KAPTINA XXIV.
1 Edhe Iesui duel, e iku prei tempullit; edhe dishepujt’ e ati i erthnë përanë për me i diftuem ndërtesat’ e tempullit.
2 Por Iesui u tha atyneve: Nukë shifni gjithë këto? Për të vërtet po u thom juve, se s’ka me mbetunë këtu gur mbi gur qi të mos rrenohetë.
3 Edhe ai tue ndenjunë mbi Mal’ të Ullivet, dishepujt’ iu afruenë mbë-nj-anë, tue thanë: Na thuei, kurë kanë me u bamë këto? Edhe cilli ashtë shenji i të ardhunit tand, edhe të mbaruemit’ e jetësë?
4 Edhe Iesui u përgjeq, e u tha atyneve: Shikoni mos u gënjejë juve kushi.
5 Sepse shumë vetë kanë me ardhunë mb’emënit t’em, tue thanë, se - Unë jam Krishti; edhe kanë me gënjyem shumë vetë .
6 Edhe keni me ndëgjuem luftëna, edhe zana luftënash; shikoni mos frikohi, sepse të gjitha këto duhenë me u bamë, por e mbrapmeja edhe s’ashtë.
7 Sepse ka me u ngritunë komp kundrë kombi, edhe mbëretëni kundrë mbëretënie; edhe kanë me qenë zina, e sëmundëje, e tërmetëna vend mbë vend.
8 Por gjithë këto janë të filluem të dhimptunash.
9 Atëherë kanë me u dhanë juve ndër duer për shtrëngim, edhe kanë me u vramë juve; edhe keni me u marrë mëni prei gjithë kombesh për emëninë t’em.
10 Edhe atëherë kanë me u shkandalizuem shumë vetë , edhe kanë me dhanë ndër duer njiani tietrinë, edhe kanë me marrë mëni njiani tietrinë.
11 Edhe shumë profet-rrenësa kanë me u çuem, edhe kanë me gënjyem shumë vetë.
12 Edhe mbassi të shumohetë paligjënia, dashunia e të shumëvet ka me u ftofunë.
13 Por kush të durojë deri së mbrapmi, kyi ka me shpëtuem.
14 Edhe kyi ungjilli i mbëretënisë ka me u predikuem ndëpër gjithë botënë, për dëshmi mbë kombet; edhe atëherë ka me ardhun’ e mbrapmeja.
15 Kur të shifni pra “të ndytët’ e shkretisë”, qi ashtë thanë prei profetit Daniel, ndenjunë ndë vend të shenjtënuem (ai qi këndon, le ta marri vesht),
16 atëherë ata qi janë ndë Iude, le t’ikinë ndëpër malet;
17 kush të jetë mbi kulmit, le të mos sdrypi me marrë gja prei shtëpisë vet;
18 edhe kush të jetë nd’arë, le të mos këthehetë mbrapa me marrë petkat’ e veta.
19 Edhe mjer ato qi janë të mbarsëme, e ato qi kanë foshnje për gji nd’ato ditt!
20 Edhe fali mos me u bam’ e ikmeja juei ndë dimënë, as për të shëtunë,
21 sepse atëherë ka me qenë shtrëngim i math, qi aso faret nuk’ ashtë bamë çë kurë se ashtë zanë fillë bota deri tashti, as ka me u bamë.
22 Edhe ndë mos shkurtoheshin’ ato ditt, s’kishte me shpëtuem as ndonji korp, por ato ditt kanë me u shkurtuem për të sgjedhunit.
23 Atëherë ndë u thashtë juve kushi: Qe ku ashtë këtu Krishti, a aty, mos zini besë.
24 Sepse kanë me u çuem Krisht-rrënësa, e profet-rrenësa, edhe kanë me diftuem shenje të mëdha, edhe mërekullia; kaqi sa me gënjyem edhe të sgjedhunitë, ndë qoftë se mundetë.
