KAPTINA XIII.
1 Ende ai tue dalunë prei tempullit, i thoshte nji prei dishepujvet ati: Mieshtër, shif çfarë gurësh të mëdhej, ende çfarë ndërtesash të mëdha!
2 Ende Iesui u përgjeq, e i tha: Shef këto ndërtesa të mëdha? S’ka me mbetunë gur mbi gur qi nukë do të rrenohetë.
3 Mbasandai ai tue ndenjunë ndë Malt të Ullivet, kundruell tempullit, Pietri ende Iakobi ende Gjionni ende Andreu e pysinë veç-anë:
4 Na thui, kurë kanë me u bamë këto? Ende ç’shenjë ka me qenë kur të mbarohenë këto të gjitha?
5 Ende Iesui tue u përgjegjun’ atyne filloi me thanë: Veni ore mos u gënjejë kushi juve,
6 sepse shumë vetë kanë me ardhunë mb’emënit t’em, tue thanë, se - Unë jam; ende kanë me gënjymë shumë vetë.
7 Ende kur të ndëgjoni luftëna, ende zana luftënash, mos droni, sepse duhenë me u bamë këto ; po ende nuk’ asht’ e mbrapmeja.
8 Sepse ka me u ngritunë komp kundrë kombi, ende mbëretëni kundrë mbëretënie; ende kanë me u bamë tërmetëna vende mbë vende, ende kanë me u bamë zina për bukë , e të përzime; këto janë të fillumet’ e të vështiravet.
9 Po ju veni ore vetëhenë tui, sepse kanë me u dhanë juve ndë durë ndëpër bashkë-ndejtie, ende ndëpër synagoga; keni me u rrafunë, ende keni me ndenjunë përpara guvernatorëve, e mbëretënave, për punë të meje për deshmi mb’ata.
10 Ende duhetë me u predikum’ ungjilli ma përpara ndëpër gjithë kombet.
11 Po kur t’u bijënë juve për me u dhanë juve ndër durë, mos kini gaile përpara se qish keni me folunë, as mos pisatoni, po qish t’u epetë juve nd’ate ore, këte flitni, sepse s’jeni ju ata qi flitni, po Shpirti Shenjt.
12 Ende i vëllai ka me dhanë ndë durë të vëllanë për vdekë, ende i ati të birinë; ende dielmtë kanë me ngritunë krye kundrë përindvet, ende kanë me i vramë.
13 Ende keni me qenë të marrë mëni prei së gjithëve për emninë t’em, po kush të durojë ngjer së mbrapmi, kyi ka me u shpëtumë.
14 Ende kur të shifni “të ndytët’ e së shkretumesë”, qi ashtë thanë prei profetit Daniel, ndenjun’ atie ku s’duhetë (ai qi këndon le të marri vesht), atëherë ata qi të jenë ndë Iude, le t’ikinë ndëpër malet;
15 ende ai qi të jetë mbi majët të shtëpisë, le të mos sdrypi ndë shtëpi, as le të mos hyjë me marrë gja prei shtëpisë vet;
16 ende ai qi të jetë nd’arë, le të mos këthehetë mbrapa me marrë petkun’ e vet.
17 Po mjer mb’ato qi janë të mbarsëme, ende mb’ato qi kanë foshënjë për gji nd’ato ditt!
18 Ende faluni për mos me u bamë të ikunitë tui ndë dimënë.
19 Sepse nd’ ato ditt ka me qenë i këtillë shtrëngim, qi nuk’ ashtë bamë kështu çë kurë se ashtë fillumë krijesa qi krijoi Perëndia, ngjer ndashti, ende as s’ka me u bamë.
20 Ende Zoti ndë mos i kishte pasë shkurtum’ ato ditt, s’kishte për me pështum’ as ndonji korp, po për të sgjedhunit, qi i ka sgjedhunë, shkurtoi ditt.
21 Ende atëherë ndë u thashtë juve kushi: Ngje ku ashtë Krishti këtu; a: Ngje ku asht’ atie; të mos mbesoni,
22 sepse kanë me u ngritunë krisht-rrenësa, e profet-rrenësa, ende kanë me banë shenjë, e mërekullia, për me gënjym’ ende të sgjedhunitë ndë mufshinë.
