KAPTINA XII.
1 U lutem juve pra, o vëllazën, për përdëllimet e Perëndisë, të nxirrni përpara korpënitë tuei kurban të gjallë, shenjt të pëlqyeshim te Perëndia, qi ashtë lutëja juei me arrësye.
2 Edhe mos bahi me nji formë me këtë jetë, por ndërroni formënë tuei me anë të përtëritëmesë mendiesë tuei, qi të provoni cilli asht’ i miri, i pëlqyeshimi, edhe i kulluti dashunim i Perëndisë.
3 Sepse thom, me anë t’ati hirit qi m’u dha mue, mbë gjithë-se-cillinë prei jush, mos me u menduem ma tepërë se sa duhetë me u menduem, por me u menduem për me u bam’ i urtë, mbas masësë besësë qi dau Perëndia mbë gjithë-se-cillinë.
4 Sepse sikurse ndë nji korp kemi shumë anë, edhe gjith’ anëtë nukë kanë nji farë pune,
5 kështu edhe na të shumëtë jemi nji korp mbë Krishtinë, edhe gjithë-secilli prei nesh jemi anët’ e njianit tietërit;
6 edhe kemi gjithë çë farë dhunëtiash mbas hirit qi na u dha: kush të ketë profezi, le të profetizojë mbas piesësë besësë;
7 kush të ketë për me shërbyem, le t’i bierë mbrapa shërbesësë; kush te ketë për me mësuem,
8 le t’i bierë mbrapa mësimit; kush të ketë me dhanë ngushullin, le t’api ngushullim; ai qi ep prei së vetësë, le t’i api me zemërë të mitunë; ai qi asht’ i parë, le të jetë me kujdes; ai qi përdëllen, le të përdëllejë me buzë me gas.
9 Dashunia mos jetë me dy faqe; këthehi prei së keqesë, e iu ngjitni së mirësë;
10 doni fort njiani tietërinë me dashuni vëllazënie; shkonia me nder njiani tietërit;
11 mos ini të përtueshim mbë nxitim të punëvet ; bahi të nxetë ndë shpirtit; i shërbeni Zotit;
12 gëzohi ndë shpëresët; duroni ndë shtrëngim; pritni ndë të lutunit;
13 ipni prei së tuejash ndë nevojat të shenjtënavet; ndiqni miqësin’ e të huejit,
14 Bekoni ata qi u ndiekinë juve; bekoni, e mos mallëkoni.
15 Gëzohi me ata qi gëzohenë, edhe qjani me ata qi qjainë.
16 Kini nji mend njiani mbë tietërinë; mos mendoni të naltatë, por uli bashkë me të përungjëtit; mos kujtoni vetëhenë tuei për të mentshim.
17 As ndonjianit mos i shpagueni të keq ndë vend të së keqesë; vështroni për punë të mira përpara gjithë nierëzish.
18 Ndë mundëshi, sa prei anësë tuei, të keni paqtim me gjithë nierëzit.
19 Mos i mirrni shpagim vetiut, o të dashunë, por bani udhë zemërimit, sepse ashtë shkruem: “Unë kam me marrë shpagim, unë kam me shpaguem, thotë Zoti”.
20 Ndë i arthtë uni pra anëmikut t’yt, epi bukë me ngranë; ndë i ardhtë et, epi ujë me pimë, sepse kur të bajsh këte, ke më grumbulluem thëngjij të ndezunë mbi kryet t’ati.
21 Mos u mund prei së keqesë, por mund të keqenë me të mirënë.
1 I beseech you therefore, brethren, by the mercies of God, that ye present your bodies a living sacrifice, holy, acceptable unto God, which is your reasonable service. 2 And be not conformed to this world: but be ye transformed by the renewing of your mind, that ye may prove what is that good, and acceptable, and perfect, will of God.
3 For I say, through the grace given unto me, to every man that is among you, not to think of himself more highly than he ought to think; but to think soberly, according as God hath dealt to every man the measure of faith. 4 For as we have many members in one body, and all members have not the same office: 5 So we, being many, are one body in Christ, and every one members one of another. 6 Having then gifts differing according to the grace that is given to us, whether prophecy, let us prophesy according to the proportion of faith; 7 Or ministry, let us wait on our ministering: or he that teacheth, on teaching; 8 Or he that exhorteth, on exhortation: he that giveth, let him do it with simplicity; he that ruleth, with diligence; he that sheweth mercy, with cheerfulness.
9 Let love be without dissimulation. Abhor that which is evil; cleave to that which is good. 10 Be kindly affectioned one to another with brotherly love; in honour preferring one another; 11 Not slothful in business; fervent in spirit; serving the Lord; 12 Rejoicing in hope; patient in tribulation; continuing instant in prayer; 13 Distributing to the necessity of saints; given to hospitality. 14 Bless them which persecute you: bless, and curse not. 15 Rejoice with them that do rejoice, and weep with them that weep. 16 Be of the same mind one toward another. Mind not high things, but condescend to men of low estate. Be not wise in your own conceits. 17 Recompense to no man evil for evil. Provide things honest in the sight of all men. 18 If it be possible, as much as lieth in you, live peaceably with all men. 19 Dearly beloved, avenge not yourselves, but rather give place unto wrath: for it is written, Vengeance is mine; I will repay, saith the Lord. 20 Therefore if thine enemy hunger, feed him; if he thirst, give him drink: for in so doing thou shalt heap coals of fire on his head. 21 Be not overcome of evil, but overcome evil with good.