KAPTINA XIV.
1 Nd’atë kohë Herodi katër-urdhënsi ndëgjoi zanin’ e Iesuit,
2 edhe u tha shërbëtorëvet vet: Kyi ashtë Gjionn Pagëzori; ai ashtë ngjallë prei së vdekunish, edhe përandai punohenë mërekullia prei ati.
3 Sepse Herodi zuni Gjionnin’ edhe e lidhi, edhe e vuni ndë burk për Herodiadënë gruen’ e Filippit të vëllait vet.
4 Sepse Gjionni i thoshte, se : Nuk asht’ e udhësë me pasunë ti atë.
5 Edhe donte me e vramë, por dronte gjindëjenë, sepse e kishinë për profet.
6 Edhe kur qenë për me u festuem ditt’ e të lemit Herodit, e bija Herodiadësë karceu ndë miedis, edhe i pëlqeu Herodit.
7 Përandai iu zotue asai me be, me i dhanë qish të lypi.
8 Edhe ajo mbassi qe mësuem prei s’amësë vet, thotë: Nem mue kryet’ e Gjionn Pagëzorit këtu mbë kupët.
9 Edhe mbëreti u idhënue, por për bet qi bani, edhe për ata qi ishinë ndenjunë bashkë me atë, urdhënoi me u dhanë.
10 Edhe dërgoi, e i preu kryetë Gjionnit ndë burk.
11 Edhe kryet’ e Gjionnit u pru mbë kupët, e iu dha vaizësë; edhe ajo ia pruni s’amësë vet.
12 Edhe dishepujt’ e ati erthnë, e ngritnë korpinë, edhe e vorruenë; mbasandai erthnë, e i dhanë za Iesuit.
13 Edhe Iesui kur ndëgjoi, iku prei andej me lundër mbë nji vend të shkretë veç-anë; edhe gjindëja kur ndëgjuenë, e muerrnë mbrapa mbë kambë prei qytetevet.
14 Edhe Iesui kur duel, pa shumë gjindëje, edhe iu dhimpt për ata, edhe shëndoshi të sëmunët’ e atyneve.
15 Edhe si u ngrys, i erthnë përanë dishepujt’ e ati, e thanë, se: Vendi asht’ i shkretë, edhe koha tashti ka kaluem; lisho gjindëjenë me votunë ndëpër katundet, për me blemë të ngrana për vetëvetëhenë.
16 Por Iesui u tha atyneve: S’kanë nevojë me votunë, ipni ju atyneve me ngranë.
17 Edhe ata i thonë: S’kena këtu veç pesë bukë, edhe dy peshq.
18 Edhe ai tha: Bini mue ato këtu.
19 Edhe urdhënoi gjindëjenë me ndenjunë përmbi barënat; edhe muer pesë bukëtë, e dy peshqitë, edhe çoi sytë përpietë ndë qiell, e bekoi; edhe mbassi i theu, u dha bukëtë dishepujvet, edhe dishepujtë gjindëjesë.
20 Edhe hangrën të gjithë, e u nginë, edhe ngritnë tepëricën’ e copavet, dy-mbë-dhetë kosha plot.
21 Edhe ata qi hangrën ishin’ afër pesë mijë burra, veç gravet, e çunavet vogjilë.
22 Edhe Iesui përnjiherë nguti dishepujt’ e vet me hymë ndë lundrët, e me shkuem përtej ma përpara se ai, deri sa të lishojë gjindëjenë.
