KAPTINA X.
1 Edhe si thirri të dy-mbë-dhetë dishepujt’ e vet, u dha urdhënë përmbi shpirtënat e paqiruem, me i nxierrë, edhe me shëndoshunë çdo sëmundëje, e çdo lingatë.
2 Edhe emënat’ e dy-mbë-dhetë Apostujvet janë këta: I pari, Simoni, qi thohei Pietër, edhe Andreu i vëllai ati; Iakobi i biri Zebedeut, edhe Gjionni i vëllai ati;
3 Filippi, edhe Bartholomeu; Thomai, edhe Mattheu publikani; Iakobi i biri Alfeut, edhe Lebbeu, ai qi u thirr përmbi-emënënë Thadde;
4 Simoni Kananiti, edhe Iuda Iskarioti, ai qi e trathtoi mbasandai.
5 Këta të dy-mbë-dhetë dërgoi Iesui, mbassi i porositi, tue thanë: Mos shkoni mb’udhë të kombevet, edhe mos hyni ndë qytet të Samaritvet,
6 por ma shumë shkoni ndëpër dhent e hupuna të shtëpisë Israelit.
7 Edhe tue shkuem, predikoni, tue thanë, se u afrue mbëretënia e qillvet.
8 Shëndoshni të sëmunë, qironi të kromosunë, ngjallni të vdekunë, nxirni djemën; dhunëti muertë, dhunëti epni.
9 Mos kini ar, as argjand, as rame ndëpër brezat tuei;
10 mos kini straicë mb’udhë, as dy këmisha, as këpucë, as shkop, sepse punëtori asht’ i zoti për ushqimin’ e vet.
11 Edhe mbë çdo qytet a katund qi të hyni, pyetni, cilli asht’ i vëjefshim nd’atë; edhe mbetni atie deri sa të dilni.
12 Edhe kur të hyni ndë shtëpit, përshëndetni atë.
13 Edhe shtëpia ndë qoft’ e vëjefshime, paqtimi tuei le të vijë mb’atë, por ndë mos qoft’ e vëjefshime, paqtimi tuei u këtheftë mbas jush.
14 Edhe ai qi të mos u presi juve, as të mos ndëgjojë fjalëtë tueja, kur të dilni prei asai shtëpie, a prei ati qyteti, shkundni pluhunin’ e kambëvet tueja.
15 Për të vërtet po u thom juve, se : Ma i durueshim ka me qenë mundimi mbë dhe të Sodomvet e të Gomorvet, ndë ditë të gjyqit, se mb’ atë qytet.
16 Qe unë te po u dërgoj juve porsi dhentë ndë miedis të ujqvet, bahi pra të urtë porsi gjarpinjtë, edhe të butë porsi pullumbatë.
17 Edhe mbani vesh prei nierëzish, sepse kanë me u dhanë juve ndër duer ndëpër bashkë-ndeitëje, edhe kanë me u rrafunë juve ndë felak ndëpër synagogat e veta;
18 edhe kanë me u nxierrë juve, për punët meje, përpara të parësh, e përpara mbëretënish, për deshmi mb’ata, edhe mbë kombet.
19 Por kur t’u apinë juve ndër duer, mos kini gaile se kush, a se si keni me folunë.
20 Sepse nukë jeni ju ata qi flitni, por Shpirti Atit tuei qi flet ndër ju.
21 Edhe vëllai ka me trathtuem të vëllanë për vdeke, i ati të birinë; edhe bijtë kanë me ngritunë krye kundrë përindvet, edhe kanë me i vramë.
22 Edhe keni me u marrë mëni prei së gjithëve për emëninë t’em; edhe ai qi të durojë deri mbë të mbrapmenë, kyi ka me u shpëtuem.
23 Por kur t’u përzanë prei këti qyteti, ikni mbë tietrinë; sepse për të vërtet po u thom juve, se s’keni me i mbaruem qytetet’ e Israelit, deri sa të vijë i bir’ i nieriut.
24 Nuk’ ashtë dishepulli përmbi mieshtrinë, as shërbëtori përmbi të zotinë.
25 Miaft ashtë për dishepullinë me u bamë si mieshtri vet, edhe shërbëtori si i zoti. Ndë thirrnë të zotin’ e shtëpisë Beelzebul, sa ma shumë shtëpiarët’e ati?
26 Mos i droni pra ata, sepse s’ashtë gja e mbulueme, qi s’ka me u sbuluem; edhe gja e pshefëtë, qi s’ka me u marrë vesht.
27 Ate qi po u thom juve nd’errësinët, thonia ndë dritët, edhe ate qi po ndëgjoni ndër vesh, predikonia mbi majët të shtëpisë.