25 Qe tek u thashë juve ma përpara.
26 Ndë u thançinë juve pra: Qe ku ashtë ndë shkreti, mos dilni. Qe ndë dhomatë, - mos zini besë.
27 Sepse sikurse vetima del prei së lemit diellit , edhe duketë mbë të perënduemit, kështu ka me qen’ edhe të ardhunit’ e të birit nieriut.
28 Sepse kudo me qenë stërvina, atie kanë me u mbëledhunë shqipetë.
29 Edhe përnjiherë mbas shtrëngimit atyne ditve, dielli ka me u errunë, edhe hana s’ka me dhanë të shëndritunit’ e vet, edhe yjtë kanë me ranë prei qiellit, edhe fuqiat’ e qillvet kanë me u tundunë;
30 edhe atëherë ka me u dukunë shenji të birit nieriut ndë qiell; edhe atëherë gjithë farat’ e dheut kanë me bamë vaje, edhe kanë me pamë të birin’ e nieriut tue ardhunë përmbi ret’ e qiellit me fuqi, e me laft shumë.
31 Edhe ka me dërguem engjujt’ e vet me buri qi nxier za të math, edhe kanë me mbëledhunë të sgjedhunit’ e ati prei së katër erënash, prei anësh qillvet deri prei të tierash anësh atyne.
32 Edhe merrni vesht parabullënë prei drusë fikut: Kur të bahetë tashti dega e asai e butë, edhe të nxierri gjethetë, ta dini se të korrët’ ashtë ngjat;
33 kështu edhe ju, kur të shifni gjithë këto, ta dini se ashtë ngjat ndër dyer.
34 Për të vërtet po u thom juve: Kyi bres s’ka me shkuem, deri sa të bahenë këto të gjitha.
35 Qielli edhe dheu kanë me shkuem, por fjalët’ e mia s’kanë me shkuem.
36 Edhe për ate ditë, e ate orë kurkush s’e di, as engjujt’ e qillvet, veç em Atë vetëmë.
37 Edhe sikurse ishinë ditt’ e Noesë, kështu ka me qen’ edhe të ardhunit’ e të birit nieriut.
38 Sepse sikurse ishinë nierëzitë nd’ato ditt përpara përmbytëjesë tue ngran’ e tue pimë, tue martuem e tue u martuem, deri mb’ate ditë qi hyni Noeja ndë arkë.
39 Edhe s’e ngjofnë, deri sa erdhi përmbytëja, edhe ngriti të gjithë; kështu ka me qen’ edhe të ardhunit’ e të birit nieriut.
40 Atëherë dy vetë kanë me qenë nd’arë; njiani merretë, edhe tietri lehetë.
41 Dy veta kanë me blueitunë ndë mulli; njiana merretë, edhe tietra lehetë.
42 Rrini qutë pra, sepse nukë dini mbë ç’orë vien zoti juei.
43 Por këte e merrni vesht, se ndë e dinte i zoti shtëpisë mbë çfarë kohëje të natësë vien viedhësi, kishte me ndenjunë qutë,
44 edhe s’kishte me lanë me u shpuem shtëpia e vet. Përandai edhe ju bahi gati, sepse i bir’ i nieriut vien mb’atë orë qi nuk’ ua pret juve mendia.
45 Vallë cilli asht’ ai shërbëtuer besëtar, edhe i mençim, të cillin’ i zoti e vu përmbi punëtorët e vet, për me u dhan’ atyneve ushqiminë ndë kohë?
46 Lum ai shërbëtuer, kur të vijë i zoti, ta gjejë tue bamë kështu.
47 Për të vërtet po u thom juve, se ka me e vumë përmbi gjithë gjan’ e vet.
48 Edhe ai shërbëtori keq ndë thashtë ndë zemërë të vet: Em zot vonohetë me ardhunë,
49 edhe fillon me rrafunë shërbëtorëtë shokët’ e vet, edhe me ngran’ e me pimë bashkë me të deitunit;
50 i zoti ati shërbëtorit ka me ardhunë mb’atë ditë qi s’e pret, edhe mb’atë orë qi s’e di;
51 edhe ka me e damë mbë-nj’-anë, edhe ka me vumë piesën’ e ati bashkë me hipokritënat; atie ka me qenë të qjamit’ edhe të dridhunit’ e dhambëvet.