23 Edhe ai lishoi gjindëjenë, hipi ndë malt veç-anë për me u falunë; edhe si u ngrys, ishte vetëm’ atie.
24 Edhe lundra tashti ishte ndë miedis të detit, tue u përpiekunë prei valësh, sepse era ishte kundrë.
25 Edhe mbë të katërtënë rueitien’ e natësë Iesui voti tek ata, tue ecunë përmbi det.
26 Edhe dishepujtë kur pan’ atë tue ecunë përmbi det, u përzien’ e thanë, se: Ashtë hije; edhe prei frikësë bërtitnë.
27 Por Iesui përnjiherë u foli atyneve, tue thanë: Kini zemërë, unë jam; mos u frikoni.
28 Edhe Pietri u përgjeq, e i tha: Zot, ndë je ti, urdhënomë me ardhunë te ti mbi ujënat.
29 Edhe ai tha: Eja. Edhe Pietri sdrypi prei lundrësë, e eci mbi ujënat, për me ardhunë te Iesui.
30 Por kur pa erënë të fortë, u frikue; edhe si filloi me u zhytunë bërtiti, tue thanë: Zot, shpëtomë.
31 Edhe Iesui përnjiherë shtrini dorën’, edhe e kapi, edhe i tha: O besë-pak, mbë çë se qe me dy mendesh?
32 Edhe ata si hynë ndë lundrët, pushoi era.
33 Edhe ata qi ishinë ndë lundrët erthnë, edhe e adhuruenë, tue thanë: Për të vërtet je Bir Perëndie.
34 Edhe si shkuenë përtej, erthnë ndë dhet Gennisaret.
35 Edhe nierëzit’ e ati vendi kur e ngjoftnë, dërguenë ndëpër gjith’ atë nahije, edhe i prunë ata qi kishinë keq.
36 Edhe i luteshinë, veç me prekunë shqepin’ e petkut ati; edhe sa vetë e preknë, u shëndoshnë.
1 N’ at ԑamàn nniu Erodi tetrarka nââmin e Jeԑu:
2 E tha pascialiive t’ vet: Ky âsct Gniòni Paghԑues, ci u gnaλ prei s’ dèkunit, e per asctù bâhen me ktè mrekuλiit.
3 Psè Erodi zûû Gniònin, e lidhi atè: e sctini n’ hapsane per sebèt Erodiadës t’ sciòccies t’ vλaut vet.
4 Psè Gniòni thote atii: Âsct jassàk per tyy me mmait atè.
5 E tui dasct Erodi me myt atè, drescti pòpuλin: psè mmaiscin atè sikùr profèt.
6 E n’ dit t’ leemit e Erodit kazzei e bia e Erodiadës n’ miedìss, e ju beghnìss Erodit.
7 Per ktè me bee premtoi assai me i dhan scka do ci t’ kiscte lyp prei sì.
8 E ajò msueme prei nânës vet: M’ nep mue ktù, tha, n’ leghèn kryet e Gniònit‐Paghԑues.
9 E u trisctue kraili: por per sebèt t’ bees, e t’ atyne, ci basck rriiscin n’ gost, urdhnoi me i dhanun.
10 E cioi e preu Gniònin n’ hapsane.
11 E u pruu kryet e tii n’ leghèn, e ju dha vàiԑes, e kiò ja cioi nânës vet.
12 E sckuene discèpuit e tii, e muurne korpin e tii, e vorruene atè: e tui ardh kalzuene Jeԑu.
13 E si nniu Jeԑu, sckoi prei ndyi n’ bark, me gni venn t’ sckret e t’ daamun: e si nniu haλku, e muur atè mrapa kâm prei sceherësc.
14 E tui dall paa sciùm haλk, e pat dhimtun per tà, e scnosci t’ smutit e tyne.
15 E saa u bââ mràmia, u avitne tu ai discèpuit e vet, tui than: Venni âsct i sckret, e sahati sckoi: lsciöe haλkun, aboλà ci t’ sckoin n’ katune per me blee scka me hângher.
16 E Jeԑu tha atyne: Nuk kan nevòj me sckue: ju epni atyne me hângher.
17 Atà pergièɣne atii: Nuk kena ktù vec pes bukt, e dyy pesck.
18 E ai tha atyne: M’ bini mue ktù.
19 E si urdhnoi haλkut meu ullun permì baar, muur pes bukt, e dyy pesckt, tui ciue syyt n’ cièλ i beekoi, e i theu, e i dha discèpuivet bukt, e discèpuit haλkut.
20 E t’ gith hângrene, e u nghîîne. E mlodhne dymdhètt scporta plott me t’ zopvat.
21 E nùmeri i atyne ci hângrene, kiè pes mii burra, pos graavet, e fmiivet.
22 E me gni her Jeԑu sctrengoi discèpuit me hîî n’ bark, e me sckue me pritt atè pertè bregut, deri ta kiscte lsciue haλkun.
23 E lsciuem haλkun, hypi ai i vetun n’ mal per me than uràt. E bââmun mràmia ai iscte i vetun atỳ.
24 E barka iscte n’ miedìss deetit rràhune prei taλaԑvet: psè iscte eera kunra.
25 E n’ t’ kàterten kohe t’ nâts, sckoi tu atà tui ezz permì deet.
26 E discèpuit si paane atè tui ezz permì deet, u turbuλuene, tui than: Kiò âsct gni hie. E prei frighet bertitne.
27 E me gni her foli Jeԑu atyne, tui than: Keni uԑdaj: une jam, mos droni.
28 E Pièter tui pergièg tha: Ԑot, n’ kiòfsc ti, m’ urdhnò mue me ardh tu ti permì uinat.
29 E ai tha: Eja. E Pièter tui ԑdryp prei barket, èzzete permì ui ci per me voit tu Jeԑu.
30 E tui paa gni t’ foort eer, u tutt: e tui fiλùe me sciarrue, bertitti tui than: Ԑot, m’ psctò.
31 E Jeԑu me gni her tui sctrii doren, kapi atè: e tha atii: O i pak fees, psè u bâne sciỳb?
32 E massì hîîni n’ bark, puscioi eera.
33 E atà ci iscin n’ bark, u affruene, e adhruene atè, tui than: Per t’ vertèt ti jee i Biri i Tenԑòt.
34 E si sckaperzyene lekiènin, sckuene n’ dhee t’ Genèsares.
35 E si e gnofftne atè nièrԑt e atii venn, ciuene n’ per gith at vilajèt, e pruune perpara atii t’ gith t’ ligt:
36 E lutscin atè me dhan iԑen barè me perkìt sckunniλin e petkut tii. E t’ gith atà ci e prekne, u scnoscne.