KAPTINA VII.
1 Tue pasunë pra këto të zotueme, o të dashunë, le të qiroimë vetëhenë t’onë prei qish do ndynësine të mishit e të shpirtit, tue punuem shenjtëni me frikë të Perëndisë.
2 Na epni vend: askuit s’i bam keq, askend s’prishëm, askuit s’i muerëm gja tepërë.
3 Nuk’ e thom këte për me u gjukuem juve për të keq, sepse u thashë juve çë përpara, se jeni ndë zemërat t’ona për me vdekunë bashkë e për me rruem bashkë.
4 Shumë zemërë kemi mbë ju, shumë të mburrunë kemi për ju; jam plot me ngushullim, kam gëzim të math mbë gjithë shtrëngiminë t’anë.
5 Sepse, si erthmë na ndë Makedoni, korpi ynë s’pat ndonji të prajtunë, por shtrëngoheshim për qish do gja: përmbrenda luftëna, përjashta frika.
6 Por Perëndia qi ngushullon të përvutëtë, na ngushulloi me të ardhunit e Titosë;
7 edhe jo vetëmë me të ardhunit e ati, por edhe prei ati ngushullimit qi u ngushullue prei jush, tue na diftuem mallinë tuei, vajënë tuei, zemërënë tuei të përvëlutënë për mue, përandai u gëzueshë ma tepërë.
8 Sepse ndonëse u helmova juve me letërënë, s’pendohem, ndonesë u pendueshë, sepse shof se ajo letërë u helmoi juve, ndonesë qe për pak herë.
9 Tashti gëzohem, jo se u helmuetë, por se u helmuetë ndë pendesë, sepse u helmuetë mbas Perëndisë, për mos me u bamë ndonji dam prei nesh.
10 Sepse helmimi mbas Perëndisë bije nji pendesë për shpëtim qi s’ashtë për me u penduem, por helmimi i botësë bije vdekë.
11 Sepse qe këjo punë qi u penduetë ju mbas Perëndisë, sa nxitim bani mbë ju! Por sa të përgjegjunë, por sa zemërim, por sa frikë, por sa mall, por sa zemërë të përvëlutë, por sa shpagim! Mbë të gjitha e diftuetë vetëhenë tuei se jeni të qirutë mbë këte punë.
12 Përandai ndonëse u shkrova juve, nuk’ e bana këte për ate qi bani paudhë, as për ate qi iu ba paudhë, por qi të shpërfaqetë te ju ai nxitimi ynë qi kemi për ju përpara Perëndisë.
13 Përandai u ngushulluem për ngushulliminë tuei, edhe shumë ma tepër’ u gëzuem për gëzimin’ e Titosë, se iu pra shpirti prei jush të gjithëve.
14 Sepse ndë u mburrova pakëzë tek ai për ju, s’u turpënova, por sikurse u folëm juve për të gjithë me të vërtetë, kështu edhe mburrimi ynë u ba i vërtetë te Titoja;
15 edhe ati i shtohetë ma tepërë dashunia për ju, kur bije ndër mend ndëgjiminë tuei të gjithëve, se si e pritët ate me frikë e me drithtim.
16 Gëzohem pra, se për qish do punë kam zemërë mbë ju.
1 has igitur habentes promissiones carissimi
mundemus nos ab omni inquinamento carnis et spiritus
perficientes sanctificationem in timore Dei
2 capite nos neminem laesimus
neminem corrupimus neminem circumvenimus
3 non ad condemnationem dico
praedixi enim quod in cordibus nostris estis
ad conmoriendum et ad convivendum
4 multa mihi fiducia est apud vos multa mihi gloriatio pro vobis
repletus sum consolatione
superabundo gaudio in omni tribulatione nostra
5 nam et cum venissemus Macedoniam
nullam requiem habuit caro nostra
sed omnem tribulationem passi
foris pugnae intus timores
6 sed qui consolatur humiles
consolatus est nos Deus in adventu Titi
7 non solum autem in adventu eius
sed etiam in solacio quo consolatus est
in vobis
referens nobis vestrum desiderium vestrum fletum
vestram aemulationem pro me
ita ut magis gauderem
8 quoniam et si contristavi vos in epistula non me paenitet
et si paeniteret
videns quod epistula illa et si ad horam vos contristavit
9 nunc gaudeo non quia contristati estis
sed quia contristati estis ad paenitentiam
contristati enim estis secundum Deum
ut in nullo detrimentum patiamini ex nobis
10 quae enim secundum Deum tristitia est
paenitentiam in salutem stabilem operatur
saeculi autem tristitia mortem operatur
11 ecce enim hoc ipsum secundum Deum contristari vos
quantam in vobis operatur sollicitudinem
sed defensionem sed indignationem sed timorem
sed desiderium sed aemulationem sed vindictam
in omnibus exhibuistis vos incontaminatos esse negotio
12 igitur et si scripsi vobis
non propter eum qui fecit iniuriam
nec propter eum qui passus est
sed ad manifestandam sollicitudinem nostram
quam pro vobis habemus ad vos coram Deo
13 ideo consolati sumus
in consolatione autem nostra
abundantius magis gavisi sumus super gaudium Titi
quia refectus est spiritus eius ab omnibus vobis
14 et si quid apud illum de vobis gloriatus sum non sum confusus
sed sicut omnia vobis in veritate locuti sumus
ita et gloriatio nostra quae fuit ad Titum veritas facta est
15 et viscera eius abundantius in vos sunt
reminiscentis omnium vestrum oboedientiam
quomodo cum timore et tremore excepistis eum
16 gaudeo quod in omnibus confido in vobis