KAPTINA XII.
1 Nd’atë kohë Iesui voiti ndëpër të mbielluna për ditë të shëtunash; edhe dishepujvet vet u erdhi uni, edhe filluenë me shkoqunë kallëza, e me ngranë.
2 Edhe Fariseitë kur panë, i thanë: Qe dishepujt’ e tu te bajn’ ate qi s’asht e udhësë me bamë për të shëtunë.
3 Por Iesui u tha atyneve: S’keni kënduem qish bani Davidi, kur i erdhi uni ati, edhe atyneve qi ishinë bashkë me atë.
4 Qysh hyni ndë shtëpit të Perëndisë, edhe hangër bukët’ e paravumëjesë, të cillatë s’ishte e udhësë me i ngran’ ai, as ata qi ishinë bashkë me atë, por priftënitë vetëmë?
5 Apor s’keni kënduem ndë ligjë, se për ditë të shëtunash priftënitë përlyejnë të shëtunënë ndë tempull, edhe janë të pafaj?
6 Edhe po u thom juve, se këtu ashtë nji ma i math se tempulli.
7 Edhe ndë e kishitë ditunë qish ashtë: “Due përdëllim, e jo kurban”, s’kishitë me i bamë fajtorë të pafajtë.
8 Sepse i bir’ i nieriu asht’ i zoti edhe të shëtunësë.
9 Edhe si sdrypi prei andej, erdhi ndë synagogët t’atyne.
10 Edhe qe tek ishte nji nieri qi kishte dorën’ e thatë. Edhe e pyetnë, e thanë: Ndë qoftë se asht’ e udhësë me shëndoshunë për të shëtuna? Për me e përfolunë.
11 Edhe ai u tha atyneve: Cilli nieri prei jush ka me qen’ ai, qi të ketë nji dele, edhe ndë raftë këjo ndë gropë për ditë të shëtunash, s’ka me e kapun’, e me e ngritunë?
12 Sa ma tepërë pra dan nieriu prei delesë? Përandai asht’ e udhësë me bamë mirë për të shëtuna.
13 Atëherë i thotë nieriut: Shtri dorënë tande. Edhe ai e shtrini, edhe u ba e shëndoshë porsi tietra.
14 Por Fariseitë duelnë, e banë këshille kundrë ati për me e prishunë.
15 Por Iesui kur e muer vesht, iku prei andej, edhe i voitnë mbrapa shumë gjindëje, edhe i shëndoshi të gjithë;
16 edhe i porositi shtrëngueshim mos me e diftuem,
17 qi të mbushetë qish ashtë thanë prei profetit Isaisë, qi thoshte:
18 “Qe shërbëtori em, qi sgjodha; i dashuni em, qi e pëlqeu shpirti em; kam me vumë Shpirtinë t’em mbi atë, edhe ka me diftuem gjyq mbë kombet.
19 S’ka me bamë fjalë, as s’ka me bërtitunë; as s’ka me ndëgjuem kush zanin’ e ati ndëpër rrugat.
20 S’ka me shqyem kallam të thyem, edhe s’ka me shuem li të tymitunë, deri sa të bierë gjyqinë ndë mundëje.
21 Edhe kombetë kanë me shpëryem mb’emënit t’ati”.
22 Atëherë i prunë nji të diallosunë të verbëtë, edhe shurth, edhe e shëndoshi, kaqi sa i verbëti edhe shurdhi fliste edhe shifte.
23 Edhe gjithë gjindëja mërekulloheshin’ e thoshinë: Drujse mos ashtë kyi i bir’ i Davidit?
24 Por Fariseitë kur ndëgjuenë, thanë: Kyi nukë nxier djemënitë, veç me anë të Beelzebulit të parit djemënavet.
25 Edhe Iesui si ngjofi mendimet’ e atyneve, u tha atyneve: Çdo mbëretëni ndë u daftë kundrë vetëvetëhesë, shkretohetë; edhe çdo qytet a shtëpi ndë u daftë kundrë vetëvetëhesë, s’ka me qindruem.
26 Edhe Satanai ndë nxierrtë Satananë, u da kundrë vetëvetëhesë; qysh ka me qindruem pra mbëretënia e ati?
27 Edhe unë ndë nxierrsha djemënitë me anë të Beelzebulit, bijtë tuei me ç’anë i nxierrinë? Përandai ata kanë me qenë gjyqtarëtë tuei.
