KAPTINA XI.
1 Edhe ishte nji nieri sëmunë, Lazari, prei Methanie, prei krye-katundit Marisë edhe Marthësë së motërës’ asai.
2 (Edhe Maria ishte ajo qi leu Zotinë me voj eret, edhe mpëshiu kambët’ e ati me flokët e veta, të cillësë i vëllai Lazari ishte sëmunë.)
3 Të motëratë pra dërguenë tek ai, tue thanë: Zot, qe tek ashtë sëmunë ai qi do ti .
4 Edhe Iesui kur ndëgjoi, tha: Ajo sëmundë nuk’ ashtë për vdekë, por për laftin’ e Perëndisë, qi të lavdohet’ i Bir’ i Perëndisë me anë të asai.
5 Edhe Iesui donte Marthën’ edhe të motërën’ e asai edhe Lazarinë.
6 Kur ndëgjoi pra se ashtë sëmunë, atëherë mbeti dy ditt mb’ate vend ku ishte.
7 Mbasandai mbas kësai u thotë dishepujvet: Le të vemi prap ndë Iude.
8 Dishepujt’i thonë: Rabbi, tashti Iudeitë kërkojshinë me të rrafunë me gurë, edhe prap vete atie?
9 Iesui u përgjeq: A s’ka dy-mbë-dhet’ ora dita? Ndë ecëtë kushi ditënë, nukë rrëshqet, sepse shef dritën’ e kësai bote.
10 Por ndë ecëtë kushi natënë, rrëshqet, sepse s’ka dritë nd’ate.
11 Këto tha, edhe mbasandai u thot’ atyne: Lazari miku ynë fjeti; por vete qi ta sqoj.
12 Dishepujt’ e ati i thanë pra: Zot, ndë pastë fjetunë, ka me shpëtuem.
13 Por Iesui kishte thanë për vdekën’ e ati, por ata kujtuenë se thotë për të fjetunit’ e gjumit.
14 Atëherë pra Iesui u tha atyne mballa-faqe: Lazari vdiq.
15 Edhe gëzohem për ju, qi të besoni, sepse nukë qesh atie, por le të vemi tek ai.
16 Thomai pra, ai qi thohei Binjok, u tha dishepujvet shokëvet vet: Le të vemi edhe na, qi të vdesimë bashkë me ate.
17 Kur erdhi pra Iesui, e gjeti se kishte tashti katër ditt ndë vorr.
18 Edhe Bethania ishte ngjat Ierusalemit, afër pesë-mbë-dhetë stadie.
19 Edhe shumë vetë prei Iudeish kishin’ ardhunë te Martha e te Maria, për me i ngushulluem për të vëllan’ e atyneve.
20 Martha pra kur ndëgjoi se po vien Iesui, i duel përpara, edhe Maria ndejti ndë shtëpi.
21 Martha pra i tha Iesuit: Zot, ndë kishie qenunë këtu, em vëlla s’kishte për me vdekunë.
22 Por edhe tashti e dij, se sa t’i lypish Perëndisë, Perëndia ka me t’i dhanë.
23 Iesui i thot’ asai: Yt vëlla ka me u ngjallunë.
24 Martha i thotë: E dij se ka me u ngjallunë mbë të ngjallëmen’ e së mbrapmesë ditë.
25 Iesui i tha asai: Unë jam e ngjallëmeja edhe jeta; ai qi më beson, edhe ndë vdektë, ka me rruem.
26 Edhe gjithë-kush qi rron edhe më beson, s’ka me vdekunë për gjithë jetënë. A beson këte?
27 I thotë: Po, Zot, unë kam besuem, se ti je Krishti, i Bir’ i Perëndisë, qi ke ardhunë ndë botët.
28 Edhe si tha këto, vote e thërriti pshefas Marinë të motërën’ e vet, e i tha: Mieshtri ashtë këtu, edhe po të thërret.
29 Ajo kur ndëgjoi, çohetë shpeit, e vien tek ai,
30 (Iesui edhe s’kishte ardhunë ndë krye-katund, por ishte nd’ate vend qi i duel përpara Martha).
31 Iudeitë pra qi ishinë bashkë me ate ndë shtëpi tue ngushulluem ate, kur panë Marinë se u ngrit shpeit edhe duel, i votnë mbrapa asai, tue thanë, se po vete ndë vorr, për me qjam’ atie.
32 Maria pra si erdhi aty ku ishte Iesui, edhe pa ate, i ra ndër kambë, tue i thanë: Zot, ndë ishie këtu, vëllai s’do të më kishte vdekunë.
33 Iesui pra kur pa ate tue qjamë, edhe ata Iudeitë qi kishin’ ardhunë bashkë me ate tue qjamë, shamtini ndë shpirt, e u përzie,
34 edhe tha: Ku e keni vumë? I thonë: Zot, eja e shif.
