KAPTINA XXV.
1 Atëherë mbëretënia e qillvet ka me u përgjaitunë me dhetë virgjinesha, të cillatë muernë dritat’ e veta, e duelnë përpara me pritunë dhandërrinë.
2 Edhe prei asosh ishinë pesë të mentshime, edhe pesë të marra.
3 Ato të marratë kur muernë dritat’ e veta, nukë muernë voj bashkë me vetëhe,
4 por të mentshimetë muernë voj ndër enët e veta, bashkë me dritat e veta.
5 Edhe dhandërri mbassi u vonue, i zuni gjumi të gjitha, edhe flijshinë.
6 Edhe ndë mies-natë u ba nji klithmë: Qe dhandërri te po vien; dilni përpara me e pritunë.
7 Atëherë gjith’ ato virgjineshat’ u çuenë, edhe ndreqnë dritat’ e veta.
8 Por të marrat’ u thanë të mentshimevet: Na epni prei vojit tuei, sepse po na shuhenë dritatë.
9 Edhe të mentshimet’ u përgjegjën, tue thanë: Mos s’ka me na mbastuem neve edhe juve, por ma mirë shkoni tek ata qi shesinë, edhe blini për vetëhenë tuei.
10 Edhe ato kur shkuenë me blemë, dhandërri erdhi; edhe ato qi ishinë gati hynë bashkë me ate ndër darsmat, edhe u mbyll dera,
11 Mbasandai vin’ edhe virgjineshat’ e tiera, e thonë: Zot, Zot, çilna.
12 Por ai u përgjeq, e tha: Për të vërtet po u thom juve se nuk’ u dij juve.
13 Rrini qutë pra, sepse nukë dini ditënë, as orënë, kur vien i bir’ i nieriut.
14 Sepse ka me ardhunë porsi nji nieri, i cilli , tue votunë ndë dhe të huej, thirri shërbëtorët’ e vet, e u dha gjan’ e vet.
15 Edhe njianit i dha pesë tallanta, e tietrit dy, e tietrit nji; gjithë-se-cillit mbas fuqisë vet; edhe përnjiherë voiti ndë dhe të huej.
16 Atëherë ai qi muer pesë tallantatë, shkoi, e punoi me ato, edhe bani të tiera pesë tallanta.
17 Kështu edhe ai qi muer dy, fitoi edhe ai të tiera dy.
18 Por ai qi muer njianënë, shkoi, e gërmihi ndë dhet, edhe mpshefi argjandin’ e të zotit.
19 Edhe mbas shumë kohet vien i zoti atyne shërbëtorëvet, edhe ven ore llogari me ata.
20 Edhe si erdhi përanë ai qi pat marrë pesë tallantatë, pruni të tiera pesë tallanta, tue thanë: Zot, pesë tallanta më dhe n’dorë, qe te fitova prei atyneve të tiera pesë tallanta.
21 Edhe i zoti i tha: Të lumtë shërbëtor i mirë, edhe besëtar; mbë të pakëta qe besëtar, kam me të vumë mbi të shumëta, hynë ndë gëzim t’yt zot.
22 Erdhi edhe ai qi pat marrë dy tallantatë, edhe tha: Zot, dy tallanta më dhe n’dorë, qe te fitova prei atyneve të tiera dy tallanta.
23 I zoti i tha: Të lumtë, shërbëtor i mirë, edhe besëtar; mbë të pakëta qe besëtar, kam me të vumë mbi të shumëta, hynë ndë gëzim t’yt zot.
24 Erdhi për-anë edhe qi ai pat marrë nji tallantë, e tha: Zot, të dita se je nieri i ashpër, qi korr ku nukë mbolle, edhe mbëleth ku nukë shpërdave;
25 edhe mbassi pata frikë, shkova, e mpshefa tallantënë tande ndë dhet; qe ku e ke tandenë.
26 Edhe i zoti u përgjeq e i tha: Shërbëtuer i keq edhe i përtueshim, ti e dite se unë korr ku nukë mbolla, edhe mbëleth ku nukë shpërdava,
27 duhei pra me vumë argjandinë t’em ndër turvezarët, edhe kur të vishiem unë, kishiem me marrë t’emenë bashkë me kamatënë.
28 Mirrni pra prei ati tallantënë, edhe epnia ati qi ka dhetë tallanta.
29 Sepse kuitdo qi ka, ka me i u dhanë, edhe ka me i tepruem, por prei kuido qi s’ka, edhe ate qi s’ka, edhe ate qi të ketë, ka me u marrë prei ati.
30 Edhe shërbëtorin’ e pavëjefshim hidhnia nd’errësinë të përjashtëme, atie ka me qenë të qjamit’ edhe të dridhunit’ e dhambëvet.