28 Por ndë nxierrsha djemënitë me anë të Shpirtit Perëndisë, vall’ e mbërrini mbë ju mbëretënia e Perëndisë.
29 A si mundetë kushi me hymë ndë shtëpit të fortit, e me rrëmbyem enët’ e ati, ndë mos lithte ma përpara të fortinë? Edhe atëherë ka me rrëmbyem shtëpin’ e ati.
30 Ai qi nuk ashtë bashkë me mue, ashtë kundrë meje; edhe ai qi nukë mbëleth bashkë me mue, shpërdan.
31 Përandai po u thom juve, se : Çdo faj e çdo vlasfimi do t’u ndëjehetë nierëzëvet, por vlasfimia kundrë Shpirtit Shenjt, nukë do t’u ndëjehetë nierëzëvet.
32 Edhe ai qi të thotë fjalë kundrë të birit nieriut, do t’i ndëjehetë, por ai qi të thotë kundrë Shpirtit Shenjt, nukë do t’i ndëjehet’ as mbë këtë jetë, as mb’atë qi vien.
33 A bani drun’ e mirë, edhe pemën’ e asai të mirë; a bani drun’ e keqe, edhe pemën’ e asai të keqe, sepse druja njifetë prei pemësë.
34 Këlysh gjarpinjsh, qysh mundeni me folë të mira, tue qenë të këqij? Sepse goja flet prei së tepëruemit zemërësë.
35 Nieriu i mirë nxier të mira prei thesoresë mirë të zemërësë; edhe nieriu i keq nxier të këqia prei thesoresë keqe.
36 Edhe po u thom juve, se çdo fjalë qi s’lypsetë, ndë e folshinë nierëzitë, kanë me dhanë fjalë për atë ndë ditë të gjyqit.
37 Sepse prei fjalësh tua ke me dal i dreitë; edhe prei fjalësh tua ke me u dënuem.
38 Atëherë u përgjegjën disa prei Shkruisish e prei Fariseish, e thanë: Mieshtër dona me pamë nji shenjë prei teje.
39 Edhe ai u përgjeq, e u tha: Bres i keq edhe kurvar lypën shenjë; edhe shenjë s’ka me u dhanë, për-veç shenjit profetit Iona,
40 sepse sikurse Ionai qe ndë barkut të bishësë detit tri ditt e tri nett; kështu edhe i bir’ i nieriut ka me qenë ndë zemërët të dheut tri ditt e tri nett.
41 Burra Ninevitë kanë me u ngjallë bashkë me këte bres ndë ditë të gjyqit, edhe kanë me e gjukuem për të keq, sepse u penduenë ndë predikimt të Ionait; edhe qe këtu ku ashtë ma tepërë se Ionai.
42 Mbëretënesha e anësë Mies-ditësë ka me u ngjallë bashkë me këte bres ndë ditë të gjyqit, edhe ka me e gjukuem për të keq, sepse erdhi prei së mbaruemes’ anëvet dheut për me ndëgjuem ditunin’ e Solomonit; edhe qe këtu ku ashtë ma tepërë se Solomoni.
43 Shpirti i paqiruem kur del prei nieriut, shkon ndëpër vende të thata pa ujë, tue kërkuem të praitunë, e nukë gjen.
44 Atëherë thotë: Le të këthehem ndë shtëpit t’eme, andej kah dola; edhe si vien, gjen ate shprazunë, e mpshimë, e stolisunë;
45 atëherë vete, e merr me vetëhe shtatë shpirtëna të tierë ma të këqij se vetëvetëhenë, edhe hyjnë, e rrin’ atie; edhe të mbrampet’ e ati nieriu bahenë ma të këqia se të paratë. Kështu ka me qen’ edhe mbë këte bres të keq.
46 Edhe ai kur ishte por tue folë gjindëjesë, qe e ama edhe të vëllazënit’ e vet te po rrijshinë jashtë, e kërkojshinë me i folë.