35 Iesui derdhi lot.
36 Iudeitë pra thoshinë: Shif sa e pasëka dashunë!
37 Por disa prei asish thanë: Nukë mundei kyi qi çeli syt’ e të vërbëtit, me bamë qi të mos vdiste edhe kyi?
38 Iesui pra për-së-ri tue shamtimë ndër vetëhe vien ndë vorr. Edhe ishte nji shpellë, edhe mbi ate ishte vumë nji gur.
39 Iesui thotë: Ngreni gurinë. Maria e motëra të vdekunit i thotë: Zot, qelbetë tashti, sepse ashtë katër ditsh.
40 Iesui i thotë: Nukë të thashë, se ndë besofsh, ke me pamë laftin’ e Perëndisë?
41 Ngritnë pra gurinë, atie ku ishte vum’ i vdekuni. Edhe Iesui ngriti sytë përpietë, e tha: Atë, ta falem ndersë, se më ndëgjove.
42 Edhe un’ e dishiem se përherë më ndëgjon, por këte e thashë për këte popullinë qi rri këtu rreth, qi të besojnë, se ti më dërgove.
43 - Edhe si tha këto, bërtiti me za të math: Lazar, eja jashtë.
44 Edhe i vdekuni duel, lidhunë kambët’ e duertë me pëlhura, edhe faqeja e ati mpështiellë me rizë. Iesui u thot’ atyne: Sgjithnia, edhe linia me votunë.
45 Shumë vetë pra prei Iudeish qi kishinë’ ardhunë te Maria, edhe panë sa bani Iesui, i besuenë.
46 Por disa prei asish shkuenë te Fariseit, edhe u than’ atyne sa bani Iesui.
47 Krye-priftënitë pra edhe Fariseitë përmblothnë bashkë-ndejtie, edhe thoshinë: Qish të bajmë? Se kyi nieri ban shumë mërekullia.
48 Ndë lanshim ate kështu, të gjithë kanë me i besuem, edhe kanë me ardhunë Romanët’, e kanë me prishun’ edhe vendinë t’anë edhe kombinë.
49 Edhe nji prei asish, Kaiafa, qi ishte Krye-prift i ati viti, u tha atyne: Ju nukë dini asgja,
50 as nukë mendoheni, se ashtë mirë për ne me vdekunë nji nieri për popullinë, edhe të mos hupi gjithë kombi.
51 - Edhe këte nuk’ e tha prei vetiut, por, tue qenunë Krye-prift i ati viti, profetizoi se Iesui kishte për me vdekunë për kombinë;
52 edhe jo për kombinë vetëmë, por qi të mbëledhi mbë nji edhe dielmt’ e Perëndisë qi ishinë shpërdamë.
53 Çë mb’ate ditë pra banë këshille, për me e vramë.
54 Përandai Iesui nuk’ ecëte ma mballa-faqe ndëpër Iudeit; por shkoi prej andej ndë nji vend ngjat shkretinësë, ndë nji qytet qi thohet’ Efraim, edhe atie shkonte kohënë bashkë me dishepujt’ e vet.
55 Edhe ishte ngjat pashka e Iudevet, edhe shumë vetë prei ati vendi hypnë ndë Ierusalem para pashkësë, qi të qirojinë vetëvetëhenë.
56 Kërkojshinë pra Iesunë, edhe i thoshinë njiani tietrit tue ndenjunë ndë tempull: Qish u duketë juve? Se s’ka me ardhunë për festënë?
57 Edhe Krye-priftënit’ e Fariseitë kishinë porositunë, ndë e marrtë vesh kushi se ku ashtë, t’api za qi ta zanë.
The Death of Lazarus
1 Ἦν δέ τις ἀσθενῶν, Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης Μαρίας καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. 2 ἦν δὲ Μαριὰμ ἡ ἀλείψασα τὸν κύριον μύρῳ καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει. 3 ἀπέστειλαν οὖν αἱ ἀδελφαὶ πρὸς αὐτὸν λέγουσαι, Κύριε, ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ. 4 ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν, Αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστιν πρὸς θάνατον ἀλλ᾽ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ θεοῦ, ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ δι᾽ αὐτῆς. 5 ἠγάπα δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν Μάρθαν καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς καὶ τὸν Λάζαρον. 6 ὡς οὖν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινεν ἐν ᾧ ἦν τόπῳ δύο ἡμέρας, 7 ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει τοῖς μαθηταῖς, Ἄγωμεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν πάλιν. 8 λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί, Ῥαββί, νῦν ἐζήτουν σε λιθάσαι οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ; 9 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς, Οὐχὶ δώδεκα ὧραί εἰσιν τῆς ἡμέρας; ἐάν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, οὐ προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου βλέπει· 10 ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ. 11 ταῦτα εἶπεν, καὶ μετὰ τοῦτο λέγει αὐτοῖς, Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται· ἀλλὰ πορεύομαι ἵνα ἐξυπνίσω αὐτόν. 12 εἶπαν οὖν οἱ μαθηταὶ αὐτῷ, Κύριε, εἰ κεκοίμηται σωθήσεται. 13 εἰρήκει δὲ ὁ Ἰησοῦς περὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἐκεῖνοι δὲ ἔδοξαν ὅτι περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου λέγει. 14 τότε οὖν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς παρρησίᾳ, Λάζαρος ἀπέθανεν, 15 καὶ χαίρω δι᾽ ὑμᾶς ἵνα πιστεύσητε, ὅτι οὐκ ἤμην ἐκεῖ· ἀλλ᾽ ἄγωμεν πρὸς αὐτόν. 16 εἶπεν οὖν Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος τοῖς συμμαθηταῖς, Ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ᾽ αὐτοῦ.
