KAPITULLI VII.
1 Mos gjukoni, qi të mos gjukoheni.
2 Sepse me çfarë gjukimi gjukoni, keni me u gjukuem, edhe me çfarë matësi matni, kanë me u matunë juve përsëri.
3 Edhe përse shikon teshënë qi ashtë ndë sy t’yt vëlla, edhe tranë qi ashtë ndë sy tand nuk’ e ndien?
4 A si ke me i thanë t’yt vëlla: Le të nxier teshënë prei synit tand, edhe qe trau ku ashtë ndë sy tand?
5 Hipokrit, nxir ma përpara tranë prei synit tand, edhe atëherë do të shofish mirë me nxierrë teshënë prei synit t’yt vëlla.
6 Mos ipni gjan’ e shenjtënueme qenvet, as mos hidhni margaritarët tuei përpara thivet; drujse mos i shkelinë me kambët e tyne e mbasandai këthehen’ e shkelin edhe juve.
7 Lypni, edhe do t’u ipetë juve; kërkoni, edhe keni me gjetunë; trakulloni, edhe do t’u çiletë juve.
8 Sepse kushdo qi lypën merr; edhe ai qi kërkon gjen; edhe ati qi trakullon, do t’i çiletë.
9 A cilli asht ai nieri prei jush, ndë lypt’ i biri bukë, mos ka me i dhanë gur?
10 Edhe ndë lyptë peshk, mos ka me i dhanë gjarpën?
11 Ndë qoftë pra se ju qi jeni të këqij, dini me u dhanë dhana të mira dielmvet tuei, sa më tepër’ Ati juei, qi ashtë ndë qillt, ka me u dhanë të mira atyneve qi lypinë prei ati?
12 Gjithë sa doni pra me u bamë juve nierëzitë, kështu bani edhe ju atyneve, sepse këjo ashtë ligja edhe profetënitë.
13 Hyni ndëpër derë të ngushtë, sepse e gjan’ ashtë dera, edhe e përhapët’ asht’ udha qi u shpie mbë të hupunit, edhe shumë vetë jan’ ata qi hyjnë ndëpër atë;
14 sepse e ngusht’ ashtë dera, edhe e shtrëngut’ asht’ udha qi u shpie ndë jetët, edhe të pakë jan’ ata qi e gjejnë.
15 Edhe ruhi prei profet-rrenësish, të cilltë vinë te ju me të veshunë dhensh, por përmbrenda jan’ ujq’ të rrëmbyeshim.
16 Keni me i ngjofun’ ata prei pemëvet veta: mos mbledhinë rrush prei drizash, a fiq prei murrizash?
17 Kështu çdo dru e mirë ban pemë të mira, por druj’ e keqe ban pemë të këqia.
18 Druj’ e mirë s’mundetë me bamë pemë të këqia, as druj’ e keqe me bamë pemë të mira.
19 Çdo dru qi s’ban pemë të mirë, këputet’ e hidhetë ndë ziarrm.
20 E pra keni me ngjofun’ ata prei pemësh atyne.
21 Jo kushdo qi më thotë: Zot, Zot, ka me hymë ndë mbëretënit të qillvet; por ai qi ban dashunimin’ e tim et qi ashtë ndë qillt.
22 Shumë vetë kanë me thanë, nd’atë ditë: Zot, Zot, nukë profetizuem na mb’emënit tat, edhe mb’emënit tat nxuerm djemën, edhe mb’emënit tat bam shumë mërekullia?
23 Por atëherë kam me u rrëfyem atyneve. Se kurrë s’u kam ngjofunë juve; ikni prei meje, ju qi keni punuem pa ligjë.
24 Kushdo pra qi ndëgjon këto fjalët’ e mia, edhe i ban, kam me e përgjaitunë me nji nieri të mençunë, i cilli koditi shtëpin’ e vet mbi shkamp të gurit ;
25 edhe ra shiu, e erdhën lumënat, e fryn erënat’, edhe u përpoqnë mbas asai shtëpie, por nuk’ u rrëxue, sepse ishte themeluem mbi shkamp të gurit .
26 Por kushdo qi ndëgjon këto fjalët’ e mia, edhe s’i ban, ka me u përgjaitunë me nji nieri të marrë, i cilli koditi shtëpin’ e vet mbi ranët;
27 edhe ra shiu, e erthnë lumënat’, e fryn’ erënat, edhe u përpoqnë mbas asai shtëpie; edhe u rrëxue, edhe e rrëxuemeja e asai ishte e madhe.