47 Atëherë nji vetë i tha: Qe jot amë, edhe t’yt vëllazën te po rrinë jashtë, e kërkojnë me të folë.
48 Por ai u përgjeq, e i tha ati qi foli: Cilla asht’ ama eme, edhe cilltë janë vëllazënit’ e mi?
49 Edhe shtrini dorën’ e vet mbi dishepujt e vet, e tha: Qe ama eme, edhe vëllazënit’ e mi!
50 Sepse cilli të bajë dashunimin’ e t’im et qi ashtë ndë qillt, ai asht’ em vëlla, e motër, e amë.
1 N’ at ԑamàn Jeԑu sckoi diten e sctunës n’ per gni ar t’ mièλune: e discèpuit e tii tui pass ûû, fiλuene me mledh kaλԑit, e me hângher.
2 E Fariseit tui paa, thane atii: Cè discèpuit e tuu bâin scka s’ âsct ìԑeni me bââ n’ dit e sctunës.
3 E ai tha atyne: A nuk keni ju lezue scka bâni Davidi, kuur e muur ûja, e atà ci iscin me tè:
4 Se si hîîni n’ sctpii t’ Tenԑòt, e hângher bukt e proposiziònit, t’ zilt nuk kiscte ai iԑen me hângher, as atà ci iscin me tè, vec vetun mesctàrt?
5 O a nuk keni lezue n’ lig ci e sctùnevet mesctàrt n’ kisc po ciàrssin t’ sctunen, e jan paa giynàh?
6 E un po tham juve, ci ktù âsct gni mââ i madh se kìscia.
7 E ju n’ kiòfsci me diit, se scka do me than: Due miscrieren, e jò kurbanin: ku rs’ kisci gikuem per t’ këcc t’ paa‐fait:
8 Psè i Biri i nièrit âsct i ԑoti edhè i sctunës.
9 E tui sckue prei ndyi, erdh n’ sinagògh t’ atyne.
10 E cè gni nièri, ci kiscte gni dor t’ thaat, e pvetscin atè, tui than: A âsct ìԑeni n’ ditt e sctùnevet me scnosc? aboλà ci ta paditscin atè.
11 E ai tha atyne: I zil nièri kaa me ken prei jusc, ci kaa gni dele, e se kiò n’ dit e sctunës kaa me raa n’ grop, as kaa me kap, e me e zièrr priàscta atè?
12 Saa âsct mââ mir nièri se gni dele? Praa âsct ìԑeni n’ dit e sctunës me bââ mir.
13 Athèr tha atii nièri: Sctrii doren tânne. E ai e sctrini, e dora ju scnosc sikùr tiètra.
14 E Fariseit tui dall prei ndyi, bââne ksciiλ kunra atii, se si me hièk atè prei dyrgnâjet.
15 E Jeԑu tui diit u daa prei assì vennit: muurne mrapa atè sciùm vet, e i scnosci t’ gith atà:
16 E urdhnoi atyne mos me cittun n’ meidàn atè.
17 Aboλà ci t’ mùscei scka iscte than prei profetës Isaìes, ci thot:
18 Cè yԑmeciàri jem, ci kam ԑghièdhun, i dàsctuni jem, n’ t’ zil fort pelcieu scpirti jem. Kam me vûû permì atè scpirtin tem, e ai kaa me kalzue t’ dreiten ginnvet.
19 Nuk kaa me kunnersctue, as kaa me bertìt, as kaa me nnie kusc ԑânin e tii n’ treghe:
20 Ai nuk kaa me thye kaλamin e ciaamun, e nuk kaa me fik fitilin ci tymòn, deri ci t’ bâin me dobitun t’ dreiten:
21 E n’ emn t’ atii ginnt kan me scpnessuem.
22 Athèr pruune perpara atii gni t’ diemnuem, t’ verbet e nemènz, e scnosci atè n’ mnyr ci flite, e sciffte.
23 E t’ gith haλku u ciuditscin, e thoiscin: A mos âsct ky i biri Davidit?
24 E Fariseit tui nnie, thane: Ky nuk perԑên diemnit vec n’ Beelzebùb t’ parin e dièmnevet.
25 E Jeԑu tui diit kuitimet e atyne, tha atynvet: Gith saa reɣnii e daame nner veti, kaa meu sckretue: e gith saa scehèr, o sctpii e daame nner veti, nuk kaa me cinnrue.