Jesus the Resurrection and the Life
17 Ἐλθὼν οὖν ὁ Ἰησοῦς εὗρεν αὐτὸν τέσσαρας ἤδη ἡμέρας ἔχοντα ἐν τῷ μνημείῳ. 18 ἦν δὲ ἡ Βηθανία ἐγγὺς τῶν Ἱεροσολύμων ὡς ἀπὸ σταδίων δεκαπέντε. 19 πολλοὶ δὲ ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐληλύθεισαν πρὸς τὴν Μάρθαν καὶ Μαριὰμ ἵνα παραμυθήσωνται αὐτὰς περὶ τοῦ ἀδελφοῦ. 20 ἡ οὖν Μάρθα ὡς ἤκουσεν ὅτι Ἰησοῦς ἔρχεται ὑπήντησεν αὐτῷ· Μαριὰμ δὲ ἐν τῷ οἴκῳ ἐκαθέζετο. 21 εἶπεν οὖν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν Ἰησοῦν, Κύριε, εἰ ἦς ὧδε οὐκ ἂν ἀπέθανεν ὁ ἀδελφός μου· 22 [ἀλλὰ] καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν θεὸν δώσει σοι ὁ θεός. 23 λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς, Ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου. 24 λέγει αὐτῷ ἡ Μάρθα, Οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. 25 εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς, Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται, 26 καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο; 27 λέγει αὐτῷ, Ναὶ κύριε, ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος.
Jesus Weeps
28 Καὶ τοῦτο εἰποῦσα ἀπῆλθεν καὶ ἐφώνησεν Μαριὰμ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς λάθρᾳ εἰποῦσα, Ὁ διδάσκαλος πάρεστιν καὶ φωνεῖ σε. 29 ἐκείνη δὲ ὡς ἤκουσεν ἠγέρθη ταχὺ καὶ ἤρχετο πρὸς αὐτόν. 30 οὔπω δὲ ἐληλύθει ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν κώμην, ἀλλ᾽ ἦν ἔτι ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ὑπήντησεν αὐτῷ ἡ Μάρθα. 31 οἱ οὖν Ἰουδαῖοι οἱ ὄντες μετ᾽ αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ παραμυθούμενοι αὐτήν, ἰδόντες τὴν Μαριὰμ ὅτι ταχέως ἀνέστη καὶ ἐξῆλθεν, ἠκολούθησαν αὐτῇ δόξαντες ὅτι ὑπάγει εἰς τὸ μνημεῖον ἵνα κλαύσῃ ἐκεῖ. 32 ἡ οὖν Μαριὰμ ὡς ἦλθεν ὅπου ἦν Ἰησοῦς ἰδοῦσα αὐτὸν ἔπεσεν αὐτοῦ πρὸς τοὺς πόδας λέγουσα αὐτῷ, Κύριε, εἰ ἦς ὧδε οὐκ ἄν μου ἀπέθανεν ὁ ἀδελφός. 33 Ἰησοῦς οὖν ὡς εἶδεν αὐτὴν κλαίουσαν καὶ τοὺς συνελθόντας αὐτῇ Ἰουδαίους κλαίοντας, ἐνεβριμήσατο τῷ πνεύματι καὶ ἐτάραξεν ἑαυτὸν 34 καὶ εἶπεν, Ποῦ τεθείκατε αὐτόν; λέγουσιν αὐτῷ, Κύριε, ἔρχου καὶ ἴδε. 35 ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς. 36 ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι, Ἴδε πῶς ἐφίλει αὐτόν. 37 τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπαν, Οὐκ ἐδύνατο οὗτος ὁ ἀνοίξας τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ ποιῆσαι ἵνα καὶ οὗτος μὴ ἀποθάνῃ;
Lazarus Brought to Life
38 Ἰησοῦς οὖν πάλιν ἐμβριμώμενος ἐν ἑαυτῷ ἔρχεται εἰς τὸ μνημεῖον· ἦν δὲ σπήλαιον καὶ λίθος ἐπέκειτο ἐπ᾽ αὐτῷ. 39 λέγει ὁ Ἰησοῦς, Ἄρατε τὸν λίθον. λέγει αὐτῷ ἡ ἀδελφὴ τοῦ τετελευτηκότος Μάρθα, Κύριε, ἤδη ὄζει, τεταρταῖος γάρ ἐστιν. 40 λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς, Οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς ὄψῃ τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ; 41 ἦραν οὖν τὸν λίθον. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἦρεν τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω καὶ εἶπεν, Πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι ἤκουσάς μου. 42 ἐγὼ δὲ ᾔδειν ὅτι πάντοτέ μου ἀκούεις, ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 43 καὶ ταῦτα εἰπὼν φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασεν, Λάζαρε, δεῦρο ἔξω. 44 ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκὼς δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας κειρίαις καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ σουδαρίῳ περιεδέδετο. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Λύσατε αὐτὸν καὶ ἄφετε αὐτὸν ὑπάγειν.
