lutnë me mbetunë disa ditt tek ata .
1 vir autem quidam erat in Caesarea nomine Cornelius
centurio cohortis quae dicitur Italica
2 religiosus et timens Deum cum omni domo sua
faciens elemosynas multas plebi
et deprecans Deum semper
3 vidit in visu manifeste
quasi hora nona diei
angelum Dei introeuntem ad se et dicentem sibi Corneli
4 at ille intuens eum timore correptus dixit
quid est domine
dixit autem illi
orationes tuae et elemosynae tuae ascenderunt in memoriam in
conspectu Dei
5 et nunc mitte viros in Ioppen
et accersi Simonem quendam qui cognominatur Petrus
6 hic hospitatur apud Simonem quendam coriarium
cuius est domus iuxta mare
7 et cum discessisset angelus qui loquebatur illi
vocavit duos domesticos suos et militem metuentem Dominum
ex his qui illi parebant
8 quibus cum narrasset omnia misit illos in Ioppen
9 postera autem die iter illis facientibus
et adpropinquantibus civitati
ascendit Petrus in superiora ut oraret circa horam sextam
10 et cum esuriret voluit gustare
parantibus autem eis cecidit super eum mentis excessus
11 et videt caelum apertum
et descendens vas quoddam velut linteum magnum
quattuor initiis submitti de caelo in terram
12 in quo erant omnia quadrupedia et serpentia terrae et volatilia caeli
13 et facta est vox ad eum
surge Petre et occide et manduca
14 ait autem Petrus absit Domine
quia numquam manducavi omne commune et inmundum
15 et vox iterum secundo ad eum
quae Deus purificavit ne tu commune dixeris
16 hoc autem factum est per ter
et statim receptum est vas in caelum
17 et dum intra se haesitaret Petrus
quidnam esset visio quam vidisset
ecce viri qui missi erant a Cornelio
inquirentes domum Simonis adstiterunt ad ianuam
18 et cum vocassent interrogabant
si Simon qui cognominatur Petrus illic haberet hospitium
19 Petro autem cogitante de visione dixit Spiritus ei
ecce viri tres quaerunt te
20 surge itaque et descende et vade cum eis
nihil dubitans quia ego misi illos
21 descendens autem Petrus ad viros dixit
ecce ego sum quem quaeritis
quae causa est propter quam venistis
22 qui dixerunt
Cornelius centurio vir iustus et timens Deum
et testimonium habens ab universa gente Iudaeorum
responsum accepit ab angelo sancto
accersire te in domum suam et audire verba abs te
23 introducens igitur eos recepit hospitio
sequenti autem die surgens profectus est cum eis
et quidam ex fratribus ab Ioppe comitati sunt eum
24 altera autem die introivit Caesaream
Cornelius vero expectabat illos
convocatis cognatis suis et necessariis amicis
25 et factum est cum introisset Petrus
obvius ei Cornelius
et procidens ad pedes adoravit
26 Petrus vero levavit eum dicens
surge et ego ipse homo sum
27 et loquens cum illo intravit et invenit multos qui convenerant
28 dixitque ad illos
vos scitis quomodo abominatum sit viro iudaeo
coniungi aut accedere ad alienigenam
et mihi ostendit Deus
neminem communem aut inmundum dicere hominem
29 propter quod sine dubitatione veni accersitus
interrogo ergo quam ob causam accersistis me
30 et Cornelius ait
a nudius quartana die usque in hanc horam
orans eram hora nona in domo mea
et ecce vir stetit ante me in veste candida et ait
31 Corneli exaudita est oratio tua
et elemosynae tuae commemoratae sunt in conspectu Dei
32 mitte ergo in Ioppen
et accersi Simonem qui cognominatur Petrus
hic hospitatur in domo Simonis coriarii iuxta mare
33 confestim igitur misi ad te et tu bene fecisti veniendo
nunc ergo omnes nos in conspectu tuo adsumus
audire omnia quaecumque tibi praecepta sunt a Domino
34 aperiens autem Petrus os dixit in veritate conperi
quoniam non est personarum acceptor Deus
35 sed in omni gente qui timet eum et operatur iustitiam
acceptus est illi
36 verbum misit filiis Israhel
adnuntians pacem per Iesum Christum
hic est omnium Dominus
37 vos scitis quod factum est verbum per universam Iudaeam
incipiens enim a Galilaea post baptismum quod praedicavit Iohannes
38 Iesum a Nazareth
quomodo unxit eum Deus Spiritu Sancto et virtute
qui pertransivit benefaciendo
et sanando omnes oppressos a diabolo
quoniam Deus erat cum illo
39 et nos testes sumus omnium
quae fecit in regione Iudaeorum et Hierusalem
quem et occiderunt suspendentes in ligno
40 hunc Deus suscitavit tertia die et dedit eum manifestum fieri
41 non omni populo sed testibus praeordinatis a Deo
nobis qui manducavimus et bibimus cum illo
postquam resurrexit a mortuis
42 et praecepit nobis praedicare populo et testificari
quia ipse est qui constitutus est a Deo iudex vivorum et mortuorum
43 huic omnes prophetae testimonium perhibent
remissionem peccatorum accipere per nomen eius
omnes qui credunt in eum
44 adhuc loquente Petro verba haec
cecidit Spiritus Sanctus super omnes qui audiebant verbum
45 et obstipuerunt ex circumcisione fideles
qui venerant cum Petro
quia et in nationes gratia Spiritus Sancti effusa est
46 audiebant enim illos loquentes linguis et magnificantes Deum
47 tunc respondit Petrus numquid aquam quis prohibere potest
ut non baptizentur hii qui Spiritum Sanctum acceperunt sicut et nos
48 et iussit eos in nomine Iesu Christi baptizari
tunc rogaverunt eum
ut maneret aliquot diebus