KAPTINA III.
1 Përandai nukë muftëm me duruem ma, por na pëlqeu të mbesimë vetëmë ndë Athinë,
2 edhe dërguem Timothenë vëllanë t’anë, edhe shërbëtorin’ e Perëndisë, edhe shokunë t’anë ndë punë t’ungjillit Krishtit, për me u forcuem juve, e për me u ngushulluem juve për besënë tuei,
3 qi të mos tundet’ askushi ndër këto shtrëngime, sepse ju e dini se na jemi vumë për këte.
4 Sepse, kur ishim për-anë jush, u thoshim juve çë përpara, se kemi për me hiekunë shtrëngime, edhe sikurse u ba, edhe e dini.
5 Përandai edhe unë, mbassi s’mundeshë me duruem ma, dërgova për me marrë vesht për besënë tuei, druese mos u ngau juve ai qi nget, edhe shkon mundimi ynë kot.
6 Por tashti qi erdhi Timotheu prei jush te na, pruni zanin’ e mirë për besën’ edhe për dashuninë tuei, edhe se na kuitoni për të mirë përherë, edhe keni mallë me na pamë, sikurse edhe na juve,
7 përandai u ngushulluem, o vëllazën, për ju ndër gjithë shtrëngimin’ edhe nevojënë t’onë, prei besësë tuei,
8 sepse tashti rroimë, ndë qindrofshi ju mbë Zotinë.
9 Sepse qish farë të falunë ndersë mundemi me i dhanë Perëndisë për ju, për gjith’ atë gëziminë qi gëzohemi për ju përpara Perëndisë t’onë,
10 nat’ e ditë tue u lutunë tepërë për me pamë faqenë tuei, edhe me mbushunë të mangunat’ e besësë tuei.
11 Tashti ai Perëndia edhe Ati ynë, edhe Zoti ynë Iesu Krishti, dreitoft’ udhënë t’onë te ju.
12 Edhe Zoti shtoft’ e tepëroftë dashuninë tuei ndërmiet jush, edhe mbë të gjithë, sikurse edhe na kemi mbë ju,
13 për me forcuem zemëratë tueja pa palavi ndë shenjtëni, përpara Perëndisë edhe Atit t’ynë, ndë të ardhëmen’ e Zotit t’ynë Iesu Krishtit bashkë me gjithë shenjtënit e ati.
1 Διὸ μηκέτι στέγοντες εὐδοκήσαμεν καταλειφθῆναι ἐν Ἀθήναις μόνοι 2 καὶ ἐπέμψαμεν Τιμόθεον, τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν καὶ συνεργὸν τοῦ θεοῦ ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸ στηρίξαι ὑμᾶς καὶ παρακαλέσαι ὑπὲρ τῆς πίστεως ὑμῶν 3 τὸ μηδένα σαίνεσθαι ἐν ταῖς θλίψεσιν ταύταις. αὐτοὶ γὰρ οἴδατε ὅτι εἰς τοῦτο κείμεθα· 4 καὶ γὰρ ὅτε πρὸς ὑμᾶς ἦμεν, προελέγομεν ὑμῖν ὅτι μέλλομεν θλίβεσθαι, καθὼς καὶ ἐγένετο καὶ οἴδατε. 5 διὰ τοῦτο κἀγὼ μηκέτι στέγων ἔπεμψα εἰς τὸ γνῶναι τὴν πίστιν ὑμῶν, μή πως ἐπείρασεν ὑμᾶς ὁ πειράζων καὶ εἰς κενὸν γένηται ὁ κόπος ἡμῶν.
6 Ἄρτι δὲ ἐλθόντος Τιμοθέου πρὸς ἡμᾶς ἀφ᾽ ὑμῶν καὶ εὐαγγελισαμένου ἡμῖν τὴν πίστιν καὶ τὴν ἀγάπην ὑμῶν καὶ ὅτι ἔχετε μνείαν ἡμῶν ἀγαθὴν πάντοτε, ἐπιποθοῦντες ἡμᾶς ἰδεῖν καθάπερ καὶ ἡμεῖς ὑμᾶς, 7 διὰ τοῦτο παρεκλήθημεν, ἀδελφοί, ἐφ᾽ ὑμῖν ἐπὶ πάσῃ τῇ ἀνάγκῃ καὶ θλίψει ἡμῶν διὰ τῆς ὑμῶν πίστεως, 8 ὅτι νῦν ζῶμεν ἐὰν ὑμεῖς στήκετε ἐν κυρίῳ. 9 τίνα γὰρ εὐχαριστίαν δυνάμεθα τῷ θεῷ ἀνταποδοῦναι περὶ ὑμῶν ἐπὶ πάσῃ τῇ χαρᾷ ᾗ χαίρομεν δι᾽ ὑμᾶς ἔμπροσθεν τοῦ θεοῦ ἡμῶν, 10 νυκτὸς καὶ ἡμέρας ὑπερεκπερισσοῦ δεόμενοι εἰς τὸ ἰδεῖν ὑμῶν τὸ πρόσωπον καὶ καταρτίσαι τὰ ὑστερήματα τῆς πίστεως ὑμῶν;
11 Αὐτὸς δὲ ὁ θεὸς καὶ πατὴρ ἡμῶν καὶ ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς κατευθύναι τὴν ὁδὸν ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς· 12 ὑμᾶς δὲ ὁ κύριος πλεονάσαι καὶ περισσεύσαι τῇ ἀγάπῃ εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς πάντας καθάπερ καὶ ἡμεῖς εἰς ὑμᾶς, 13 εἰς τὸ στηρίξαι ὑμῶν τὰς καρδίας ἀμέμπτους ἐν ἁγιωσύνῃ ἔμπροσθεν τοῦ θεοῦ καὶ πατρὸς ἡμῶν ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ μετὰ πάντων τῶν ἁγίων αὐτοῦ[, ἀμήν].