1 E Jeԑu duul prei kiscet, sckote. E u affruene discèpuit e tii, per me i kalzue atii japiit e kiscs.
2 E ai tui pergièg tha atyne: A po sciffni ju t’ gith ktò? Per t’ vertèt po tham juve, ci nuk kaa me mmet ktù guur permì guur, paa me ken ciàrtun.
3 E tui ken ai ullun permì mal t’ Uλisctës, u affruene atii discèpuit tinԑìsct, tui than: Na thui, kuur kan ktò per t’ u bââ? e zili âsct scêgni t’ àrdhunit tyt, e t’ maruemit scèkuλit?
4 E tui pergièg Jeԑu, tha atyne: Kciỳrni ci mos tu masctroin kusc.
5 Psè sciùm kan me ardh n’ emn tem, tui than: Une jam Kriscti: e sciùm vet kan me masctruem.
6 Psè keni per t’ nnie luft, e fiàl luftasc. Ruhi mos t’ turbuλohi. Psè nevoja âsct ktò meu bââ, por ktù nuk âsct marimi.
7 Psè kaa meu ciue popuλ kunra pòpuλit, e reɣnii kunra reɣniis, e kan me ken mortaja, e ûgna, e tremèkt m’ gni e m’ tièter piess.
8 E t’ githat ktò jan fiλimi t’ dhìmtunavet.
9 Athèr kan meu dhanun juve sciùm travajet, e kan me myt ju: e keni me ken n’ mnii t’ gith ginnvet per sebèt emnit tem.
10 E athèr sciùm kan me marr sckanuλ, e gneni kaa me tradhtue tiètrin, e kan me pass inaat gneni me tiètrin.
11 E kan me dallun sciùm profetet t’ rrêêscme, e kan me masctrue sciùm vet.
12 E psè fort teproi e kë̀ccia, dasctnia kaa meu ftoft n’ sciùm vet.
13 E kusc kaa me cinnrue deri n’ t’ maruemit, cikỳ kaa me ken scelbuem.
14 E kaa meu predikue ky Ugniλi i reɣniis n’ per gith dyrgnâja, per descmii gith ginnvet: e athèr kaa me ardh t’ maruemit.
15 Kuur praa t’ keni me paa mniin e sckretiis, ci âsct than prei Danièlit profetës, vûûeme n’ venn scêit: kusc lezòn, t’ marr‐vesct.
16 Athèr atà ci jan n’ Cfutnii, t’ ikin n’ mal:
17 E kusc t’ ginnet permì tavàn, mos t’ ԑdrypin me marr nnoi senn prei sctpies vet:
18 E kusc kaa me ken n’ ar, mos t’ kthen me marr petkun e vet.
19 E medèt per graat e nkarkueme, e ci kan fmiit n’ gii n’ atò ditt.
20 E thoni uràt aboλà ci mos t’ jett ika jui n’ dimen, o n’ dit t’ sctunës.
21 Psè kaa me ken athèr gaԑèp i madh, ci nuk kiè prei t’ fiλuemit e dyrgnââs deri m’ dit sodit, as kaa me ken kur.
22 E mos t’ iscin sckurtue atò ditt, as gni nièri sckiscte scelbue: por per sebèt t’ ԑghièdhunevet kan meu sckurtuem atò ditt.
23 Athèr n’ ju thasct kusc juve: Cè ktù, o cè atiè âsct Kriscti: mos bessoni.
24 Psè kan me dallun Krisctet rrêêscme, e profetet rrêêscme, e kan me bââ mrekuλii t’ mdhaa, e ciùda, cekàcc ci me sctiim n’ gabìm (me ken memciỳm) edhè t’ ԑghièdhunit.
25 Cè ci une ju thasc juve perpara.
26 N’ ju thaccin praa juve: Cè âsct n’ sckretii, mos delni: cè âsct n’ funn t’ sctpiis, mos bessoni.
27 Psè sikùr vetima ci dell prei s’ leemit, e scihet deri n’ t’ prenimit: ksctù kaa me ken edhè t’ àrdhunit e t’ Birit i nièrit.
