KAPTINA XIII.
1 Edhe ndenja mbi ranët të detit, edhe pashë nji bishë qi dilte prei detit, qi kishte shtatë krenë e dhetë brina; edhe mbi brinat të vet dhetë kunora, edhe mbi krenët të vet nji emënë të nemuni.
2 Edhe ajo bisha qi pashë gjante porsi pardallë edhe kambët’ e veta porsi të harushësë, edhe goja vet, porsi gojë leoni. Edhe dreqi i dha fuqin’ e vet, edhe shkambin’ e vet, edhe pushtet të math.
3 Edhe pashë nji prei krenëvet asai porsi të plaguem për vdekë; edhe plaga e vdekës’ asai u shëndosh, edhe gjithë dheu u mërekullue mbrapa bishësë.
4 Edhe adhuruenë dreqinë qi i dha pushtet bishësë, edhe adhuruenë bishënë, tue thanë: Cilli i përgjan bishësë? Cilli mundetë me luftuem me atë?
5 Edhe iu dha asai gojë qi flet fjalë të mëdha të nemuna; edhe iu dha asai pushtet me bamë luftë katër-dhet’ e dy muej.
6 Edhe hapi gojën’ e vet mbë të nemunë kundrë Hyjit, me nemun’ emënin’ e ati, edhe tendën’ e ati, edhe ata qi rrinë ndë qiellt.
7 Edhe iu dha me bamë luftë me shenjtënat, edhe me i mundunë; edhe iu dha asai fuqi përmbi qish-do farë e gjuhë e komp.
8 Edhe kanë me e adhuruem gjith’ ata qi rrinë mbë dhet, të cillëvet nukë janë shkruem emënatë ndë libër të jetësë Qengjit therunë çë kurë se ashtë ngrefunë bota.
9 - Ndë pastë kushi vesh, le të ndëgjojë.
10 - Ndë pruftë kushi tietërinë ndë robëni, edhe ai vete ndë robëni; ndë vraftë kushi me thikë, edhe ai duhetë me u vramë me thikë. Këtu ashtë durimi edhe besa e shenjtënavet.
11 Edhe pashë nji bishë qi dilte prei dheut, edhe kishte dy brina qi gjajinë porsi të qengjit, edhe fliste si dreq.
12 Edhe bante gjithë pushtetin’e bishësë parë përpara asai; edhe bante dhenë edhe ata qi rrinë mb’ate qi t’adhurojënë bishën’ e parë, qi iu shëndosh plaga e vdekës’ asai.
13 Edhe bante shenjë të mëdha kaqi sa bante me sdripun’ edhe ziarrm prei qiellit mbë dhet përpara njerëzëvet.
14 Edhe gënjente ata qi rrijshinë mbë dhet për ato shenjet qi iu dhan’ asai me bamë përpara bishësë, e u thoshte atyneve qi rrijshinë mbi dhet me i bamë figure bishësë qi kishte plagën’ e thikësë, edhe rroi.
15 Edhe iu dha asai me i dhanë frymë figuresë bishësë kaqi sa të flasi edhe figureja e bishësë, edhe të bajë me u vram’ ata qi të mos adhurojinë figuren’ e bishësë.
16 Edhe bante të gjithë, të mëdhej e të vegjilë, e të pasunitë, e të vobegëtë, e të lirëtë, e shërbëtorëtë, qi të merrinë shenjë mbë dorën’ e diathtë t’atyne, a mbë ballënat t’atyne,
17 edhe qi të mos mundetë kushi me blem’ a me shitunë, veç ati qi ka shenjënë, a emënin’ e bishësë, a numërin’ e emënit asai.
18 Këtu ashtë ditunia: ai qi ka mendienë, le të ngjefi numërin’ e bishësë, sepse ashtë numërë njeriu, edhe numëri i ati ashtë gjashtë qind e gjashtë-dhet’ e gjashtë.
Krie e trembëdhjetëtë
1 Edhe unë qëndrova mbi rërë të detit; e paçë që dil nga deti një bishë, që kish shtatë krerë, e dhjetë bri; e mbi bri të saj dhjetë korona, e mbi krerë të saj ëmërin’ e vllasfimisë.
2 E bisha që paçë qe mbë të gjarë posi pardhall; e këmbët’ e saj, posi këmbë ariut; e goja e saj, posi gojë liondarit; e dhrakoni i dha asaj fuqin’ e tij, edhe fron’ e tij, edhe urdhër të madh.
3 E paçë një nga krerët’ e saj si të therturë për vdekëjë; e plaga e vdekësë saj u shërua; e u çudit gjithë dheu tuke vaturë pas bishësë.
4 E ju falë dhrakonit që dha urdhër mbë bishë, e ju falë bishësë, e i thoshnë: Kush është si bisha? Kush mund të lëftojë me të?
5 E ju dha bishësë gojë për të folë vllasfimira e fjalëra të mëdha, e ju dha asaj urdhër të bëjë luftë dizet e di muaj.
6 E hapi gojën’ e saj për të sharë kondrë Perndisë, të vllasfimisjë ëmërin’ e tij, edhe fron’ e tij, edhe ata që rrinë ndër qiell.
7 E ju dha asaj urdhër të bën luftë me Shënjtorë, e t’i mund ata; e ju dha asaj urdhër mbi çdo fili, e gjuhë, edhe milet.
8 E do t’i falenë asaj gjith’ ata që rrinë mbi dhe, ëmëret’ e ature nukë janë shkruarë ndë kartë të jetësë të qengjit që është therturë që nga nisëja e jetësë.
9 Ai që ka vesh, le të digjojë.
10 Kush bie jetërinë ndë skllavi, ndë skllavi vete edhe ai; kush vret me thikë, duhetë të vritetë edhe ai me thikë; këtu qëndron durimi edhe besa e shënjtorëvet.
11 E paçë tjatër bishë që hin nga dheu, e kish di bri si të qengjit, ma kuvëndon posi dhrakon.
12 E bënte gjithë fuqin’ e bishësë parë përpara saj, e anangas dhenë edhe ata që rrinë mbë të, që t’i falishnë bishësë parë, asaj që ju shërua plaga e saj që qe për vdekëjë.
13 E bënte çudira të mëdha, kaqë sa të zbrit edhe zjar nga qielli përpara njerëzet.
14 E pllaneps ata që rrinë mbi dhe, për çudira që ju dha asaj urdhër të bën përpara bishësë; e thosh mb’ata që rrijnë mbi dhe, të bëijnë ikonë bishësë, asaj që kish plagën’ e thikësë, e rroi.
15 E ju dha asaj të ip Shpirt mbë Ikonë të bishësë, që të flasjë edhe Ikon’ e bishësë, e të bëjë që ata që nuk’ i falenë ikonësë bishësë të vritenë.
16 E do të bëjë që gjithë të vogjëjt’ e të mëdhinjtë, të pasuritë e të varfëritë, edhe zotërinjtë, edhe kopijtë që të kenë një nishan mbë dorë të ture të djathëtë, a ndë ballëra të ture.
17 E që të mos mundjë njeri të blejë a të shesë, përveçe atij që ka nishanë, a ëmërin’ e bishësë, a nemurin’ e ëmërit së saj.
18 Këtu është sofia, kush ka mënd le të llogarisjë nëmurin’ e bishësë; sepse është nemur njeriut, e nemuri i tij 666, Gjashtëqind e gjashtëdhjetë e gjashtë.