23 Po ju veni ore. Ngje ku u thashë juve të gjitha çë përpara.
24 Po nd’ato ditt, mbas ati shtrëngimi, dilli ka me u errunë, ende hana s’ka me dhanë dritën’ e vet,
25 ende yjet’ e qillit kanë me ranë, ende fuqiatë qi janë ndë qillt kanë me u tundunë.
26 Ende atëherë kanë me pamë të birin’ e nieriut tue ardhunë ndër re me shumë fuqi, ende me laft.
27 Ende atëherë ka me dërgum’ engjujt’ e vet, ende ka me mbëledhunë të sgjedhunit’ e vet prei së katër erash, prei kantit dheut ngjer mbë kant të qillit.
28 Ende prei drusë fikut mirrni vesht parabullënë: Kur t’i bahetë ndashti asai dega e butë, ende të nxierri gjethetë, dinia se ashtë ngjat të korrëtë;
29 kështu ende ju, kur të shifni këto se bahenë, dinia se ashtë ngjat mbi dyrët.
30 Me të vërtet po u thom juve, se kyi bres s’ka me shkumë, ngjer sa të bahenë gjithë këto.
31 Qilli ende dheu kanë me shkumë, po fjalët’ e mia s’kanë me shkumë.
32 Ende për ate ditë, e për ate orë askushi s’e di, as engjujtë qi janë ndë qill, as Biri, po veç Ati.
33 Veni ore, rrini qutë, ende faluni, sepse nukë dini kurë ashtë koha.
34 Sepse kjo ka me qenë posi nji nieri dalunë ndë dhe të huj, i cilli la shtëpin’ e vet, ende dha pushtetinë ndër shërbëtorët e vet, ende mbë gjithë-se-cillinë punën’ e vet, ende porositi portarinë me ndenjunë qutë.
35 Rrini qutë pra (sepse s’dini kurë vien i zoti i shtëpisë ndë të ngrysunit, a ndë mies-natë, a ndë këndim të gjelit, a ndë mëngjest);
36 drui se mos vien befas, e u gjen’ juve tue fjetunë.
37 Ende ato qi po u thom juve, ua thom të gjithëve: Rrini qutë.
Krie e trembëdhjetëtë
1 E kur dilte ai nga Ieroi, i thot’ atij një nga mathitit’ e tij: Dhaskal, shih çfarë gurë, edhe çfarë të dërtuara janë!
2 Edhe Iisui u përgjegj, e i tha atij: Sheh këto binara të mëdha? Do të mos mbetetë gur mbi gur, që të mos gremisetë.
3 E si rrijte ai ndë mal t’Ullinjet, karshi Ieroit, e pietn’ atë mbënjanë Petrua, edhe Iakovoi, edhe Ioanni, edhe Andhrea.
4 Thuajna navet kur do të bënenë këto, e cili është nishani ahiere që do të bënenë gjithë këto?
5 Edhe Iisui si u përgjegj mbë ta, nisi t’u thosh: Vështroni të mos u gënjejë juvet njeri.
6 Se shumë do të vijënë mb’ëmër tim, e do të thonë se: unë jam, e do të gënjejënë shumë.
7 E kur të ndieni luftëra, edhe zë të luftëravet, mos u trëmni, se duhetë të bënenë këto, po s’ësht’ edhe të sosurit’ e jetësë.
8 Se do të ngrihetë fili sipër mbi fili, e mbretëri sipër mbi mbretëri, e do të bënenë tërmete ndë ca vënde, edhe do të bënetë ujë edhe nakatosira.
9 Këto jan nisëjat’ e pikëllimit, po juvet ruajni vetëhenë tuaj; se do t’u apënë juvet ndë gjukatës, e ndë mbëjedhëja do të rriheni, e do të dili përpara zotërinjet e mbretëret për mua, që t’u jetë martiri ature.