28 Edhe mos droni ata qi vrasinë korpinë, por shpirtinë s’mundenë me e vramë, por droni ma shumë ata qi mundenë me hupunë ndë xhehenem edhe shpirtin’ edhe korpinë.
29 Nukë shitenë dy zoq për nji astër? Por nji prei atynevë s’ka me ranë mbë dhet pa urdhënin’ e Atit tuei.
30 Por juve edhe gjithë qimet’ e kresë janë ngjehunë.
31 Mos droni pra, sepse ju dani prei shumë zoqsh.
32 Kushdo pra qi të më rrëfejë përpara nierëzish, edhe unë kam me e rrëfyem përpara t’im et qi ashtë ndë qillt.
33 Por kush të më muhojë përpara nierëzish, edhe unë kam me u muhuem përpara t’im et qi ashtë ndë qillt.
34 Mos kujtoni se kam ardhunë me vumë paqtim mbë dhet; s’kam ardhunë me vunë paqtim, por thikë.
35 Sepse kam ardhunë me damë nierinë kundrë të i atit, edhe bijënë kundrë s’amësë, edhe nusenë kundrë së vieherrësë.
36 Edhe anëmiqt’ e nieriut kanë me qenë shtëpiarët’ e ati.
37 Ai qi do të i atin’ e t’amënë ma tepërë se mue, nuk’ asht’ i vëjefshunë për mue. Edhe ai qi do bir a bijë ma tepërë se mue, nuk’ asht’ i vëjefshunë për mue.
38 Edhe ai qi nukë merr kryqin’ e vet, e nukë vien mbas meje, nuk’ asht’ i vëjefshunë për mue.
39 Ai qi gjen jetën’ e vet, ka me e bierrë; edhe ai qi bier jetën’ e vet, për punë t’eme, ka me e gjetunë.
40 Ai qi pret juve, ka pritunë mue, edhe ai qi pret mue, ka pritun’ ate qi më ka dërguem.
41 Ai qi pret profet mb’emënë profeti, ka me marrë pagë profeti; edhe ai qi pret të dreitë mb’emënë të dreiti ka me marrë pagë të dreiti.
42 Edhe ai qi t’i api nji potir ujë të ftofëtë ndonjianit këtyne të vogjilëvet vetëmë mb’emënë dishepulli, për të vërtet po u thom juve, se s’ka me hupunë pagën’ e vet.
Krie e dhjetëtë
1 E si thirri të dimbëdhjetë Mathitit’ e tij, u dha eksusi kondrë të paudhëvet, që t’i zbojënë ata, e të shërojënë çdo sëmundë e çdo të ligë.
2 Edhe ëmëret’ e së dimbëdhjet’ Apostollëvet janë këto: I pari Simoni, që quhetë Petro. Edhe Andhrea vëllai tij. Iakovoi i Zevedheosë, edhe Ioanni vëllai tij.
3 Filippoi, edhe Varthollomeua, Thomai, edhe Mattheua Telloni (kumerqari), Iakovoi i Allfeosë, edhe Leveua, që quhej Thadheo.
4 Simoni Kananiti, edhe Iudha Iskarioti, ai që paradhosi atë.
5 Këta të dimbëdhjetë i dërgoi Iisui, si i porsiti ata, e u tha: Ndë udhë të Ethnikovet mos viji, edhe ndë qutet të Samaritëvet mos hini.
6 Po të veni më shumë ndë dhënt të humbura të shtëpis’ e Israilit.
7 Edhe si të veni, të qiriksni e të thoni, se afër është mbretëria e Qiellvet.
8 Të shëroni të sëmurëtë, të qëroni të leprosuritë, të ngjallni të vdekuritë, të kreni të paudhëtë; dhurëti muartë, dhurëti ipni.
9 Mos pohtisni as ar, as ërgjënd, as bakër ndë breza tuaj.
10 As torvë të hiqni mb’udhë, as di palë rroba, as këpucë, as stap ndë dorë, sepse punëtori ësht’ i zoti për të ngrënët’ e tij.
11 Edhe ndë çdo qutet a fshat që të veni të pietni, cili nd’atë ësht’ i mirë, e nde ai të rriji, ngjera sa të ikëni.
12 Edhe kur të hini ndë shtëpi, ta uroni e ta bekoni.
13 E ndë qoftë ajo shtëpi e mirë e aksio, le të mbetetë urata juaj mb’atë; e ndë mos qoftë aksio, le të kthenetë urata juaj mbë ju.
14 Edhe cilido që të mos presë mirë juvet, edhe të mos digjojë fjalëtë tuaj, kur të ikëni nga ajo shtëpi, a nga ai qutet, të shkundni edhe pluhurinë nga këmbëtë tuaj.