28 Edhe Iesui kur mbaroi këto fjalë, gjindeja habiteshinë për predikimin’ e ati,
29 sepse u predikonte atyneve sikurse me pasun’ urdhënë, edhe jo si Shkruisitë.
Krie e shtatëtë
1 Mos hiqni mbë gojë, të mos u heqëjnë.
2 Sepse sikundrë gjukoni, do të gjukoneni, edhe me ç’matës që matni, do t’u matetë edhe juvet.
3 Edhe pse sheh gozhdënë që është ndë si të vëllait sit, e nukë vështron tranë, që është ndë si tënd?
4 A qish do t’i thuaç vëllait sit, le të nxjer nga siu it halënë, kur gjëndetë trau ndë si tënd?
5 Ipokrití (me di faqe) nxir më përpara tranë nga siu it, pra pastaj mbase do të mundç të nxjerç halënë nga siu i sit vëlla.
6 Mos shtini të shëntëruaratë qenet, edhe mos vii margaritarëtë tuaj përpara derravet, se mos i shkeljënë ato me këmbë të ture, e kthenenë e u çapëlojënë edhe juvet.
7 Lipëni, e do t’u ipetë juvet. Kërkoni, e do të gjeni. Biri derësë e do t’u hapetë juvet.
8 Sepse cilido që lipën, merr, edhe ai që kërkon gjen. Edhe atit që çokanis portënë do t’i hapetë.
9 Vallë gjëndetë njeri nga juvet që të kërkojë prej sij biri i tij bukë, mos do t’i apë atij gur?
10 A ndë kërkoftë pishk, mos do t’i apë gjarpër?
11 Nd’është juvet, ndonëse jeni të këqinj, dini të ipni të dhëna të mira ndë djelm tuaj, sa më tepër jati juaj i qiellvet do të apë të mira nd’ata që kërkojënë nga ai?
12 Sa dha të mira doni të ju bëjënë juvet njerëzitë, të tila të bëni edhe juvet mb’ata, sepse këjo është nomi edhe Profitëretë.
13 Hini nga der’ e ngushtë se dera ësht’ e gjerë edhe udha ësht’ e hapëtë që bie ndë pisë, e janë shum’ ata që shkojënë nga ajo.
14 Se ësht’ e ngushtë dera, edhe e zahmetëçme udha që bie ndë jetë të pasosurë, e janë të pakë ata që e gjejënë atë.
15 E të ruheni nga profitërit’ e rrem, se ata vijënë mbë ju me lëkurëra të delevet, po përbrënda janë ulqër që rrëmbejënë.
16 Nga punërat’ e ture do t’i njihni ata. Mos vjelënë nga gjëmbatë rrush a nga murizatë fiq?
17 Kështu çdo lis i mirë bën pemmëra të mira, e lisi i kalbëtë, bën pemëra të liga.
18 S’mund lis i mirë, të bëjë pemmëra të liga, as lis i kalbëtë të bëjë pemëra të mira.
19 Çdo lis që nukë bën pemmëra, pritetë, e vihetë mbë zjar.
20 Nga pemëtë dha të ture, do t’i njihni ata.
21 Nukë do të hijë ndë mbretëri të qiellvet çdo njeri që më thotë mua: O Zot, Zot; po ai që bën ato që do jati im që është ndë qiell.
22 Mb’atë ditë shumë do të më thonë: O Zot, o Zot, nukë profitepsm navet ndë ëmër tat, edhe ndë ëmër tat nxuarm të paudhëtë, edhe ndë ëmër tat bëm shumë thavmaturgji?
23 E ahiere do t’u thom ature, se kurrë nuk’ u njoha juvet, ju që bëjëtë të këqiatë.
24 Cilido ësht’ ai që digjon këto fjalët’ e mia, e i bën ato, u do ta bëj atë të gjajë me një njeri të mënçurë, që vuri binan’ e shtëpisë tij mbi gur.
25 E dërmoi shiu e erdhë lumëratë, e frijtinë erëtë, e u përpoqnë mb’atë shtëpi e nukë ra, se qe bina e saj mbi gur.
26 E cilido që digjon fjalët’ e mia, e nuk’ i bën ato, ai gjan me një njeri pa mënd, që vuri binan’ e shtëpisë tij mbi rërë.
27 E dërmoi shiu, e erdhë lumëratë e frijtinë erëtë, e u përpoqnë mb’atë shtëpi, e ra, e të gremisurit e saj u bë të madh.
28 E u bë, si i sosi Iisui këto fjalë, u çuditnë llaoi ndë dhidhahi të tij.
29 Sepse i dhidhaks ata si që kish eksusi, e jo si dhidhaksnë grammatikotë.