26 E satanassi n’ zièrt satanassin, ai âsct i daamun kunra vetvethen: si praa reɣnia e tii kaa me cinnrue?
27 E une n’ zièrscia dièmnit me Beelzebubin, biit tai me kê i perԑân? Per ktè kan me ken atà giygtàrt tai.
28 E une n’ zièrscia dièmnit me scpirtin e Tenԑòt, praa me ju kaa mrii reɣnia e Tenԑòt.
29 O si munnet kusc me hîî n’ sctpii t’ foortit, e me grabìt êênt e atii, n’ mos e lidhet mas‐pari t’ foortin? e athèr kaa me plàciket sctpiin e atii.
30 Kusc nuk âsct me mue, âsct kunra meje: e kusc nuk mledh me mue, scperdaan.
31 Per ktè po ju tham juve: Cfar do mcati, e cfar do t’ truem kaa me ken fall nièrԑvet, por t’ truemit kunra Scpirtin nuk kaa meu fall.
32 E gith‐kusc ci t’ keet than fiàl kunra t’ Birit nièrit, kaa meu fall atii: por ai ci t’ keet than fiàl kunra Scpirtit scêit, nuk kaa me ju fall atii, as n’ ket scekuλ, as n’ atè ci kaa me ardhun.
33 O bâni t’ mir lissin, e t’ mir frytin e tii: o bâni t’ këcc lissin, e t’ këcc frytin e tii: psè prei frytit gniffet lissi.
34 Ginii e scelìgavet, si mùnneni me fol mir ju, ci jeni t’ kccii? psè goja flet prei boλekut e ԑemrës.
35 Nièri i mir prei haԑnes mir zièrr t’ mirat: e nièri i këcc prei haԑnes këcc zièrr t’ kcciat.
36 E une po ju tham juve, se cfar do fiàl bosc, ci t’ keen fol nièrԑit, kan me dhan arsyjen per tè n’ dit t’ giỳgit.
37 Psè prei fiàlsc tua kee me ken bââ i dreit, e prei fiàlsc tua kee me ken gikuem.
38 Athèr pergièɣne atii dissaa prei Sckribvet e Fariseivet, tui than: Mièscter, duem me paa prei tejet nnoi mrekuλ.
39 I zili tui pergièg tha atyne: Ginii e kë̀ccie, e kurvare kerkòn gni mrekuλ: e mrekuλ nuk kaa per t’ ju dhan atè, vec se mrèkuλi Jones profetës.
40 E sikùr kiè Jone per trii ditt, e per trii nett n’ bark t’ balenës, ksctù kaa me ken i Biri i nièrit per trii ditt, e per trii nett n’ ԑemer t’ toks.
41 Nièrԑt e Nìnivës kan meu ciue n’ dit t’ giỳgit kunra kssai ginii, e kan me gikue atè: pse bââne peennèss n’ predikìm t’ Jones. E cè ktù gni, ci âsct mââ i madh se Jona.
42 Reɣnèscia e Miesditës kaa meu ciue n’ dit t’ giỳgit kunra kssai ginii, e kaa me gikue atè: psè erdh prei sckâit dheut per me nnie dien e Salomonit, e cè ktù gni, ci âsct mââ i madh se Salomoni.
43 E kuur scpirti i nyt âsct dallun prei nièrit, ezz n’ per venne t’ thaata, tui kerkue puscìm, e nuk e gièn.
44 Athèr thot: Kam meu kthye n’ sctpii teme, prei kâh dola. E tui ardh e gièten scpraԑt, e fsciim, e hiesciuem.
45 Athèr sckon, e merr me veti sctat t’ tieer scpirtna mââ t’ kccii se veten, e tui hîî rriin atỳ: e bâhen t’ mràmiet e atii nièri mââ t’ kccia se parat. Cisctù kaa me ken edhè per ket ginii t’ mrapsct.
46 Alaa ai tui fol haλkut, cè nâna e tii, e vλaԑnit rriiscin priàscta, tui lyp me fol me tè.
47 E tha gneni atii: Cè nâna jote, e vλaԑnit e tuu jan priàscta e kerkoin tyy.
48 E ai pergiègi atii ci i flite: E zila âsct nâna jeme, e t’ zilt jan vλaԑnit e mii?
49 E tui sctrii doren prei discèpuisc vet, tha: Cè nâna jeme, e vλaԑnit t’ mii.
50 E gith‐kusc ci t’ bâin vuλnessen e Babs tem, ci âsct n’ cièλ: ai âsct vλau jem, e motra, e nâna.