31 Edhe kur të vijë i bir’ i nieriut ndë laft të vet, edhe gjith’ engjujt’ e shenjtënueshim bashkë me atë, atëherë ka me ndenjunë ndë shkamp të laftit vet;
32 edhe kanë me u mbëledhunë përpara ati gjithë kombetë, edhe ka me damë njianinë prei tietrit, sikurse bariu dan dhentë prei kedhavet;
33 edhe ka me vumë dhentë prei së diathtësë vet, edhe kedhatë prei së rrëmaktësë.
34 Atëherë mbëreti ka me u than’ atyneve qi rrinë prei së diathtësë vet: Eni, të bekuemit’ e t’im et, trashigoni mbëretëninë qi ashtë bamë gati për ju çë kur se ashtë ngrefunë bota,
35 sepse pata uni, e më dhatë me ngranë; pata het, e më dhatë me pimë ujë; qesh i huej, e më muertë përmbrenda;
36 i sveshun’, e me veshët; u sëmuna, e më vut’ ore; qeshë ndë burk, e erdhët tek unë.
37 Atëherë të dreitëtë kanë me iu përgjegjunë, tue thanë: Zot, kurë të pam tue pasun’ uni, e të ushqyem? A tue pasunë het, e të dham me pimë ujë?
38 Edhe kurë të pam të huej, e të muerm përmbrenda? A të sveshun’, e të veshëm?
39 Edhe kurë të pam të sëmunë, a ndë burk, edhe erthmë te ti?
40 Edhe mbëreti ka me u përgjegjunë, e ka me u than’ atyneve: Për të vërtet po u thom juve - Sado qi i batë njianit këtyne ma të vogjilëvet vëllazënavet mi, ma keni bamë mue.
41 Atëherë ka me u than’ edhe atyneve qi rrinë prei së rrëmaktësë: Shkoni prei meje, të mallëkuemitë, ndë ziarrm të pasosunë, qi ashtë bamë gati për diallin’, edhe për engjujt’ e ati,
42 sepse pata uni, e s’më dhatë me ngranë; pata het, e s’më dhatë me pimë ujë;
43 qesh i huej, e s’me muertë përmbrenda; i sveshun’, e s’më veshët; i sëmunë, edhe ndë burk, e s’më vutë ore.
44 Atëherë kanë me iu përgjegjun’ edhe ata, tue thanë: Zot, kurë të pam tue pasun’ uni, a tue pasunë het, a të huej, a të sveshun’, a të sëmunë, a ndë burk, edhe nukë të shërbyem?
45 Atëherë ka me iu përgjegjun’ atyneve, tue thanë: Për të vërtet po u thom juve - Sado qi nuk’ i batë njianit këtyne ma të vogjilëvet, as mue nukë ma batë.
46 Edhe ata kanë me shkuem ndë mundim të pasosunë; edhe të dreitëtë ndë jetë të pa-sosëme.
1 Reɣnia e cièλvet athèr kaa me ken barabàr me thettvet virginèscia: zilat tui marr kanilat e vet, duulne perpara dhândrit e nusses.
2 E pes prei kssòsc iscin t’ mârra, e pes t’ urta:
3 E pes t’ mârrat, si muurne kanilat, nuk muurne voin me veti:
4 E t’ urtat basck me kanila muurne edhè voin n’ ân t’ veta.
5 E tui vanue dhândri, atò t’ pergiùmscme i muurne t’ githat giùmi.
6 E n’ miessnàt u bââ gni brim: Cè po vièn dhândri, delni atii perpara.
7 Athèr u ciuene t’ gith atò virginèscia, e goditne kanilat e veta.
8 E t’ mârrat thane t’ ùrtavet: Na èpnie nee prei voit tui: psè kanilat tâân po fiken.
9 T’ urtat pergièɣne, tui than: Aboλà mos t’ mungòn neve e juve, sckoni mââ mir tu atà ci e scièssin, e bleni per veti.
10 E tui voit me blee, erdh dhândri: e atò ci iscin gadi, hîîne me atè n’ darsm, e u myλ dera.
11 E nnevone erdhne edhè tièrat virginèscia, tui than: Ԑot, Ԑot, na cil.
12 E ai tui pergièg e tha: Per t’ vertèt po ju tham, nuk po ju gnoff.
13 Rrini ciuem praa, psè nuk dini as diten, as oren.
14 Psè sikursè gni nièri tui voit largh, thirri yԑmeciàrt e vet, e dha n’ dor tynvet gith giââ e vet.
15 E gnenit dha pes talenta, e gnenit dyy, e gnenit gni, gith t’ zilit sikundersè iscte virtytin e tii, e me gni her sckoi.
16 E voiti ai, ci pat marr pes talentat, e tui rescperue me ta, fitoi edhè pes tièra.
17 Asctù edhè ai, ci kiscte marr dyy, fitoi edhè dyy tièra.
18 Por ai, ci kiscte marr gni, sckoi e bâni gni grop n’ dhee, e mscèhi paret e ԑotniis vet.
19 E mas sciùm motit erdh ԑotnia i atyne yԑmeciàrve, e thirri atà me i dhanun essàp.
20 E u affrue ai, ci kiscte marr pes talenta, e i dha edhè pes tieer talenta, tui than: Ԑot, ti m’ kee dhan pes talenta, cè pes mââ sciùm, ci e kam fitue.