15 Me të vërteta u thom juvet, se më i pakë do të jetë mundimi ndë ditë të gjukimit ndë vënd të Sodhomësë e të Gomorësë, se mb’atë qutet.
16 Ja, unë u dërgoj juvet posi dhëntë ndë mes të ulqëret; bëhuni dha të mënçurë posi Gjërpijtë, edhe të butë posi pëllumbatë.
17 Edhe të ruheni nga njerëzitë, se ata do t’u paradhosinë ndë Gjuqëra; e do t’u rrahënë juvet ndë Sinagoje të ture.
18 Edhe do t’u shpienë përpsara mbretëret, edhe përpara zotërinjet, sepse doi mua, për martiri nd’ata, edhe ndë milete të tjera.
19 E kur t’u paradhosjënë juvet, mos u mëndoni qish, edhe ç’do t’u përgjegjeni, sepse atëherë do t’u ipetë juvet ajo që duhetë të përgjegjeni.
20 Se nukë jeni juvet ata që flasënë, po është shpirti i Jatit su(a)j që flet me ju.
21 Edhe do të paradhosjë vëllai vëllanë për vdekëjë, e jati të birë, e do të ngrihenë bijtë kondrë përinjet, e do t’i vrasënë.
22 E do të jeni të mçuarë nga të gjithë për ëmër tim, po ai që të durojë ngjer të pastajmenë, ai do të sosetë.
23 Edhe kur t’u ndjekënë juvet ndë këtë qutet, hajdeni ndë tjetërinë, se me të vërteta u thom juvet: Nukë do të sosni qutetet’ e Israilit, ngjera sa të vijë i biri i njeriut.
24 Nuk’ është mathiti (kallfë) më i madh se dhaskali (ustai) tij, as kopil më i madh se zoti tij.
25 Me aft i është mathitiut të bënetë si dhaskali tij, edhe kopilit si zoti tij. Ndë është që zotn’ e shtëpisë e thanë Veellzevull, sa tepër do të thonë njerëzit’ e shtëpisë tij?
26 E juvet mos u trëmbni nga ata, se nuk’ është ndonjë e mbuluarë, që të mos zbulonetë, e ndonjë e fshehurë që të mos njihetë.
27 Ato që u thom juvet ndë erësi, t’i thoi ndë dritë, e ato që ndieni ndë vesh fshehura, t’i thoi e t’i qiriksni ndë shtëpira.
28 E mos u trëmbni nga ata që vrasënë kurminë, e nukë mundjënë të vrasënë shpirtinë, po të trëmbeni më tepër atë që mund të vërë ndë pisë edhe shpirtinë edhe kurminë.
29 Nukë shitenë di zogj për një asprë? E ndonjë nga ata nukë do të bjerë mbë dhe, pa urdhëri të jatit su(a)j.
30 E juvet edhe qimet e kokësë suaj gjithë janë nëmëruarë.
31 Mos u trëmbni dha, se nga shumë zogj bëni fark juvet.
32 E çdo njeri që do të mollojisjë mua përpara njerëzet, do ta mollois edhe unë atë përpara Jatit sim që është ndë Qiell.
33 E cilido që të arnisetë mua përpara njerëzet, do ta arnisem edhe un’ atë përpara Jatit sim që është ndë Qiell.
34 Mos pandehni se arçë të vë paq mbi dhe. Nuk’ arçë të vë paqe, po të vë thikë.
35 Se arçë të ndaj njerinë kondrë të jatit tij, e bijënë kondrë t’ëmësë saj, e nusenë kondrë vjehërës’ e saj.
36 E të bënenë hazmër të njeriut, ata që janë ndë shtëpi të tij.
37 Ai që do jatnë a mëmënë më tepër se mua, nuk’ ësht’ i zoti për mua. E ai që do të birë a bijënë më tepër se mua, nuk’ ësht’ i zoti për mua.
38 Edhe ai që nukë mer Kruqn’ e tij e të më vijë pas, nuk’ ësht’ i zoti për mua.
39 Edhe ai që të ruajë jetën’ e tij, do ta humbasë, e ai që të humbasë jetën’ e tij për mua, do ta gjejë.
40 Ai që do të presë juvet, ai pret mua. E ai që pret mua, ai pret atë që më dërgoi mua.
41 Ai që pret Profit nd’ëmër profitit, pagën’ e profitit do të marrë; edhe ai që të presë të drejtinë nd’ëmër të së drejtit, pagën’ e së drejtit do të marrë.
42 Edhe ai që të potisjë një nga këta të vogjëlitë një potir ujë të ftohëtë vetëmë, mbë ëmër të mathitiut, vërtet u thom juvet, se nukë do të humbasë pagën’ e tij.