The Plot to Kill Jesus
(Mt 26.1‑5Mk 14.1‑2Lk 22.1‑2)45 Πολλοὶ οὖν ἐκ τῶν Ἰουδαίων οἱ ἐλθόντες πρὸς τὴν Μαριὰμ καὶ θεασάμενοι ἃ ἐποίησεν ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν· 46 τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν ἀπῆλθον πρὸς τοὺς Φαρισαίους καὶ εἶπαν αὐτοῖς ἃ ἐποίησεν Ἰησοῦς. 47 συνήγαγον οὖν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι συνέδριον καὶ ἔλεγον, Τί ποιοῦμεν ὅτι οὗτος ὁ ἄνθρωπος πολλὰ ποιεῖ σημεῖα; 48 ἐὰν ἀφῶμεν αὐτὸν οὕτως, πάντες πιστεύσουσιν εἰς αὐτόν, καὶ ἐλεύσονται οἱ Ῥωμαῖοι καὶ ἀροῦσιν ἡμῶν καὶ τὸν τόπον καὶ τὸ ἔθνος. 49 εἷς δέ τις ἐξ αὐτῶν Καϊάφας, ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου, εἶπεν αὐτοῖς, Ὑμεῖς οὐκ οἴδατε οὐδέν, 50 οὐδὲ λογίζεσθε ὅτι συμφέρει ὑμῖν ἵνα εἷς ἄνθρωπος ἀποθάνῃ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ καὶ μὴ ὅλον τὸ ἔθνος ἀπόληται. 51 τοῦτο δὲ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ οὐκ εἶπεν, ἀλλ᾽ ἀρχιερεὺς ὢν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου ἐπροφήτευσεν ὅτι ἔμελλεν Ἰησοῦς ἀποθνῄσκειν ὑπὲρ τοῦ ἔθνους, 52 καὶ οὐχ ὑπὲρ τοῦ ἔθνους μόνον ἀλλ᾽ ἵνα καὶ τὰ τέκνα τοῦ θεοῦ τὰ διεσκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν. 53 ἀπ᾽ ἐκείνης οὖν τῆς ἡμέρας ἐβουλεύσαντο ἵνα ἀποκτείνωσιν αὐτόν.
54 Ὁ οὖν Ἰησοῦς οὐκέτι παρρησίᾳ περιεπάτει ἐν τοῖς Ἰουδαίοις, ἀλλ᾽ ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν εἰς τὴν χώραν ἐγγὺς τῆς ἐρήμου, εἰς Ἐφραὶμ λεγομένην πόλιν, κἀκεῖ ἔμεινεν μετὰ τῶν μαθητῶν.
55 Ἦν δὲ ἐγγὺς τὸ πάσχα τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβησαν πολλοὶ εἰς Ἱεροσόλυμα ἐκ τῆς χώρας πρὸ τοῦ πάσχα ἵνα ἁγνίσωσιν ἑαυτούς. 56 ἐζήτουν οὖν τὸν Ἰησοῦν καὶ ἔλεγον μετ᾽ ἀλλήλων ἐν τῷ ἱερῷ ἑστηκότες, Τί δοκεῖ ὑμῖν; ὅτι οὐ μὴ ἔλθῃ εἰς τὴν ἑορτήν; 57 δεδώκεισαν δὲ οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἐντολὰς ἵνα ἐάν τις γνῷ ποῦ ἐστιν μηνύσῃ, ὅπως πιάσωσιν αὐτόν.