KAPTINA IV.
1 Të dashunë, mos i besoni qish-do fryme, por provoni frymatë ndë janë prei Perëndiet, sepse shumë profet-rrenësa duelnë ndë botët.
2 Prei kësai e ngjifni frymn’ e Perëndisë; qish-do frymë qi rrëfen me gojë se Krishti ka ardhunë ndë mish, ashtë prei Perëndiet,
3 edhe qish-do frymë qi s’rrëfen me gojë se Krishti ka ardhunë ndë mish, nuk’ ashtë prei Perëndiet; edhe këjo ashtë fryma e antikrishtit, qi keni ndëgjuem se vien’ edhe çë tashi ashtë ndë botët.
4 Ju jeni prei Perëndiet, dielmthit’ e mi , edhe i keni mundun’ ata, sepse ai qi ashtë ndër ju, ashtë ma i math se ai qi ashtë ndë botët.
5 Ata janë prei botet, përandai flasinë prei botet, edhe bota i ndëgjon ata.
6 Na jemi prei Perëndiet; ai qi ngjef Perëndinë, na ndëgjon, ai qi s’ashtë prei Perëndiet, nukë na ndëgjon. Prei kësai ngjofimë frymën’ e së vërtetësë, edhe frymën’ e gënjeshtrësë.
7 Të dashunë, le të demi njiani tietërinë, sepse dashunia ashtë prei Perëndiet; edhe kush-do qi don, ka lemë prei Perëndiet, edhe ngjef Perëndinë.
8 Ai qi nukë don, nuk’ e ngjofi Perëndinë, sepse Perëndia ashtë dashuni.
9 Ndë këte u shpërfaq dashunia e Perëndisë mbë ne, se Perëndia dërgoi Birin’ e vet vetëm-leminë ndë botët, qi të rroimë me anë t’ati.
10 Mbë këte ashtë dashunia, jo se na deshëm Perëndinë, por se ai na deshi, edhe dërgoi Birin’ e vet qi të jetë shpërblim për fajet t’ona.
11 Të dashunë, ndë na deshi kaqi shumë Perëndia, edhe na kemi detyrë me dashunë njiani tietërinë.
12 Askushi s’e ka pamë kurrë Perëndinë; ndë daçim njiani tietërinë, Perëndia mbet mbë ne, edhe dashunia e ati ashtë mbaruem mbë ne.
13 Prei kësai e ngjofimë, se mbesimë mb’ate, edhe ai mbë ne, sepse na ka dhanë prei Shpirtit vet.
14 Edhe na kemi pamë, edhe dëshmoimë, se Ati dërgoi Birinë Shëlbuesin’ e botësë.
15 Ai qi të rrëfejë me gojë , se Iesui asht’ i Bir’ i Perëndisë, Perëndia mbet mb’ate, edhe ai mbë Perëndinë.
16 Edhe na kemi ngjofun’ edhe kemi besuem dashuninë qi ka Perëndia mbë ne. Perëndia ashtë dashuni, edhe ai qi mbet ndë dashunit, mbet mbë Perëndinë, edhe Perëndia mb’ate.
17 Mbë këte ashtë mbaruem dashunia me ne, qi të kemi kucim ndë ditët të gjyqit, sepse sikurse ai ashtë, kështu edhe na jemi ndë këte botë.
18 Nuk’ ashtë frikë ndë dashunit, por dashunia e mbarueme nxier jashtë frikënë, sepse frika ka mundim; edhe ai qi ka frikë, nuk’ asht’ i mbaruem ndë dashunit.
19 Na duem’ ate, sepse ai na deshi përpara.
20 Ndë thashtë kushi, se due Perëndinë, edhe të ketë mëni vëllan’ e vet, ashtë rrenës, sepse ai qi të mos detë vëllan’ e vet qi e ka pamë, si mundetë me dashunë Perëndinë qi nuk’ e ka pamë?
21 Edhe këte porosi e kemi prei ati: Ai qi don Perëndinë, don edhe vëllan’ e vet.