10 E do të qiriksetë më përpara Ungjilli ndë gjithë filira.
11 E kur t’u apënë juvet, e t’u shpienë ndë hapsanë, mos u mëndoni më përpara ç’do të thoi, as mos u silloisni; po ajo që t’u ipetë juvet mb’atë kohë, atë thoi; se nukë ini juvet që flitni, po është Shënjti Shpirt.
12 E do të apë ndë vdekëjë vëllai vëllanë, e jati birë, e do të ngrihenë djelmtë sipër mbi përinj, e do t’i vrasënë ata.
13 E do të keni gjithë botënë armiq për ëmër tim; po ai që të durojë ngjera mb’anë, ai do të sosetë.
14 E kur të shihni Idhollënë që dëfton të shkretuaritë, që tha profiti Dhaniil, që të rrijë tek nukë kish vënd (ai që dhiavas le të noisjë) ahiere ata që gjëndenë ndë Iudheë, le të ikëjënë ndë male.
15 Edhe ai që është mbi taracë, le të mos zbresë mbë shtëpi, as të mos hijë brënda të marrë gjë nga shtëpi e tij.
16 Edhe ai që të gjëndetë ndë arë, le të mos kthenetë prapa të marrë rrobat’ e tij.
17 E ve mb’ato gra që janë me barrë, edhe mb’ato që kanë djelm ndë sisë mb’ato dit.
18 E lutuni të mos u bënetë t’ikuritë tuaj mbë dimër.
19 Se mb’ato dit do të jetë shtrëngim i madh, kaqë që i tilli nuk’ u bë kurrë, që ndë të nisurë të diniasë që bëri Perndia ngjera ndashti, as mos u bëftë.
20 E të mos kish shkurtuarë Zoti ditë, do të mos shpëtonte njeri, po për të zgjedhuritë, ata që zgjodhi, shkurtoi ditë.
21 E ahiere ndë ju thashtë njeri juvet: Ja, këtu është Krishti a ja atje, mos besoni.
22 Se do të ngrihenë Krishtër të rrem, edhe profitër të rrem, e do të apënë nishane e çudira, për të gënjierë ndë mundçinë, edhe të zgjedhuritë.
23 Po juvet vështroni, ja që ua thaçë juvet të gjitha më përpara.
24 Po mb’ato dit, pas atij shtrëngimit Dielli do të erretë, edhe Hënëza do të mos apë dritën’ e saj.
25 Edhe Ullet’ e Qiellit do të bienë, edhe fuqitë që janë ndër Qiell do të tundenë.
26 E ahiere do të shohënë të bir e njeriut që vjen mbi mjergulla me shumë fuqi, edhe lëvdim.
27 E atëherë do të dërgojë Ëngjejt’ e tij, e do të mbëjedhënë të zgjedhurit’ e tij nga të katër erëtë nga an’ e dheut, ngjera mb’anë të Qiellit.
28 E nga fiku mpsoni paravolinë: kur zbutenë degat’ e nxjer fletatë, e kupëtoni se afër është vera.
29 Kështu edhe juvet, kur të shihni këto që të bënenë, njihni se afër është mbë dier.
30 Me të vërteta u thom juvet, që do të mos shkojë kij brez, ngjera sa të bënenë gjithë këto.
31 Qielltë edhe Dheu do të shkojënë, e fjalët’ e mia do të mos shkojënë.
32 Po për atë ditë, edhe për atë sahat nukë di njeri, as ëngjëjtë që janë mbë Qiell, as i biri, përveçme jati vetëmë.
33 Vështoni, mos flijni, e lutuni, se nukë dini kur është koha.
34 Posi një njeri që vete ndë kseniti, e që la shtëpin’ e tij, e dha ndë kopij të tij urdhërinë, edhe nde cilido punën’ e tij, e portarë e porsiti të rrijë zgjuarë.
35 Rriji dha zgjuarë (se nukë dini ç’kohë vjen i zoti shtëpisë, mbrëmanet, a ndë mes të natësë a kur thërret kokoshi, a ndë mëngjes).
36 Se mos vijë papandehurë, e u gjejë juvet mbë gjumë.
37 Këto që u thom juvet, ua thom gjithëvet, rriji zgjuarë.