28 Ku do ci t’ jeet korpi, atỳ kaa meu mledhun edhè sokola.
29 E me gni her mas gaԑepit e atyne dittve diλi kaa meu terrue, e hâna sckaa me dhan driten e vet, e hyit kan me raa prei cièλet, e virtytet e cièλvet kan meu turbuλue:
30 E athèr kaa meu duk n’ cièλ scêgni t’ Birit i nièrit: e athèr kaa me kiaa t’ gith fisset e dheut: e kan me paa t’ Birin i nièrit tui ԑdryp permì rêêt e cièλs me pusctèd, e me madhnii t’ mdhaa.
31 E kaa me ciue êgnit e vet me burii, e me ԑââ t’ madh: e kan me mledh t’ ԑghièdhunit e tii prei kater eernasc, prei gni sckâit t’ cièλvet nneri m’ tiètrin.
32 E prei lissit fikut msònie ket scemλtỳr: kuur t’ jeet ghemi i tii ignòm e gièdht jan t’ dallun, ju dini, se vera âsct afer:
33 Cisctù edhè ju kuur t’ i sciffni t’ gith ktò kafsc, ta dini se ai âsct nghiaat ders.
34 Per t’ vertet po ju tham, se nuk kaa me sckue kiò ginii, paa me ken musc t’ gith ktò kafsc.
35 Cièλa e dheu kan me sckue, por fiàlt e mia nuk kan me sckue.
36 E saa per at dit e per at sahàt as‐kusc s’ di, as êgnit e cièλvet, vec Baba vetum.
37 E sikùr kiè n’ vakt t’ Noeut, ksctù kaa me ken edhè t’ àrdhunit t’ Birit nièrit.
38 E sikursè iscin n’ ditt perpara diλuvit ci nièrԑt rriiscin tui hângher e tui pii, tui martue, e tui dhanun graat bùrravet deri m’ at dit, ci hîîni Noeu n’ ark,
39 E nuk desctne me diit deri ci erdh diλuvi, e myti t’ githet: ksctù kaa me ken edhè t’ àrdhunit t’ Birit nièrit.
40 Athèr se dyy vet kan meu gièt n’ ar: gneni kaa meu marrun, e gneni kaa meu lânun.
41 Dyy graa tui blue n’ mulii: gnena kaa meu marr, e gnena kaa meu lânun.
42 Praa rrini ciuem, psè nuk dini m’ cfar sahàt kaa per t’ ardhun Ԑoti jui.
43 Ta dini praa, se me diit i ԑoti i sctpiis m’ cfar sahàt kaa per t’ ardhun haiduti, sakt kiscte me nnei ciuem, e nuk kiscte me lân me biruem sctpiin e vet.
44 Per ktè edhè ju t’ rrini gadi: psè i Biri i nièrit kaa me ardh n’ at or ci se mennoni.
45 E kùsc âsct ai yԑmeciaar besnìk, e i urt, ci ԑotnia i vet vûûni permì sctpii t’ e vet, per me dhanun atynvet hâjen n’ vakt?
46 I lum ai yԑmeciaar, ci kuur t’ vièn ԑotnia e vet, ta gièn ksctù tui bââ.
47 Per t’ vertèt po tham juve, se kaa me vûû atè permì t’ gith giââ e vet.
48 E ai yԑmeciàri i këcc n’ thasct n’ ԑemer t’ vet: Ԑotnia jem po vanòn me ardh;
49 E n’ fiλòft me rrah ysmeciàrt sciòkt e vet, e me hângher e me pii me t’ dêêjunit:
50 Kaa me ardh ԑotnia i ktii yԑmeciàri, n’ dit ci ai s’ pret, e n’ sahàt, ci ai s’ di:
51 E kaa me daa atè, e kaa me dhan atii gni venn nner t’ ipòkritit. Atỳ kaa me ken vai, e t’ kerssitun t’ dhâmvet.