21 Tha atii ԑotnia: Fort mir, yԑmeciàri i mir e besnìk, psè n’ pak jee ken besnìk, kam me t’ bââ ԑotnii t’ sciùmës, hîîn n’ gaԑmèn t’ ԑotniis tyt.
22 E u affrue edhè ai tiètri, ci kiscte marr dyy talentat, e tha: Ԑot, ti m’ dhae dyy talenta, cè ci une fitova edhè dyy tièra.
23 Tha atii ԑotnia: Mir fort, yԑmeciàri i mir e besnìk, psè jee ken besnìk n’ pak, kam me t’ bââ ԑotnii t’ sciùmës, hîîn n’ gaԑmèn t’ ԑotniis tyt.
24 E tui affrue edhè ai ci kiscte marr gni talènt, e tha: Ԑot, une di ci ti jee gni nièri i sctrenguescm, korr ku nuk kee mièλ, e mledh ku nuk kee derdh:
25 E tui drasct sckova, e msceha n’ dhee talentin tândin: cè kee scka âsct jòtia.
26 E tui pergièg ԑotnia, tha atii: Yԑmeciàri mrapsct, e demèl, ti diisce se une korri ku nuk kam mièλ, e mledhi ku nuk kam derdh:
27 Vièfti tyy praa me dhan paret e mia serraffvet, e tui ardh une kiscna marr po scka âsct èmia me faide.
28 Hicni praa prei sì talentin, e èpnie atii, ci kaa dhett talentat.
29 Psè atii ci kaa kaa meu dhanun, e kaa me pass sciùm: por atii, ci nuk kaa, kaa meu hièk edhè atè, ci duket me pass.
30 E yԑmeciàri i paa vièfscm cìttnie n’ terr t’ priàsctem: atỳ kaa me ken vai, e t’ kerssitun t’ dhâmvet.
31 E kuur t’ viin i Biri nièrit n’ madhnii t’ vet, e me tè t’ gith êgnit, athèr kaa me nnei permì selii t’ madhniis vet:
32 E kan meu mledhun perpara tii t’ gith ginnt, e ai kaa me daa atà gneni prei tiètrit, sikursè ciobani daan delet prei edhasc:
33 E kaa me vûû berret n’ ân t’ diàtht t’ veten, e edhat n’ ân t’ sctermanghet.
34 Athèr kraili kaa me than atyne, ci kan me ken n’ ân t’ diàtht t’ tii: Eni, t’ beekueme prei Babs tem, merrni reɣniin bââmun gadi juve ciỳsc se prei t’ fiλuemit e dyrgnââs.
35 Psè patta ûû, e m’ keni dhan mue me hângher: patta et, e m’ keni dhan mue me pii: iscna mysafiir, e m’ keni dhan mue konàk:
36 I scdèsciun, e m’ keni vèsciun: i smut, e keni ardh me m’ paa: n’ hapsane iscna, e keni ardh te une.
37 Athèr kan me pergièg atii t’ dreitit, tui than: Ԑot, kuur t’ kena paa tyy t’ ûnscm, e t’ kena dhan me hângher: eccm, e t’ kena dhan tyy me pii?
38 E kuur t’ kena paa tyy mysafiir, e t’ kena sctii mrênna: zuplàk, e t’ kena vèsciun?
39 O kuur t’ kena paa tyy t’ i smut: o n’ hapsane, e kena ardhun me t’ paa?
40 E tui pergièg kraili, kaa me than atyne: Per t’ vertèt po ju tham, gith saa her ci keni bââ nnoi senn gnenit prei kssisc vλaԑnesc t’ mii mââ t’ voghle, mue ma keni bââ.
41 Athèr kaa me than edhè atynvet, ci kan me ken n’ ân t’ sctermanghet: Largohi prei mejet, t’ maλkueme, n’ ԑiàrm t’ paa‐sosmë, ci kiè bââmun gadi diàλit, e êgnvet tii.
42 Psè patta ûû, e nuk m’ keni dhan mue me hângher: patta et, e nuk m’ keni dhan mue me pii:
43 Iscna mysafiir, e nuk m’ keni dhan konàk: scdèsciun, e s’ m’ keni vèsciun: i smut, e haps, e s’ keni ardh me m’ paamun.
44 Athèr kan me pergièg atii edhè atà, tui than: Ԑot, kuur t’ kena paa tyy ûnscm, o eccm, o mysafiir, o zupλàk, o i smut, o haps, e s’ t’ kena scerbye tyy?
45 Athèr kaa me pergièg atyne, tui than: Per t’ vertèt po ju tham: Saa her ci nuk keni bââ gnenit prei kssisc t’ voghlesc, as mue s’ keni bââ.
46 E kan me voit ktà n’ munnìm t’ paa‐sosmë: e t’ dreitit n’ jet e t’ paa‐sosmë.